Reset search
Indonesië - 2017Indonesië - 2017
SatelliteEdit route
A 29-day adventure by EvaJeroenTravels Read more
  • 26footprints
  • 3countries
  • 29days
  • 148photos
  • 0videos
  • 18.5kkilometers
  • 16.8kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 13

    Dag 10 - Date met vulkaan 2: Ijen

    July 13, 2017 in Indonesia ⋅ ☀️ 32 °C

    Omg. Sweet Jesus x 2! De wekker loopt om 00:30 af en we zijn allebei doodop... De meeste mensen in het hotel zijn op weg naar hun kamer om te slapen en wij worden wakker en gaan richting de receptie om ontbijt vragen. We kregen er een lunchpakketje met een burger (!?), sandwich en wat fruit, jackpot! Voor dat we vertrokken richting Ijen vulkaan smikkelde Eva al lekker de burger op. Ze vond het zo lekker dat ze er na een halfuur rijden nog eens deugd heeft van gehad. De weg naar de vulkaan was immers erg hobbelig en donker. En Eva + hobbelig vervoer = herkauwen. Gelukkig hebben we veel zakjes. Minder gelukkig was het feit dat er een gat in het zakje stond dat ik in de donkere jeep had aangeven. Het was nog maar amper dag en toch al zo'n pech!

    Bij Ijen aangekomen kregen we een lokale gids die vroeger gewerkt had als zwavelmijner in de krater. Hij vertelde ons dat het nog drie kilometer te voet was. Steil naar boven. Zonder licht. Met zwavel lucht overal. Echt het beeld dat Eva heeft van een perfecte ochtend: zalig ontbijtje (x2) en frisse zwavel licht inhaleren tijdens wat ochtendinspanning.

    De lokale gids was wel erg begaan met Eva, want om de tweehonderd meter vroeg hij: "Efa, u ok?" . Toch bleef het een stevige klim, maar we hebben het gehaald! Daar stonden we dan bovenaan de vulkaan. Tof! Ah, we moeten nog driehonderd meter naar beneden klimmen? In de krater van de actieve vulkaan? Weer zonder licht? Op losse stenen? Geen probleem, meneertje gids.

    En waarom deden we dit? Om het beroemde "blue fire" van Ijen te zien. In de krater kan je tussen 02:00 en 05:00 blauw vuur zien. Dat is zwavelgas dat brandt met temperaturen tot 600 graden celsius en een fel blauwe kleur heeft. Een gasmasker was nodig, want je zit dus tussen de zwaveldampen op een twintigtal meter van dit blauwe vuur. Soms was de zwavel zo erg dat onze ogen er van begonnen te tranen. Het was echter wel allemaal de moeite waard.

    Ook de gids had een topdag. Het was erg koud in de krater en toen ik even weg was zag hij zijn kan schoon om zich te verwarmen aan grote, warme, licht zuurgeurende Eva. De snoodaard!

    De weg naar beneden was heel wat gemakkelijker en ook de autorit viel beter mee. Dit was echter nog maar het begin van onze trip deze dag. We moesten namelijk nog 280 kilometer met de auto terug naar Surabaya. 280 km? Niet zo ver? Wel op Indonesische wegen waar je gemiddeld maar een 40 km per uur kunt rijden... Er is wel altijd wat te zien onderweg. Toppunt: 4 koeien en tien Indonesiërs in één kleine truck.

    We hadden één nacht geboekt in het Ibis Budget Hotel in de luchthaven omdat we de volgende dag een vlucht hebben naar Lombok. Ibis budget. Kleine kamer. In een luchthaven. Het maakte allemaal niet uit, vanaf het moment dat we de matras raakten, begonnen we te ronken. Een zevental uur slaap verspreid over drie dagen begon zijn tol te eisen, maar de trip was het allemaal waard: een waterval, twee vulkanen, blauw vuur, een hindoefeest ... Toch zijn we blij dat we de komende dagen verblijven op een bijna onbewoond eiland waar we niets gaan doen buiten slapen en zwemmen. Laat maar komen!    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 14

    Dag 11 - Gili Gede chill sessie

    July 14, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 24 °C

    Na onze marathons van de afgelopen dagen, was het hoog tijd dat we wat gas terug nemen. Dat hebben we dan ook gedaan op Gili Gede. Dit is niet eentje van de drie bekende Gili's, maar wel eentje van de tientallen andere Gili's (Gili betekent "klein eiland" ) waar toerisme nog praktisch onbestaande is.

