Ik kom hier voor m'n rust

Helaas bleek bij mijn vroege terugkomst in de B&B dat de hele Belgische enclave nog (of alweer) om het zwembad zat. Zelfs de eigenaresse An zat er, met haar rimpelige bruine lijfje in badpak, natuurlijk druk aan het kwebbelen met de gasten. Ik werd onmiddellijk staande gehouden door Opdringerige Glenn in zwembroek, die met Eddie in fietskleding aan het praten was. Hij wilde weten hoeveel kilometer ik had gedaan zojuist. "185" flapte ik eruit. Ja, dat moest wel lukken met zo'n elektrische, vond Eddie. Glenn had 80 kilometer gefietst, vertelde hij me trots zonder dat ik daar om vroeg. En wat deed ik voor sport als ik niet fietste. En of ik dan mijn tutu bij me had. AAAARCH ROT OP SUKKEL.

Zo was het niet relaxed bijkomen van het fietsen. Ik deed beslist m'n oortjes in, parkeerde mijn fiets en vluchtte naar binnen. Eerst maar eens een douche en wie weet dat ik daarna nog wel even met mijn boek in de zon kon gaan liggen, liefst zonder Opdringerige Glenn in mijn kielzog.

Dat laatste bleek onmogelijk. Er waren nog twee ligbedden beschikbaar en precies daarachter hielden Glenn en An hun rendez-vous. Gelukkig waren ze druk met elkaar in gesprek waardoor ik mij ongestoord kon nestelen. Totdat ik besloot dat de rugleuning wat meer moest liggen, en Glenn opsprong van z'n ligbed om me te willen helpen met de mijne stellen. "NEE HOOR ALSJEBLIEFT NIET", was mijn antwoord met een blik die waarschijnlijk kon doden. Volgens mij had hij toen eindelijk de hint begrepen.

Gelukkig kwam Lily kort daarna ook thuis en konden we toch nog even relaxen, hoewel allebei met onze oortjes in om al het Vlaamse gewauwel wat te verstommen.Læs mere