Tokio

Konnichiwa (こんにちは)

Na een jaar plannen zijn we eindelijk begonnen aan onze reis! We vlogen vanaf Brussel met een tussenstop in Beijing naar Tokio.

Na het inchecken (wat al 2+ uur duurde) wilde iemand (3x raden wie) graag een Starbucks ijskoffie halen, maar niet wetende dat we eigenlijk al moesten boarden, werd het uiteindelijk een sprintje trekken naar de gate, eindstand: vlucht gehaald: 1, Starbucks gehaald: 0

In het vliegtuig konden we genieten van wat heerlijke Chinese propaganda (spoiler: in China gaat het geweldig en Xi Jinping is een topleider) en niet te vergeten de altijd spannende vliegtuigmaaltijden, waarbij de chicken congee zeker een aanrader was (not!).

Eenmaal op het vliegveld in Bejing bleek dat de medewerkers daar niet heel snel werken. Hier bovenop stonden we ook een tijd in de verkeerde rij, namelijk de rij om China in te gaan in plaats van de rij om door te vliegen naar Tokio (misschien onbewust toch verleid door de geweldige verhalen die we in de China Daily hadden gelezen?). Het vliegtuig halen werd hierdoor kritisch.

Uiteindelijk werd het weer een sprintje trekken naar de gate (waarbij zelfs een medewerker met ons mee rende). We waren de allerlaatste die het vliegtuig instapten. Eindstand: vluchten gehaald: 2, Starbucks gehaald: 0.

Na meer dan 14 uur reizen waren we dan eindelijk in Tokio beland, met een kleine jetlag. Na een korte powernap waren we klaar om Shinjuku (wijk in Tokio) te verkennen. En ondanks dat we al op veel plekken geweest zijn was dit een cultuurshock. Als mieren lopen de mensen door de straten omringd door felle (bewegende) billboards. Wat zijn we blij dat we geen epilepsie hebben. Als twee kinderen in een snoepwinkel hebben we gelopen door de straten van Shinjuku.

Een andere shock bleken de WC’s te zijn. Die hebben hier nog meer knoppen dan een afstandsbediening van een TV. Als deze knoppen dan allemaal alleen Japanse tekst hebben, wordt naar de WC gaan nog een uitdaging. Met een beetje Google Translate lukte het gelukkig wel.

Uiteindelijk zijn we geëindigd bij een Sushi belt, die uiteindelijk iets meer weghad van een spelletje dan een restaurant. Ervaring was top, zelfs Tom heeft zich gewaagd aan de vis-sushi.

En zo gingen we met een volle buik weer slapen zodat we nog een goede nachtrust zouden krijgen, om 08:15 stond de volgende activiteit op de planning: het bezoeken van Mount Fuji.

Sayōnara (さようなら)
Tom & VeerleBaca selengkapnya