Melbourne, Australië

Goedendag. Ik ga een revolutionaire blog schrijven, namelijk: reizen is niet altijd even leuk. Iedereen schrijft altijd grootste verhalen in hun blog over hoe ontzettend leuk en geweldig ze het hebben, zonder de nadelen te noemen. Die zijn er namelijk meer dan genoeg, het grootste voordeel van reizen is dan weer wel dat je zulke mooie, ongelooflijke dingen meemaakt dat je automatisch de negatieve herinneringen vergeet/verdringt. Aangezien ik nu weer een tijd in Melbourne ben wil ik graag even zeuren (ook al ben ik een lucky bastard die hier gratis kan blijven slapen).

Jaren lang wilde ik al naar Australië, ik ben altijd druk bezig geweest met school en werk en Australië zou voor mij een ontspannende ervaring zijn. Wat blijkt nu, ik ben eigenlijk helemaal niet zo goed in ontspannen en relaxen. Zolang ik me al kan herinneren heb ik een studie met baan gecombineerd, soms met stage en vrijwilligerswerk er ook bij en dan nog een vorm van een sociaal leven. Ik weet hier vaak niet wat ik moet doen. Telkens naar de stad gaan kost veel geld en de stad ken je op een gegeven moment wel, ik ben niet echt een strandmens en daar is het weer ook niet goed genoeg meer voor, en verder kan ik vrij weinig doen omdat ik geen beschikking heb over een auto. Ik heb hier gelukkig wel vrienden, maar die werken allemaal en hebben het ook druk. Dus ik dacht: ik ga vrijwilligerswerk doen of ergens werken.

Even uitleg waarom ik niet gewoon verder ga reizen: als ik nog een paar weken wacht kan ik met iemand meerijden naar Adelaide en omgeving. Momenteel is het in Canberra en Sydney heel slecht weer, het regent heel hard en door de overstromingen zijn er al 2 mensen omgekomen in Sydney.

Terug naar vrijwilligers(werk): na ongeveer 8 jaar werkervaring en 5 jaar gestudeerd te hebben, heb ik hier in Australië geen enkele kwalificatie. Ik mag zelfs niet een care assistent bij ouderen zijn, hoewel ik dat werk al jaren heb gedaan. Als ik dat werk zou willen doen zou ik ofwel een cursus van 12 weken moeten doen die 2500 dollar kost, of ik moet mijn kwalificaties hier laten herkennen, wat ongeveer hetzelfde kost. Redelijk frustrerend als je zowel in Nederland als hier geen baan kan krijgen. Voor vrijwilligersfuncties vragen ze vaak een beschikbaarheid van minimaal 6 maanden en/of je moet betalen voor een cursus.

Ik ben druk op zoek geweest naar banen, maar bijna niemand belt terug. Ik had een baan gevonden, maar de man zei dat hij me meer (en eerder in het jaar) werk kon geven als ik langer zou blijven, waardoor ik mijn reis terug naar huis heb uitgesteld. Toen ik hem dat mailde zei hij echter dat hij het momenteel te druk had dus dat ik maar na juli moet mailen. Eerst allemaal beloftes maken waardoor ik kerst thuis mis, en nu ineens heelnonduidelijk zijn. Vorige week had ik een sollicitatiegesprek voor een schoonmaakbedrijf waar de vrouw me eerst 30 minuten liet wachten, daarna in m'n gezicht zit te liegen, en me onwijs wilde bedonderen want ze kon me geen contract geven en wilde dat ik eerst 3 uur haar huis ging schoonmaken.

Dus, waar het momenteel op neer komt is dat ik overal een beetje van baal. Iedereen probeert je hier te bedonderen, er is geen werk, ik mis kerst thuis met mijn familie vanwege een mogelijke kans op een baan, ik verveel me soms, en ik was voor het eerst in m'n leven niet op Babs d'r verjaardag.

Ik ga vanaf mei weer reizen, als het weer in Sydney beter is. Lekker met de bus en niet meer met stomme andere mensen die alleen in hun eigen taal praten. Als ik geen baan kan vinden, het wel genoeg vindt en/of mij geld op is ga ik gewoon lekker naar huis. Want dat is het grootste voordeel hier, ik heb alle vrijheid van de wereld. :)Read more