Longstay in Cabo de Gata

Na 10 dagen 'on the road' en vooral 'off grid' overnachten, heeft Cato opeens een thuisbasis gevonden - zij het tijdelijk. We staan inmiddels 4 nachten op de camping bij Los Escullos. Enigszins noodgedwongen, want een zware depressie zorgt voor slecht weer elders in Andalusie. Los Escullos krijgt er een staartje van mee, koele temperaturen en storm (8 Bft) op woensdag, afnemend naar 6 op donderdagmiddag. Blij dat Cato zonder haringen staat. De zon laat zich regelmatig zien, dat geeft t geheel toch een vriendelijk tintje. Ik zwem alle dagen mijn baantjes in een 20m privé zwembad, met 14 graden is t water blijkbaar te fris voor de Spanjaarden.

De camping ligt midden in Cabo de Gata-Nijar, sinds 1987 een Natuurreservaat. Via de rambla (droge rivierbedding) wandelen we naar Playa del Arco, met het verdedigingsfort uit 1800 op de klif (Bateria de San Felipe). Het nationale park is mooi - vulkanisch roodbruingrijs heuvellandschap, bijzondere planten, stille strandjes met prachtige kliffen, helder azuurblauw water. Niek en ik fietsen allebei apart onze rondjes, hij op asfalt en ik off road. We zijn bang dat de wind teveel vat heeft op de fietskar.

Op vrijdag is de wind een stuk minder en durven we Bob achter de fiets te haken, koers naar La Isleta. Op een terras aan t strandje is nog 1 tafeltje vrij, onze naam staat erop. Met plezier bekijken we de drukte, Spaanse gezinnen met kleine kinderen in t zand, duikers op cursus en een enkele wandelaar met een te grote rugzak. We beginnen alcohol-vrij, maar t zonnetje en de Spaanse gezelligheid doet ons toch weer overstag gaan, met een glas Rueda in de benen kunnen we best die heuvel weer beklimmen terug naar Cato.

Zaterdagochtend besluiten we nog 1 extra nacht te blijven, buienradar voorpelt hier nauwelijks en elders heel veel regen. Het is met 14 graden fris. We rijden naar Las Negras, opnieuw gezellige drukte, veel volk op de been, en een vrij tafeltje met uitzicht op zee. Heerlijke paella en een lekkere Rueda. De dagen lijken op elkaar, niks mis mee. Bovendien lezen we onze dikke boeken uit, ik heb genoten van de bijna 900 paginas dikke historische Spaanse familieroman (het ijzig hart, van Amudena Grandes), een van mijn beste boeken ooit. Nico verslindt het eerste deel (Musch) van de trilogie over Johan de Wit, van Jean-Marc van Tol. Helaas, deel 2 ligt nog in Baambrugge.

Zolang met de bus op 1 stek, een camping nog wel, dat voelt niet goed voor ons imago... Morgen pakken we de draad als travelnomads weer op. Komende week richting Malaga, en dan landinwaarts naar Granada en Cordoba. Vanaf midden volgende week gaat daar de temperatuurook weer richtingde 20 graden.Read more