Herinneringen aan het Vechtdal

De volgende morgen had ik er weer zin in. Ik had heerlijk geslapen en ik was benieuwd naar de volgende etappe. Tijl had 70 km voor me uitgestippeld, met een bocht van Sleen naar Zwolle, via een lunchstop in Ommen en eindigend bij vriendin Karlien. Er was alleen één kleine onzekerheid: het weer voor vandaag liet zich slecht voorspellen. En ik had weinig zin om weer nat te regenen. Gelukkig kon ik gaan wanneer ik wilde, van Elbert en Brigitte, dus zou ik sowieso pas na die ene voorspelde bui in Sleen verstrekken.

Hoewel er meer druppels uit de lucht zouden vallen dan de weer-apps hadden voorspeld, voerde de wind de boventoon de eerste 50 km. Ik zette mijn muziek dus extra hard en zong boven het windgeruis mee met Brigitte ("wishing for the day that I can change the world"), Chris ("silver lining the clouds") en Joni ("I'm gonna make a lot of money, then I'm gonna quit this crazy scene"). En intussen genoot ik van de mooie omgeving van het Vechtdal.

Een reden om hier te willen fietsen: over dit gebied schreef ik in 2009 mijn scriptie. Althans, ik onderzocht toen voor de gemeente Zwolle welke communicatie ze konden hanteren om bewoners en ondernemers direct aan de Overijsselse Vecht te betrekken bij het ruimtelijke beleid en de ontwikkeling van de rivier. Dus terwijl ik door dit overwegend landelijk gebied fietste, herinnerde ik me de agrariërs die ik er interviewde.

De weidse uitzichten met imposante wolkenluchten erboven liepen langzaam over in een meer bosrijke omgeving. Klap op de vuurpijl voor mij was het typische, oer-Hollandse rivierenlandschap dat ik binnenreed toen ik de Stuw bij Junne passeerde en de Vecht overstak. Alweer zo'n schitterend rivierenlandschap!Weiterlesen