Reset search
Nimrod's Adventures
Currently traveling
  • Sailing Nimrod

Nimrod's Adventures

🧑🏽‍🦱🧒🏻 Bart & Bel
⛵ Nimrod
🌎 En route Read more
+2
FollowInsightsInsightsCalendarCalendarShareShareBucket list
Oldest first
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sicilia: Termini Imerese ⚓

    Aug 3–4 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Nadat we boodschappen gedaan hebben vertrekken we uit Arenella. De eerste tien mijl kunnen we heerlijk zeilen, daarna wordt de wind steeds minder en is op een gegeven moment helaas zelfs helemaal op. De andere helft van de tocht moeten we dus motoren helaas. Toch zijn we expres vandaag al vertrokken, want morgen komt er écht goede wind en daarmee willen we naar de Eolische Eilanden. Als we vandaag de eerste twintig mijl alvast doen, kunnen we het morgen in een lange dagtocht doen.

    Bij Termini Imerese is er een gigantische baai die beschut ligt achter een grote wal. Geen hele mooie, maar voor nu wel een hele handige ankerplaats. Aan de rest van de noordkust van Sicilië zijn de meeste ankerplekken namelijk niet goed beschut. Als we aankomen liggen er al een paar andere boten. Helemaal aan het einde van de baai is het voor ons te ondiep, richting de ene haven mag je officieel niet liggen, richting de andere haven liggen we middenin de vaarroute van de motorbootjes die vol gas de haven in komen varen en tussen de ondiepte en de andere boten in liggen vislijnen. We besluiten dus tussen de andere boten in een plekje te zoeken.

    Nou, hoe durven we. Op de ene boot, een groot Duits X-yacht, komt het stel snel naar buiten gelopen en roept dat we daar absoluut niet kunnen gaan liggen, zij hebben (zogenaamd denken we) 60m ankerketting uitgelegd dus daar liggen we in de weg (ter referentie het is er zo'n 3-5m diep en er is bijna geen wind voorspeld...) en de andere boot, een Fransman, roept dat de baai zo groot is wat doen we hier in hemelsnaam. We hebben geen zin in ruzie, dus begeven we ons richting de wat ondiepere plek en ook de vislijnen. Omdat het anker niet meteen pakt, komen we wel heel dicht in de buurt van de vislijnen. Dat ligt toch niet zo lekker. Dus halen we ons anker weer op. We zien dat de toestroom naar de haven alweer is afgenomen en dus besloten we in de buurt daarvan een plekje te vinden. Daar liggen we top en dus is het hoogtijd voor een zwempartij, lekker eten en een aflevering van onze plaatselijke serie: Il Gattopardo.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sicilia: Palermo/Arenella ⚓

    Aug 1–2 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Als we 's ochtends ons anker willen ophalen blijkt dat een een kleine uitdaging te worden. De baai ligt alweer stampvol met lokale en gehuurde motorbootjes. Waaronder 3 aan elkaar geknoopte bootjes vlak voor ons. Als we met handen en voeten aangeven dat wij willen vertrekken maar zij waarschijnlijk zo goed als bovenop ons anker liggen, wordt ons met Italiaanse handgebaren duidelijk gemaakt dat we ons niet zo zorgen moeten maken. De man wijst ons anker aan, die ligt toch zeker een meter achter hun 🤣 Uiteindelijk komt het ook allemaal goed maar zo'n close call hebben we nog niet eerder gehad.

    Het is maar een klein stukje naar de volgende baai. We zijn vertrokken met het idee dat we gaan motoren, maar het blijkt toch een windje te staan. Dus kunnen we kruisend richting Arenella. Vanuit hier gaan we Palermo bezoeken.

    Er zijn geen vaste bustijden maar zo'n 3 a 4 keer in het uur komt de bus langs. Als we net bij de halte staan zien we er al eentje aankomen dat komt goed uit. Als we een kaartje willen kopen zegt de buschauffeur dat de kaartjes finished zijn, nouja dan maar niet. Na zo'n tien minuutjes moeten we eruit om over te stappen. Wachtend op de volgende bus eten we onze meegebrachte broodjes. Als we de bus in stappen zien we niemand om ons heen iets van een kaartje kopen, kaartje scannen of wat dan maar ook. Nou, daar gaan we dan maar in mee.

    We stappen uit in de buurt van Teatro Massimo. Ooit het grootste opera theater van de wereld, maar vooral ook bekend van the Godfather films. Het is een prachtig statig gebouw en op de trappen eten we nog een broodje. We hebben, ik heb, allerlei plekken uitgezocht waar we heen willen. Al struinend weten we ze uiteindelijk allemaal te vinden: van de kathedraal van Palermo, het Noormannen paleis, muur met schilderingen van maffia slachtoffers, anti maffia museum, het plein van de schaamte (Piazza Pretoria), Quattro Canti en misschien nog wel als hoogtepunt de enige echte cannoli. Voor onze neus gemaakt met als het goed is op z'n Siciliaans gemaakt van schapen ricotta. Wat een overheerlijke niet al te zoete heerlijkheid.

    We zijn niet alleen heel enthousiast over de cannoli maar over de hele stad Palermo. Van de kleine schattige straatjes met nonna's, kathedraal met invloeden uit de tijd van de Noormannen, Moren, Gotische, Barok én Neoclassicisme, de geschiedenis en zoals blijkt ook nog tegenwoordigheid van de Siciliaanse Casa Nostra (maffia) en de prachtige marktjes. We hebben een heerlijke dag weer eens in de stad en op een nieuw eiland!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler
    1

    Sicilia: Mondello ⚓

    Jul 31–Aug 2 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Na drie dagen en 2 nachten zeilen is het altijd weer even bijkomen. We beginnen de dag dus rustig met uitslapen, een duik en een boekje (nouja, boeken van 1000+ pagina's met dank aan Rixt). Daarna willen we na al die tijd ook wel weer eens aan land. We hebben geen last van land ziekte, maar onze benen zijn toch wel eens meer getraind geweest 😉 Mondello schijnt een Valhalla voor windsurfers te zijn. Als wij er zijn is er bijna geen wind dus er wordt niet veel gesurfd, maar vorig jaar was er in deze baai volgens de grote banners een wk. Langs het strand stikt het dan ook van de windsurf verhuur en windsurf scholen. Wij slenteren er aan voorbij en begeven ons langs de lange boulevard richting het dorpje.

    Hier vinden we een schattig bakkertje voor heerlijke broodjes en een gesprekje met een lokale Siciliaan. We doen nog wat boodschapjes en gaan dan terug naar de boot. Want het is tijd voor onze eerste maaltijd met de heerlijke verse tonijn: een plank vol sushi 🤤 We eten ons helemaal vol, heerlijk. De rest van de dag zetten we voort met het genieten van heerlijke lokale lekkernijen zoals een kaasjes, worstje en een Siciliaans biertje met zeezout. We sluiten af met gegrilde tonijn steaks en groenten. We zijn weer helemaal bijgekomen van ons oversteekje. Ook Bart's piraten wond gaat de goede kant op.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna 💨⛵Sicilia

    Jul 29–31, Tyrreense Zee ⋅ 🌬 26 °C

    Het is eindelijk zover! Na twee maanden Sardinië gaan we naar onze volgende bestemming: Sicilië! Het eiland van cannoli, de Etna en maffia. Voor ons resten slechts nog zo'n 250 nautische mijlen. De voorspelling is tussen 10-20 knopen krullend om Sardinië heen vanuit het noordwesten. Oftewel heerlijke wind! Met een beetje hulp van Perky onze motor tuffen we de baai uit. Daarna is het heerlijk zeilen, maar de golven zijn ontzettend klotserig. Maar de zonsondergang is prachtig. De zon gaat onder achter de laatste bergen van Sardinië die we nog kunnen zien. Schitterend.

    De wind neemt elk uur een beetje af, maar de golven kijken alleen maar erger in plaats van minder te worden. Het resultaat? Klapperende zeilen. Vooral tijdens mijn wachten. Tijdens Bart's wachten was de wind er weer. De tweede dag, de volledige dag op zee, komt de wind steeds meer van achteren dus zetten we 's ochtends de boom om de fok uit te bomen. Zo varen we de hele dag en tijdens Bart's eerste wacht met de boom uit. Als de wind weer wat draait besluiten tijdens onze wacht wissel de boom weer weg te halen. Ik was net wakker en had een PDS aanval achter de rug en Bart was moe. Hierdoor hadden we wat miscommunicatie over het losmaken van de boom waardoor ik m te vroeg losliet en Bart's wang de val van de boom heeft gebroken. Het bloed gutste eruit.

    Wat waren we blij met onze volle EHBO koffer aan boord. We hebben de wind schoongemaakt en vervolgens met hechtstrips gedicht. Nog wat paracetamol erin en toen kon Bart eindelijk gaan slapen. Ik hield het goed vol dus ik heb Bart een uurtje extra kunnen laten liggen. Al is het tegenwoordig niet meer schipper Bart maar piraat Bart. Tijdens Bart's tweede wacht kakte de wind er helemaal uit en om nog enigszins vooruit te komen en te kunnen slapen ging Perky voor een paar uurtjes aan. Ik kon vervolgens gelukkig de motor weer uit doen omdat de wind gunstig draaide en in kracht toenam. Ook hadden we weer land in zicht, Sicilië!

    Die dag hebben we heerlijk, maar niet al te snel gezeild. Van 60° aan de wind draaide de wind weer meer naar ruime wind en omdat ze heel licht was hebben we de halfwinder ook maar gehesen. De snelheid ging nog steeds helaas niet boven de 3 knopen maar ach we hadden toch geen haast. Vervolgens draaide de wind weer naar achteren, dus halfwinder weer omlaag, en de fok weer uitgeboomd. Toen de wind zo goed als helemaal weg viel hebben we Perky nog maar even aangezet. Zo schommelden we rustig de prachtige kust van Sicilië en de baai van Palermo tegemoet. Voor ons glipte een rood bootje naar binnen.

