Midlands Meander
Eten bij Piggly Wiggly bij het haardvuur, mega lekker eten
October 16, 2016 in South Africa ⋅ ⛅ 23 °C
Midlands Meander
Eten bij Piggly Wiggly bij het haardvuur, mega lekker eten
October 15, 2016 in South Africa ⋅ 27 °C
Terug naar het zuiden, op weg naar Durban. Naar de Makro want we moeten iets met dat lekke luchtbed. Tijd om opnieuw de klantenservice van Makro te testen. In de auto bedenken we een plan de campagne: zullen we hem gewoon proberen te ruilen voor een nieuwe? Eigenlijk kunnen we het echt niet maken maar inmiddels kunnen langzaam de dagen aftellen.. over 5 dagen zitten we alweer in het vliegtuig naar Zanzibar! We kunnen ons er nog niets bij voorstellen. Maar goed, terug naar dat lekke luchtbed, een nieuwe kopen voor een paar dagen vinden we ook maar zonde dus we proberen het gewoon. Plus, we schamen ons helemaal niet om wat tientjes van een groot internationaal bedrijf af te troggelen als dat ons reisbudget een handje helpt ;) We hebben het namelijk over een prijs van 1 gemiddelde wereldreis-dag. Terwijl ik in de auto wacht op de parkeerplaats -ik geloof er niks van dat ik met droge ogen dit leugentje kan vertellen, haha!- gaat Thomas naar binnen om het luchtbed te ruilen. Het is er druk en het duurt een minuut of tien voor hij aan de beurt is. Thomas besluit uiteindelijk voor de tactiek te gaan van weinig woorden vuil maken en nonchalant (van binnen wel natuurlijk een beetje zenuwachtig) de doos terugschuiven. Iets met een verhaal dat we niet tevreden waren over de kwaliteit. De medewerkers haalt het luchtbed uit de doos, bekijkt 'm een beetje and... They buy it! Heerlijk als zoiets lukt!
Dan rijden we een stukje terug naar Ballito, waar Steve en Jess wonen. We hebben een paar dagen geleden nummers uitgewisseld met ze na onze gezellige barbecue en cocktails. Toen nodigden ze ons meteen uit om hen te bezoeken, zo spontaan en lief. We besluiten ze te vragen om een kop koffie te gaan drinken. We hebben inmiddels wel geleerd dat juist zulke spontane ontmoetingen je ervaring zo veel leuker maken.
In plaats van een kop koffie nodigen ze ons uit voor een etentje, en we mogen blijven slapen. Het is wat snel maar als we er zijn is het zo gezellig, en praten we zo makkelijk, dat we besluiten te blijven slapen. Buiten stormt het en het gaat die avond onweren, dus een echt bed is zo slecht nog niet.
Het is zo'n fijne en bijzondere avond. We praten honderduit over hun reizen -ze zijn samen naar Brazilië gereisd en hadden daar echt de tijd van hun leven - en onze avonturen. Steve en Jess zijn allebei zo lief, spontaan en geïnteresseerd. Hele fijne bijzondere mensen. Ze vertellen dat ze zich hebben voorgenomen om gewoon spontaan andere reizigers uit te nodigen als het klikt, want ook voor hen een manier om weer even dat vrije leventje te herbeleven. Inmiddels hebben ze namelijk een heel ander leven met hun mega schattige dochtertje Bella, in een gated community in Ballito. Wij herkennen helemaal wat ze bedoelen, en nemen ons voor als wij straks weer thuis zijn ook gewoon onbekende reizigers uit te nodigen als het goed voelt. Niet eens zozeer uit liefdadigheid, ook al is het fijn om te delen als je het goed hebt. Juist ook voor jezelf want het is ZO fijn om nieuwe mensen te ontmoeten, met hun eigen verhalen, avonturen, levens. Over reizen raken we nooit uitgepraat.