    Om op Gede te geraken moesten we: een vliegtuig nemen vanuit Surabaya, een rit van 1,5 uur overleven om dan nog twintig minuten een mini bootje te nemen. Het was dus nog even reizen naar dit afgelegen eilandje. Onze chauffer was Raka, de hippe boy van het familieverblijf waar we slapen op het eiland. Hij gedroeg zich als een racepiloot op de kleine baantjes met als resultaat dat Eva haar ontbijt weer voorbij zag komen. Met wat frisse zeelucht was het echter snel opgelost.

    Het boottochtje was al meteen ongelooflijk mooi, zeker als je het vergelijkt met de hectische chaos van Jakarta. Je zag er hoe klein het eiland was en hoe weinig volk er woont. Héérlijk.

    Thamarind Gili Gede is de naam van onze verblijfplaats en bestaat uit: een houten huis met drie kamers, drie bungalows, enkele tenten, een overdekte eetplaats en een eigen strand. Het lijkt wel een kleine stukje paradijs. En er is helemaal niets te doen! Net wat we nodig hebben.

    Na een plonsje in het helder, blauw water, besloten we om meteen al het eiland te ontdekken. Zo'n klein eiland, dat zouden we wel vlug in kaart brengen, niet? Dit bleek toch een grotere kluif dan verwacht, want na een bergpadje te zijn ingeslagen, begon het donker te worden en we wisten niet meer de weg terug. Daar stonden we dan. Op een berg. Met enkel onze zwemkledij aan. Resultaat: een goed beeld van het eiland, maar ook een grote kras op mijn buik en enkele ontmoetingen met de enorme rosse mieren hier op het eiland.

    Na zo'n trektocht ploften we in onze bedjes en sliepen we ergens halverwege voor we de matras raakten...    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 16

    Dag 12 - Lizard gespot op Gili Gede

    July 16, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 26 °C

    Ondanks dat onze verblijfplaats een klein familiebedrijfje is, kan je uit meer dan genoeg gerechten kiezen om te eten. Zo ook voor het ontbijt: toast met eieren, een fruitbordje, een omelet ... Maar de topper: een zalige pannenkoek met zoete bananen. Dit in combinatie met een verse koffie of thee en je kunt de wereld aan. Of in dit geval: een eiland van 7km².

    Met onze suikerbom in de maag hadden we genoeg energie om onze halvelings mislukte ontdekkingstocht van gisteren verder te zetten. Deze keer wel met geppaste kledij en besloten we om het noordelijk deel van het eiland te ontdekken. Na wat mini dorpjes en modderige velden, kwamen we in gebieden met prachtige uitzichten en zonder enig teken van leven. Of dat dachten we toch. Ineens hoorde Jeroen iets ritselen en begon hij "Eva! Weg hier!" te roepen en begon hij te lopen. Ik werd nog net niet aan de kant geduwd en was me van geen kwaad bewust, want ik had de oorzaak van het geritsel niet gezien. We waren midden in het gebied van een, hoorden we achteraf, "Water monitor" gewandeld. Google het maar eens of zie voorbeeldfoto in bijlage. Een beest van rond de twee meter. "Eva! Weg hier!" is dus nog kalm. Het was een goede training voor Komodo later in onze reis.

    Na onze 100 meter "lizard cross", hadden we toch nog genoeg zin om de tocht verder te zetten. Hier en daar een klein dorpje, een strandje om te liggen en wat te zwemmen ... Het leven hier is heerlijk, zeker om te ontstressen na het drukke Java.

    Terug aangekomen bij ons hutje plonsten we na een vers fruitsapje in het water om vat visjes te spotten en achteraf te luieren op een ligbedje.

    'S avonds maakten we na het simpel, maar lekker eten kennis met Ibrahim, de wijze meester van het eiland. Een oude, maar ongelooflijk open-minded kerel die ook nog eens een gevoel voor humor heeft. Bijvoorbeeld: nadat hij een weetje had meegedeeld aan Raka over waarom pipi helpt bij een kwallenbeet zei hij: " I just want to prevent you from looking stupid. Or from you peeing on random people with no reason or knowing why." Topkerel die ook nog eens een meesterbouwer met bamboe blijkt te zijn. Zo was hij medeoprichter van een ecologische school op Bali compleet gemaakt van bamboe...