    Toen ons anker nog maar net lag werden we op de marifoon opgeroepen. Het rode bootje. Ze hadden gisteren een gigantische tonijn gevangen en krijgen m met zo'n tweeën niet op. Of wij een stukje wilden. Heerlijk! Daar zeggen we enthousiast ja op. Ze komen even bij ons aan boord voor een drankje en een leuk gesprek. Al hebben wij vooral geluisterd en zij gepraat 😉 Maar wat een feestelijk einde na een wat oncomfortabele, maar over het algemeen geslaagde overtocht!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Golfo Aranci VI⚓

    Jul 25–29 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Dit weekend komt er weer een Mistral aan. Dat betekent harde westenwind. Maar dat houdt vooral in dat er voor ons, en voor de andere boten, weergaatjes komen om weer door te zeilen. Wij zien zelf drie opties: in etappes, naar het zuiden van Sardinië, naar het oosten richting Ponza (eiland tussen Rome en Napels) of in één keer door naar Sicilië. We besluiten nu nog geen keuze te maken en te wachten tot het laatste moment waar we met de wind vanaf dinsdag het beste kunnen komen. De Noordster gaat misschien zaterdag al vertrekken en de dagen daarna waait het te hard om lang van boord te zijn. Hoogste tijd om nog één gezellig avond met elkaar te hebben. Aangezien onze zelf gestookte limoncello bijna af is, alleen water en suiker er nog bij moet, na bijna 3 weken het weken van de citroenschil en alcohol, nodigen we alle Sardientjes bij ons aan boord voor een limoncello proeverij. Van één limoncello 😅

    De Noordster moet nog een anode vervangen blijkt dus die gaan zaterdag ook nog niet. Omdat de limencello ook nog eens goed in de smaak valt bleef het nog lang gezellig. Zaterdag, zondag en maandag brengen we ieder aan boord door. Na meerdere dagen bij Beautje geholpen te hebben met klussen is het tijd om op Nimrod weer eens wat klusjes te doen. We doen een helaas onsuccesvolle poging om één van de twee toiletten te repareren, vervangen de zwaar gecorrodeerde keukenkraan, zetten de luchthappers weer stevig vast en repareren wat gaten in het dek. Ondertussen begint het steeds harder te waaien. Bijzonder hoe je went aan harde wind op een ankerplek. Waar we eerst 20 knopen al heel veel vinden, krijgen we hier eerst 25+, 30+ en als piek uiteindelijk 38.6 knopen (windkracht 8, stormachtige wind) over ons heen. Maar wij, en onze mede Sardientjes, liggen goed.

    Eigenlijk willen we ook wel weer eens met zo'n tweetjes uit eten als date, maar het weer staat het niet toe. Omdat ik erg goed ben in het vinden van excuses om het uitgeven van geld uit te stellen, houdt Bart zijn poot stijf en trotseert hij gewapend met een vuilniszak de woeste golven om heerlijke pizza's te halen die we aan boord op smikkelen. Maandag sta ik de hele dag in de keuken om eten en snacks voor de komende tocht voor te bereiden: pasta bloemkool voor vanavond en onderweg, burrito vulling, Cubaanse bonen en rijst, gebakken kikkererwten, courgette soep, tonijnsalade en gekookte eitjes. We besluiten Bart ook nog een coupe kort te geven. Die wordt helaas weer iets te kort omdat we opnieuw het verkeerde opzet stukje gebruiken. Dus het is komende weken weer coup 🫡.

    Daarna gaan we bij Beautje langs om afscheid te nemen. Terwijl we daar aan boord zitten zien we de dolfijn die we hier al eens eerder hebben gezien vlak rondom ons zwemmen. Na wat water en snacks geven we elkaar een dikke knuffel en ook de Noordster en Surf Song knuffelen we ter afscheid. Beautje blijft nog even in de buurt van Olbia, de Noordster en Surf Song gaan in etappes Zuid en wij, wij hebben lang genoeg op Sardinië gelegen. Dus wij gaan in één keer door naar Sicilië!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Nausika II

    Jul 24–25 in Italy ⋅ ☁️ 30 °C

    Onderweg naar de Nausika werf komt er in de vaargeul richting Olbia ons een gigantisch cruiseschip tegemoet. Waarschijnlijk zijn wij een leuk gezicht, vanaf zo'n gigantisch cruiseschip lijken we slechts een "klein schattig zeilbootje". We zien dan ook steeds meer mensen naar ons zwaaien en pas tegen het einde van het schip komen we erachter dat helemaal bovenop het schip nog een rij mensen naar ons staat te zwaaien. Natuurlijk zwaaien we vrolijk, met commentaar, terug.

    In het rustige weer en goed werkende motor leggen we keurig met zijn tweetjes aan in de box dit keer. Omdat we er helemaal geen zin in hadden om te gaan hebben we het zo lang mogelijk uitgesteld dus we arriveren pas rond een uur of 20-21u. We eten nog een snelle pasta en dan genieten we nog maar van het feit dat we weer op de werf zijn: een het maakt niet uit hoe lang we douchen, douche. Bart vindt het altijd gezellig als we tegelijk, in ons eigen hokje, gaan douchen. Al betekent dat hier wel dat we de kranen precies goed moeten afstellen dat we allebei een lauw warme douche hebben, in plaats van de een een warme en de andere een lauw koude douche 🤣

    De volgende ochtend staan wij, als toch het beetje Hollanders dat we nog zijn, om 07:59 stipt voor het kantoor. De werknemers zijn nog maar net gearriveerd, moeten hun espresso's nog opdrinken en de airco staat nog niet aan. We maken een kort vriendelijk praatje, met boos zijn gaan we toch niets bereiken en we worden verzocht om in de wachtruimte te wachten. Kort daarna worden we naar buiten gestuurd en staat de meneer van de kraan, met de schoonmaak meneer, want we hebben al gemerkt dat ze hier specifieke taken hebben, klaar om Nimrod weer uit het water omhoog te hijsen.

    Als ze op de goede plek hangt komen er weer twee monteurs aangelopen met een ander karretje. Het zijn dan ook andere mannen. De reactie van de ervarene van de twee zegt genoeg, hij ziet het met kit opgevulde gat, schut zijn hoofd en moppert. Daarna gaat hij aan het werk. Zoals verwacht is het een pokken werk om die bout los te krijgen. De mannen boren, poetsen, boren, hameren, tappen en proberen nog van alles maar het lukt maar niet om de bout eruit te krijgen.

    Ondertussen is Giulia, van kantoor, bij ons komen staan. Ze heeft een bachelor en master in talen en is buiten het vaarseizoen werkzaam als leerkracht Engels. Ze kwam voor het geval we een tolk nodig hadden, maar vooral ook voor de gezelligheid en om weer eens Engels te praten.

    We leggen aan haar uit dat wij denken dat de vorige keer de mannen nogmaals geprobeerd hebben de borgbout, die ze al een beetje gebroken hadden met het grove geschut dat ze gebruikt hebben om m los te krijgen, vast te draaien en dat ie toen kapot is gegaan. In plaats van dit te melden en een nieuwe erin te zetten hebben ze m volgespoten met kit. En dat waarschijnlijk op het moment dat wij aan het betalen waren.
    Erg onprofessioneel en we zijn blij dat we zelf alert waren. Maar na bijna twee uur is het dan zover. De mannen hebben de bout eruit gekregen en er zit een nieuwe op maat gezaagde bout weer in. Het gebrek aan professionaliteit en service van de vorige keer hebben ze weer helemaal goed gemaakt.

    We zeilen, voor de laatste keer, met een tevreden gevoel, heerlijk terug naar Golfo de Aranci.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Golfo Aranci V⚓

    Jul 23–24 in Italy ⋅ ☀️ 30 °C

    Weet je nog dat borgboutje van de schroef die een beetje los zat? Nou die zit er niet meer. Of nouja, in ieder geval de bovenkant niet meer. In plaats daarvan is het gat gevuld met kit. Bart is erachter gekomen toen hij toch voor de zekerheid nog even onder water ging checken hoe die bout er bij hing. Nou niet dus. Ik ben weer bij Beautje aan het helpen klussen dus Bart komt naar Beautje toe om te beslissen wat we gaan. Waarschijnlijk zit het borgende stuk bout er nog in, dus de schroef zal er niet afvallen. Maar mochten we in de toekomst de schroef er nog eens af willen halen dan wordt het een hels karwei om die afgebroken borg bout los te krijgen dan wel door te boren. Daarnaast, hebben we flink betaald voor het werk dat ze gedaan hebben dus dan verwachten we ook wel daarbij passende service.

    Ik stuur een vriendelijke doch dringende mail, van mama geleerd, waarin we aangeven wat we gevonden hebben en dat we van hun expertise uitgaande zij met een goede oplossing zullen komen. We worden heel snel teruggebeld dat we morgen vroeg weer eruit gekraand zullen worden om te kijken wat er aan de hand is. Wij denken top, dat is de service die je wil en waar je denkt ook voor te betalen. Maar dan krijgen we een belletje dat zogenaamd, na het praten met de monteurs, de bout al kapot was en dat deze er goed in zit nog dus dat er geen probleem is. Ook krijgen we een mailtje met verdere "uitleg", alleen spreken ze zich daarin zelf tegen. Plus, hebben wij gelukkig van het hele klus proces foto's gemaakt en zijn we er, op het betalen na, steeds bij geweest. We sturen nog een mail met een weerlegging en foto bewijs waarom hun verhaal niet klopt. Terwijl ik bij Beautje klus, wordt Bart gebeld en mogen we toch morgen eruit om het probleem te verhelpen. Toch wel weer de service.

