Op rolletjes

Het was even met geknepen billen zitten, maar gistermiddag zijn onze Tibet permits en treinkaartjes bij het hostel afgeleverd. Hoogste tijd want vandaag gaan we weer de trein in. De Himalaya Express naar Lhasa is de hoogste spoorverbinding ter wereld. Hemelsbreed ligt Chengdu niet heel ver van Lhasa, maar de tocht gaat met een enorme bocht door de Himalayas om langzaam omhoog te gaan. We zullen dus woensdagmiddag aankomen in Lhasa. Om enige controle te hebben op het eten en drinken tijdens de reis slaan we proviand in bij de supermarkt. We hebben inmiddels ook een bakkerij ontdekt vlakbij het hostel. Onze lunch bestaat uit heerlijk croissant-achtige broodjes met lekkere koffie. Voor we onze tassen weer op ons rug hangen eten we nog wat in het hostel samen met Kimberley, een Nederlandse en heel toevallig ook uit Gouda; it's a small world after all :) De trein vertrekt om 20:45 uur. We weten dat het hectisch kan zijn op Chinese stations en gaan op tijd die kant op. Het valt allemaal mee. Verkeer is niet overdreven druk, kaartcontrole gaat snel, het scannen van de tassen gaat soepel en we kunnen in een keer door naar het perron. We liggen met twee Chinezen in de coupé. Eentje spreekt geen woord Engels en ligt snel al te tukken. De andere - we noemen hem maar bij zijn gekozen naam: Peter - is een aardige knul die graag zijn Engels wil oefenen. Naast ons in de coupé liggen nog twee Nederlandse dames (waarschijnlijk moeder en dochter). Zo zie je geen Nederlanders, zo spreek je er drie op één dag :) Het voelt bijna vertrouwd om weer in een treincoupé te liggen, net als alweer drie maanden geleden. Zoals de Brabo-dichter Guus Meeuwis het ooit zo eloquent verwoordde: Kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, whoo-hoo...Okumaya devam et