Nimrod's Adventures

Net als wij deden kijken ook de Surf Song en Beautje al maanden uit naar Eataly. Pizza, pasta en gelato😋 Bart en ik weten dan wel waar we moeten zijn: Golfo Aranci. Zo komen we voor de derde keer in deze goed beschutte baai. Jose, Lajla en ik gaan aan land om hopelijk het afleveradres voor de accu's van Beautje te bevestigen.

Bij het nautische winkeltje laat Lajla de WhatsApp berichtjes zien die al verstuurd zijn en de vriendelijke mevrouw laat weten dat het kan. Vervolgens word ik door zowel deze mevrouw als Lajla naar voren geschoven als tolk. Met mijn gebroken mix tussen Spaans en Italiaans en wie nog wat Latijn van de middelbare school komen we er toch uit. De accu's kunnen daar bezorgd worden zolang ze maar meteen worden opgehaald als ze er zijn en de mevrouw ze niet hoeft te tillen. Nou dat is een goede deal. Als goodwill koopt Lajla ook nog een speargun zodat Hilda ook kan vissen onderwater. Opnieuw loopt al het contact via mij, Lajla mag nog net zelf betalen maar ik krijg vervolgens alle bonnetjes 🤣

We lopen nog langs het bakkertje en groenteboer en aangezien we nu toch aan land zijn is het hoog tijd voor een ijsje. Ondertussen zijn Hilda, Bart en Edwin druk aan het klussen op de boten. Hilda en Edwin moeten de mast in gehesen worden en daarna proberen ze bij ons de watermaker weer fatsoenlijk aan de praat te krijgen. We sluiten de dag samen weer goed af met pizza's aan boord bij Beautje 😋

De volgende dag is een rustige dag waar we eerst wat werken en vervolgens samen met Hilda haar gloednieuwe speargun uitproberen. Het lukt dit keer! Hilda vangt een boven water toch wat kleinere dorade en Bart een zeekatje. Aan boord bij Beautje maken Bart en Hilda er een voorgerechtje van: toastjes met gegrilde dorade/zeekat en een citroen knoflook sausje, smullen. Ondertussen is de Surf Song al de hele dag op pad om voor hun zelf een buitenboord motortje en nog wat boot onderdelen te scoren in Olbia. Aangezien ons pakketje ook in Olbia ligt hebben we ze gevraagd of ze die van ons ook mee kunnen nemen. Ze gaan er wel vier keer heen maar het pakketje krijgen ze niet mee omdat het er niet zou zijn. Mede door hun lieve pogingen en een op zo'n Italiaans onregelmatigheden in het openbaar vervoer zitten ze vast in Olbia en moeten daar overnachten...

De volgende dag komt de Surf Song 's ochtends weer terug en na heel wat km's lukt het toch net niet om een auto vanuit Aranci te huren. Dus stappen Lajla, Edwin en ik in de trein naar Olbia. Na een snelle lunch ga ik op zoek naar ons pakketje, die ligt er wel maar met het aangeven van het laten bezorgen bij een pick up point is er iets misgegaan. Waardoor het wel naar het juiste adres maar niet als pick up point is bezorgd... Uiteindelijk na het onderteken van een zojuist getypt document waarin ik aangeef dat ik het pick up point niet verantwoordelijk stel voor enige schade en €2,50 te betalen, krijg ik het pakketje toch mee.

Edwin en Lajla hebben ondertussen een auto bemachtigd en samen rijden we naar het afgelegen industrie terrein. Na lang wachten heeft Edwin eindelijk zijn buitenboord motortje. Vervolgens gaan we langs de watersport winkel, terug naar de motor winkel om iets op te halen, Decathlon en tenslotte de Lidl voor boodschappen. Onderweg maken we nog een prachtige foto van de baai vanaf de heuvels waar we doorheen rijden. Volgeladen komen we terug in Aranci waar Bart en Hilda ons op komen halen met de dinghies. Wat een lange dag, we zijn van 12 tot 20u zeker op pad geweest. Ondertussen is de Noordster ook aangekomen in de baai. Met z'n allen gaan we niet veel later Aranci in. Er is een foodtruck festival en een dj. Iedereen kiest naar wens iets uit. Bart gaat voor een angus steak broodje en ik ga langs bij een Braziliaans tentje. Waar ik denk een soort rijst salade en gegrilde kip te hebben besteld, blijk ik een soort koolsla en gebakken kippen hartjes te hebben besteld. Ach ja, het is best lekker en weer eens wat anders.