    In de tijd dat we in Aranci zijn kunnen we gelukkig ook weer genieten van het gezelschap van Beautje, Noordster en Surf Song. Ook vind ik op een gegeven moment, tijdens een groeps snorkel sessie, een rotsachtige plek in de branding met prachtige vissen. Zo wisselen we pech en geluk goed met elkaar af.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Nausika/La Vecchie Saline III

    Jul 21–23 in Italy ⋅ ☀️ 31 °C

    De volgende ochtend staan wij voor 8 uur paraat. Om acht uur zouden we als eerste gekraand worden, maar we zijn in Italië dus het wordt natuurlijk iets later. Maar niet veel later wordt de kraan gestart, over de Nimrod heen gereden, de banden bevestigd en langzaam wordt ze omhoog gehesen en vervolgens het werf terrein op gereden. Het deel rondom de schroef wordt afgespoeld en dan komen er twee mannetjes met hun gereedschapskar (een soort ouderwets koffie karretje) aangereden. Wij hebben nog net op tijd een pully speciaal voor onze autoprop schroef kunnen bestellen en daarmee hebben de mannen zo de schroef er af.

    Dan begint vervolgens het lastige karwei: de oude versleten lagerbus uit de houder halen. Met flink geweld wordt geprobeerd om de lagerbus eruit te slaan en er wordt steeds meer gereedschap bij gehaald maar niets werkt. Vervolgens wordt er een hoge druk systeem op een heftruck onze kant op gereden. Hiermee lukt het ze uiteindelijk om de lagerbus te verwijderen. De nieuwe zit er super snel in daarentegen. Als alles er weer op zit, dus ook de schroef en anode, bekijken we het resultaat eens goed. We zijn dat de bout om de schroef te borgen wat ver uitsteekt en nog wat los zit als we er aan komen. De monteur zegt dat het zo hoort en dat we er niet aan moeten komen. Hij is de expert, dus hij zal het wel weten, maar we slaan het allebei in ons achterhoofd op.

    Ons rest dan alleen nog, helaas, diep in de buidel te graven om te betalen. Als we naar buiten komen wordt de Nimrod alweer richting het water gereden. Er staat een flinke bries vanaf de zijkant maar hulp van de monteurs en een weer werkende motor varen we keurig de box uit. We gaan weer terug naar La Vecchie Saline zodat we met die harde wind 25-30kt op het fokje naar de ankerplek kunnen. Er wordt weer flink gekite om ons heen en wij vieren dat dit probleem weer verholpen is! Tenminste zo lijkt het...    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: La Vecchie Saline II⚓

    Jul 18–21 in Italy ⋅ ☀️ 30 °C

    Deze baai kennen we dus we weten van te voren al waar we willen gaan liggen. Dat komt goed uit want we gaan nu voor het eerst echt alleen op ons zeil ankeren. Er is hier een grote zand plek dus dat is ideaal. In één poging liggen we met ons varende huis als een huis. Niet veel later komen ook de Noordster en Beautje ook binnen.

    Om 23u is de vuurwerkshow vanavond. We denken nog wel iets te kunnen zijn vanaf hier. Om wakker te blijven spelen we eerst nog spelletjes aan boord bij Beautje. Bart doet vanavond even niet mee, die moet bijkomen van de tegenslagen de afgelopen tijd, ook met zijn werk zit het allemaal even tegen. De vuurwerkshow is best leuk, maar we denken dat die in Aranci zelf hartstikke leuk is. We liggen gewoon net iets te ver weg, maar wel veilig 😀

    De komende dagen help ik Hilda klussen. Zij gaan hun lood accu's vervangen met lithium en daar moet een hoop aan voorbereid worden. Bart doet het lekker rustig aan thuis aan boord. De boeken van Ken Follett worden nog steeds verslonden. Bart neemt nog eens de bus naar Olbia om boodschappen te doen en gelukkig het onderdeel op te halen dat we nodig hebben om straks de schroef van de as af te kunnen halen. De wind blaast ondertussen wel heel hard, dus we doen nog maar geen nieuwe poging om te kiten.

    De 21e, de dag voordat we bij de werf gaan klussen, helpt Hilda ons niet alleenet wegvaren maar ze is ook zo lief om met ons mee naar de werf te varen. Daar kunnen we haar hulp goed gebruiken. De wind is heel gunstig om de baai in te zeilen, maar maakt daardoor het aanleggen ook lastig. Met Hilda in hun dinghy aan de bakboord, ik in onze dinghy aan stuurboord, Bart aan roer en een paar man aan de kade lukt het om de Nimrod in de slip onder de kraan aan te leggen.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Golfo Aranci IV⚓

    Jul 13–18 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Als we bijna bij de ankerplek zijn komen Hilda (Beautje) en Yolanda (Noordster) al aangesjeesd met de dinghy. We knopen ze aan ons vast en maken ons klaar om zonder motor ook het anker weer uit te gooien. Het grootzeil gaat in de wind naar beneden en op het fokje varen we naar de ankerplek die Gerben al snorkelend voor ons heeft uitgezocht. Voor de zekerheid laten we Hilda en Yolanda even met de dinghy de Nimrod een laatste duwtje geven om in de wind te draaien, maar eigenlijk was het niet nodig. We hadden al 10m ankerketting klaar gelegd dus die heb ik zo uitgegooid om daarna de rest rustig uit te kunnen gooien. We liggen.

    We nodigen iedereen bij ons aan boord uit voor een drankje als bedankje. Bart zet zichzelf en Hilda nog aan het werk. Met de AirBuddy, een soort compact duik systeem, gaan ze onder water naar de schroefas kijken. Op de een of andere manier weten ze het rubber weer terug in de lager te schuiven. Een tiewrap moet alles enigszins op zijn plek houden. Vervolgens vervangen ze ook nog de anode van de schroef, die ook wel aan vervanging toe is. Nu is het tijd voor ons om te bedenken hoe we dit probleem gaan oplossen.

    Een optie is om het zelf onder water met de AirBuddy op te lossen. Maar we komen er al snel achter dat die lagerbus vaak ontzettend vast zit en er grof geschut nodig is om deze los te krijgen. Via via komen we in contact met Sailing Uma. Een bekend YouTube zeilkoppel dat heel toevallig in Olbia al 2 jaar een grote refit van hun eigen zeilboot aan het doen is. We bellen die werf en leggen uit wat we nodig hebben en zeggen dat we de volgende dag langs komen om het te bespreken. We staan vroeg op en huren een scooter om naar de werf in Olbia te rijden. Het is een leuke heuvelachtige rit en binnen een half uurtje zijn we er.

    Als we aan het bureau bij de werf zitten meldt de medewerkster dat ze net de offerte heeft gestuurd, meer dan €2.000 voor alleen maar het 2x kranen en even op de kant staan. Poeh. We wisten dat we een keer aan de beurt zouden zijn, financieel gezien, maar dit is wel heel pittig. Als we aangeven dat dit voor ons te veel is raadt ze aan om het bij de werf van haar neef Moreno te proberen. We pakken de scooter en na een tijdje zoeken weten we de werf te vinden.

    We leggen ons verhaal uit en als we even wachten kunnen ze met een offerte komen. Het is nog steeds veel geld, maar ze zitten ruim onder de eerste werf. Daarnaast hebben we heel goed gevoel bij deze werf en deze mensen. We besluiten om het hier te gaan doen. Het enige nadeel is dat we later pas horen wanneer het kan. We gaan in Olbia nog op zoek naar wat onderdelen van Beautje en doen nog wat boodschapjes. In een leuk baaitje, Marinella, net iets noordelijker van Aranci, springen we nog even de zee in om af te koelen. We waren al gewaarschuwd voor bijtende brasems, de vissen die altijd rond onze boot zwerven, en ja hoor. In het ondiepe warme water voel ik opeens een prikje in mijn bil en zie ik de brutale boosdoener vlug weg zwemmen 🤣

    Later horen we dat we pas de 22e het water uit komen. Nouja, het is niet anders. We vermaken ons met onze vrienden in Aranci. Aangezien voor 8 man koken aan boord best een uitdaging is opperen wij om allemaal iets lekkers te maken en er een pot luck/buffet van te maken. We mogen bij Beautje weer met zo'n allen langskomen. Na een paar dagen is weer tijd om door te gaan. De wind gaat nog niet draaien maar dé grote vuurwerk show van Aranci komt eraan en die vindt plaats vanaf het water, vlakbij ons. We lopen liever geen risico en omdat we anders de dag erna toch moeten verplaatsen gaan we alvast. Beautje helpt ons om van de lagerwal weg te varen met hun dinghy, de golven en zoute douche trotserend, aangezien we nog steeds de motor niet kunnen gebruiken. We hijsen snel de zeilen, maken Beautje los en varen weer naar "onze kitesurf" baai.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna: Capo Coda Cavallo II

    Jul 12–13 in Italy ⋅ 🌬 28 °C

    De wind gaat 180 draaien, naar het zuiden, en het gaat weer flink waaien ook. Dus tijd om weer eens te verkassen. Wij stellen voor om naar Capo Coda Cavallo te gaan waar we met Equinox en Venturi II hebben gelegen en genoten hebben van de prachtige zonsondergang, uitzicht op Tavolara en mooie snorkelplekken. De rest vindt het een prima plan en volgt. Het zou rond de 7-8 mijl moeten zijn. Dat is als je tussen Sardinië en Tavolara doorvaart. We hebben alleen al heel vaak gehad dat daar de wind stil valt. Terwijl we onderweg zijn twijfelen we meerdere keren tussendoor of buitenom, tussendoor. Oke misschien toch buitenom. Nee laten we tussendoor gaan het waait ondertussen best hard. Als de wind weer wegvalt besluiten we toch buitenom te gaan.

