Skógafoss

Nadat Rianne een week lang heeft geslapen als Doornroosje waar Bente’s nachten behoorlijk gebroken waren, waren de rollen vannacht omgedraaid. In slaap vallen was Rianne even niet meer zo gegund (op zich niet heel gek na de winterslaap van de nacht ervoor) en uit wanhoop heeft ze er nog een college doorheen geknald in afwachting op het verschijnen van het noorderlicht. Toen Rianne echter om 12 uur weer de aurora app ging stalken, was haar hoop voor het zien van het Noorderlicht vervlogen. Bente was de hele week al verwonderd over het feit dat Rianne nagenoeg in coma lig zodra ze eenmaal slaapt en niks meer mee krijg, maar toen Rianne haar vannacht wilde zeggen dat de wekker voor het noorderlicht hopeloos zou zijn was ook Bente niet meer wakker te krijgen. Na een gezellig korte nachtelijke onderbreking door de noorderlichtwekker, was het tijd om onszelf weer verder op te laden voor de laatste dag. De volgende ochtend was er voor Rianne niet eens meer een wekker nodig om haar wakker te schreeuwen waardoor ze een keertje niet hoefde op te starten als een Diesel en daadwerkelijk fris en fruitig aan de dag kon beginnen. We hadden geen tijd te verliezen, want IJsland is zo’n fantastisch land waar wij nog zoveel willen zien, dus om 9 uur verlieten wij het hostel om een laatste dag vol met mooie herinneringen te maken hoewel de zon zelf nog sliep en er nog niks te zien was. Na een bijzonder goedkope tankbeurt gingen wij op weg naar Skógafoss. Hier aangekomen was het nog donkerder dan verwacht, dus wist onze berggeit Bente een goede oplossing namelijk eerst naar boven rennen via de stairway to heaven en als we dan eenmaal boven zijn moet het wel licht genoeg zijn om iets te kunnen zien. Met 3 treden tegelijk vloog onze berggeit omhoog en nadat oma Rianne 10 minuten later ook heigend en puffend boven kwam, hadden we een prachtig uitzicht over Skógafoss met licht! Na ook de ijsbaan beneden aan de waterval getrotseerd te hebben was het tijd om door te gaan naar Seljalandsfoss.Lue lisää