Pompeia e a costa amalfitana

Aínda que a nosa viaxe rematou en Roma, renunciaramos a un día nas Cinque Terre para darnos tempo a visitar Pompeia e a costa de Amalfi. De Bólsena a Pompeia son 3 horas en coche, así que tiven que madrugar para estar alí ás 11 e dedicarlle toda esa mañá. Non esperaba que me gustaría tanto a miña visita a Pompeia, nin esperaba que estivese tan ben conservada/restaurada. É curioso que a erupción que sepultou a cidade no ano 79 fose tamén o motivo polo que chegou aos nosos días en bo estado, xa que os seus restos foron descubertos a mediados do século XVIII. A cidade ofrece unha imaxe da vida romana durante o século I. O momento inmortalizado pola erupción amosa literalmente ata o máis mínimo detalle da vida cotiá, os seus edificios (bordel incluído), a súa decoración e mesmo os seus habitantes. Non obstante, non hai que pensar que a cidade que se está escavando actualmente estaba conxelada no momento da erupción. A poboación de Pompeia estímase entre 10.500 e 15.000 persoas, mentres que só se atoparon uns 2.000 cadáveres. Ademais, moitos dos edificios están estrañamente baleiros, o que fai pensar que boa parte da poboación xa fuxiría durante os terremotos previos á erupción e levaría consigo unha parte dos seus obxectos de valor. Por último, hai varias evidencias de que a cidade foi saqueada (xa fose polos seus antigos habitantes ou por outras persoas), para recuperar as súas pertenzas ou levar materiais valiosos, para o que excavaron túneles entre as cinzas endurecidas.
Unha visita a Pompeia paga a pena un día enteiro se tamén visitas as escavacións de Herculano ou as menos coñecidas de Oplontis, Stabia e Antiquarium de Boscoreale. Entramos pola entrada sureste, a máis próxima ao anfiteatro, xa que se pode aparcar facilmente sen ter que pagar o aparcadoiro e só visitamos a cidade, á que lle dedicamos unhas 3/4 horas, deixándonos con ganas de máis. O prezo dunha entrada única é de 12 euros e inclúe un folleto explicativo moi completo no idioma que elixas. Na porta atoparás guías que ofrecen os seus servizos pero non os necesitarás porque a guía é moi completa e en cada edificio atoparás grupos cos seus propios guías aos que lles podes "roubar" a información curiosa pero menos relevante que contan.

Desde Pompeia saímos cara a Sorrento como porta de entrada á costa de Amalfi. De Sorrento a Positano, cada curva ofréceche unha postal, cada miradoiro unha imaxe máis bonita que fixar na retina pero coidado coa estrada... foi deseñada para que poida pasar medio coche en cada sentido e empregan a lei do selva como código de tráfico. Quedoume claro no túnel da saída de Nápoles cando unha señora de idade avanzada saltou unha dobre liña continua para adiantarme cun coche diante. Este afastouse con bastante naturalidade para o meu asombro; lección aprendida. En Sorrento baixamos o coche ata o porto de onde parten os barcos rumbo a Capri. Só hai un aparcadoiro que cobra 20 euros ao día... Tivemos a sorte de que saía un dos coches que ocupaba unha das poucas prazas fóra do aparcadoiro e puidemos dar un pequeno paseo. Se queres ir a Capri ou gozar das praias da zona, o máis barato será deixar o coche no pobo e ir ao fondo dos acantilados no ascensor ou en autobús urbano... a subida andando ten que ser moi dura!

Seguindo o sinuoso camiño por riba e baixo dos acantilados, a carón do mar e que viches en mil películas, chegarás a Positano en media hora (depende de cantas veces te pares nos miradoiros - hai postos de froita onde o teu os ollos levaranche a mercar de todo... (mercamos un limón de 700 gramos e unhas fresas que parecían tremendas pero que non eran nada do outro mundo). Positano é preciosa, un pobo encaixado nun penedo orientado para que te esperte o sol a primeira hora. Seguindo a estrada costeira dende Sorrento en poucos quilómetros verás o desvío cara a unha baixada moi divertida cara á parte máis baixa da vila, onde se atopa a praia. Se a estrada pola que chegamos era estreita a baixada al centro de Positano son para baixar de perfil... e hai coches en ambas direccións... Polo demais, na parte baixa hai dous parkings pero tamén hai que deixar a chave pola limitación do espazo.

Durmimos en La Maliosa D 'Arienzo, un B&B que destaca por ter unhas vistas perfectas de Positano. Desde os seus xardíns pódese ver a vila desde unha perspectiva inmellorable e conta cunha baixada privada á praia. A pesar de ser o aloxamento máis caro desta viaxe (78 euros almorzo incluído), o prezo é moi bo xa que os do centro da cidade son desorbitados ou estaban pechados neste momento. En calquera caso, non o recomendaría xa que nin a comodidade nin a habitación foron as esperadas (as persoas que fan comentarios sobre a reserva, tripadvisor ou google maps deberían ser máis responsables coas súas valoracións). Se tivese que facelo de novo, visitaría durante o día e volvería durmir a Nápoles, xa que cando cae a noite non había restaurantes nin ambientes atractivos. Como dixen, Positano é unha delicia para ver (seguro que aínda máis dende un barco) para coñecer e pasear, pero non é cómodo para pasar a noite nin para unha tempada de praia.Read more