    Het rotseiland is prachtig om een keer vanaf de andere kant te zien. Maar omdat we aan de wind varen moeten we ook een slag verder op zee maken. Daar neemt de wind flink toe, naar 20 knopen en zelfs nog wat meer. We besluiten snel een slag weer naar Sardinië te maken. Het is nog maar een klein stukje dus we zetten geen rif. Uiteindelijk gaat het allemaal prima, maar achteraf was een rifje toch wel lekker geweest 😅

    Als we aankomen en de motor aanhebben horen we opeens kedunk kedunk kedunk. Snel zetten we de motor in stationair en denken shit. Het eerdere probleem van een vislijntje in de schroef lijkt toch iets anders en waarschijnlijk een groter probleem te zijn. Ik duik het water in en ik zie dat er een stuk rubber uit de houder waar de schroefas in wordt vast gehouden steekt. Het lijkt alsof er nog een stukje inzit maar als Bart de volgende dag ook kijkt blijkt dat al het rubber eruit is. Oftewel, de lager die in die houder de schroefas op zijn plek houdt is op. De messing huls waar het rubber normaal onderdeel van uit maakt, zit er nog in maar doordat het rubber weg is gaat de schroefas zo gauw we de motor in zijn voor of achteruit zetten heen en weer. Dit betekent dat we de motor niet meer kunnen gebruiken, tenzij we echt in nood zijn.

    Wat een geluk dat we onze lieve vrienden om ons heen hebben. Met zo'n allen gaan we terug naar Aranci. Eerst hijsen Bart en ik, Edwin (Surf Song) nog hun mast in omdat ze een probleem met de fok hebben, die rolt niet meer uit. Nadat dit geregeld is kunnen we vertrekken. De Noordster gaat alvast vooruit om ons op te vangen als het nodig is. En zo beginnen we aan de eerste keer anker op en daarna anker uit zonder motor. Anker op gaat top omdat er nog weinig wind is. We kunnen op de ankerlier het anker eruit trekken. Omdat we hogerwal liggen en de wind ons de goede kant op blaast, de baai uit, kunnen we snel de fok uitrollen en met een compliment van onze buurman varen we de baai uit alsof we dit vaker zo doen.

     De Surf Song, zelf ook een motor die met een tijdelijke oplossing werkt, vaart met als wij alleen op het fokje voor de wind met ons mee. Beautje vertrekt als laatste maar vaart ons er allemaal uit zodat zij als towBeautje kunnen dienen bij onze aankomst in Aranci. Onderweg valt de wind helemaal weg, weer rond Tavolara. Edwin, Surf Song, vraagt of hij ons moet slepen op de motor. Wij hebben net naar het weer gekeken en kennen het hier ondertussen een beetje en verwachtten dus dat de wind zo gaat draaien. We hijsen het grootzeil en zijn klaar voor de aanwindse koers die er aan komt. Eerst krijgen we nog twee donder slagen over ons heen en met de wind komt ook een flinke regenbui mee. Die laatste is eigenlijk wel heel lekker om de boot weer eens zout vrij te maken. Daarna is in één rak door naar Aranci.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Golfo Aranci III ⚓

    Jul 9–12 in Italy ⋅ ☀️ 25 °C

    Net als wij deden kijken ook de Surf Song en Beautje al maanden uit naar Eataly. Pizza, pasta en gelato😋 Bart en ik weten dan wel waar we moeten zijn: Golfo Aranci. Zo komen we voor de derde keer in deze goed beschutte baai. Jose, Lajla en ik gaan aan land om hopelijk het afleveradres voor de accu's van Beautje te bevestigen.

    Bij het nautische winkeltje laat Lajla de WhatsApp berichtjes zien die al verstuurd zijn en de vriendelijke mevrouw laat weten dat het kan. Vervolgens word ik door zowel deze mevrouw als Lajla naar voren geschoven als tolk. Met mijn gebroken mix tussen Spaans en Italiaans en wie nog wat Latijn van de middelbare school komen we er toch uit. De accu's kunnen daar bezorgd worden zolang ze maar meteen worden opgehaald als ze er zijn en de mevrouw ze niet hoeft te tillen. Nou dat is een goede deal. Als goodwill koopt Lajla ook nog een speargun zodat Hilda ook kan vissen onderwater. Opnieuw loopt al het contact via mij, Lajla mag nog net zelf betalen maar ik krijg vervolgens alle bonnetjes 🤣

    We lopen nog langs het bakkertje en groenteboer en aangezien we nu toch aan land zijn is het hoog tijd voor een ijsje. Ondertussen zijn Hilda, Bart en Edwin druk aan het klussen op de boten. Hilda en Edwin moeten de mast in gehesen worden en daarna proberen ze bij ons de watermaker weer fatsoenlijk aan de praat te krijgen. We sluiten de dag samen weer goed af met pizza's aan boord bij Beautje 😋

    De volgende dag is een rustige dag waar we eerst wat werken en vervolgens samen met Hilda haar gloednieuwe speargun uitproberen. Het lukt dit keer! Hilda vangt een boven water toch wat kleinere dorade en Bart een zeekatje. Aan boord bij Beautje maken Bart en Hilda er een voorgerechtje van: toastjes met gegrilde dorade/zeekat en een citroen knoflook sausje, smullen. Ondertussen is de Surf Song al de hele dag op pad om voor hun zelf een buitenboord motortje en nog wat boot onderdelen te scoren in Olbia. Aangezien ons pakketje ook in Olbia ligt hebben we ze gevraagd of ze die van ons ook mee kunnen nemen. Ze gaan er wel vier keer heen maar het pakketje krijgen ze niet mee omdat het er niet zou zijn. Mede door hun lieve pogingen en een op zo'n Italiaans onregelmatigheden in het openbaar vervoer zitten ze vast in Olbia en moeten daar overnachten...

    De volgende dag komt de Surf Song 's ochtends weer terug en na heel wat km's lukt het toch net niet om een auto vanuit Aranci te huren. Dus stappen Lajla, Edwin en ik in de trein naar Olbia. Na een snelle lunch ga ik op zoek naar ons pakketje, die ligt er wel maar met het aangeven van het laten bezorgen bij een pick up point is er iets misgegaan. Waardoor het wel naar het juiste adres maar niet als pick up point is bezorgd... Uiteindelijk na het onderteken van een zojuist getypt document waarin ik aangeef dat ik het pick up point niet verantwoordelijk stel voor enige schade en €2,50 te betalen, krijg ik het pakketje toch mee.

    Edwin en Lajla hebben ondertussen een auto bemachtigd en samen rijden we naar het afgelegen industrie terrein. Na lang wachten heeft Edwin eindelijk zijn buitenboord motortje. Vervolgens gaan we langs de watersport winkel, terug naar de motor winkel om iets op te halen, Decathlon en tenslotte de Lidl voor boodschappen. Onderweg maken we nog een prachtige foto van de baai vanaf de heuvels waar we doorheen rijden. Volgeladen komen we terug in Aranci waar Bart en Hilda ons op komen halen met de dinghies. Wat een lange dag, we zijn van 12 tot 20u zeker op pad geweest. Ondertussen is de Noordster ook aangekomen in de baai. Met z'n allen gaan we niet veel later Aranci in. Er is een foodtruck festival en een dj. Iedereen kiest naar wens iets uit. Bart gaat voor een angus steak broodje en ik ga langs bij een Braziliaans tentje. Waar ik denk een soort rijst salade en gegrilde kip te hebben besteld, blijk ik een soort koolsla en gebakken kippen hartjes te hebben besteld. Ach ja, het is best lekker en weer eens wat anders.

    De sfeer zit er goed in en het ene na het andere rondje biertjes komt langs. De voetjes gaan van de vloer bij de dj en als wij aan de beurt zijn voor een rondje berekenen we dat een pitcher goedkoper is dan losse biertjes bestellen, zo lang zijn we immers geen studenten meer😉 Als het feest bij het "grote" podium voorbij is lopen we terug naar huis/de boot. Daar komen we een salsa/bachata les tegen op een pleintje. Ik sluit achteraan aan en na mij volgen ook Yolanda, Lajla en José. We gooien nog lekker de heupjes los voor we moe maar voldaan allemaal weer op onze eigen boot in slaap vallen.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Porto Istana ⚓

    Jul 6–9 in Italy ⋅ ☀️ 31 °C

    De Mistral komt er weer aan: harde westenwind. Dit keer gaan we schuilen in Porto Istana. Maar wel heel gezellig schuilen want na 4 maanden zijn we weer samen met Beautje en ook weer de Surf Song na nog langer.

    Die avond eten we een spaghetti ragù alla bolognese samen bij ons aan boord. Het is meteen weer ouderwets gezellig. De volgende dag helpen we Beautje met het vinden van een afleverpunt voor hun nieuwe accu's en hangen we gezellig een beetje rond. We gingen eigenlijk alleen even zwemmen en hoi zeggen maar voor we het weten is het uren later. In de loop van de avond begint de wind aan te trekken dus blijft iedereen thuis aan boord.

    We kunnen goed slapen ook al blaast de wind buiten flink. De dag wordt een slome dag waarop we wat dingen uitzoeken, een beetje werken en verder langzaam de dag doorkomen met op een gegeven moment de serie The Bear en een tenen theater voorstelling door Bart. Vanaf het strand blaast er van alles onze kant op. Lajla pikt een grote zwemband op. In de avond zijn we wel klaar met die harde wind maar we moeten nog een nacht. Naarmate de uren verstrijken neemt de wind steeds meer af en we worden wakker in een rustige baai. Tijd om weer door te gaan 😀    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: La Vecchie Saline⚓

    Jul 1–6 in Italy ⋅ ☀️ 30 °C

    La Vecchie Saline, een Valhalla voor kitesurfers. Ook voor beginners. Dat komt goed uit want we gaan beginnen met kitesurf lessen! Van onze goede vriendinnen Beautje mogen we voor 2 flessen gin, een paar keer koken en dikke knuffels hun kite set over nemen😍😍😍 Aangezien Beautje vanaf Menorca aan het zoeken is naar een weergaatje om naar Sardinië te komen, en onze kite set dus bijna aankomt, is het hoogtijd om de basis eens te leren.

