Ellen Nijhof

Zaterdag om 7u opgehaald voor onze 3 daagse tocht naar Uyuni. Een uurtje onderweg kwamen we bij de grens van Chili uit. Hier zette onze chauffeur een ontbijttafeltje klaar, moesten toch wel ruim een uur wachten voordat we onze uitstempel kregen. Vanuit daar door niemandsland, hier hebben we onze tassen overgeheveld naar de jeep waar we de aankomende 3 dagen mee op pad zouden zijn. Toen door naar wat hutjes en hier kregen we onze stempel van Bolivia.
Ondertussen was het al ruim 3 uur geleden dat we opgehaald waren en onze tour begon eindelijk 😁

Allereerst langs Laguna Blanco en Laguna Verde gereden. Het witte en groene meer. Super groot en mooie weerspiegeling in het water. Vervolgens doorgereden door de Salvador Dali's desert. Alleen maar zand en duinen, dus hier wat grappige foto's gemaakt. Terwijl wij foto's aan het maken waren lag onze chauffeur onder de auto. Maar alles was goed.

Vervolgens naar de hot pools, heb ik even overgeslagen omdat het al o warm was en dan ook nog een warm bad op 4200 meter hoogte, dacht lijkt me niet verstandig. Was er achteraf ook blij om als ik zag hoe de anderen bij lunch aan kwamen. Vervolgens doorgereden naar Laguna Colorado. Een super gaaf meer met blauw, wit, rood en groen en allemaal flamingos. Super gaaf om hier even rond te lopen en heb even heerlijk gezeten om het allemaal in me op te nemen. Echt super gave kleuren en de flamingos blijven gaaf!
Hierna hadden we nog 1 stop voordat we naar onze slaapplek zouden gaan, de geysers. Ondanks dat we ze al op een trip in Atacama hadden gezien, blijft het een bizar natuurverschijnsel vond ik. Onderweg naar het hostel raakte de auto oververhit. Dit was normaal. Een half uur later raakte hij weer oververhit, nu gingen we alleen iets sneller door. Na zo'n 10 minuten kwam er stoom uit de motorkap, iedereen was met 2 seconden de auto uit (out, out, out...), volgens mij waren we allemaal bang dat de auto in de brand zou vliegen. Gelukkig bleek hij alleen weer oververhit te zijn en was er een slangetje losgeschoten. Al met al heeft hij er 50minuten over gedaan om de auto te fixen, al die tijd letterlijk zittend in de motorkap. Vervolgens nog 8 liter (8 LITER????) bijgevuld. En toen door naar het hostel. Was nog zeker 50 minuten rijden ipv de 20 die hij ons verteld had. Ondertussen wisten we ook waarom hij de hele dag zo rustig (tussen de 5 en 40 km/u) gereden had. We waren blij dat de auto het weer deed, de zon was ondertussen onder en het begon koud te worden.. dus toen we de lichten van het dorpje zagen, waren we eeg blij. Totdat er een rood lampje in de auto ging branden en de auto bijna tegelijk afsloeg en niet meer aanging. Nog 2km voor het dorpje en we stonden stil...
Onze chauffeur was uiteindelijk weg, zou hulp halen en had zijn telefoon achtergelaten. En wij waren aan het overleggen om te wachten of om te gaan lopen, maar dan wel met al onze spullen. En toen kwam er een auto langs, die stopte en ons en onze spullen mee wilde nemen. Dua uiteindelijk rond 9u 's avonds eindelijk in ons hostel, gegeten en uitgeput bed in gegaan. En de volgende ochtend zou er een een nieuwe auto en nieuwe chauffeur zijn.
Na een goede nacht slaap en inderdaad een nieuwe auto en chauffeur in de ochtend weer op pad gegaan. Nu was onze chauffeur ook een beetje onze gids, want hij wist veel en wilde ook veel vertellen. Verder heeft hij de hele dag een dikke wang gehad van de coca bladeren, dus hij was ook lekker wakker :-)
Die 2e dag verschillende rotsformaties (de worldcup, dromedaris en de valley of anaconda) gezien en beklommen. Hier mooi uitzichten, al was het klimmen wel pittig aangezien we nog steeds op ruim 4000meter zaten.
Na lunch doorgereden naar Laguna Negro, een zwart meer naast een dorpje (hier wonen 3 families) en super veel lama's. Dus hier even rondgelopen.
Uiteindelijk aangekomen bij ons hostel op de rabd van de zoutvlakte. Ons hostel was helemaal van zout gemaakt (muren, grond, tafels, stoelen, bedden etc), echt super gaaf! Hier heerlijk gegeten, wat spelletjes (shithead & truco) gedaan en op tijd bed ingegaan, want de volgende ochtend zouden we om half 5 vertrekken voor zonsopgang.

Na bijna een uur rijden kwamen we aan bij een eiland, isla Incahuasi, in de zoutvlakte. Vanaf hier zouden we zonsopgang bekijken. Na zonsopgang zijn we midden op de zoutvlakte gaan staan. De zoutvlakte is 15.000 km2 en 10 meter diep. Heel onwerkelijk en kan me die grootte nog niet helemaal voorstellen. Hier de typische salar de uyuni fotoshoot gehouden en doorgereden naar het allereerste zouthotel en waar de dakar was in 2016.
Om deze mooie morgen af te sluiten kwamen we in een spookstadje uit met een brouwerij, een een paar biertjes geprobeerd met quinoa, coca en cactus. En toen door naar onze laatste stop, de treinbegraafplaats. Hier staan mega veel oude treinen die vervangen etc werden en deze werden gewoon achtergelaten. Grappig, maar niet heel bezonder.
De trip werd sfgesloten in Uyuni met een lunch met lama steak, erg lekker.
Die dag zijn wij doorgereden naar Potosí, hier wilden we even 2 nachten blijven, want na een week met trips is het wel even lekker om uit te slapen, de was te doen en even niets te hoeven. Potosí is een mijners plaatsje, niet een hele geweldige sfeer. Je kunt verschillende trips doen om de mijnen in te gaan en naast de mijnen zit een marktje waar je dynamiet kan kopen. Dit hebben wij niet gedaan, aangezien we allebei er niet van houden om onder de grond te kruipen 😅.

Na 2 nachten doorgereden naar Sucre, de witte stad, maar dat komt de volgende keer 😎

Wederom als je een berichtje achterlaat (wat ik heel leuk vind), zet even je naam erbij 😊Read more