Olvera to Coripe

Vandaag een mooie wandeling langs een oude ooit bedachte spoorlijn, maar die nooit is ontwikkeld. De weg is geasfalteerd, de tunnels zijn er, en de plaatsjes er langs hebben allemaal Estacion in hun naam. Maar er is geen trein....
De wandeling is daardoor redelijk vlak.

Het voert ons langs vele rijen olijfboomgaarden, een grote hoge rots met gieren en door 15 tunnels, varierend van 100 tot vier honderd meter lang. 

Dat was nog best lastig in de tunnels want je komt aanlopen in de zon, en gaat dan de tunnel in alsof je bij albert heijn in de vriesvakken duikt. Het licht komt van achter je, waardoor je in je eigen schaduw loopt die je het zicht op het pad ontneemt. Erg oppassen dat je niet in een kuil of op een steen stapt. En na een paar tunnels deden we onze fleece eerst maar aan voordat we er in gingen. 

De GPS had ons voorspelt dat er dik 400 meter zouden stijgen en dalen. De Belg Rudolf, die we toevallig bij het vertrek weer tegen het lijf liepen vertelde dat het vrijwel vlak was. Wie moeten we nu geloven? Debi kreeg bij het zien van de eerste tunnel een ingeving die alles verklaarde. De GPS neemt de echte hoogtes van de bergen en niet van de weg die er doorheen geboord is! 

Na ruim een uur voelt het alsof mijn schoen te strak zit. Ik los hem wat, maar na nog een half uurtje voel ik een oude blessure opkomen. Mijn achillespees doet zeer en mijn kuit begint te verkrampen. Ik moet opletten dat ik mijn voet blijf afwikkelen zoals ik altijd doe om te voorkomen dat ik ergens anders ook last ga krijgen en daarvoor moet ik wel door de pijn heb. Elke keer als ik stil sta moet ik dat weer doen, door de pijn, opletten hoe ik stap, en ontspannen afwikkelen. Dat aan en uit doen van de fleece voor de tunnels is dus niet leuk. En we moeten dan nog twaalf kilometer....
Gelukkig niet veel stijgen want dat doet extra zeer.

Op het eind, vlak voor het dorp als toetje, nog even honderd meter stijgen. En we waren al behoorlijk moe dus bovenaan gekomen kon je ons zo omduwen. 

Ik vertel niet over de drie honden die ons lastig vielen, dat weten jullie nu wel. Ik had mijn stok klaar deze keer want ik gebruikte hem een beetje als wandelstok vandaag.

Morgen een uitdagende wandeling weer, naar Montellano. niet al te lang maar wel veel op en neer. Het komt te vroeg, ik denk niet dat mijn achilledpees dat al aan kan en Debi kan ook wel wat rust gebruiken. 
We gaan ons beraden. Waarschijnlijk slaan we morgen etappe over, verplaatsen we ons twee stages verderop naar El Coronil ( er was geen slaapplaats in Montellano). 

Morgen meer!

Ps we hebben medicijnen bij ons die we voor onze pijntjes kunnen inzetten, maak jullie niet bezorgd!

Xox

=Leni: Wat een prachtige foto’s weer! Gedver vervelend dat je last krijgt van je achillespees. Verstandig om wat rust in te passen. Heb je daar al is eerder last van gehad? Fijn dat je je medicijndoos bij je hebt. Het is geen wonder dat jullie bijna omrolden van moeheid, pijn, wandelen omhoog, omlaag, er bij nadenken hoe je met de pijn van de achillespees moet omgaan, pffffffff. Ik hoop dat het gauw beter gaat🙏🏻
Hoe gaat het met Debi haar been?
Liefs, Leen😘

=Joke: Oh wat vervelend, 4 keer daags 2 paracetamol en 3 keer per dag ibuprofen, zo houd ik het vol bij dit soort gein. Wat doe jij? Maar inderdaad goed een dagje rust. Slaap lekker en morgen toch ook een mooie dag. Liefs Joke

=Kees: Opa en Oma gaan wandelen, maar dat gaat niet makkelijk pijntje hier en daar maar, ze zetten door tot het bittere einde even lezen je bent geen 20 meer je lijf zegt ho dus rustig aan de gieren wachten al op een hapje, ha ha humor moet er ook zijn , bijt maar door de pijn heen heel veel sterkte met het lopen , het kan ook wat minder ver dat kan geen kwaad , groet een bezorgde broer kees👩‍🦯🤫🤩✋👀🐏🦅

=G: 🤪🤪🌴😎

=Annie: Wat een andere wereld waar jullie lopen. Prachtig om dat te zien. Dat de dag rust maar mag helpen en dan maar weer de paden op de lanen in. Hopelijk geen last van 🐕🐕. Een lekker broodje 🥖van de bakker 🍅 en weer verder 🍀. 🥰Read more