Zermatt

De nacht was vreselijk. Tussen 3 en 5u was Stan wakker. Eerst voor een fles, dan had hij kaka gedaan (Tess sliep er nog doorheen), dan aan het spelen met pappa pig ventjes, dan was hij aan het gibberen en Tess aan het wakker houden 🙄. Hij was klaarwakker in het midden van de nacht… Onze wekker stond om 7u en toen lag meneer uiteraard nog diep te knorren. Wanneer Tess heb lief wakker maakt door hem te gaan knuffelen, staat hij vol energie op. We gaan ontbijten en zetten hen om 9u af aan de kidsclub. Stan wil mij weer niet loslaten maar de monitor bevestigt dat hij overdag heel vrolijk is. Violette wil echt niet gaan, zelfs niet mee met de “grote” dus Linde gaat niet mee wandelen 😔. Tom ging sowieso niet mee want hij moest wat werken.
Lars, Sean, Lara en ik vertrekken dan naar het mooiste meer van Zinal: lac d’Arpitettaz. We rijden met de auto naar de parking om 2km te besparen. Een klein stuk van de wandeling is hetzelfde als naar le petit mountet en we waren vergeten dat er bepaalde klimmen waren 🥵. Door de bossen, over de rivier, langs de waterval, over de rotsen, steile klimmen omhoog langs rotsen en de prairie (in de vlakke zon 🥵🥵)… De wandeling is mooi en gevarieerd maar soms wel pittig. Het is prachtig weer dus de zon brandt. Lars en Sean hebben een stok gevonden en maken er een wandelstok van 😅 ze schrapen zelfs stukken eraf met een steen. Na een te lange klim komen we eindelijk aan bij het meer. Het is teleurstellend want het is eerder een grote vijver - niet het prachtige meer dat ik me had voorgesteld.
Lara trekt toch haar badpak aan. We lunchen en Lara gaat kort in het ijskoude meer. De boys beslissen om toch nog 2u verder te klimmen (nog eens 700 hoogtemeters!) naar de hut en vertrekken vrij snel. Wij chillen nog even en zien plots aan de overkant een naakte man uit het meer komen. Ale, de 2e piemel van een onbekende man die ik op reis zie 🙈.
Wij beginnen aan de afdaling, met 1 drinkbus. Het is echt heel warm en de zon brandt. Bij kilometer 10 heb ik efkes een dipje. 2km verder is er een drinkkraantje en kunnen we even op een bankje zitten. Net wat ik nodig had! We zetten onze tocht verder. De mannen gaan de auto terug nemen dus wij wandelen er voorbij. Op een splitsing komen we de kidsclub tegen die onderweg is naar de boerderij. We blijven even kijken en Tess ziet me snel. Stan roept 2x “heb je die parachute gezien, mama?!”. Ze gaan flink verder.
De laatste meters gaan in en de kleine helling naar het hotel doet pijn. We bestellen elks frisdrank, water en rosé en zetten ons ermee in het gras. Tom en Linde zijn er ook al terug. Pas rond 16.45u zijn de kindjes terug van de kinderboerderij. Zij hebben toch ook 3km in de beentjes! Ze spelen nog wat en eten een ijsje. Wij smelten verder in de zon. Sean en Lars arriveren rond 17.45u wanneer ik boven ben aan het douchen met kindjes. Lars doucht ook en we gaan eten. Hamburgers, frietjes, raclette, paprikapoeder en chocomousse. Ook de kindjes smullen. Dan bedtijd en wij gezelligheid!Okumaya devam et