Cheboygan County

Het ruilhuis opgeruimd en schoon achter laten. Dat is de laatste stap bij Huizenruilen. T'is ons weer goed bevallen. Prachtig huis, prachtige omgeving, lekkere auto en aardige eigenaren (die ons huis in Almere in onberispelijke staat hebben achtergelaten).

Koffers in ruime bagegeklep onze pooiersloep gelegd en op naar de parkeerplaats bij de Target (een Blokker annex Hema in het kwadraat) bij de Shopping Mall. Daar wordt Robbie heengebracht door haar vriendinnen, om daar over te stappen in de auto van Logan, waar ze komende 4 weken gaat logeren. Wij moesten nog wel even haar enorme koffer afleveren op die plek. Dus wij staan daar op een kale lege plaat asfalt voor de Target.  Na 30 minuten wordt Robbie daar afgeleverd door een vriendin na een nachtje feesten in Charlevoix. Nog twintig minuten later komt Logan in zijn oude witte Mitsubishi aangescheurd. Schut ons the hand ("Nice to meet you, finaly"), koffers worden achterin zijn auto gezet. Wij doen nog een laatste knuffel (met Robbie) en laten haar daar achter met Logan. Over 4 weken zien we d'r weer...Da's gek....

Wij geven gas, richting Mackinack City. Of om heel precies te zijn "Pure Paradise Resort" in Carp Lake. 230 kilometers naar het noorden.

Rustig cruisen we met onze blauwe sloeriemobiel over de M31. 90 kilometer per uur is de max. Heuvelachtig landschap met wederom veel bos. We lunchen rond middaguur in "Garden Cafe". Een horecazaakje in een enorm tuincentrum in the middle of nowhere. De reeds bejaarde eigenaar, Don ( ze zeggen altijd netjes hun naam), zegt ons dat we zelf maar een tafeltje moeten zoeken. Hij is "understaffed" en zal zo bij ons langs komen. Na 10 minuten komt hij langs met de menukaart en ons bestek. "Sorry it took so long...... understaffed". Alle gegrilde menu-opties zijn er niet....want..."understaffed...so sorry". Hij beschrijft de soepen van de dag, waaronder een chicken-enchilada-soup. Hij brengt het water en de koffie. 10 minuten later komt hij de bestelling opnemen...."sorry, kept you waiting, understaffed". Ik bestel de chicken-enchilada-soup. "Oh sorry we are out of Chicken Enchilada soup....understaffed"...en zo gaat het nog een half uurtje door....bij elke stap.

Achter ons zitten twee oudere sjieke dames. Wit hoedje op, grte zonnebril, handtasje op schoot met de handen er omheen gevouwen. Ze nemen de menukaart aandachtig doordoor en roepen de serveerster bij zich voor een culinaire ondervraging: wat zit er precies in de sla, is de komkommer vers, willen ze weten, welke soort chips worden er bij het broodje geserveerd, welke fruitsoorten zitten er in de fruitsalade, zit er ook spekjes bij de kipsalade, en zo gaat het maar door. De serveerster blijft rustig en geeft professioneel antwoord alsof ze bij een Michelin-3-sterren restaurant werkt. Aan de ander kant klaagt een vrouw over het gebrek aan kip in haar kipwrap, over 2 platgedrukte bosbessen in haar fruitsalade (I'll bring you 2 new ones, reageert de serveerster professioneel) en haar halflege glas water. Ik snap wel dat Don "understaffed" is...met dit publiek.

Ik druk het gaspedaal van onze blauwe gangsterauto weer in en in de namiddag komen we aan bij "Pure Paradise Resort" in Carp Lake. 10 kleine blauwe motelkamertjes. Keurig onderhouden. Viooltjes op tafel, hanging baskets aan de veranda en roodgele bloempjes in de bloembalkjes voor het raam. Spelletje cornhole voor de deur en aan de overkant van de straat staat een schommelstoel aan het water en gratis kano's, waterfietsen, peddels en lifejackets. Ach Resort is misschien een beetje een groot woord voor het motel. Maar leuk is het wel en het ligt mooi nabij het grote meer. Het dorp heeft een General store, één bar en één restaurant. De keuze is reuze.

We  rijden in de avond nog even naar Mackinack City, 8 kilometer verderop. Zoooooooo, wat een tacky commerciele  troep is dat. Het dorp is veranderd in één groot pretpark annex Batavia-stad, met uitsluitend snoepwinkels (waar de zoete geur al op straat het glazuur van je tanden haalt), zaakjes met Mackinack-t-shirts, -sweaters, -petten, -mokken en andere ongein en vage themarestauirant (haunted dinner, piratenschip, gangsterdiner....). En in de outletstore zelfs een heuse Trump-Army hoekje vol met Trumpvlaggen, MAGA-petten en Trump-stickers. In de uitverkoop, dat wel. Zegt misschien iets over het publiek dat dit stadje bezoekt.

Het aantal Trumpstickers is op auto's hier sowieso een stuk lager dan bij voorgaande Amerika reizen. Of dat aan de streek ligt of aan de tijd, 'k weet het niet. Tot nu toe scoorde wij slechts één halvegare in een open jeep met een grote vlag op zijn auto met "I voted Trump, don't blame me"

Op het einde van de hoofdstraat van Mackinack City zien we een klein snackbarretje met op het dak een enorme HotDog. T'is de grootse HotDog van de wereld (zeggen ze) en het zaakje heet "Wienerlicious". Nou bij zoveel smakeloosheid kunnen we niet achterblijven en besluiten daar dan maar een Hotdag met zuurkool als avondmaaltijd te nuttigen.

Morgen gaan we naar Mackinack Island, het Vlieland van Amerika. Een soort waddeneiland waar auto's verboden zijn...en dat in de States.

Tot morgen!Читать далее