Met pijn in ons hart nemen we de volgende dag afscheid. We hebben veel tips gekregen van Jess over de omgeving en de weg terug richting Drakensberg, onze volgende stop. Zin in!Read more
October 14, 2016 in South Africa ⋅ 9 °C
De volgende dag maken we ons op voor weer een dag Hluhluwe-Imfolozi. We hebben de smaak weer helemaal te pakken en na de regenachtige ietwat deprimerende dagen eerder die week hebben we veel zin om weer gewoon weer op dierenjacht te gaan, ook al hebben we al zo veel moois gezien. Ook nu weer heel veel neushoorns, zowel black als white rhino's (gelukkig zonder hoorn! om ze te beschermen). Dat blijft zo ontzettend bijzonder.. zo'n machtig dier. We bidden dat ze mogen blijven bestaan. De cijfers wat betreft stropersaanvallen blijven heftig.
Hoogtepuntje van de dag? Een 'ark van Noach'-achtig tafereel met giraffes en zebra's langs de kant van de weg. Zo bijzonder en mooi. Dit verveelt nooit. En een dung beetle! Ik weet nog dat we een natuurdocu keken met beelden van dit diertje, ongelofelijk dat ze zo sterk zijn dat ze zo veel gewicht kunnen voortduwen. Aan het einde van de middag rijden we weer opgetogen het park uit. Nu kunnen we met een gerust hart vertrekken, ook al hebben we zelfs in 2 dagen nog lang niet alles gezien.
Op weg naar Hluhluwe town -Thomas wil absoluut niet meer in die vreemde backpackers slapen van 2 nachten daarvoor, no way!- bespreken we onze opties. We zitten nog steeds met dat lekke luchtbed, geen fijn vooruitzicht. Toch maar proberen dan? Veel geld kwijt zijn aan een kamer zien we ook niet zitten. We besluiten het erop te wagen bij een andere camping (wel een andere dan de vorige nacht voor de zekerheid), en komen uit bij 'Bushbaby Lodge' die gerund door een Belg. Leuk!
We zoeken een plaatsje uit na heeel zorgvuldig de grond te hebben gecheckt op doorns (dit gaat ons nooit meer gebeuren!) en zetten meteen onze tent op en pompen ons luchtbed op.. wie weet is hij helemaal niet lek? Fingers crossed! Maar na een uurtje zien we het al. Jep. Hij is toch echt lek. Ik ga praten met de eigenaar (leuk trouwens om weer Nederlands te spreken!): heeft hij nog een andere slaapplek voor ons? De enige optie is een veel te luxe huisje voor ons tweetjes. Best wel prijzig helaas. Maar we besluiten het toch maar te doen, want nog een gebroken nacht trekken we echt niet.
Het wordt een belachelijk luxe avondje want we besluiten dan ook maar gewoon aan te sluiten bij het driegangen diner. Met kaarsjes, wijn, alles erop en eraan, een echte date night. Lekker spenden! En genieten :)
De volgende ochtend voelen we ons duizend maal beter na een uitstekende nacht en een goed ontbijt. We kunnen er weer tegenaan. Op pad maar weer, ook al hebben we geen flauw idee waarheen. Maar dat is eigenlijk ook leuk, toch? Zo vaak zijn we niet in Zuid-Afrika! Dus... on the road again.. ♪♪Read more
October 13, 2016 in South Africa
Tijd voor safari. Het is alweer de derde keer in een maand tijd. Als we Minneriya National Park meerekenen zelfs de vierde keer in twee maanden. Je zou denken dat het gaat vervelen, maar dat doet het allesbehalve.. Wat blijft het ongelofelijk bijzonder om zulke iconische wilde dieren in het echt -soms van dichtbij- te mogen aanschouwen! En het is iedere keer ook weer zo anders: Het relatief vlakke maar groene Krüger Park waar we binnen korte tijd zó veel moois zagen. Het droge maanlandschap dat Etosha heet waar we werden getrakteerd op ware Lion King taferelen bij de waterholes. En dan nu Hluhluwe-Imfolozi met zijn groene heuvels en vele neushoorns. Wat een fantastisch park.. de uitzichten zijn zo mooi dat alleen al het rondrijden een feestje is. En dan zien we ook nog eens heel veel neushoorns, die onverstoorbaar hun ding doen naast de kant van de weg.
We maken aan de lopende band foto’s en rijden na een lange dag helemaal opgetogen het park weer uit. Oh dit hadden we écht even nodig! Stelletje verwende keutels zijn we ook haha!
