Fishermen’s trail

Wat een verrassing zeiden Debi en ik tegen elkaar na ons kopje koffie ritueel vlak voor de start van onze wandeling. Eindelijk eens een keer naar beneden het dorp uit. Het is altijd wel wat lastig het begin van de wandeling te vinden. Nog groter was onze verrassing dat de weg dood liep. We moesten terug, dus toch nog een berg op wandeling in de vroege morgen. Goedemorgen Gerard...

De zee is beduidend rustiger nu hier in het zuiden. Ook hier veel surfers actief op de verschillende strandjes. En ook hier een grote camper cultuur, weinig vw-busjes overigens, meestal omgebouwde bestelbussen of oldtimers.
Je ziet de campers overal, ook op plaatsen waarvan je denkt dat dat onmogelijk is.
Je mag niet vrij kamperen in Portugal maar ik vermoed dat ze in het laag seizoen veel gedogen.

De route zou met name bij Figuera meermaals omhoog en naar beneden gaan, daarom heb ik daarvoor een alternatieve route gemaakt die een stuk vlakker is. En dat kwam goed uit, de zon was verschroeiend heet vandaag dus wat minder werken was wel fijn.

De bloemen laten zich nu meer en meer zien, en de lucht is fantastisch.

Op Praia do Zavial zie ik de kustlijn in en uit springen. Het lijkt dat we een stuk kunnen afsnijden door over het strand te lopen. We gokken het erop. Tussen een paar rots uitlopers lijken we gevangen te worden door het opkomende tij. Snel trekken we onze schoenen uit en waden we verder door het water. Op het einde van de baai zien we het pad dus goed gegokt. We nemen even pauze en gaan lekker een kwartiertje languit in het warme zand liggen. Mmm..

En daarna weer stijl omhoog natuurlijk.. Dan komen we bij 'mijn' alternatieve route. Kaarten zijn natuurlijk nooit 100 procent accuraat, ze zijn altijd een paar jaar oud. Na 2 km komen we bij een afzetting die over de oude weg loopt. We vinden een geitenpaadje er omheen, waarschijnlijk ingelopen door lokale wandelaars. Dan komen we langs alternatieve "pipo wagens ". Mooi wonen maar wel erg afgelegen en geen water in de buurt.

En dan komen we bij een kuil in het pad. Er staat water in tot onze enkels. Hoe kan je er omheen? Schoenen uittrekken doe je alleen als het echt niet anders kan. Links dicht bamboe, rechts bramen struiken. We kunnen voor drie kwart er omheen maar dan moeten we terug naar het pad. Ik houd de bamboe vast en probeer voorzichtig op de zijkant van het pad te stappen. Ik glij uit op de modder. He bah, halve schoen in het water. Met een paar grote stappen ben ik door de plas heen. Het valt mee, water is niet in de schoenen gelopen gelukkig. Debi is gewaarschuwd....
Ze heeft kortere armen en kan daardoor niet de dikste bamboe scheuten vasthouden die achterin staan. Ook zij glijdt uit op dezelfde modderige schuine kant, de bamboe stok breekt en ze ligt op haar zij. Een wonder dat ze niet helemaal in de poel ligt. Ik mag een foto nemen... Ze komt er wonder boven wonder droger uit dan verwacht.

Dan lopen we verder en om de volgende hoek zien we een vrouw naar ons kijken met een zaag in haar hand... Achter haar zien we nog zo een grote plas. Ze verzoekt ons niet de zijkant op te gaan op zoek naar een weg er omheen. Veel wandelaars doen dit zegt ze, haar hond wordt er gek van, ze baggeren door haar moestuin waar geen uitgang is. We moeten er blootsvoet doorheen adviseert ze. We doen onze schoenen uit, er is geen andere oplossing. Na de plas lopen we nog even op blote voeten door zodat onze voeten wat kunnen drogen en daarna doen we onze schoenen weer aan. Best lekker wel voor onze voeten dat koele water!

Verder hebben we geen problemen meer. We komen op onze slaapplek aan. Een tent op een vlonder met een twee persoons bed en een electrische kachel. Prima. Als ik wil douchen is het warme water op. Ach... Het is een eco camping. Waarschijnlijk teveel mensen te lang gedoucht.

———————————

Today we began the 3 day extension of the RV, having reached the official end yesterday. Today was described online as very challenging, largely because there are so many steep ascents from and descents to beaches along the coast. However, G designed a route where we would walk along the coast for the first half, and then walk inland toward our destination, which seemed like a good compromise. I was never stressed about the climbing, and pleased that I was never short of breath or needing recovery time, despite my 68 years. Mostly the challenge entails where to place your feet.. Before leaving the coast we had a rest of a beach for 30 minutes, and wondered why we hadn't been doing that all along. Silly.

On one low stretch we tried climbing over huge bolders to make it from one beach to the next, and then gave up, removed our boots, and waded. We then headed inland through lovely meadows and red sand paths. However, we encountered a road partially underwater, and while we were able to wade through first submerged section, the second was a no go, so we tried to bushwhack through a dense stand of invasive bamboo, before returning to the road. I had my first slip, down into the mud and water as I held onto some bamboo on my climb down the bank, and it broke.

We stayed 5 km outside the village at Selena Eco Lodge, where we had a safari tent with a bed, electricity and heater (although most people were there in big campervans!). The toilet/shower facilities nearby were open air, and a bit cold. The biggest drawback was the sound of the nearby road, but otherwise it was a nice place, with a pleasant cafe and nice food.

We encountered a huge number of Dutch and German people who have bought land in this area, which seems like a new form of colonization. Problems ahead with that.

G went to the toilet before bed, and returned in the dark into someone else's tent. The woman inside was shocked, and he apologized profusely. Later that night, a man did the same at our tent, when we were already in bed. We think it was her partner.

It was a difficult night for me as i was woken up by intense carpel tunnel pain shooting up my arms. I went out for a walk to try to get my circulation going. It eased a bit but was on and off for the rest of the night, so I slept very badly.Læs mere