Detifoss e as auroras

Como vos contaba, a mañá seguinte amenceu coa excursión a Hengifoss. Desde Egilsstadir leva media hora en coche ata o aparcadoiro que rodea o lago Logurinn que, segundo a lenda, esconde un monstro parecido ao escocés... Como non creo que che apareza o monstro, o lago ofrece fermosas vistas a esa hora da mañá. Desde o aparcadoiro, o paseo ata a segunda fervenza máis alta do país é cómodo, aínda que empinado no primeiro tramo, ata Litlanesfoss. Tardamos uns 45/50 minutos en subir, incluídas as paradas fotográficas, e uns 30 en baixar a bo ritmo. Para volver a Egilsstadir fixémolo polo outro lado do lago.

A seguinte parada estab a pouco máis de dúas horas en coche por unha fermosa ruta volcánica. A medida que iamos cara ao norte, a temperatura baixaba a pesar do sol radiante.

Subimos pola 864 (a primeira que atopas na nosa ruta) xa que nos permitía achegarnos ata o borde mesmo da fervenza pero tamén se pode subir pola 862 que aporta vistas máis distantes aínda que quizais mellor orientada de Detifoss (creo que a 864 é a mellor opción). Desde o aparcadoiro ata a fervenza son apenas 10 minutos, pero asegúrovos que tardarás máis porque non deixarás de facer fotos. Desde alí Selfoss está aproximadamente un quilómetro río arriba, pero terás que camiñar entre rochas polo que non é un camiño que todo o mundo pode facer- levounos uns 15/20 minutos facelo. Paga a pena xa que é o único xeito de chegar. Chegamos suando ao coche... si, en Islandia, en outubro e manga curta!

As longas andainas remataron por hoxe, unha pequena subida ao volcán Viti (no camiño hai unha estraña central xeotérmica e preto unha ducha e unha pileta da que sae auga quente, moi cómoda para facer fotos paveras), o zona de sulfaratad de Hverir, a irmá pequena e barata da Lagoa Azul (Mývatn Nature Baths) e a Cova de Grjotagja que merece unha pequena reseña.
Desviándose da 860 antes de chegar a Reykjahlid atópase cun pequeno aparcadoiro ben sinalado, polo que a cova de Grjotagja non é tan secreta, aínda que a verdade é que non estaba moi transitada, só 3 coches. Nesta gruta gravouse a escena de Game of Thrones na que John Snow intima con Ygritte. Dende o aparcadoiro vense dúas entradas a esa gruta pero uns 50 metros máis á esquerda hai outra máis agochada que non atopariamos se non nos avisara un rapaz ao que axudamos cunha foto. Estabamos sós nela cando entrou unha parella cun guía local. Díxome que a prohibición dos baños que figuran nos letreiros é para que non se ateigue de xente e quede cheo de lixo. Díxome que me podía bañar se respectaba a tradición de facelo espido. En canto marcharon e volvemos estar sós, decateime de que a miña muller manda máis que as tradicións e bañeime cun bañador. Fóra facían 3 graos, e a auga estaba a 43-46... Oxalá a Lagoa Azul puidese proporcionar un pracer así. O mesmo guía díxome que había unha cuarta gruta, aberta no alto, perfecta para ver as auroras mentres tomas un baño; pero negouse a darme a localización, di que é só para locais. Buscámola pola zona seguindo a fenda formada no chan pero non había maneira... só me dixo que estaba máis preto do pobo... quizais para enganar?

Esa noite durmimos no Hotel Laxa, un estupendo hotel con vistas ao lago Mývatn, grandes ventás e nunha zona ben afastada da vila para que a luz non sexa un impedimento para gozar das Auroras (120 euros cun bo almorzo). O hotel dispón dun servizo de alerta que se te apuntas espertarán en canto aparezan as auroras boreais. Non era necesario, Sonia tamén ten ese servizo. Esa noite disfrutamos das auroras, apareceron varias veces, bastante longas e intensas pero con menos cores que as que veríamos dúas noites despois en Reikiavik. Quizais porque a superlúa intentou roubar o foco toda a noite, sen conseguilo claro.Читать далее