Je hebt van die dagen.

Ik word wakker en hoor dat Rino al in de weer is met van alles.
Het heeft behoorlijk geregend vannacht en hij heeft zijn voordeur niet dichtgedaan dus er is nog al wat regen binnen terecht gekomen.
Matje, slaapzak en wat andere zaken zijn nat.
Balen en dat is te zien.
Last mij maar even met rust hoor ik als ik zijn kant op loop.
Droog worden de spullen niet dus we pakken alles kletsnat in.
Het is maar 24 km naar Hahei maar geen fijne weg.
Rond 12.00 zijn we er en leggen we eerst de spullen te drogen.
Dat gaat snel want de zon is er inmiddels weer door gekomen.
Het schakelen gaat toch niet helemaal lekker.
Rino haalt de derailleur uit elkaar en probeert hem recht te buigen.
Inmiddels heb ik honger.
Alles is op dus moeten we eerst boodschappen doen.
Ik ga koffie en een ijsje halen.
Maar om 14.30 hou ik het niet meer.
Mijn humeur word er niet beter op.
Veel te laat kopen we veel te duur het eten in het enige winkeltje.
Word ik ook humeurig van.
Ik wil toch nog iets doen.
De Cathedral Cove maar dan.
We lopen naar het strand en ik zet er flink de pas in.
Rino heeft er even genoeg van.
Als ik bij het bordje aankom staat er nog 1 uur en 10 minuten.
Ja zeg dat gaat niet lukken op 2 boterhammen.
Dan maar op de fiets.
Rino zegt dat het beter is als ik dat alleen ga doen.
Blijkt nog een aardig heuveltje te zijn.
Nou ga ik door.
Aldaar aangekomen toch nog 45 minuten wandelen.
Nee hè.
Ik ga maar terug naar de camping.
En wat schetst mijn verbazing: Rino komt toch ook even de heuvel op.
Zeg dat het 45 min lopen is maar het uitzicht is de moeite waard.
Ik verder naar beneden, Rino verder naar boven.
Het humeur is weer op peil.
Na een lekkere maaltijd met een goed glas wijn zitten we tot 23.00 na te praten maar dan is het toch echt tijd om te gaan slapen.Read more