    De avond van te voren borrelen we eerst nog met onze nieuwe Duitse vrienden Benny en Zina. Niet te gek want morgen hebben we onze eerste kite les. Drie keer krijgen we samen 2 uur les van Marco. Niet op zee, maar eerst op het strand en daarna in een klein zout meertje/badje net achter het strand. Ideaal voor beginners.

    Op dag 1 leren we hoe de kite in elkaar steekt, hoe je deze klaarmaakt, de lucht in krijgt, bestuurt, er veilig mee over het strand loopt terwijl die in de lucht zweeft, weer omlaag krijgt en tenslotte opruimt. Veel nieuwe informatie in twee uur tijd na lang niet zo geconcentreerd bezig te zijn geweest met het leren van iets totaal nieuws. We hebben goede wind, zelfs iets te veel voor absolute beginners dus we stappen over van een opblaasbare kite naar een hybride kit. Het belangrijkste is, na dag één zijn we allebei al meteen enthousiast.

    Op dag twee waait het al iets minder, maar nog steeds prima. Vandaag herhalen we het besturen van de kite, maar op een gegeven moment gaan we toch het watertje in voor bodydrags. Met één hand aan het "stuur" of allebei worden we door de kite aan de wind en met ruime wind door het water gesleurd, dat is de bedoeling. Het happen van het nog zoutere water dan de zee af en toe is niet de bedoeling, maar gebeurt een paar keer toch. Op een gegeven moment hebben we het allebei door en krijgen we ook het board erbij om daarmee te "bodydraggen". Ook dit gaat ons best goed af. We eindigen les twee met het nabootsen van de waterstart maar dan zonder board. Zittend vanaf het strand breng je eerst de kite omlaag en vervolgens weer omhoog om die kracht te gebruiken om op je benen omhoog te komen. Bart lukt het, ik ben te moe na 2 uur. Morgen weer een dag.

    Op dag 3, zaterdag, komt er een extra obstakel bij. Er is net wel, net niet genoeg wind. Juist nu we aangekomen zijn bij het maken van onze eerste daadwerkelijke kitesurf meters. We beginnen eerst met waar we gisteren geëindigd zijn: omhoog komen. Dit keer hebben we het allebei meteen door dus vol enthousiasme gaan we door naar het volgende. Zittend in het water, board om je voeten, de kite gebruiken om omhoog te komen en vervolgens vooruit getrokken worden.

    Helaas heeft de wind andere plannen. Het kleine beetje wind dat er is komt overal en nergens vandaan, er is geen peil op te trekken. Dat maakt het voor ons erg lastig. We komen wel omhoog maar om vervolgens ook voortgetrokken worden is niet te doen. Totdat, helemaal aan het einde het mij lukt! Het is maar een paar meter, maar het lukt. Snel geef ik de kite terug aan Bart zodat het hem, met de wind die nu heel even goed blijkt te zijn, hopelijk ook nog lukt. En ja hoor! Ook Bart heeft zijn eerste meters gemaakt! Zo voelt de beginnerscursus kiten toch meer geslaagd.

    Van Marco, onze instructeur, horen we later dat we het heel snel hebben opgepikt. Aangezien we het eigenlijk allebei in maar 3 uur voor elkaar hebben gekregen omdat we van die 6 uur per persoon maar de helft van de tijd de kite hadden. Daardoor zijn we toch nog wat trotser op onszelf. We nodigen Marco uit voor een drankje in het barretje om nog even na te praten. Als Bart vertelt dat hij zelf zeil instructeur is, is het ijs helemaal gebroken en krijgen we allemaal leuke verhalen te horen. Al met al was dit een top ervaring. Nu moeten we vooral heel maar dan ook heel veel blijven oefenen. Dat wordt nog wel een uitdaging want als je goed weer hebt om te kiten lig je waarschijnlijk niet zo lekker in de baai. Nouja, dat is iets om de komende tijd uit te gaan zoeken.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Olbia/Madrid

    Jun 29–Jul 1 in Italy ⋅ ☀️ 33 °C

    In Olbia kunnen we zo goed als gratis aan steiger in de stad liggen. Sommige schippers gaan wel door het proces van

    1. Een stempeltje van €16 kopen bij een tabaks winkeltje
    2. Naar de Guardia Finanza lopen en je stempel laten zien
    3. Vragend aangekeken worden over wat je komt doen
    4. Een formulier krijgen en deze thuis moeten invullen en mailen

    en andere ook weer niet. Wij besluiten eerst niet mee te doen aan deze Italiaanse poppenkast maar uiteindelijk kopen we toch maar een stempeltje. We mogen wel 2 nachten blijven liggen.

    Maandagochtend heel vroeg vertrekt Bart naar het vliegveld. Voor de deal van The Bridge moet er iemand naar Madrid om de locatie voor het evenement te bekijken. En Bart kan, dus Bart gaat. Schandalig en als een echte zakenman gaat hij op een dag heen en weer en ziet dus niet zo veel van Madrid. Maar het is ook bijna 40 graden daar en in Olbia, dus je bent ook liever op het water dan in een stad. Ik leg die dag meer dan tien kilometer af met de benenwagen.

    Eerst om benzine te scoren voor de dinghy en daarna op zoek naar een wat grotere gastank (we zitten nu opgescheept, pun intended, met gasflesjes nog uit Portugal en Spanje), eventuele reserve onderdelen die te vinden zijn en boodschappen te doen. Van de ene kant van de stad loop ik naar de andere kant van de stad. De route van Google Maps is wat optimistisch wat betreft het gebruik van autowegen als voetpad dus ik maak wat meer kilometers dan gepland. De route is helaas richting het industriële gebied dus niet zo mooi maar wel over een met zonnepanelen overdekt fietspad voor een groot deel. Dus dat is wel wel weer lekker.

    Terug in Olbia trakteer ik mezelf, weer eens uren later dan ik had bedacht, op een prachtig ijsje: perzik rozenblaadjes en mirto bessen. Om 22uur moet ik dan misschien toch ook maar eens gaan koken en als ik net in bed lig is er Bart er opeens alweer!

    De volgende dag proberen we een vislijn uit de huls om de schroefas te krijgen. Tijdens een onoplettend moment van onszelf en de visser op de kade is zijn vislijn in de schroef gekomen... Het water is hier bijna net zo donker als in Nederland dus het is erg slecht te zien. We zien dan ook geen vislijn zitten. We krijgen de tip om de schroefas een stukje naar buiten te duwen en het dan opnieuw te proberen. Als we de motor starten horen we niet meer het schrapende geluid, succes!!

    Bart heeft ondertussen contact gemaakt met onze Duitse buren van onze leeftijd. Omdat het zo warm is in de stad besluiten we om een uur of 20u toch nog uit te varen omdat we nog een nacht van 30 graden niet zo zien zitten. Dus varen we voor de vierde keer het kanaal door en komen we eigenlijk nét te laat aan op de ankerplek. De zon is onder dus we moeten het anker, qua zeegras, op de gok uitgooien. De volgende ochtend komen we er achter dat we goed gegokt hebben. Dat is toch altijd wel lekker 😀    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Salinedda ⚓

    Jun 27–29 in Italy ⋅ ☀️ 29 °C

    De wind gaat 180 graden draaien dus we zeilen net even het hoekje om dit keer goed beschut te liggen tegen de noorden wind die er aan komt. Het is weer een mooi baai dit keer omringd door een of ander resort. Op het mini strandje is de helft gereserveerd voor de bedjes van de mensen uit het resort. Op onze sup nemen we ook even een kijkje maar hebben het al gauw gezien. Ook hier doen we weer een spearfish poging, maar helaas opnieuw onsuccesvol.

    Het meest enerverende is een charter zeilboot die besluit een route te nemen die duidelijk niet geschikt is voor zeilboten: slecht in kaart gebracht maar wel met zichtbare rotsen op de kaart. De charter boot schijnt echter te denken dat het een olifantenpaadje is een gaat er vol voor. Met een flinke snelheid op de motor varen ze op de eerste rotsen. We horen meerdere keren kudunk kudunk kudunk. In plaats van terug te keren naar waar ze vandaan komen besluiten ze nog harder door te varen en nu zien we de boot een tijdje duidelijk op de rotsen liggen. We hebben onze dinghy in het water liggen maar zonder motortje. Op het moment dat we besluiten om het motortje er op te zetten zodat we erheen kunnen om te kijken of we moeten helpen, varen ze weer door. De charter boot vaart toch nog maar een baaitje verder want die durft zich na dit schouwspel niet in onze baai te vertonen 🙈    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler
    1

    Sardinia: Capo Coda Cavallo⚓

    Jun 25–27 in Italy ⋅ ☀️ 27 °C

    Na het boodschappen doen, de pizzas en nog een zakelijk belletje van Bart komen we nog ruim op tijd voor de zon onder gaat en het ankeren net was lastiger wordt aan in Capo Coda Cavallo. Vanuit hier hebben we praaachtig uitzicht op het rotseiland Tavolora. En dat uitzicht wordt nog mooier als de zon ondergaat.

    Het is weer een prachtig blauwe baai inclusief een wat kleiner rotseilandje dichtbij. Hier besluiten we het speervissen nog eens te proberen en een groot te vinden waar via de Equinox over gehoord hebben. We vangen weer één vis maar helaas is ie weer te klein. Dit keer leek hij echt groot genoeg, maar helaas. Aangezien het een soort van natuur gebied is volgens sommige bronnen en andere weer niet, besluiten het vissen toch maar op te geven.

