Vatnajokull

O gran protagonista do terceiro día foi o glaciar Vatnajokull, o máis grande de Europa (de feito é máis grande que a suma dos outros glaciares europeos xuntos) e as súas múltiples linguas, cada unha máis fermosa. De camiño a Skaftafell non nos puidemos resistir a facer varias paradas para facer fotos, aínda que eramos conscientes de que canto máis preto estivésemos, mellores serían as fotos. Foi a nosa primeira ruta queimaalmorzo. Dende o aparcadoiro ata Svartifoss hai que andar aproximadamente unha hora (tivemos que dar un desvío ben sinalado da ruta curta porque estaban a reparar unha ponte) costa arriba e bastante enlamada. Pero a fervenza negra, rodeada de columnas de basalto, merece a pena o esforzo. Despois da sesión de fotos e uns minutos de disfrute volvemos camiño do centro de visitantes de Skaftafell. Aínda que a partir de aí parece que a lingua do glaciar está xusto ao seu carón, non se tarda nada menos que 40 minutos en chegar á lagoa. Foi o noso primeiro contacto cos icebergs, azuis, brancos ou transparentes, segundo xiraran durante a súa flotación ou non.

En Jokursalon tiñamos reservado unha excursión en barco anfibio para achegarnos ao glaciar (tíñaa reservada dende aquí e só tes que cambiar as entradas por tíckets e asignaranche unha praza no seguinte barco para saír -creo que non convén telo reservado xa que se pode mercar alí as entradas e valorar in situ se paga a pena). A guía díxome que tivemos moita sorte porque a lagoa estaba chea de icebergs. O día anterior, con tanta auga, o nivel subira e todos os bloques de xeo acabaran no mar sen parar na lagoa. Persoalmente non repetiría esta excursión, paréceme unha “trampa para turistas”, desas que fas porque hai que facer; os mesmos icebergs ou focas que se ven dende a embarcación vense dende a costa e o tempo dedicado será mellor dedicado a camiñar pola praia dos Diamantes, onde os icebergs son devoltos á negra area polas ondas e onde brillan moito máis as súas cores. Persoalmente, esta praia foi un dos lugares que me pareceu máis fermoso de Islandia.

Se tivésemos máis tempo poderiamos facer a excursión en moto de neve (uns 350 euros para dúas persoas) e claro, se fose novembro fixeríamos a excursión ás covas glaciares (un dos grandes tesouros do país). NOTA: a guía comentounos que este ano polas altas temperaturas terían que retrasalas ata decembro xa que aínda non se consolidaron e era perigoso. Despedímonos de Vatnajokull cunha última visita a Heinabergsjokull antes de facer a longa viaxe ata o noso aloxamento nocturno en Egilsstadir. Foron case tres horas de condución bastante cómoda ata o último tramo, no que o GPS nos desviou da N1 pola 939 por un tramo de montaña sen asfaltar con néboa que apenas nos permitía ver dous metros por diante do vehículo (quizais seguir a N1 é de máis quilómetros, pero recoméndoo se o tempo non é tan bo). Decidimos non pasar máis tempo no leste do país porque o ano pasado percorremos o suroeste de Noruega e consideramos que estes fiordos non estarían á altura. Egilsstadir é unha cidade grande, con todos os servizos e moi ben situada para abordar a excursión a Hengifoss pola mañá. Durmimos en Lagarfell Rooms, unha casa de dous dormitorios e baño compartido por 79 euros. Como só ten dúas habitacións e as altas e merecidas puntuacións de limpeza en Booking, non creo que teñades ningún problema para compartir o baño nesta casa (aínda que estabamos sós). O almorzo non estaba incluído, pero o propietario deixounos os alimentos na cociña para poder preparar un completo. As auroras boreais aínda non apareceron.Les mer