Je bent helemaal niet raar geworden

Met het grootste gemak stap ik de ene wereld uit en de ander weer in. Wat is dat toch bijzonder van vliegen. Drie weken geleden liet ik mijn lief achter op Kuala Lumpur airport om naar de bruiloft van zusje Corine en Mark te gaan. Nu zitten we alweer naast elkaar in een Chinees restaurant in Ipoh om de brandende 35 graden even te ontlopen. Onder draaiende ventilators met een ijs soja drankje bij de hand. De geur van Utrechts bos Amelisweerd nog in mijn neus. De heerlijke koele lucht nog op mijn huid (in NL gebruikte ik overigens niet het woord "heerlijk" voor het weer). De smaak van bruidstaart nog in mijn mond. De stemmen van al die fijne vrienden en familie in mijn oren. En de knuffels boen ik er voorlopig ook niet meer vanaf.
Het heeft ook iets verwarrends om zo snel te kunnen switchen. Beide werelden bestaan naast elkaar. Sterker nog, het is 1 wereld.

Van west naar oost blijkt iets lastiger schakelen voor me dan vanaf oosten huiswaarts. Boven verwachting makkelijk paste ik weer in het Nederlandse leven en ritme. Broer Mark merkte op: "je bent helemaal niet raar geworden". Ik geloof dat er wel wat opluchting was dat ik nog zo herkenbaar was. De reis inspireert me, maar transformeert me niet in een compleet ander mens. De reis brengt me plannen op welke manier ik mijn leven anders wil leiden na onze reis. Nederland zelf voelde ook niet veranderd. Hier en daar wat kleine dingen. De website van de NS was vernieuwd en er stroomt weer water in de Utrechtse singel, om er twee te noemen. Grote veranderingen waren er meer op individueel niveau. En daaraan kon ik merken dat er veel kan gebeuren in negen maanden.

Ik vond het heel fijn om weer even in Nederland te zijn. Mark en Corine zagen er zo mooi en gelukkig uit. De banden met mijn familie en vrienden zijn erg belangrijk voor me. Ook wel een reden dat ik nu niet de drang voel om in het buitenland te settelen. Dan hou ik Nederland liever voor wonen, en de wereld voor reizen. Voor Nieuw Zeeland maak ik een uitzondering. De tien weken daar zijn als een afgebakend stukje droom in mijn herinnering.
Heb mijn hart ook opgehaald aan Nederlands eten. Op het lijstje stonden pizza van pap, pannenkoeken, asperges, tompouce, oud Hollandsch appelgebak met slagroom, broodje Mario, friet en kroket. En oh ja stokbrood met kaas. Mooi uitgebalanceerd lijstje.

Vanaf Amsterdam terug vliegen naar Maleisië blijkt zowel fysiek als mentaal uitdagender. Vrijdag, dag 5 na vertrek op maandag, is de eerste dag dat ik weer een beetje wakker begin te worden. Heerlijk midden in de nacht wakker worden om niet meer in slaap te kunnen vallen, maar overdag dolgraag een dutje willen doen. Ik stap ook niet moeiteloos de reisflow in waar ik uit kwam. Gelukkig kan ik meeliften op doorgewinterde soloreiziger Jandaan. Lost in translation?
Bedankt aan iedereen die zo nu en dan een foto toestuurt van zijn uitzicht op z'n computerscherm of 'projectruimte'. Dat doet me bewust voelen wat voor geluksvogel ik ben. En dat kan deze verloren reiziger goed gebruiken voor nu.Read more