De sfeer zit er goed in en het ene na het andere rondje biertjes komt langs. De voetjes gaan van de vloer bij de dj en als wij aan de beurt zijn voor een rondje berekenen we dat een pitcher goedkoper is dan losse biertjes bestellen, zo lang zijn we immers geen studenten meer😉 Als het feest bij het "grote" podium voorbij is lopen we terug naar huis/de boot. Daar komen we een salsa/bachata les tegen op een pleintje. Ik sluit achteraan aan en na mij volgen ook Yolanda, Lajla en José. We gooien nog lekker de heupjes los voor we moe maar voldaan allemaal weer op onze eigen boot in slaap vallen.Leer más

In Olbia kunnen we zo goed als gratis aan steiger in de stad liggen. Sommige schippers gaan wel door het proces van

1. Een stempeltje van €16 kopen bij een tabaks winkeltje
2. Naar de Guardia Finanza lopen en je stempel laten zien
3. Vragend aangekeken worden over wat je komt doen
4. Een formulier krijgen en deze thuis moeten invullen en mailen

en andere ook weer niet. Wij besluiten eerst niet mee te doen aan deze Italiaanse poppenkast maar uiteindelijk kopen we toch maar een stempeltje. We mogen wel 2 nachten blijven liggen.

Maandagochtend heel vroeg vertrekt Bart naar het vliegveld. Voor de deal van The Bridge moet er iemand naar Madrid om de locatie voor het evenement te bekijken. En Bart kan, dus Bart gaat. Schandalig en als een echte zakenman gaat hij op een dag heen en weer en ziet dus niet zo veel van Madrid. Maar het is ook bijna 40 graden daar en in Olbia, dus je bent ook liever op het water dan in een stad. Ik leg die dag meer dan tien kilometer af met de benenwagen.

Eerst om benzine te scoren voor de dinghy en daarna op zoek naar een wat grotere gastank (we zitten nu opgescheept, pun intended, met gasflesjes nog uit Portugal en Spanje), eventuele reserve onderdelen die te vinden zijn en boodschappen te doen. Van de ene kant van de stad loop ik naar de andere kant van de stad. De route van Google Maps is wat optimistisch wat betreft het gebruik van autowegen als voetpad dus ik maak wat meer kilometers dan gepland. De route is helaas richting het industriële gebied dus niet zo mooi maar wel over een met zonnepanelen overdekt fietspad voor een groot deel. Dus dat is wel wel weer lekker.

Terug in Olbia trakteer ik mezelf, weer eens uren later dan ik had bedacht, op een prachtig ijsje: perzik rozenblaadjes en mirto bessen. Om 22uur moet ik dan misschien toch ook maar eens gaan koken en als ik net in bed lig is er Bart er opeens alweer!

De volgende dag proberen we een vislijn uit de huls om de schroefas te krijgen. Tijdens een onoplettend moment van onszelf en de visser op de kade is zijn vislijn in de schroef gekomen... Het water is hier bijna net zo donker als in Nederland dus het is erg slecht te zien. We zien dan ook geen vislijn zitten. We krijgen de tip om de schroefas een stukje naar buiten te duwen en het dan opnieuw te proberen. Als we de motor starten horen we niet meer het schrapende geluid, succes!!

Bart heeft ondertussen contact gemaakt met onze Duitse buren van onze leeftijd. Omdat het zo warm is in de stad besluiten we om een uur of 20u toch nog uit te varen omdat we nog een nacht van 30 graden niet zo zien zitten. Dus varen we voor de vierde keer het kanaal door en komen we eigenlijk nét te laat aan op de ankerplek. De zon is onder dus we moeten het anker, qua zeegras, op de gok uitgooien. De volgende ochtend komen we er achter dat we goed gegokt hebben. Dat is toch altijd wel lekker 😀Leer más