NepalCentral RegionKathmandu DistrictThamel27°43’13” N 85°18’46” E
August 18, 2017 in Nepal ⋅ ⛅ 28 °C
In een taxi busje rijden we door de straten van Kathmandu. Verrukt tik ik Jens aan en wijs op drie apen die op het dak van een huis zitten. Stof en zand vliegt van de straat door het raampje naar binnen. Het stikt van de auto's en de motoren en dus ook van de uitlaatgassen. We rijden aan de linkerkant van de weg. Er is zoveel kleur in de stad. De vrouwen lopen in rode, roze en groene sari's, dragen gouden oorbellen en armbanden en een stip of streep op hun voorhoofd van rijst, water en rood poeder. We zien kleine witte torentje langs de weg met een goud geel dakje en de ogen van de Boeddha er op geschilderd. We staan vast in het verkeer. De vrouwen die voorbij lopen houden hun armen en benen veelal bedekt, maar hun buik is zichtbaar, of die nou heel slank is of helemaal niet. Jong of oud. Onze hotelkamer heeft één stopcontact dat het niet doet. We kijken uit over de mooie tuin. Een rustig plekje in een chaotische stad. Als we door de drukke straatjes lopen ruikt het heerlijk naar wierook. De stokjes steken overal uit kozijnen van ramen en deuren. De mensen lachen vriendelijk naar ons en iemand die tegen me op botst biedt meteen netjes zijn excuses aan. Dit voelt als een verademing na China, waar de mensen wat meer op zichzelf gericht zijn, ronduit onbeschoft kunnen zijn en niet allemaal Engels spreken zoals hier. We dwalen langs winkeltjes met zachte pashmina sjaals, goudkleurige klankschalen en geurige theebuiltjes.
We struinen over een markt die zich over meerdere straatjes uitstrekt, waar de geur van de kruiden wedijvert met de geur van de vissen die gewoon zo los op tafel liggen. Mensen verkopen fruit uit manden die aan hun fiets hangen. De papaja's zitten vol rotte plekken, maar de Aziatische peren zien er lekker uit. Overal zijn kleine stenen huisjes met een god er in omringd door stukjes fruit en gekleurd poeder als offerande. Wanneer iemand er langs loopt tikken ze de gouden bel aan en bewegen ze hun hand een aantal keer van hun voorhoofd naar hun hart. Heilige koeien lopen op straat. Het voelt vreemd om een kalfje midden in de stad tussen de auto's te zien staan in plaats van in de wei.
We eten wat gefrituurde samosa's waarin de stukjes aardappel donkergeel gekleurd zijn door het kerriepoeder en later eten we dal bhat; het nationale gerecht van Nepal dat meestal bestaat uit een linzensoepje dat je over je rijst heen giet en wat pittige groenten. Jens drinkt zoete melk thee en ik zure citroen thee. In de reisgids die we hebben gevonden bekijken we welke tempels we gaan bezoeken deze week. Kathmandu, de stad van 1000 tempels. Het hindoeïsme en boeddhisme leeft hier vredig met en door elkaar. Daar zouden andere landen een voorbeeld aan kunnen nemen. We schuilen voor een flinke regenbui die de straten in een modderbad verandert. Het is moesson.
De volgende ochtend loop ik van de douche terug naar onze kamer. De zon komt net op en het is aangenaam afgekoeld door de regen. In het halletje kijk ik links het dakterras op en zie ik een aap op de gevel tegenover me zitten. Hij kijkt me even aan en klimt dan verder. Het lijkt hier wel een sprookje.Read more
NepalWestern RegionPokharaManipal28°14’25” N 83°59’40” E August 20, 2017 in Nepal ⋅ ☁️ 15 °C
Vanuit Kathmandu namen we de bus naar Pokhara. Deze stad werd ons door iedereen en elke boekje aangeraden, maar vonden wij niet zo bijzonder. Een grote aaneenschakeling van hotels en guesthouses en een lange straat met toeristen winkeltjes, happy hour, pizza en burgers. Pokhara staat bekend om haar activiteiten zoals deltavliegen en trektochten in het Annapurna berggebied. We huurden een dag twee kajaks waar we het meer mee op gingen en zijn nog een middag een berg beklommen richting de World Peace Pagoda. Één avond viel er zoveel regen dat we deur niet uit konden en dus keken we Netflix, lekker net alsof we thuis waren.
