Roma, a cidade eterna

Á mañá seguinte desfixemos o noso descenso cara ao sur para volver á nosa última etapa: a cidade eterna.

Durmimos na Finestra Su Trastevere, un B&B recentemente reformado, cunha terraza no faiado perfectamente situado na entrada do Trastevere, ao outro lado do río (3 noites 175 euros sen almorzo). pero con dereito a uso da cociña). Era a hora do xantar e preto estaba o Antico Forno Roscioli. A noite anterior viramos nun documental americano que era famoso polo pan bianco (pan de pizza sen outros ingredientes que un pouco de aceite e especias) pero ao chegar e ver como saían continuamente do forno pizzas de máis dun metro de lonxitude, con pintas incribles e un ritual de corte que anulaba os sentidos...
A andaina desa tarde comezou no Campo de Fiori, unha praza moi animada que recomendo visitar a primeira hora do día para ver como preparan as verduras para poñelas á venda. Despois fomos á Piazza Navona onde a fonte de Bernini gana de largo a partida á fachada de Borromini.

Bernini e Borromini levábanse a matar. O primeiro fixo que unha das súas figuras da Fonte dos 4 Ríos amosase medo no caso de que a fachada de Borromini se lle caese encima. Borromini respondeu coa indiferenza de Santa Inés, que pasa por diante da Fonte e mira para outro lado. Na miña vila estés problemas arranxámolos doutro xeito!

Despois visitamos a Fontana de Trevi, a estatua de Tritón de Bernini, as escaleiras da Piazza de España para ver o solpor sobre a cúpula do Vaticano dende os miradoiros xusto enriba da Piazza del Poppolo. Dende esta praza ata a Piazza Venezia discorre a Via del Corso, unha avenida duns 2 km onde cada día hai unha das maiores concentracións de persoas permanentes do mundo. Ceamos nunha terraza en Trastevere, en febreiro e na terraza... o tempo foi unha bendición durante toda a viaxe.

Á mañá seguinte foi a visita ao Vaticano. A noite anterior, despois de dous intentos frustrados de mercar o billete por internet, deixámolo pensando que se madrugabamos non teriamos que facer cola. Gran erro, nun martes de febreiro, ás 8:30 había unhas 2 horas de cola para entrar nos Museos Vaticanos. Ofreceránche miles de servizos de guía e despois da visita, ambos coincidimos en que foi unha gran decisión contratalo. Os prezos que vos van ofrecer serán variables e recoméndovos regatear porque a marxe que teñen é moi ampla xa que compran entradas a 17€. Contratámolo por 40 euros por cabeza e incluíu (entrada sen cola aos museos, acceso á basílica dende a Capela Sixtina -se non vas con guía hai que saír de novo polos museos e esperar noutra fila para entrar en San Pedro- e o audífono para escoitar ao noso guía). Aínda que parece enredar demasiado na explicación da historia do Vaticano, o tempo recupérali xa que o noso guía fixo unha preselección do que consideraba máis interesante para unha visita de 4 horas xa que sen as súas explicacións deambularíamos polo museos en dirección á Capela Sixtina. Sen dúbida, o máis interesante do servizo foi a detallada explicación dos frescos de Miguel Anxo nuns paneis exteriores colocados para tal fin. Recoñezo que sen esa explicación, contemplar os frescos sorprenderíame coa súa beleza, pero sen lembrar nin comprender todo o que alí se representa. Caro, pero un éxito. Despois subimos á Cúpula a pé (o ascensor ao medio rebaixa un pouco o prezo pero a subida ata ese punto é fácil e cómoda... precisamente dende onde remata o ascensor é onde se fan máis duras as condicións da subida). As vistas desde Arriba permite resumir o que visitaches e planificar o resto xa que podes ver toda a cidade. Por certo, a Igrexa non permite pagar con tarxeta... Despois de visitar o interior da basílica (a Piedade de Miguel Anxo destaca sobre todo esa arte aínda que é unha pena ter que gozala a través do cristal) e a praza, dirixímonos á Pizzería Baffeto para comer a mellor pizza da cidade. Pola tarde, o Panteón de Agrippa, Santa María della Vitoria ou a espectacular Santa María Maggiore. San Pietro in Vincoli estaba pechado polo que Moisés esperaría un día.
No paseo polo barrio xudeu chamounos a atención a presenza das chamadas pedras da memoria, baldosas douradas diante das casas dos xudeus desaparecidos nos campos de concentración nazis. Antes de ir á casa fomos pola noite a San Pedro para ver ese famoso efecto de levitación que provoca a iluminación artificial... se non tes moita imaxinación, non vaias. Bueno si, vai. Veredes a cantidade de persoas sen fogar que pasan a noite con mantas a escasos metros dun dos maiores tesouros do planeta.

Para o último día quedaba a Roma Antiga: Foro, Palatino e Coliseo. A entrada é combinada para os tres espazos e paga a pena collela no Palatino para evitar colas (16 euros por cabeza + outros 5 por cada audioguía - tanto o software como o contido da audioguía son unha auténtica merda). O palatino pareceume un pouco aburrido, aínda que é certo que visitar algunhas ruínas despois de Pompeia cambia a perspectiva. A visita cobra interese cando chegamos ao foro e ao Coliseo, pero hai demasiada xente e iso esgotame. Desde a via dei Fori Imperiali tes unha perspectiva do foro desde o exterior, ademais do romano máis famoso, tamén se pode ver o foro de Augusto e Traxano, coa magnífica columna. Voltamos ao centro porque no Baffeto escoitaramos falar a uns rapaces dun espectacular spaghetti preto da Fontana di Trevi. L'Archetto ten un menú de 3 millóns de receitas de espaguetes (non as contamos, pero parece que a cifra podería estar próxima). Probamos os carbonara e os putanesca e o resultado foi bo pero sen fanfarria (cuberto de 2,5€ por persoa e non se pode pagar con tarxeta). Fomos ver o Moisés a San Pietro in Vincoli antes de ir ver o solpor dende o Giardino degli Aranci, na parte sueste da cidade. Moi preto de alí está o Priorato de Santa María na Praza dos Cabaleiros de Malta. Se miras pola súa pechadura terás unha magnífica sorpresa... unha vista de Roma que nunca esquecerás.Read more