    Na al dat gesocialiseer was het hoog tijd voor ons bedje met uitzicht op zee... Zalig!    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 17

    Dag 13 - snorkel- en restaurantpret

    July 17, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 23 °C

    Vandaag hadden we een snorkeltrip geregeld bij de vriendelijke mensen van onze slaapplaats. Na een banana pancake en wat geluier op het strand waren we er volledig klaar voor!

    Een lokale groep duikers, waarvan eentje met een gekke tulband en poefy haar, kwam ons oppikken in hun boot. Daarmee gingen we naar Gili Layar, volgens de lokale mensen de beste plaats in de buurt. En ze hadden begot niet gelogen! Na een potje worstelen met onze bril en snorkel plonsten we in het water en werden we meteen begroet door honderden visjes die totaal niet bang waren. Elke kleur, vorm en grootte was vertegenwoordigd. We hebben zelfs een contente Nemo gevonden. Een uur snorkelen vloog voorbij.

    Een twintigtal minuten varen later stonden we terug op "ons" eilandje en gingen we een toer wandelen om de zonsondergang te zien. De plaats die we vonden was een schot in de roos: op een bergje met uitzicht over de baai.

    Het was echter wel even wandelen van ons hutje en dus moesten we in het donker door dorpjes, over stranden, tussen rotsen ... We hadden er honger van gekregen, maar echt veel goesting in de culinaire keuzes van onze verblijfplaats hadden we niet. Na er een aantal keer gegeten te hebben, bleek alles wat hetzelfde te smaken. Tijdens het wandelen kwamen we een "optrekje" tegen met tafeltjes aan het strand waar je kon eten. Impulsief beslisten we om daar ons avondmaal te nuttigen. Geen enkel probleem, volgens één van de obers. Toen we aan onze tafel wilden gaan zitten, kwam er meteen iemand af om de stoel onder onze moe gewandelde kontjes te schuiven. Uh-oh. "Hebben we genoeg geld bij?!" was het eerste dat Eva zei... We zaten blijkbaar aan tafel bij één van de twee fancy plaatsen op het eiland... Wat we besteld hebben: twee biertjes, één cocktail, twee hoofdgerechten (met extra rijst) en twee nagerechten. Ook kregen we nog een hapje extra, wat brood en zoveel koud water als we wilden. De prijs: 22 euro. Niet per persoon. 22 euro in totaal. Oef... En heerlijk dat het was. Echt waar.

    Met volle kruikbuikjes gingen we nog even in de gemeenschappelijke ruimte bij ons zitten. Daar vertelde meesterbouwer Ibrahim dat hij de mini Taj Mahal aan het bouwen was in bamboe. Morgen kregen we het te zien, als we wilden. Uiteraard wilden we dat!

    Tot morgen!    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 17

    Dag 14 - back to Jakarta

    July 17, 2017 in Indonesia ⋅ ☀️ 27 °C

    Vandaag was het tijd om afscheid te nemen van het relaxerende eiland Gili Gede en ons terug in de moderne chaos van Jakarta te werpen. We werden namelijk verwacht op de trouw van Indra en Angelina, broer van Bayu en zoon van pappa Ju. Vliegticket? Niets voor moeten doen. Hotel? Voor ons geregeld. We voelden ons er even ongemakkelijk door. Eventjes, want volgens Bayu was het écht geen probleem en had men ons er écht graag bij. OK dan! :)

    Één probleem: de vestimentaire inhoud van onze rugzakken was niet echt afgesteld op een fancy trouw. Ook Ju had ons al verteld dat we best in formele kledij kwamen. Elk nadeel heeft een voordeel en aangezien er toch niet veel anders te doen is in Jakarta: shopping time! Ons hotel was vlakbij een groot shoppingcenter, maar we vonden er niet meteen iets. Gelukkig hebben we morgen nog een halve dag voor de trouw.