We wilden graag doorreizen naar het Bardiya National Park, maar gezien dit 16uur was met de bus hadden we een tussenstop in het bergdorpje Tansen. De weg hiernaartoe was behoorlijk misselijkmakend, maar na de lange busreis moesten we nog een klein stukje in een jeep, waar we met 20 mensen inzaten. Geen grap! Dit zijn de leuke ervaringen vind ik. We verbleven in een home stay bij een heel lief Nepalees gezin dat lekker voor ons kookte. Bij het ontbijt dronk ik thee uit een Delfts blauw kopje dat een Nederlandse touriste ooit voor hen had meegenomen. Alles in dit dorp was stijl omhoog en omlaag. Ik geloof dat de inwoners de sterkste kuiten hebben van heel Nepal.
P.s. Heb je het al gezien? Mijn columns staan vanaf nu ook op www.bagtoreality.nl ! Elke tweede vrijdag komt er een nieuw stukje online.Read more
NepalCentral RegionBudanilkanthaPhedigaunShivapuri̇̄27°48’43” N 85°23’11” E August 22, 2017 in Nepal ⋅ ⛅ 20 °C
Het is dinsdag. De visumaanvraag voor India ligt bij de ambassade en we moeten vrijdagochtend weer terug zijn om ons paspoort in te leveren. We laten 1 backpack en rugzak achter in het hostel en nemen de bus naar Bhaktapur, de tweede koningsstad. Voordat Nepal één land werd onder de hoofdstad Kathmandu, bestond zij uit drie koningssteden: Kathmandu, Bhaktapur en Patan, waar we dit weekend nog heen gaan. De busrit naar Bhaktapur duurt 50 minuten, kost 40 cent en we zitten ongeveer met zijn dertigen in een klein busje. De toegang tot de stad is in vergelijking enorm duur. 15 euro per persoon voor touristen. Ik hoop dat het naar de wederopbouw van de stad gaat. Hier zie je namelijk goed de destructie van de aardbeving van 2015. Veel tempels zijn ingestort en er zijn er maar weinig die weer een beetje zijn opgebouwd. Dat kost veel geld én tijd, want alles wordt hier met de hand gedaan. We eten in een Newari restaurantje. Echte Nepalese cuisine met een soort omelet, maar dan van linzen gemaakt, met buffelvlees en groenten. Zo lekker dat we er nog eentje bestellen. De volgende ochtend zitten we in de bus te wachten tot we naar Nagarkot vertrekken. Als je hier met de bus wil reizen heb je geduld nodig. Hij gaat pas rijden wanneer hij vol is en dan bedoel ik ook echt tot de nok toe vol. Wij stappen als eerste in dus kunnen voorin gaan zitten waar ruimte is voor onze backpack. Eerst stromen de stoelen vol, dan het kleine bankje naast de chauffeur en dan komen er nog mensen in het gangpad te staan. Voor onze voeten liggen grote zakken rijst, tassen met kleurige meters stof en rugzakken. Op het smalle twee persoons bankje zitten vier mensen met hun bagage en een baby. Terwijl de bus steeds voller raakt komt er naast mijn raampje een man staan die ondersteund wordt door twee andere mannen. Ze lopen op blote voeten en de man huilt. Ook zijn ondersteuners kijken bedroeft. Na een tijdje komen er meer mannen aangelopen. Huilend en kreunend lopen ze blootvoets de straat op. Achter hen aan dragen zes mannen een houten brancard met een klein lichaam erop onder een witte doek. Er liggen heel veel bloemen op en er branden wierook stokjes uit de zijkanten. Sommige mannen dragen brandende fakkels. Er valt even een gat en daarna komen de vrouwen die nog harder huilen en jammeren. Elke vrouw huilt hartstochtelijk. Was het een heel dierbaar persoon? Een kind? Is dit de manier waarop je hoort te rouwen in Nepal?