‘s Avonds checken we in bij een camping een eindje buiten het park. Het weer is wat opgeklaard en dus slaan we weer ons tentje op. Het leek zo’n rustige avond te worden..
Het begint goed als we wanneer we ons dagelijkse groentenprutje koken in de gezamenlijke buitenkeuken in gesprek raken met een groep Zuid Afrikanen. Het is een groep vrienden die herenigd zijn met hun leraar Portugees, en dus zijn ze met z'n allen een weekend op pad. Ze zijn super aardig en lief en stáan erop dat we hun cocktails en picanha (Braziliaans vlees van de bbq) problemen. Tja, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! We genieten van de cocktails (caipirinhas uiteraard), de heerlijke picanha en het leuke gezelschap en praten een hele tijd over mooie (reis)ervaringen en het leven. Wat een top avond!
‘s Nachts een minder leuke verrassing. Ons luchtbed blijkt lek. Zo plat als een dubbeltje, echt helemaal leeg! We proberen zo goed en zo kwaad als het kan nog wat slaap te pakken, maar een paar uur later (voor ons gevoel in elk geval) zijn we er helemaal klaar mee. Dit gaat zo niet werken.
Eerder die avond hebben we een sleutel gekregen van een van de huisjes op het terrein aangezien er aan het sanitair gewerkt werd. We mochten in plaats daarvan gebruik maken van het sanitair in een van de huisjes (niet slapen!) Helemaal prima.
‘s Nachts is het idee van een echt bed wel erg aantrekkelijk en in onze boosheid om het feit dat ze ons een kampeerplek vol doorns hebben gegeven waardoor ons luchtbed en tentzeil (net nieuw!) is lek geraakt, besluiten we naar het huisje te sneaken en nog een paar uurtjes slaap te pakken. Gerechtvaardigd, toch? Vol adrenaline sluipen we ‘s nachts over het terrein naar het huisje. James Bond-style. Niemand gezien? Nee niemand gezien. Vroeg in de ochtend sneaken we weer terug naar ons tentje. Alle kussentjes weer netjes op hun plek gelegd alsof er niets gebeurd is. Het kan natuurlijk echt niet maar het was wel heel fijn. En leuk achteraf. Haha.Read more
October 12, 2016 in South Africa ⋅ 🌧 17 °C
We worden wakker in een druilerige, grijze wereld. Snel eten we ons ontbijt (havermout, zoals altijd) in het kleine keukentje bij The Knoll Guestfarm. Fijn dat we met dit weer niet zelf buiten aan de slag hoeven met ons kookpitje.
Het grasveld is veranderd in een zwembad. Oké, een pierebadje. Even zijn we bang dat we niet meer weg kunnen met de auto. Dat zou wel een grap zijn.. we moeten namelijk zo snel mogelijk naar het Thrifty kantoor om ons contract te verlengen. In ieder geval vandaag.
Gelukkig trekt Binkie ons bakkie lekker door :). Een uurtje of wat later verlaten we dan ook opgelucht het Thrifty office. Heel wat Randjes armer maar mét een nieuw contract, en dat voelt goed. Na al dat gehaast en de vele (saaie) kilometers de afgelopen dagen hebben we ineens zeeën van tijd. Wat zullen we eens gaan doen?
We zijn inmiddels wel klaar met Durban. Te veel gedoe. Het is tijd voor een nieuw hoogtepunt. Tijd om ons weer onder te dompelen in de prachtige natuur van Zuid-Afrika.
Plan A: St Lucia. We rijden naar St Lucia, hier vind je moeraslanden vol nijlpaarden. Het ding om te doen is een boottochtje om de nijlpaarden vanaf het water te zien. We twijfelen even bij de slagboom. Het is zo druk! En toeristisch. We kijken elkaar aan en besluiten maar door te rijden. Dit is niet helemaal het paradijs wat we voor ogen hebben.
Als we bij een tankstation stoppen is het voor Thomas weer tijd voor een lesje Zulu van de pompbediende. Iedere keer heeft hij binnen no time weer een leuke klik en een paar nieuwe woordjes als bonus. Zo leuk!