    Het werd nog even een spannende avond, want Eva had sinds gisteren last van een lichte blaasontsteking. Eentje die van licht naar minder licht aan het evolueren was. Ik ben dan maar via Google Maps op zoek gegaan naar een "apotik". Uiteindelijk eentje gevonden in een buurt waar je geen " apotik", maar eerder een hanengevechtring zou verwachten. De drie vriendelijke dametjes wilden me echt graag verder helpen, maar konden geen woord Engels. Leg dan maar eens "blaasontsteking" uit en ook dat het niet voor mij is, maar voor mijn vrouw op hotel. Mijn gebarentaal en bewegingen moeten nogal een zicht zijn geweest. "Blaasontsteking", probeer het zelf maar eens zonder woorden duidelijk te maken. Uiteindelijk met de goede vriend Google alles kunnen opzoeken en laten zien. Ik kreeg twee reeksen pillen mee. Oef.

    Ondertussen is het beter met Eva, dus het heeft geholpen. Dubbel oef.    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 18

    Dag 15 - bling bling wedding

    July 18, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 26 °C

    Vandaag was het de grote dag voor Indra en Angelina. Mensen die we nog nooit hadden gezien, maar waarbij we toch op de één of andere manier op de trouw uitgenodigd zijn. Als reizende schorriemorries zouden we niet passen op de trouw (denk: short, wandelschoenen of flipflops en een tshirt) en gisteren hadden we niets gevonden, dus vandaag moesten we wel een gepaste outfit vinden.

    Het Grand Indonesia Mall hebben we volledig in kaart gebracht en na een vijftal uur hebben we een trouw waardige outfit zo low-budget mogelijk kunnen samenstellen. Eva een lang kleed met een vestje. Jeroen een lange broek en een hemd met een batik-achtige print (klinkt fout, maar is het niet en het is blijkbaar de gewoonte voor formele samenkomsten).

    Bayu stuurde ons het adres en uur door van de ceremonie. Om 19 uur in de "Dian Ballroom" van het Raffles hotel. Klinkt fancy? Geloof ons, dat is het ook. Een kamer om te slapen begint er vanaf 215 euro per nacht. De ballroom waar het feest doorging is op de 11ste verdieping, is 3000m² groot, 9 meter hoog en biedt plaats voor 3000 man. Dit wisten we allemaal niet toen we op weg waren naar het Raffles Hotel, maar toen we in de lobby kwamen, merkten we meteen dat het geen gewone trouw ging zijn... Er was: een filmploeg, een tiental fotograven, twee photobooths, twee presentators, een podium, een gang met bomen en rozenblaadjes, een tiental locaties in de zaal om je eten dat ter plaatse gemaakt werd af te halen, een live band, een gi-gan-tische taart ... En dat allemaal met zoveel luxe. Het was écht een belevenis. Één van de familieleden van Bayu zei ons nog: "All Indonesian weddings are like this." Maar dat is toch alleen in zijn luxe bubbel, want een gewone werkmens kan dergelijk bling bling niet betalen.
    Voelden we ons er ongemakkelijk? Nee hoor. In ware Eva en Jeroen stijl hebben we er elk eetmogelijkheid uitgeprobeerd en vooral de nagerechtestand heeft geweten dat we er waren. "Klappertaart" en een soort tiramisu waren het beste.

    Met volle buikjes kropen we terug naar ons "gewoon" hotel. :)    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 19

    Dag 16 - van Jakarta terug naar Lombok

    July 19, 2017 in Indonesia ⋅ 🌙 24 °C

    Vandaag stond er vooral heel wat gereis op het programma. De luchthaven van Jakarta ligt namelijk een uur het centrum via taxi. Een vlucht van twee uur, gevolgd door nog een taxirit van een uur op Lombok en we kwamen aan in Senggigi. Onze verblijfplaats voor de komende drie dagen is Sasak Garden. De kamers zijn er pico bello en vooral de badkamer valt qua grootte erg op (Eva heeft het net getest of je er een echo kunt horen. Ja dus.)

    Aangezien het al vrij laat was, besloten we om enkel het strand wat te verkennen. Hierbij wandelden we al zonder het te weten een boedhistisch tempeltje binnen zonder te betalen (oeps!). We pikten er een zonsondergang mee en verkenden al meteen de wateren van de verschillende stranden.