De bus rijdt. Ik kijk met bewondering naar de vrouwen. Hun zwarte haar valt in grote krullen langs hun gezicht of zit opgestoken met gouden klemmen. Een vrouw heeft een grote neusring en een enorme kralenketting omhangen. Veel kleine meisjes die ik hier zie hebben al twee gouden oorbelletjes voordat ze kunnen kruipen en sommigen hebben zwarte kohl streepjes om hun oogjes. Een man knoopt een gesprekje aan met Jens. "Where are you from?" Is de zin die we het meeste horen op reis. Ik hang met een elleboog uit het raampje en geniet van het uitzicht. De zon schijnt op mijn gezicht en ik zie koeien, straathonden en modderwegen die zich voor ons uitstrekken. De jongen die in de bus werkt fluit af en toe als hij ziet dat er iemand wil in- of uitstappen. Haltes zijn er niet. Ik voel mijn voeten niet meer door de zak rijst die is verschoven en een man die instapt zet een van zijn tassen bij Jens op schoot. Ik verwonder me erover dat iedereen zo kalm is en zo netjes voor elkaar aan de kant gaat, spullen herschikt of aangeeft als ze uitstappen. Ondertussen rijden we de bergen in en ik kijk uit over de felgroene vallei. Voordeeltje van reizen in het regenseizoen. De harde Hindi muziek maakt het helemaal af. Deze rit kan me niet lang genoeg duren.
Nagarkot is een klein dorpje in de bergen met veel hotels voor 'trekkers', want wie hier in de bergen reist gaat hiken. Onze hotelkamer heeft echt een fantastisch uitzicht dat per uur lijkt te veranderen. Het ene moment kijk je uit over een enorme bergketen en probeer je Mount Everest te ontwaren en het volgende moment drijven er zoveel wolken voorbij dat je niets meer kan zien. De kamer heeft twee wanden van glas en we worden wakker in de wolken. Ik ben er stil van. Dit voelt zo bijzonder.
We gaan twee dagen hiken en overnachten in een nog kleiner dorpje 9 uur verderop. Het eerste stuk is door de Nepalese jungle waar we voor het eerst in aanraking komen met bloedzuigers.. Mijn totaal na twee dagen is 17 beten en talloze muggenbulten. Deet lijkt niets uit te halen. Mijn knie is niet erg blij met al dat wandelen en klimmen en hoewel het de hele dag droog is moeten we door behoorlijk wat modder ploeteren. Op het einde van de dag bereiken we net voor zonsondergang het dorpje. Ik ben opgelucht dat we niet in het donker nog in het natuurpark zitten en dat ik mijn pijnlijke knie kan laten rusten. We overwegen de tweede dag te laten voor wat het is en een bus terug te nemen naar Kathmandu, maar door de heftige regenval zijn de wegen te slecht dus rijdt er niets.. Geen andere keuze dan nog vijf uur door jungle, bergen en langs de voor mij zo pijnlijke trappen af te dalen naar de voet van de berg. Uitgeput zak ik in de bus neer. We rijden door andere dorpjes weer terug naar de hoofdstad. Het is vandaag het festival van de vrouw en overal lopen vrouwen in hun prachtige rood met gouden trouwjurken rond. Ze dansen, lachen en rinkelen met hun armen vol armbanden. In de stad staan ze in een enorm lange rij waar ze waarschijnlijk uren in moeten staan, onderweg naar de grote hindoeïstische tempel. Ik ben blij dat ik altijd aan het raampje mag zitten van Jens.
P.s. Dat dwing ik af hoor, vanwege mijn wagen ziek zijn ;)Read more
NepalMid WesternMotipur428°21’22” N 81°33’8” E
August 29, 2017 in Nepal ⋅ ⛅ 15 °C
Dit was dus even mijn droom vakantie. Wanneer je de tuin van onze home stay in liep, kwamen vier schattige puppy's en hun moeder je tegemoet rennen om te spelen. We hadden ons eigen mini huisje met een veranda en keken uit over felgroene rijstvelden waarboven je de zon op kon zien komen. In een rond hutje van klei konden we wanneer we wilden ontbijten, lunchen en dineren of gewoon gezellig een kopje thee drinken. Boven onze bedden hing een klamboe, wat me altijd zo'n prinsessen gevoel geeft. De homestay wordt gerund door een Nepalese man en zijn Nederlandse vrouw. Zij was helaas voor ons nu net in Nederland. In Bardiya is het zo rustig. Het lijkt wel alsof je nog een beetje terug in de tijd gaat. Veel huisjes van klei of steen, elk erf heeft een schuur met dieren en overal lopen koeien en buffels rond. Het was er heet en de koude drankjes bij het enige barretje in het dorp waren erg welkom. We speelden daar een spelletje, of de eigenaar kwam erbij zitten kletsen. Een nog erg jonge jongen die in de tuin waar we zaten hangmatten had opgehangen en een schommelbed had gemaakt, want er bleven regelmatig couchsurfers slapen die mooie verftekeningen maakten op zijn muren. (Een paar dagen later hebben we hier nog een iets te lange avond gehad met een Brit die hier in het dorp een lodge heeft gebouwd.. Ik kan het je niet aanraden om met een kater naar India te moeten reizen.)