Een basisgesprekje Zulu:
kunjaaaani - hoe gaat het?
kuyashiiiiisa! wena ke? - tis waaarm vandaag! en met jou?
ngiyaphila - met mij prima
We besluiten verder te rijden naar Hluhluwe-Imfolozi.. Hier worden we wél heel enthousiast van. We hebben niets dan goede verhalen gehoord over dit wildpark en hebben wel weer zin in een safari avontuur! We pakken onze go-to travel blog Viajas con Mochilas erbij voor tips voor overnachtingen in en rond het park. Grappig, in ieder land hebben we wel een lijstje favorieten.
Het regent nog steeds en dus stoppen we bij een backpackers (hostel) vlakbij de ingang. Geen zin om te kamperen. Helemaal prima: Het is goedkoop en er is een echt bed (2-persoons!), een grote keuken en het ziet er gezellig uit (pooltafel, een bar gemaakt van flessendopjes, bijzonder sfeertje). De eigenaar is wel een beetje apart.. volgens mij heeft hij al lang geen gasten meer gezien want hij blíjft maar vreemde verhalen vertellen haha! Samen met alle opgezette dieren aan de muur geeft ons dat toch een beetje een ongemakkelijk gevoel. Vooral Thomas is stiekem een beetje opgelucht als we de ochtend erna weer vertrekken haha. Nu is het eindelijk tijd voor Hluhluwe-Imfolozi. Rijden maar!Read more
October 11, 2016 in South Africa ⋅ ☀️ 25 °C
Het is zo'n 6 uur rijden naar Bloemfontein. Het is een saaie route. Wat zijn we verwend na de schitterende rijdagen in Namibie. Rond vier uur 's middags komen we aan in Bloemfontein. Eerst even naar de Makro om onze tent in te ruilen.. kijken of hun klantenservice echt zo goed is ;). Als we ons zorgvuldig ingestudeerde verhaaltje herhalen -"we hebben deze tent 3 weken geleden gekocht, nauwelijks gebruikt en nu al stuk!"- nemen ze zonder blikken of blozen onze tent in die ook nog eens dik in de aanbieding blijkt te zijn als we precies dezelfde tent terug willen kopen. Score! Gratis boodschappen, haha! Dat we heus wel weten dat goedkope Makro tentjes helemaal niet bedoeld zijn voor wekenlang zwaar gebruik in het bij vlagen stormachtige Namibie, verzwijgen we maar even.
Het is al einde middag als we op zoek gaan naar een camping. Makkelijk is het niet deze keer. Alle campings zijn duur, ongezellig, en het weer begint ook te betrekken. Waar is de zon? Uiteindelijk besluiten we toch maar voor een dure camping te gaan. Met goede reden want hier hebben we een prive keukentje en badkamer.. belachelijk luxe voor deze viezige backpackers! En dus maken we er een feestje van: Heerlijk eten, een goede douche.. We kunnen er weer tegenaan.
De volgende ochtend rijden we op ons gemakje naar Thrifty. We moeten precies een maand na het ingaan van ons autoverhuurcontract bij ze langs om ons contract te verlengen. Maar eenmaal daar wacht ons minder leuk niews. A. We zijn heeeel dik over het maximaal aantal kilometers heengegaan, en dus moeten we veeeel geld bijleggen. B. We zijn een dag te vroeg.. Wat betekent dat we een dag moeten wachten in het boring Bloemfontein waar echt geen reet te beleven is. Huilen!
We wisten wel dat we over het aantal kilometers zouden gaan (nu al 7000, dat is van Amsterdam naar Mongolie!) maar voelen we ons toch een beetje genaaid door Thrifty die wel wat duidelijker hadden mogen zijn. En hoe lang is een maand precies? 31 dagen? 30 dagen? Haha! Hoe dan ook.. Hier balen we flink van. Na kort overleg besluiten we dat we geen minuut langer in boring Bloemfontein willen blijven en maar voor lief te nemen nog iets te meer moeten betalen voor onze kilometers. We rijden gewoon meteen in een ruk door naar Durban waar het volgende Thrifty kantoor ligt. Het is maar zeven uur rijden. Slik..
Met een goeie playlist op, de auto volgeladen met onze favo koekjes en chippies, en af en toe een kop koffie, knallen we door. Dit is zo erg nog niet! Na uuuren rijden verandert het landschap langzaam en wordt het steeds bergachtiger en groener, zeker als we in de buurt komen van Drakensberg aan de grens met Lesotho. Oh dit is zo mooi! We kunnen niet wachten deze omgeving te gaan verkennen. Maar eerst nog even dit klusje klaren.
