Foto van internet

De afdaling was bijna volledig gravel. Pas helemaal onderaan werd het einde van de briljante Aursjøvegen gemarkeerd door de overgang naar asfalt. Daar was ook een brug over het water dat uit de bergen kwam stromen, er stonden wat cabins en boerderijen en er was een openbaar toilet waar ik dankbaar gebruik van maakte. Echt weer een andere omgeving dus.

We hadden wel zin in een kop thee of iets anders, maar er volgden alleen nog twee campings op deze route en daar leek alles nogal verlaten en leeg. Misschien was alles vandaag gesloten vanwege de midzomerfeesten? Overigens was de weg zelf ook nogal saai, zeker vergeleken met de fenomenale Aursjøvegen. Ik had tijdens het plannen van de route een spectaculaire weg verwacht, hier langs het 20 kilometerlange Eikesdalsvatnet, en Matthijs zei nog dat hier een waanzinnige waterval zou zitten. Maar die zagen we niet en de weg was gewoon heuvelachtig asfalt langs een bergwand. De weg was ook nagenoeg leeg, op een enkele auto na waren wij de enige weggebruikers hier. We zouden hier ergens aan het water, bijna aan het einde van het meer, een strandje vinden waar we de tent konden opzetten. Vlak voor dat puntje op de kaart (nog 4 kilometer te gaan) reden we een lange tunnel is. Daar ben ik niet zo dol op, maar ook nu waren we helemaal alleen, dus dat was niet zo eng gelukkig.

Direct na de tunnel was onze beoogde kampeerplek. De afslag reden we bijna voorbij want we moesten er bijna rechtsomkeert voor maken. Het leek de oude weg die waarschijnlijk tot enkele jaren geleden in gebruik was, tot de tunnel werd gegraven. Er was een soort veehek dat we eerst open moesten maken en daarachter liepen schapen met bellen. Ze begonnen natuurlijk voor ons uit te rennen tot een beek cq. waterval waar zij overheen wegvluchtten en wij niet verder konden met de fietsen. Maar dat was eigenlijk helemaal prima, want er was hier een vlak stukje gras naast het verweerde asfalt, perfect voor de tent. Er moesten alleen wat droge schapendrollen weggeschopt worden, en daarna konden we ons huisje opzetten.

Matthijs wilde per se een dipje doen in het Eikesdalsvatnet. Ik waste me in de beek en vulde daar de bidons voor de instantmaaltijden. Bizar om naast je naar een enorme berg omhoog te kijken en je dan te realiseren dat je daar net nog doorheen reed. Want de tunnel liep daar.Leia mais