Tegenover de bar was het olifanten breeding centre. Hier zagen we een mannetjes olifant, drie vrouwtjes, een jongetje van vier jaar en een baby van net een jaar oud. Ze kregen net te eten toen wij binnen kwamen, na een dag in de jungle te hebben lopen grazen. En jongens, ik mocht de baby aaien! Dat vond ik zo bijzonder. De moeder van de baby heeft hetzelfde geboortejaar als ik en de twee andere vrouwtjes zijn even oud als mijn ouders. De olifanten mogen dus overdag de jungle in en komen 's avonds naar de stal. Samen met de wilde olifanten houden ze de populatie hoog en pas geleden waren ze ingezet om mensen te evacueren uit de overstroomde buurgebieden.
De volgende dag gingen we om 6.30uur richting de jungle. Onze gids, die tevens ook onze kok en manus van alles is in de homestay, zei toen we de rivier oversteken nog even terloops: Dat er soms wel krokodillen in zitten. Aan de overkant legde hij ons uit dat in het geval we aangevallen zouden worden door een tijger we zo snel mogelijk vijf meter een boom in moesten klimmen. Ik keek naar de bomen met hun hoge takken en wist meteen dat dit niet echt een optie zou zijn voor mijn 163 cm. Dan kon ik hem altijd nog heel hard op zijn kop slaan met mijn wandelstok en heel hard gaan gillen. Oké, dat moest lukken. Als een neushoorn aanviel moesten we ook de boom in of ons erachter verstoppen want die beesten zien niet zoveel. Bij een olifant absoluut niet de boom in want die trekken de boom gewoon om. Waar ben ik precies aan begonnen?
Door het regenseizoen stond het gras op de vlaktes tot kinhoogte of nog hoger. We baanden ons een weg erdoorheen terwijl ik constant bang was dat er een tijger uit zou springen. We zagen een grote kudde damherten op een open plek en er zwaaiden wat aapjes door de bomen. We zagen voetsporen van tijgers en verse neushoorn poep. Dit stinkt echt enorm. Als we een goede plek aan de rivier vonden of een wachttoren dan bleven we daar heel lang stil zitten in de hoop dat er een dier zou komen drinken. Achter ons hoorde we een hert gekke geluidjes maken en onze gids legde uit dat dit betekent dat hij een tijger ziet. Vlak achter ons dus? Ik hield daarna liever de bosjes achter ons in de gaten dan de rivier.
Toen we verder liepen hoorden we takken breken. De gids hield ons stil en terwijl het geluid steeds harder werd en dichterbij kwam gebaarde hij dat wij moesten blijven staan terwijl hij om de hoek ging kijken. Stil staan? Er kwam overduidelijk op hoog tempo een neushoorn op ons af. Welke boom kan ik in? Waar ren ik naartoe? Waar rent Jens naartoe? En toen ineens kwamen er drie soldaten de hoek om. Ze waren met kapmessen het pad aan het vrijmaken. Beetje een ati-climax, maar ik was wel opgelucht.
We zagen krokodillen in de rivier liggen en neushoorns oversteken. Vanuit de wachttoren zagen we een neushoorn met haar baby door het gras stampen. Het werd steeds heter en klammer naarmate het later werd en we aten lunch op een omgevallen boomstam. De uren daarna was het erg rustig omdat de dieren dan zelf vaak een dutje doen. Ik had amper geslapen die nacht omdat het zo heet was geweest op onze kamer en kon af en toe mijn ogen niet meer openhouden. Gelukkig hielden de rode mieren me bezig. Wat kunnen die beesten venijnig steken. Helaas geen tijgers gezien en ook geen slangen. Aan de rand van het park bezochten we het krokodillen breeding centre, waar een stuk of 20 van die prehistorische engerds lagen te zonnebaden. Binnen een omheining zat een blinde neushoorn. Deze was meerdere malen uitgezet in het park, maar bleef maar het dorp inlopen waar hij vernieling zaaide en zelfs iemand had gedood. Dorpelingen hadden stenen naar hem gegooid toen ze hem weg wilden jagen en hebben hem toen verblind. Nu woont hij gezellig in zijn eigen verblijf waar hij veel eten krijgt en lekker kan zwemmen.
Moe en tot op het bot doorweekt kwamen we weer aan bij onze homestay. Een koude douche was nooit zo lekker.Read more