Thomas knalt ondertussen stevig door (bijna 600 kilometer!) en als de avond valt kunnen we Durban al bijna ruiken. Dat wordt een makkie morgenvroeg. Ondertussen is het alleen wel flink gaan regenen, het komt met bakken uit de hemel in het doorgaans zeer droge Kwazulu Natal. Koud is het ook. Het doet me denken aan November weer in Nederland. Brr. Nadat we een paar campings hebben geprobeerd zijn we ten einde raad.. Het is al bijna donker -in het donker rijden kun je beter niet doen in Zuid-Afrika- en opnieuw kunnen we geen fatsoenlijke slaapplek vinden. Veeleisend zijn we echt niet hoor! Een camping die alleen al open is zou fijn zijn.
Dan vindt Thomas op maps.me iets wat lijkt op een camping, The Knoll GuestFarm. Hier mogen we vast wel ons tentje opzetten. Ik navigeer ons uit de kluiten gewassen bakkie tussen de schitterend witte historische vakantiehuisjes over smalle weggetjes. Het is compleet uitgestorven. Ligt hier echt een camping liefie? Dan komen we bij een terreintje vol met auto's die strategisch opgesteld staan om niet weg te zakken in de modder. Alles staat blank en de regen komt nog steeds met bakken uit de hemel, maar iedereen is verdacht vrolijk.
Wat begon als een dag om je gewoon nog eens om te draaien, je kop koffie naar de muur (tentdoek) te smijten, of beter gewoon direct te vergeten, eindigt als een van de leukste dagen van onze tijd in Zuid-Afrika. Wat blijkt? We vallen met onze neus in de boter want er vindt hier vanavond een muziekfestival plaats! En en en.. We hebben een kamertje met een stapelbed geregeld! Oh we zijn nog nooit zo blij geweest met een stapelbed! Door het koude en natte weer voelt het als een godsgeschenk om niet in het donker met bevoren vingers ons tentje te hoeven opzetten.
Dan het festival wat ook weer zoooo gezellig en leuk is. Er speelt een singer songwriter, een bandje en zelfs een koor uit Denemarken, The Baobab Sisters. Binnen in een schuur knettert het vuur en we genieten intens van de mooie muziek. We hebben leuke gesprekken met de Afrikanen die nieuwsgierig zijn naar hoe wij hier zijn beland. En dan het eten! Boerewors van de grill en bunny chow (curry in brood), alles is ontzettend lekker! Na nog een biertje omdat we het verdiend hebben kruipen we met een hele dikke glimlach frisgedoucht en lekker rozig ons warme stapelbedje in. Ik boven uiteraard :)Read more
October 8, 2016 in South Africa ⋅ ☀️ 21 °C
We steken vroeg op dag de grens over bij Ariamsvlei. Na onze avonturen in Botswana en Namibië zijn we weer terug in Zuid-Afrika. Maar het besef komt ook dat onze mega roadtrip er al weer bijna op zit.. Nog maar anderhalve week en dan vliegen we alweer naar onze laatste bestemming Zanzibar. Sterker nog.. Over drie weken zijn we alweer thuis!
Een vreemd gevoel. Voor het eerst denken we aan onze terugreis. Tot aan Namibië waren we zo gefocust op alles wat we wilden zien en meemaken dat tijd geen enkele rol speelde. Zo was het 13 maanden lang. Nu zijn we terug in Zuid-Afrika en weten we even niet meer wat we willen. Tussen de grens met Namibië en Kwazulu Natal -absoluut wel op onze to do lijst- ligt een heeeel eind niks. Twee volle dagen rijden. We zijn even klaar met de lange rijdagen en zoeken naar een plek om op adem te komen, onze blog bij te werken, maar vooral ook te genieten van mooie natuur en het prachtig zonnige weer wat ons al sinds de Panorama route niet meer in de steek heeft gelaten.
