Nimrod's Adventures

🇺🇸🇬🇧⬇️Aangezien we niet meer s nachts op de Maddalenas mogen verblijven en er weer eens harde wind aankomt verschuiven we voor een paar dagen naar het "vaste land" van Sardinië. Het wordt Cala Bitta, daar zouden we goed beschut moet liggen tegen de zuidoostelijke wind die er aan komt. Volgens de voorspelling kunnen we vlagen van 38 verwachten, dat wordt wat.

Wij arriveren een dag voor echt harde wind en hebben alle tijd om een plekje te vinden want het is nog rustig. Er ligt pas een zeilboot en groot luxe motorjacht. Als we een uurtje liggen gaat het motorjacht honderd meter verderop liggen. Bart lijkt even gevonden te hebben dat het jacht van Max Verstappen is dus we denken oh die zullen wel geen zin hebben in Hollanders, maar dat blijkt nepnieuws te zijn😂. Omdat het Hemelvaart is stikt het van de mensen op het strand en in bootjes op het water. De hele dag worden we getrakteerd op harde muziek vanaf een van de bootjes. Vlak voor zonsondergang lijken ze te vertrekken, maar ze schuiven slechts een plekje op om de zonsondergang te kunnen zien 🤣. De muziek gaat even uit en knalt dan weer aan. Het is eigenlijk wel een lekker deuntje. We besluiten er van te genieten in plaats van ons er aan te storen. De muziek van de beach club gaat helaas wel bijna de hele nacht door. Maar ook daar merken we op een gegeven eigenlijk ook niets meer.

De volgende dag wordt het steeds drukker en drukker in de baai. In de ochtend doe ik nog een workout en we werken allebei wat. Op een gegeven moment liggen we met zo'n 12 twaalf boten in de baai, het begint krap te worden. Naast ons is een bootje al voor de tweede of derde keer aan het verplaatsen, ze zijn gaan krabben, oftewel hun anker heeft geen grip meer en daardoor worden ze steeds verder naar achteren gezet. Op een gegeven moment gaat ook ons anker alarm af, ook wij zijn aan het 🦀🦀. Als we de motor starten zien we dat er nog 2 andere boten dezelfde problemen hebben. Met vlagen van 27 knopen verplaatsen we, liggen weer maar volgens een Fransman te dicht bij zijn boot dus weer anker op en anker uit en dan liggen we weer. Totdat opnieuw ons anker alarm afgaat, opnieuw 🦀🦀. Dit keer besluiten we stuk door te varen, om hopelijk de modder grond, waardoor we krabben, te vermijden. Dit keer lijken we muurvast te liggen. Uiteindelijk is de max 36.6 knopen die we over ons heen krijgen, maar gelukkig liggen we uiteindelijk goed en wordt het s avonds steeds minder waardoor we verrassend goed slapen.

De volgende dag zijn we allebei hard aan het werk en helpen via via een master student die voor zijn master thesis digital nomads interviewt. We waren van plan om in de middag nog te verplaatsen, maar we zijn allebei redelijk gaar en er lijkt door het broeierige weer nog wat gekke harde wind aan te komen. We blijven dus nog een nachtje liggen.

Zo gaat bijna onopgemerkt 3 juni voorbij. We zijn alweer een jaar op pad! Dat gaan we op de volgende ankerplek vieren🎊⛵

Since overnight stays are no longer allowed in the Maddalena Islands (unless you manage to find one of the elusive official moorings), and with another bout of strong wind coming up, we decide to head back to the Sardinian “mainland” for a few days. Our new spot: Cala Bitta, which should offer decent shelter from the forecasted southeasterlies. Gusts up to 38 knots are expected – oh boy, here we go again.

We arrive a day ahead of the real blow, and it’s still quiet. Just one sailboat and a big luxury motor yacht anchored nearby. After about an hour, the motor yacht repositions itself about a hundred meters away. Bart thinks he’s uncovered that it might be Max Verstappen’s yacht, so we laugh that maybe they didn’t want to anchor next to fellow Dutchies – turns out it was fake news 😂.

It’s Ascension Day, so the beach and bay are packed with people and boats. All day long we’re treated to loud music from a nearby party boat. Just before sunset, it looks like they’re leaving… only for them to slide a few meters to get a better sunset view 🤣. The music cuts for a moment, then starts blasting again. Luckily, it’s actually kind of a vibe, so we choose to enjoy it rather than get annoyed. The nearby beach club continues the party almost all night – but somehow, we barely notice.

Next day, the bay gets busier and busier. I manage a workout in the morning, and we both get some work done. Around midday, there are about 12 boats anchored, and things start feeling tight. One small boat near us is relocating for the third time – their anchor keeps dragging. Then, our anchor alarm goes off too: 🦀🦀. We fire up the engine, and notice two other boats are also having trouble. Gusts hit 27 knots while we try to reset. We re-anchor, but apparently too close to a French boat for their comfort – so, anchor up again. This time we try further out, hoping for better holding ground. Success! The wind eventually peaks at 36.6 knots, but we’re solid. It all calms down by evening and to our surprise, we sleep like babies.

The next day is packed with work for both of us. We also help a master's student who's doing interviews with digital nomads for his thesis. We were planning to move on that afternoon, but we’re both pretty knackered. The heat is building, and with the unstable weather, there could be more sudden gusts. We stay one more night.

And just like that… June 3rd slips by almost unnoticed. One year on the move. More than 365 days of sailing, exploring, improvising, learning, laughing, and swimming (lots of swimming). What once felt like a leap into the unknown has become our version of normal. And we wouldn’t trade it for anything.

Next anchorage? We’ll celebrate there. 🎊⛵Læs mere