Gezellig met andere bikers in de trein

Op het perron van Barcelona Sants bleek ik niet de enige fietser die naar het noorden wilde treinen. Omdat ik bijna een uur op de trein moest wachten, zag ik verschillende fietsers op het perron aankomen en ik denk dat uiteindelijk zo'n 20 fietsbezitters zich in dezelfde trein moesten gaan proppen. Dat wordt nog wat, dacht ik. Ik herinnerde me de rit van Robin naar de Climate Classic in 2022. Hij stuurde me toen een foto van een stapel racefietsen bovenop een rijtje geparkeerde fietsen in de trein van Utrecht naar Breda. Mooi niet dat ik nu mijn fiets zou gaan stapelen.

Ik zag vooral gravelbikes en mountainbikes, maar er was ook een groepje mannen met fietskoffers. Verder zag ik alle soorten outfits door elkaar, maar de meeste mensen waren niet gekleed alsof ze klaar waren voor de start. Ik zag er natuurlijk wel fietsklaar uit dus velen vroegen uitgerekend mij of hier de trein naar Girona zou vertrekken. Si, I guess it does!

Ineens viel het kwartje. Toen ik me oriënteerde op deze vakantie en mogelijke routes, vond ik onder meer de Spaanse gravelrace The Traka. Of nou ja, een race is het niet, het is "a non-competitive bicycle outing that takes place on gravel roads, stretches of asphalt roads, and trails completely open to the transit of any other vehicle, such as trucks, tractors, hunters, locals, or tourists." En die zou morgen van start gaan in Girona.

De speciale fietsplek in de trein was al bezet dus ik zette mijn fiets op de plek voor mindervaliden. Daar kwamen twee gasten bij zitten die ook gravelbikes hadden, wel met suspension en dikkere banden. Zij zetten hun fietsen aan de andere kant, er was geen stapel nodig dus. De ene dude zat onder de tattoos en had een baard, hij sprak slecht Engels. De ander, die naast me was gaan zitten had lange haren, een skater outfit aan en rook naar weed - maar sprak wel goed Engels. Ze knoopten een praatje met mij aan, uit nieuwsgierigheid waarschijnlijk maar ook omdat ze natuurlijk trots en blij waren dat ze morgen een rit van 360 kilometer gingen doen en niet konden wachten om daarover op te scheppen. Dat ze niet zouden slapen waarschijnlijk want het hele idee is dat je de rit in één keer doet met alleen enkele stops om te eten.

Of ik ook The Traka ging doen. Nee, ik ging niet The Traka doen. Ik vertelde over mijn bijenetertrip en ze vonden mij maar raar met mijn megagrote, zware lens in mijn tas. Maar ook vroegen ze honderduit naar het hoe en waarom van mijn reis, en waar ik allemaal was geweest en wat ik had gezien, wat voor camera ik had, welke bikepackingtassen ze daar zagen, en ze vonden het cool dat ik hier, in hun mooie regio, ook gefietst had. Aan het einde van de rit wenste ik ze veel succes en plezier, en toen gaf die ene dude mij een high five. Zo excited voor hun eigen avontuur was hij. Lief!Baca lagi