    Het snorkelen is ook al ontzettend leuk. Het eiland loopt schuin af waardoor je op sommige stukken dwars tussen de vissen zwemt. Zwem je twee rotsen verder en er over heen is opeens 30+ meter diep. De verschillende tinten blauw en de schittering van het zonlicht zijn prachtig. Puur genieten. Net als we eigenlijk de hoop op het vinden van de grot hebben opgegeven, verschijnt hij om een hoekje van het eiland. Bart zit ondertussen als in de dinghy maar ik lig nog in het water. Ook hier zijn de diepte verschillen, steile onderwater afgronden en verschillende kleuren blauw ook hier schitterend.

    Ook hier hebben we weer een gezellige avond met de Equinox en hun zeil vrienden van Venturi II. Na een paar heerlijke dagen gaan Equinox en Venturi richting het zuiden terwijl wij terug noordwaarts keren, terug naar Olbia. Het is weer tijd om te vliegen 🙈 Want, de eerste deal via Bart's acquisitie voor The Bridge zit er aan te komen! Dat hebben we al gevierd met bubbels met een ondergaande zon, maar daar komt nog meer bij kijken!    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Nodu Pianu ⚓🐟

    Jun 22–24 in Italy ⋅ ☀️ 28 °C

    Nodu Pianu is de plek die we van de Zweden aangeraden kregen om te gaan speervissen. Zij hadden hier zeker 6 flinke lipvissen uit het water gevist. Nou dat wilden wij ook wel proberen. Het is toch een stuk lastiger dan het lijkt. Ten eerste kunnen we nog geen minuten lang onze adem in houden zodat we geduldig onder water kunnen afwachten tot het perfect shot. Maar dat was dit keer niet nodig omdat het water heel ondiep was. Ten tweede zijn die vissen razendsnel! En ten slotte lijken ze onder water 3x zo groot als boven water. We hebben dus helaas 1 vis geschoten die veel te klein was voor consumptie. Gelukkig hebben we m nog in de val kunnen doen zodat hij in ieder geval wel nuttig had kunnen zijn, als we iets zouden hebben gevangen.

    Het speervissen blijkt desalniettemin ontzettend verslavend. Voor we het door hebben liggen we zomaar twee uur in het water. Met uiteindelijk 1 redelijk, maar tegen de kleine kant aan, formaatje lipvis. Toch hebben we heerlijk gegeten en het is weer een prachtige ankerplek!

    Vanuit hier varen we met de dinghy een flink stuk om in een dorpje verder boodschappen te doen. Het is bloedje heet en we moeten uiteindelijk toch nog best een stukje lopen van de plek waar we dinghy achter kunnen laten tot de supermarkt. We trakteren onszelf erna dan ook op pizza op het strand. Bart gaat daarna in zijn eentje in de dinghy terug want met de boodschappen erbij zijn we te zwaar om samen tegen de golven en wind in droog bij de boot weer aan te komen. Voor onszelf maakt dat niet zoveel uit, maar natte boodschappen zoals we hadden in Olhao lang geleden, is toch niet ideaal. Het lopen was voor mij geen straf want het was een heerlijke wandeling over de rotsen strak langs de kust.

    Bart pikte me daarna weer op en niet veel later haalden we het anker op om weer door te varen naar de volgende baai.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Golfo Aranci II ⚓

    Jun 18–21 in Italy ⋅ ☀️ 26 °C

    Vanuit Olbia varen we terug naar Golfo Aranci, dat is best beschutte plek de komende dagen. We doen hier wat klusjes, zoals de scharnieren van de wc repareren en (weer) de ankerlier, eten heerlijke ijsjes van Ro Ro aangezien ze twee soorten Pistache ijs hebben moet ik ze natuurlijk allebei wel een keer geprobeerd hebben. Logisch.

    Van onze wandeling van het vliegveld terug naar de haven en boot kwamen we langs een Decathlon. Hier moesten we sowieso langs omdat ik tijdens een poging om op de sup achter de dinghy te 'wakeboarden' even was vergeten dat ik mijn duikbril en snorkel nog op de sup had liggen en deze dus in het water belandden. We niet hadden verwacht is dat we hier dan toch eindelijk onze langverwachte bbq'tje voor aan boord zouden scoren. Een heuse campinggaz variant. Die hebben we meteen de eerste avond en daarna ook de tweede avond samen met de Equinox uitgeprobeerd. Er moet niet te veel wind staan maar zolang dat niet het geval is doet ie top!

    De Zweden die hier lagen zijn ondertussen al doorgevaren richting het vasteland, maar met de Equinox zetten we de gezelligheid van voor we vertrokken lekker door.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Olbia/Amsterdam

    Jun 11–18 in the Netherlands ⋅ ☀️ 18 °C

    Een dag voor we vliegen varen we naar Olbia. Het eerste stukje kunnen we nog zeilen en het is water prachtig turquoise en helder. Hoe meer we in de buurt van Olbia we komen hoe donkerder en troebeler het water wordt. Het laatste stuk moeten we helaas op de motor doen want de wind is pal tegen en we moeten door een smalle vaargeul waar ook de grote ferries die het eiland met het vaste land verbinden doorheen varen. In de Marina d'Olbia worden we goed geholpen door de marinero's. De plekken tussen de twee steigers zijn erg smal. Met een flinke wind en zonder boegschroef kunnen we de draai om netjes tussen de twee al aangemeerde boten te passen, net niet maken. De marinero geeft ons met zijn tender net dat extra zetje dat we nodig hebben. Bart zegt dat hij nu voor het eerst heeft gedacht "hadden we maar een boegschroef". Maar die gedachte verdwijnt alweer snel hoor ;)

    We maken de boot klaar om de volgende ochtend vroeg naar het vliegveld te gaan. De luxe marina heeft een shuttle service, maar onze vlucht vertrekt te vroeg voor deze service. Nouja, naar het vliegveld lopen is ook wel eens een leuke ervaring. Zeker als je er dan met een minuut of twintig ongeveer al bent.

    Op Schiphol staat mama ons op te wachten. We geven haar een dikke knuffel terwijl we lang zal ze leven zingen, ze immers vandaag al echt jarig al is het grote feest pas zondag. Die avond eten we samen met papa en mama, Lennert en Annet en Bart en ik heerlijke sushi op het balkon bij mijn ouders. Het zonnetje hebben we meegenomen uit Sardinië en het is heeeerlijk weer. Ik heb de komende dagen niet behoefte aan lekker bij mijn ouders zijn + een heel gezellig uitje met mijn Amsterdamse vriendinnen en een logeerpartijtje bij mijn maatje. Ohja en een onverwachte dag met mama samen in het FOAM museum, opeens allerlei tuinen van de Amsterdamse grachtenpanden + dat ik onder de 18 word geschat waardoor we gratis een grachtenpand museum in kunnen.

    Bart daarentegen gaat komende dagen op social tour. Etappe 1 bestaat uit de auto van mijn broertje in komen. De sleutel doet een beetje raar dus soms kom je er niet in en soms kan ie niet meer op slot. Maar Lennert zorgt voor een nieuw batterijtje en Bart heeft dagen lang plezier van de good old Aygo. Al in de vroegte vertrekt hij vrijdag ochtend naar zijn bonus oma Paula. Helaas hebben we haar 90e verjaardagsfeestje gemist, maar zo kan Bart het toch nog een keertje vieren. Daarna door naar zijn eigen mama voor een gezellige middag en avond. De volgende dag staat er een koffie afspraak met een oude vriend op de planning in Oisterwijk om vervolgens door te rijden naar Hoorn. Daar geeft een vriend van Bart een vertrekkersfeestje omdat ook zij (ondertussen) vertrokken zijn voor een zeilend avontuur! Maar hij kan niet te lang blijven want het volgende evenement staat alweer op de planning: een borrel en gezellige avond bij zijn Lemsteraak wedstrijd en vooral ook vriendenteam.

    De volgende ochtend zien we elkaar pas weer, na 48 uur van elkaar gescheiden te zijn geweest sinds hele lange tijd. Het was wel eens lekker om weer zo ons eigen ding te doen, maar toch vooral ook weer heel leuk om elkaar daarna weer te zien. Die zondag is het de dag van het grote feest. Maar eerst nog een papa dag ontbijtje van bosbessen pannenkoeken. Mama weet alleen dat er vandaag een feestje voor haar is en wie er komen, maar waar en wat hebben we op de een of andere manier nog geheim kunnen houden. Papa, Lennert en Bart gaan al wat eerder om alles klaar te maken. Mama en ik nemen later de taxi en rijden via een prachtige route over de grachten van Amsterdam richting de bestemming: Cafe de Jaren in Amsterdam.

    Onze taxi is zo snel dat we uiteindelijk toch nog iets te vroeg aankomen en er nog niet zoveel mensen zijn, maarja niets aan te doen. Het wordt een heerlijke avond met speeches, een swingende band, voetjes van de vloer, lekker eten en vooral heel leuk om al die mensen weer (eens) te zien. Omdat mama zo van bloemen houdt hebben we iedereen gevraagd 1 bloem mee te nemen. Dat zorgt nog voor genoeg plezier de dagen erna. s Avonds zijn we allemaal te moe om er wat mee te doen maar de volgende dag geniet mama van haar eigen bloemenwinkel en wij genieten mee.

    Bart heeft er dan ondertussen alweer een lunch met een vriend opzitten terwijl ik nog een lekkere dag samen met mijn ouders heb. S avonds eet ik samen met de familie nog heerlijk Surinaams terwijl Bart voor het eerst Nout, zijn opdrachtgever, ontmoet. Zo hebben we allebei een heerlijke week in Nederland, allebei op onze eigen manier.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardinia: Golfo Aranci I

    Jun 9–11 in Italy ⋅ ☀️ 25 °C

    We zeilen heerlijk rustig van Porto Cervo naar Golfo de Aranci. We gaan deze kant op omdat we 12 juni vliegen om bij mama's 60e verjaardag te zijn. In Olbia kunnen we én de boot kwijt in de haven én lopend naar het vliegveld. Maar omdat we nog wat dagen hebben voor we vliegen liggen we eerst nog een paar dagen in Golfo Aranci.