    Het strand en de locatie is net als op Gili Gede erg mooi, maar qua charme en kalmte is het toch een serieuze stap terug hier in Senggigi. Een voorbeeld: de vele meisjes op straat die kerels naar binnen willen lokken met "foot" massage. Jaja. Ook het hoge aantal "sports bars" en eeuwigdurende happy hours zijn van de partij. Op die fiets dus.

    Desodanks weten we ook hier de juiste plaatsjes te vinden en konden we onze avond romantisch afsluiten in "Café Alberto". De naam klinkt wat goedkoop, maar qua setting kan het tellen: tafeltjes recht op het strand, zicht op zee, overal kaarsjes, lekker eten en weinig drukte!    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 20

    Dag 17 - lekker luieren Senggigi

    July 20, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 27 °C

    Vandaag gingen we de echte strandtoerist uithangen. Rugzakje met handdoek, duikbrilletjes, flipflops ... En gaan! Het strand waarop we wilden luieren ligt een drietal km van onze homestay, maar je kunt via andere stranden er volledig naar toe wandelen. Vanaf het moment dat we één voet op het strand hadden gezet, werden we gevolgd door een aandacht zoekend hondje. We noemden hem "Déborah". De kleine rakker was onze gids tot aan het laatste strand en zelfs daar is hij bij ons blijven liggen. Dat hij een enorm gat naast onze handdoekjes groef om zich in het koele zand te nestelen en hierbij alles over onze ligplaatsjes keilde, vonden we net iets minder tof. Ach ja, niemand is perfect. Na een aantal uur, toen we net iets te lang bleven zwemmen, is Déborah ergens anders liefde gaan zoeken. We zitten nog altijd in zak en as.

    Na het luieren op het strand en een stevige wandeling, hebben we het ideaalbeeld van een strandvakantie volledig afgemaakt: in een bamboestoel, onder palmbomen een kokosnoot drinken terwijl we een zonsondergang bekeken. Overigens: best lekker, zo'n kokosnoot!

    Uiteindelijk hebben we voor drie euro nog street food gehaald: gebakken rijst, gebakken noedels, eieren, kip en kroepoek. Heerlijk!

    Toen we wilden gaan slapen, besloten de lokale hangaapjes nog een raveparty op ons dak te houden. Lawaaierige mannen, die makakjes.    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 20

    Dag 18 - dagtrip rond NW Lombok

    July 20, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 25 °C

    Vandaag hadden we een volle dag voor de boeg. We hadden namelijk een dagtrip geboekt bij Bhurkan, de eigenaar van onze slaapplaats. Enkele impressies van de dag en de dingen die we gedaan hebben:

    * de lokale markt om bananen te kopen voor de apen later op de dag. Druk! Ongelooflijk druk! Je kunt er alle mogelijke kruiden, groentes, fruit, vlees, vis ... krijgen. Qua hygiëne is het wel heel wat minder dan de markten bij ons. Gelukkig frituren ze hier alles! :)

    * monkey forest. Deze naam was het enige dat we wisten toen we dag begonnen. We dachten: ah ja, hier en daar een aapje zien, zoals we al vaak hadden gezien naast de weg. Niet dus! De gekochte banaantjes konden we echt gewoon afgeven aan de aapjes die overal waren! Toppunt: monkey sex vlak voor onze neus.

    * rijstveldjes gewoon naast de weg: prachtig! Voor dergelijke uitzichten moesten we in China inkom betalen.

    * oudste moskee van Lombok. Deze volledig in hout gemaakte constructie is totaal anders dan wat je gewend bent van een moskee. Het geloof is ook compleet anders: een mix van islam en animisme (alles heeft een ziel: planten, stenen, bergen ...). Ook bezochten we er een klein, traditioneel weverijtje.

    * Indonesisch eten is top! Deze middag: mie goreng en pisang goreng (gebakken banaan) met chocolade! Njam!

    * twee watervallen in Senaru. Hier hadden we echt een junglegevoel. We moesten een halfuur flink trekken door dichtgegroeide wouden, door rivieren en over rotsen om de twee watervallen te bereiken. Het was echt de moeite waard. Uiteindelijk zijn we ook nog letterlijk door/ onder een berg gewandeld, door een stroom als een shortcut. Ook een ervaring!

    * sunset point: de zoveelste prachtige zonsondergang hier in Indonesië. Top!