We besluiten een camping te zoeken in de buurt van Upington. Het is niet makkelijk -de meeste campings zijn of te duur of vrij ongezellig- maar we komen uiteindelijk terecht bij Oranjerus Resort, een mooie camping die aan de rivier ligt. Als de host ons vertelt dat er geen wifi is voor camping gasten knikken we braaf, geen probleem hoor.. Thomas heeft vanuit zijn ooghoek namelijk al een wifi wachtwoord zien hangen in zijn kantoortje. Nu nog even een kampeerplekje zoeken waar we een flintertje receptie-ontvangst hebben en tadaaa! We hebben het weer voor elkaar. Als je maar lang genoeg reist wordt je vanzelf handig wat dit soort dingen betreft. We doen verder weinig die dag: we hebben eindelijk weer boodschappen kunnen doen bij een Pick 'n Pay en dus eten we een feestmaal. We doen onze afwas en ik werk een paar blogjes uit. Inmiddels lopen we drie maanden achter wat betreft onze blog. Tja, time flies when you're having fun.
De volgende ochtend hebben we ons plan klaar. We rijden naar Augrabies Falls, een nationaal park ten zuidwesten van Upington met o.a. een gigantische waterval. Het ligt min of meer op onze route en hier kunnen we ons wel een dag vermaken. We zijn er al vroeg en dus is er tijd om te relaxen. We lezen wat bij onze tent, doen een vreugdedansje als we een wasmachine + droger op het terrein ontdekken (heeerlijk om niet zelf met de hand te hoeven wassen!), regelen wat dingen voor onze terugkomst en bezoeken de waterval. Hoewel we er in het droge seizoen zijn is de waterval nog steeds erg indrukwekkend. Ongelofelijk hoe deze gigantische watermassa zich een weg naar beneden heeft gebaand. Het is een oorverdovende bak herrie, dat ook. We hebben het prima naar onze zin, al is er wel een troep ‘huisbavianen' die de camping terroriseert. Alle prullenbakken zijn hermetisch afgesloten en bij het koken kijken we steeds argwanend om ons heen of ze niet te dichtbij komen. Ik heb een beetje een haat/liefde verhouding met bavianen: Het zijn schitterende dieren maar zo brutaal en gehaaid dat ik een beetje bang van ze ben. Het is ook een ware plaag hier in Zuid-Afrika.
De volgende dag zetten we het nietsdoen voort. We nemen een duik in het ijskoude zwembad, genieten van de zon, en besluiten al snel dat 1 nacht niet voldoende is. We boeken nog een nachtje bij en rapen onszelf op van onze relax spot om aan een hike te beginnen. We lopen de Dassie trail en inderdaad, overal op de trail zien we Dassies! Zo leuk! We hebben voor het eerst Dassies gezien toen we in 2012 in Zuid-Afrika waren. Toen zagen we ze ergens random op een parkeerplaats, nu zien we hele families van deze bijzondere diertjes. Echt te gek. En het park zelf is ook ontzettend mooi: Wild, rotsachtig en droog, maar je kunt ontzettend ver kijken en de laaghangende zon maakt het hele plaatje nog mooier.
Die avond besluiten we te splurgen (nu echt!) en lekker uit eten te gaan. We genieten van een drie gangen menu met wijn, by far ons chiqueste diner in maanden. In werkelijkheid is het vast niet zo'n super fancy restaurant maar hoewel we onze mooiste kleren hebben aangetrokken voelen we ons toch een beetje out of place als we de stralend witte gevouwen servetten en driedubbel gedekt bestek zien die de tafels bevolken. Tijd om hier lang bij stil te staan hebben we niet.. Genieten geblazen! Vooraf carpaccio en salade, dan biefstuk met frites voor Thomas en gebakken vis voor mij. Hierbij een lokale wijn -wat heerlijk om weer in wijnland Zuid-Afrika te zijn!- en als nagerecht een brownie met ijs. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, wat was dit heerlijk! Het voelt alsof we samen op date zijn. Dit hebben we echt verdiend!
Als we heel gelukkig en rozig van de wijn terugkomen bij onze tent wacht ons een verrassing. De rits is stuk, shit! Al eerder merkten we dat onze tent het langzaam aan het begeven is, maar nu is het echt klaar. Helaas. Met al die bavianen om ons heen niet handig, dus we besluiten maar om de volgende dag een stop in te lassen bij de Makro. Op naar Bloemfontein.Read more
