Dag 4

Vandaag ging de route van de Weidererhutte naar de Rastkogelhutte. Als hoogste punt staat de Rastkogel op de kaart een top van 2700 meter.
Gisteravond,na het eten (spaghetti bolognese en taart toe) hebben we met een aantal mensen nog een spelletje ( hetzelfde spelletje van gisteren) gespeeld: 1 Duitse dame en 2 koppels: het Belgisch koppel en 1 koppel uit Duitsland. En, voor de verandering heb ik eens een keer gewonnen.
Vannacht heb ik niet zo goed geslapen, geen idee hoe dat kwam. Ik ben dan ook niet vooruit te branden, mijn rugzak inpakken lukt slecht, ik heb het idee dat ik steeds meer in mijn rugzak heb zitten, en dat kan helemaal niet.
Na het ontbijt, met verse broodjes en een lekkere yoghurt, is het rond 8:45 tijd om te vertrekken. Het gaat gelijk rap omhoog, wel over een Oostenrijkse "bergautoweg", maar het is niet vervelend lopen. Voor het eerst start ik in een korte broek, het zonnetje schijnt lekker, wel doe ik nog een softshell jack over mijn tshirt, want het is nog wel fris.
Na 3 km start het echte werk, de weg gaat over in een bergwandelpad, waarbij ook de koeien en schapen niet ontbreken. De koeien houden zich rustig, maar de schapen komen naar iedereen toe gerend. Ze blijven pal voor je staan, en als je geen belangstelling toont lopen ze naar de volgende wandelaar. De weg gaat verder omhoog om uiteindelijk op een bergkam uit te komen. Het is helaas toch bewolkt geworden, dus wordt het te koud om in een shirt te lopen, maar het al fijn dat het droog is, en er geen mist is die het uitzicht bederft. Het laatste stuk gaat over rotsen enjhetbis erg smal, maar gelukkig gaat het erg goed.
Na 3 uur lopen ben ik op de Rastkogel. Het is er behoorlijk fris, ook door de wind die er waait. Ik kom samen met 5 Duitsers aan op de top, dus kan er weer een foto worden gemaakt, als bewijs dat ik er echt geweest ben.
Hierna weer naar beneden, we raken de weg kwijt, want ik ben achter de Duitsers aangelopen, en die verdwaalden. Gelukkig vinden we mbv GPS en een kaart de weg weer terug, we moeten een klein stukje extra lopen, maar dat gaat, ondanks de steentjesweg, zonder schuifpartijen.
Daarna gaat de weg slingerend naar beneden, het is verder geen lastige weg, maar wel een leuke weg, met mooie uitzichten. Onderweg heb ik wel mijn grote teen hard aan een grote steen gestoten, dus ik verwacht dat dat een blauwe nagel wordt.
Rond 3 uur ben ik aangekomen in de Rastkogelhutte, waar ik een slaapplaats krijg op de 2e verdieping. Zo jammer als je zoveel trappen moet lopen voor je spullen, dus goed nadenken over hetgeen mee naar beneden moet.
Vandaag was het ruim 13 km wandelen met 1100 meter omhoog en 800 meter dalen. Het laatste stuk was wel een beetje saai, maar nog niet saai genoeg om een podcast of Spotify te luisteren.
Morgen nog een echte wandeldag met veel stijging en dalen, de dag daarna is het alleen maar dalen.Read more