    Hier zien we de Equinox weer eens. Edith en Renzo hebben we ontmoet op onze tocht langs de Portugese kust en sindsdien hebben we elkaar niet meer gezien. We hebben een gezellige avond samen waarin we elkaar bij praatten over de afgelopen maanden. Bart heeft tijdens het zoeken naar een ankerplaatje en een ander jong stel gespot, Zweden. Hij gaat even bij ze langs en nodigt ze bij ons uit voor een drankje en uiteindelijk, zoals het vaak gaat, ook maar wat te eten omdat we opeens uren verder zijn. Bianca en Eric blijken hét Zweedse, in het Zweeds, YouTube koppel te zijn. Bart maakt zelfs nog een cameo in één van hun video's als hij de hevel truc uitlegt om een aantal door ons gedoneerde jerrycans met water in hun tanks te krijgen. We kunnen het vooral goed met elkaar vinden en hebben dan ook een hele leuke avond samen. Eric geeft ons ook wat tips voor het spiervissen dus dat wordt één van onze bestemmingen voor als we terug zijn uit Nederland.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler
    1

    Sardegna ⚓: Golfo Pevero

    Jun 7–9 in Italy ⋅ ☀️ 24 °C

    Er komen weer eens windvlagen van zo'n 30 knopen aan. Dit keer uit het westen. Aangezien we binnenkort vanuit Olbia voor mama's verjaardag naar Nederland gaan besluiten we alvast het hoekje om te gaan naar Golfo Pevero. De wind is eerst nog oost dus dat betekent opkruizen. Tussen Sardinië en de Maddalenas is het smal dus in korte slagen varen we oostwaarts. Naarmate we de laatste kaap voordat we stuurboord uit gaan naderen, neemt de wind steeds meer af en draait ie vreselijk door de kaap en eilandje dat ook nog voor de kust ligt. Op een gegeven moment ben ik er zeker van dat we het gaan halen. Maar daarna moeten we zeker nog 5 keer overstag. We gaan misschien niet zo hard maar het is een heerlijk tochtje.

    In de baai ligt het al aardig vol. Maar zoals verwacht vertrekken er in de loop van de avond steeds meer boten dus kunnen we een stukje opschuiven en liggen we perfect voor de aankomende wind. We nemen nog een duik want het water en het witte zand zijn weer bijzonder blauw. Ook mijn tweede speargun missie blijft onsuccesvol. S Nachts gaat het anker alarm af, we steken ons hoofd naar buiten en we liggen nog prima. Hmm gek, dan nog maar een paar meter extra aan toegestane afstand van het anker op de app. Een paar uur later als de zon alweer op is, maar wij het nog te vroeg vinden om op te staan weer hetzelfde liedje.. Later op de dag kom ik erachter dat op de een of andere manier ik de ankerpositie heb teruggezet naar positie 1 ipv van positie 2 na het verplaatsen 😅 Achja, we liggen in ieder geval als een huis dit keer.

    De harde wind overdag gebruiken we om de boot weer eens goed schoon te maken en wat onderdelen te bestellen die we uit Nederland gaan meenemen. Om af te koelen springen we natuurlijk weer het water in, want tegenwoordig is het motto een dag niet (minimaal 1x) gezwommen is een dag niet geleefd. De golven door de wind zijn zo sterk dat je je door een soort van wildwaterbaan in het zwembad kunt laten mee drijven. Ik maak er ideaal gebruik van door in het midden van de boot erin te duiken en me vervolgens naar het zwemtrapje aan de achterkant van de boot te laten drijven. Voor Bart is het nog steeds voorzichtig doen met zijn oor, geen koppie onder, maar we denken dat ie bijna dicht is!

    Ik doe ook nog een poging om achterwaards te duiken om wie weet later ook een achterwaardse salto te maken. De ene keer is meer succesvol dan de andere keer, tot Bart's groot vermaak. Blij dat ik m daar in ieder geval mee kan verblijden ook al kan ie zelf nog niet springen (alhoewel Bart is zo'n "ik ga via het trappetje het water in" geval).

    🇬🇧🇺🇸We’re expecting another round of wind gusts of about 30 knots, this time from the west. Since we’ll be heading to the Netherlands from Olbia soon for my mom’s birthday, we decide to round the corner early and make our way to Golfo Pevero. The wind starts out from the east, so that means tacking. The passage between Sardinia and the Maddalena islands is narrow, so we make short tacks eastward. As we approach the final cape before turning starboard, the wind drops and starts swirling unpredictably around the cape and a small island off the coast. At one point I’m certain we’ll make it in one go, but we still have to tack at least five more times. We’re not going fast, but it’s a delightful sail.

    The bay is already fairly full. But as expected, more and more boats leave as the evening progresses, so we’re able to shift closer to shore and find the perfect spot for the incoming wind. We take another swim—because once again the water and the white sand are an unbelievable shade of blue. My second speargun mission is also unsuccessful.

    That night, the anchor alarm goes off. We poke our heads outside—everything looks fine. Odd. I increase the allowable swing radius in the app just in case. A few hours later, after sunrise (but still too early to get up), the same thing happens again. Later I realize I had accidentally reset the anchor position back to “position 1” instead of “position 2” after we moved 😅. Oh well—at least we’re holding solid this time.

    We use the strong daytime wind to do a good deep-clean of the boat and order some parts to pick up in the Netherlands. To cool off, we jump in the water again—because these days our motto is: “A day without at least one swim is a day not truly lived.” The waves from the wind are strong enough to act like a lazy river at a water park. I take full advantage—jumping in midship and letting myself drift toward the swim ladder at the stern. Bart is still being careful with his ear—no diving—but we think it’s almost fully healed!

    I even try diving backwards in hopes of eventually doing a backflip someday. Some attempts are more graceful than others—to Bart’s great amusement. At least I’m able to entertain him, even if he still can’t dive himself (although, to be fair, Bart is more of a “gently descend via the ladder” type anyway).    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    La Maddalena ⚓💦

    June 6 in Italy ⋅ ☀️ 23 °C

    We zijn benieuwd naar de stad van de eilanden groep. De veerpont is €16 pp voor een retourtje dus wij besluiten zelf met de boot er ongeveer heen te varen. We kunnen namelijk niet echt bij de stad ankeren en met de westenwind zijn de ankerplekken het meest dichtbij ook niet lekker. Dus varen we weer naar het Caprera eiland, maar dit keer aan de andere kant. De baai die we voor ogen hadden is niet alleen heel ondiep maar ligt toch ook wel erg vol met rotsen. Aangezien we vlagen van 18 knopen over ons heen krijgen hebben we best wat ankerketting nodig dus dan zijn die rotsen niet zo fijn. Dus we gaan nog een klein stukje noordelijker. Hier liggen we iets minder goed beschut, maar prima! Ik duik het water in voor de anker check en alles ziet er prima uit. We kunnen op pad met de dinghy.

    Bart twijfelt of het wel zo'n goed idee is. Onze dinghy is top, maar niet de grootste en daardoor zijn we bij wat hardere wind meestal niet opgewassen tegen de golven. We doen een oefen rondje rond de boot en besluiten dat het wel kan. Halverwege blijken de golven toch een stukkie groter te zijn, maar we gaan met de wind en dus golven mee dus het valt nog mee. De mijl terug straks wordt een leuke...

    Eerst maar eens een plekje voor de dinghy vinden in de buurt van La Maddelana. Op plek één worden we weggestuurd omdat we blijkbaar de dinghy onder een brug van een militair terrein hebben gelegd. Dan spotten we dat de steigers in de haven wel een hek hebben maar dat vlak voor het hele grote ringen bevestigd zitten waar de dinghy aan vast en op slot kunnen leggen en precies om het hek heen uit kunnen stappen. Het militaire terrein blijkt gigantisch. Het strekt bijna helemaal tot de grote veerponten haven van La Maddalena. Overal staan naar onze mening te pas onpas bordjes met "vietato zona militair".

    Het stadje zelf wemelt weer eens van de toeristen die met de af en aan merende veerponten worden aangeleverd en weer worden opgehaald. De grote straat zit weer vol troep winkeltjes maar de achteraf straatjes zijn schattig. De huizen zijn prachtig gekleurd, soms bijna neon geel of oranje, en de
    Bougainvillea staan schitterend in bloei. Na een heerlijke gelato vinden we het wel weer mooi geweest.

    We maken ons op voor de terug tocht. De rugzak doen we zijn regenjasje aan en ik besluit maar geen trui aan te doen want die wordt toch alleen maar nat. Na een minuut of 5 varen zijn we nat. Na een minuut of 10 kleddernat 😅💦 Maar het water is behagelijk warm dus het is, best, prima te doen! Helemaal doorweekt komen we aan bij de Nimrod. We hebben allebei nog een paar stukjes droge stof. Het voordeel is wel dat we met Nimrod een heerlijk terugtocht op het fokje hebben terug naar de ankerplek!

    🇺🇸🇬🇧We’re curious to visit the main town of the island group. The ferry is €16 per person for a return trip, so we decide to take Nimrod close instead. You can’t really anchor near the town itself, and with the westerly wind, the closer anchorages aren’t very pleasant. So we sail back toward Caprera Island—but this time to the opposite side. The bay we had in mind turns out to be not only very shallow but also full of rocks. With 18-knot gusts hitting us, we need a good amount of chain, and rocks aren’t ideal. So we move a little farther north. It’s slightly less protected here, but it’ll do. I jump in to check the anchor and everything looks good. Time for a dinghy ride!