    * street food in Indonesië is het beste: voor een tweetal euro heb je een mix van gefrituurde kip, tofu, tempe, groenten, banaan ... Een cadeautje van Bhurkan! Toffe kerel!

    * de dorpen in NW Lombok hebben nog erg traditionele regels en gebruiken. Een trouw wordt bijvoorbeeld echt op straat gevierd. De bruid en bruidegom komen dan buiten en paraderen door heel het dorp samen met een stoet dansers en muziek. Zo laten ze zien dat ze getrouwd zijn en samen in het openbaar mogen gezien worden. Dit is een voorbeeld van een tof gebruik, maar we kregen van Bhurkan ook de duistere kant te horen... Bijvoorbeeld: als je per ongeluk een ongeval veroorzaakte en iemand van een dorp raakte gewond, moest je echt vluchten, zo snel mogelijk. Politie kwam er namelijk praktisch nooit en het dorp nam dan het recht in eigen handen (denk: ze steken je auto in brand en kloppen je (half)dood). Ook nog: kinderen voor het huwelijk? Of een ongelukje? Ze draaien hier hun hand er niet voor om om dit even "Spartaans" op te lossen...

    * Bhurkan blijkt een spraakwaterval die maar al te graag vertelt over de geschiedenis van Lombok, eten, religie, alles! Echt een aanrader om een toer hier te doen!

    Een aanrader!    Read more

    See translation
  • EvaJeroenTravelsIndonesië - 2017
    Day 25

    Dag 19 - Wingsair aka Duct Tape Air

    July 25, 2017 in Indonesia ⋅ ⛅ 27 °C

    Vandaag moesten we de zalige Sasak Garden verlaten voor een date met Wingsair. Dit is een low-cost maatschappij die bekend staat voor niet zo degelijk te zijn. Als je ze op Google opzoekt, krijg je al snel bijnamen zoals Duct Tape Air te lezen. Onnodig om te zeggen dat we (en vooral Eva) er niet echt naar uitkeken. Oh ja en we moesten tweemaal vliegen, want we hadden een tussenlanding in Bali. Tweemaal pret dus!

    Een taxitripje van een uur en we kwamen voor de zoveelste keer aan op de luchthaven van Lombok. Ze beginnen er ons al te kennen. We konden probleemloos inchecken, dus dat was al goed. Ook vonden we onze vlucht vrij vlug op de informatieschermen met "on schedule" erbij. Top! Er bleef echter "on schedule" staan, ook al begon het vertrekuur zeer dichtbij te komen. "On schedule" betekent dus blijkbaar 1,5 uur vertraging en geen informatie over wanneer de vlucht zou vertrekken. Ineens verschijnt er een mannetje aan de gate en roept: "Bali, Wings Air, board now!". We moesten echter niet zoeken naar ons vliegtuig. Het was namelijk het enige vliegtuig met nog een propeller... Oh boy.

    Omwille van de vertraging was het enorm hollen op Bali. We hadden namelijk nog maar tien minuten om ons volgend vliegtuig te zoeken op de gigantische luchthaven van Denpasar Bali. Uiteindelijk hadden we nog tijd genoeg, want oh ja, onze volgende vlucht had ook vertraging. Deze keer wel maar een halfuur voordat we op ons vliegtuig mochten. Yes, eindelijk op de laatste vlucht naar Flores! Vertrekken maar! Dat vertrekken bleek uiteindelijk nog een uur te duren. Een uur op een mini vliegtuig, met een temperatuur van 30 graden en Bruno Mars op repeat tegen decibel 110. Je zou bijna denken dat ze het expres doen.

    Een bumpy vluchtje later en we stonden met onze voetjes op een volgend eiland: Flores. De volgende zeven nachten brengen we namelijk door in Labuan Bajo, een klein dorpje dat dient om Komodo te bezoeken.

    Onze eerste slaapplaats hier is Ciao Hostel, een super propere, moderne en jeugdige herberg waar we met zes op een kamer liggen. Ook heeft deze slaapplaats de meest fantastische uitzichten tijdens het eten/ drinken: zonsondergang en een mooie baai met allemaal bootjes en eilandjes. Elke avond is er een film en we besloten om deze hectische dag zo af te sluiten, met eem biertje en een filmpje.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English