2e nachtje Sète

Heerlijk geslapen vannacht, het is hier minder koud dan de vorige slaapplaats en de wind is gelukkig gaan minderen van 3 - 5.
Niet mogelijk om vanuit de parkeerplaats waar ik sta met openbaar vervoer naar Sète te komen en de achterband van mijn fiets is weer plat, is dus ergens een lekje. En bijna 9 km lopen is echt te veel, dus dan maar met Octobus naar Sète.
Ik wilde graag naar het museum voor hedendaagse kunst, dat is gevestigd in een voormalig koelhuis voor visconserven in het havengebied van Sète.
Na wat rondrijden een parkeerplekje in de buurt gevonden. Het museum opende pas om 14.00 uur, dus tijd om even langs het water te lopen. Wat een leuk stadje alweer.
In het museum was veel aandacht voor Yvonne Rainer, dit staat o.a. bij de omschrijving van de tentoonstelling:
"Dit unieke format wordt uitgebreid naar de context van een transdisciplinaire tentoonstelling die dans, film, performance, video, beeldende kunst, literatuur en archiefmateriaal omvat. Dans na dans, performance na performance, film na film, essay na essay, herinterpreteerde Yvonne Rainer voortdurend haar positie als kunstenaar en construeerde een kritisch perspectief op het masculinisme van de New Yorkse avant-garde, het postmodernisme en een essentialistisch feminisme dat in veel opzichten de queertheorie voorzag."
Nou zo was de tentoonstelling ook, ik kon er geen touw aan vastknopen 😀
Maar er waren gelukkig ook andere kunstenaars waar ik heel nieuwsgierig van werd en waar ik erg van genoten heb. Het mooist vond ik het werk van Madison Bycroft, bij de foto's staat de tekst waarmee haar werk wordt beschreven.
Het museum is heel groot en ruim, ik had verwacht er nog veel van de oude bestemming terug te zien, maar dat was jammer genoeg niet het geval.
Om 16.00 uur stond ik weer buiten, nog snel wat straatjes doorlopen en koffie drinken want ik wil voor het donker weer op de slaapplek staan.
Soep opwarmen en lekker eten bij een heel andere zonsondergang dan gisteren.Read more