    Bart’s not entirely sure it’s a good idea. Our dinghy is great, but not very large—so in stronger winds, it struggles with the waves. We do a practice lap around the boat and decide we can manage. Halfway there, the waves are definitely bigger, but we’re going with the wind and waves, so it’s manageable. The trip back… that’s going to be interesting.

    First, we need to find a place to tie up the dinghy near La Maddalena. At our first attempt, we’re told to leave—we’d tied it up under a bridge at a military zone, apparently. Then we spot that the marina docks have large rings just before the gates where you can lock the dinghy and sneak around the gate on foot. The military area is huge—stretching almost to the main ferry terminal. There are “zona militare vietato” signs everywhere, seemingly placed at random.

    The town is, once again, swarming with tourists being shuttled in and out by ferries. The main street is lined with souvenir shops, but the side alleys are charming. The houses are brightly colored—some almost neon yellow or orange—and the bougainvillea are in full bloom. After a delicious gelato, we decide we’ve seen enough.

    Time to head back. We throw a rain jacket over our backpack, and I decide to skip the sweater—no point, it’ll just get soaked. Within 5 minutes, we’re wet. After 10 minutes, we’re drenched 😅💦. But the water’s pleasantly warm, so it’s actually fine! Completely soaked, we return to Nimrod. We each have a few dry patches of clothing left. The upside? We sail back to our anchorage with just the jib and have a lovely downwind return.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler
    11

    Sardegna ⚓: Rada la Sciumara

    Jun 5–7 in Italy ⋅ ⛅ 25 °C

    We zijn een jaar onderweg! ⛵🎊👩🏽‍🦱🧒🏻Officieel zijn we alweer meer dan 365 dagen onderweg zelfs. Bart heeft twee Instagram posts gemaakt met foto's van het afgelopen. 1 serie met foto's van de heerlijkheden van dit leven: https://www.instagram.com/p/DKhh96AMAQe/?utm_so…. Een ook eentje met de wat minder glorieuze momenten: https://www.instagram.com/p/DKkkhBaAmAA/?utm_so….

    Al met al genieten we ontzettend van dit leven. Soms zit er natuurlijk wel eens wat tegen, maarja dat hoor er nou eenmaal bij. En van veel dingen hebben we alweer ontzettend veel geleerd. Van twee guppies die achteraf maal wel weer goed komt.

    Hoogste tijd om deze mijlpaal dus te vieren. In een baai naast Palau, vanwaar de ferries naar de Maddalenas vertrekken, leggen we ons anker neer en trekken we een iets feestelijkere outfit aan dan gewoonlijk. In Palau drinken we een biertje aan de haven en als avond eten nemen we ergens anders allebei een heerlijke pizza. Het blijkt toch iets meer een toeristen tent te zijn dan we hadden gedacht en al zeker gehoopt, maar de ingrediënten en daarmee de pizza's zijn fantastisch! Een passend zeer geslaagd dinertje bij de mooie mijlpaal.

    🇬🇧🇺🇸
    We’ve been traveling for a year! ⛵🎊👩🏽‍🦱🧒🏻 Actually, officially it’s been over 365 days already. Bart posted two photo series on Instagram—one showing the beautiful side of this life: https://www.instagram.com/p/DKhh96AMAQe, and one showing the less glamorous moments: https://www.instagram.com/p/DKkkhBaAmAA.
    All in all, we’re loving this life. Of course, there are occasional setbacks, but that’s part of the deal. And we’ve learned so much along the way. From two clueless guppies to… well, at least better-informed guppies.

    Time to celebrate this milestone. In a bay next to Palau (from where the ferries depart to the Maddalenas), we drop anchor and put on outfits a little more festive than our usual boatwear. In Palau, we grab a beer by the harbor and have dinner at a place where we each enjoy a fantastic pizza. It turns out to be a bit more touristy than we’d hoped, but the ingredients—and the pizzas—are absolutely top-notch. A fitting and very successful celebration meal.    Read more

    See translation
  • Sailing NimrodNimrod's AdventuresTraveler

    Sardegna ⚓: Cala Bitta 🦀

    Jun 1–5 in Italy ⋅ ☀️ 26 °C

    🇺🇸🇬🇧⬇️Aangezien we niet meer s nachts op de Maddalenas mogen verblijven en er weer eens harde wind aankomt verschuiven we voor een paar dagen naar het "vaste land" van Sardinië. Het wordt Cala Bitta, daar zouden we goed beschut moet liggen tegen de zuidoostelijke wind die er aan komt. Volgens de voorspelling kunnen we vlagen van 38 verwachten, dat wordt wat.

    Wij arriveren een dag voor echt harde wind en hebben alle tijd om een plekje te vinden want het is nog rustig. Er ligt pas een zeilboot en groot luxe motorjacht. Als we een uurtje liggen gaat het motorjacht honderd meter verderop liggen. Bart lijkt even gevonden te hebben dat het jacht van Max Verstappen is dus we denken oh die zullen wel geen zin hebben in Hollanders, maar dat blijkt nepnieuws te zijn😂. Omdat het Hemelvaart is stikt het van de mensen op het strand en in bootjes op het water. De hele dag worden we getrakteerd op harde muziek vanaf een van de bootjes. Vlak voor zonsondergang lijken ze te vertrekken, maar ze schuiven slechts een plekje op om de zonsondergang te kunnen zien 🤣. De muziek gaat even uit en knalt dan weer aan. Het is eigenlijk wel een lekker deuntje. We besluiten er van te genieten in plaats van ons er aan te storen. De muziek van de beach club gaat helaas wel bijna de hele nacht door. Maar ook daar merken we op een gegeven eigenlijk ook niets meer.

    De volgende dag wordt het steeds drukker en drukker in de baai. In de ochtend doe ik nog een workout en we werken allebei wat. Op een gegeven moment liggen we met zo'n 12 twaalf boten in de baai, het begint krap te worden. Naast ons is een bootje al voor de tweede of derde keer aan het verplaatsen, ze zijn gaan krabben, oftewel hun anker heeft geen grip meer en daardoor worden ze steeds verder naar achteren gezet. Op een gegeven moment gaat ook ons anker alarm af, ook wij zijn aan het 🦀🦀. Als we de motor starten zien we dat er nog 2 andere boten dezelfde problemen hebben. Met vlagen van 27 knopen verplaatsen we, liggen weer maar volgens een Fransman te dicht bij zijn boot dus weer anker op en anker uit en dan liggen we weer. Totdat opnieuw ons anker alarm afgaat, opnieuw 🦀🦀. Dit keer besluiten we stuk door te varen, om hopelijk de modder grond, waardoor we krabben, te vermijden. Dit keer lijken we muurvast te liggen. Uiteindelijk is de max 36.6 knopen die we over ons heen krijgen, maar gelukkig liggen we uiteindelijk goed en wordt het s avonds steeds minder waardoor we verrassend goed slapen.

    De volgende dag zijn we allebei hard aan het werk en helpen via via een master student die voor zijn master thesis digital nomads interviewt. We waren van plan om in de middag nog te verplaatsen, maar we zijn allebei redelijk gaar en er lijkt door het broeierige weer nog wat gekke harde wind aan te komen. We blijven dus nog een nachtje liggen.

    Zo gaat bijna onopgemerkt 3 juni voorbij. We zijn alweer een jaar op pad! Dat gaan we op de volgende ankerplek vieren🎊⛵

    Since overnight stays are no longer allowed in the Maddalena Islands (unless you manage to find one of the elusive official moorings), and with another bout of strong wind coming up, we decide to head back to the Sardinian “mainland” for a few days. Our new spot: Cala Bitta, which should offer decent shelter from the forecasted southeasterlies. Gusts up to 38 knots are expected – oh boy, here we go again.

    We arrive a day ahead of the real blow, and it’s still quiet. Just one sailboat and a big luxury motor yacht anchored nearby. After about an hour, the motor yacht repositions itself about a hundred meters away. Bart thinks he’s uncovered that it might be Max Verstappen’s yacht, so we laugh that maybe they didn’t want to anchor next to fellow Dutchies – turns out it was fake news 😂.

    It’s Ascension Day, so the beach and bay are packed with people and boats. All day long we’re treated to loud music from a nearby party boat. Just before sunset, it looks like they’re leaving… only for them to slide a few meters to get a better sunset view 🤣. The music cuts for a moment, then starts blasting again. Luckily, it’s actually kind of a vibe, so we choose to enjoy it rather than get annoyed. The nearby beach club continues the party almost all night – but somehow, we barely notice.

    Next day, the bay gets busier and busier. I manage a workout in the morning, and we both get some work done. Around midday, there are about 12 boats anchored, and things start feeling tight. One small boat near us is relocating for the third time – their anchor keeps dragging. Then, our anchor alarm goes off too: 🦀🦀. We fire up the engine, and notice two other boats are also having trouble. Gusts hit 27 knots while we try to reset. We re-anchor, but apparently too close to a French boat for their comfort – so, anchor up again. This time we try further out, hoping for better holding ground. Success! The wind eventually peaks at 36.6 knots, but we’re solid. It all calms down by evening and to our surprise, we sleep like babies.

    The next day is packed with work for both of us. We also help a master's student who's doing interviews with digital nomads for his thesis. We were planning to move on that afternoon, but we’re both pretty knackered. The heat is building, and with the unstable weather, there could be more sudden gusts. We stay one more night.

    And just like that… June 3rd slips by almost unnoticed. One year on the move. More than 365 days of sailing, exploring, improvising, learning, laughing, and swimming (lots of swimming). What once felt like a leap into the unknown has become our version of normal. And we wouldn’t trade it for anything.

    Next anchorage? We’ll celebrate there. 🎊⛵    Read more

    See translation
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice