Noruega

Estabamos desexando Noruega e tiñamos días en outubro. Rematara a tempada de cruceiros e aínda non comezara a tempada de esquí, polo que había pouca xente, poucos servizos e prezos máis económicos. Voamos de Santiago a Stavanger por Barcelona e de volta de Oslo por Londres por 120 euros por cabeza. Déixovos o noso percorrido por se pode servir de guía.

Ao chegar ao aeroporto de Stavanger, a forma máis barata de chegar ao centro é coa liña de autobús 9 (parada 4 - saíndo á esquerda - 36 Nok, o mesmo billete vale unha hora, indicado na parte inferior do billete).
Hospedámonos no Best Western Havly cunha oferta de última hora moi boa. Moi ben situado e con bo almorzo. A dez minutos das estacións e do ferry a Tau e xunto ao porto e a zona máis animada. Aos pés da Torre Valberg, que os vixiantes utilizaron como punto de vixilancia para avisar á poboación dos incendios.

O primeiro día pasámolo coñecendo a cidade (moi chula e bo ambiente - cervexas por 100 nok; Pizza-nachos-dúas cervexas nun restaurante por 600 nok) e facer a compra para subir a Preikestolen ao día seguinte. Fomos a un Kiwi, cuns prezos bastante asequibles, entre un euro e dous máis que aquí. Tamén nos achegamos a Sverd i Fjell, as Espadas na Montaña. É un monumento nacional situado no fiordo de Hafr: tres espadas xigantes de 10 metros que conmemoran o pasado viquingo de Noruega. Dise que o lugar foi o lugar elixido por Harald I para unificar estas terras no ano 872. Están situados a 5 km do lago Breiavanet, pódese chegar co autobús 4 dirección Madmalrk, baixando na parada de Madmalk Kirke e camiñando 10 minutos.

O pasado recente de Stavanger deixounos o conxunto de edificios de madeira máis grande e mellor conservado de todo o norte de Europa, Gamle Stavanger ou Old Stavanger. Máis de 170 casas brancas, dos séculos XVIII e XIX, na súa maioría de dúas plantas, e unha cuberta a dúas augas adaptada ás condicións climáticas, vestixio dunha vida dedicada ao mar.

Se fomos a Stavanger foi para subir ao Preikestolen, polo que o segundo día tivemos que madrugar para coller os tempos coa mellor predición segundo a axencia meteorolóxica norueguesa. Levantámonos ás 6:30 para almorzar e ás 8 estabamos no ferry ata Tau. Ata o 30 de setembro, tanto Tide como Norled ofrecen un paquete completo que inclúe ferry e autobús ata o Preikestolen fjellstue. Pero en outubro non hai servizos para os turistas, polo que empregamos os servizos locais: Ferry a Tau (45 Nok), autobús a Jorpeland (36) e Taxi ata o inicio da ruta (200 Nok, furgoneta grande). Se sodes máis de dous, paga a pena alugar un coche e subilo no ferry, pero facendo a ruta en sentido contrario ás agullas do reloxo (por Sandnes e o ferry a Oanes, que é máis curto e económico), a duración é aproximadamente a mesma.
Comezamos a subida ás 9 e en 1h30 xa estabamos arriba (subimos a gran ritmo porque no Ferry atopamos uns españois que tiñan un coche de aluguer e queriamos pasalos para chegar primeiros e gozar do Púlpito só para nós). A subida non é doada. polo menos nesta época: ponse a néboa, a maioría dos tramos son escaleiras de pedra polas que baixan regatos, e as raíces e as follas fan todo esvaradío.

Imprescindible subir con botas de montaña e roupa impermeable xa que non hai onde abrigarse durante todo o percorrido. Tamén é necesario subir agua e comida xa que non hai onde compralos. Pasamos o español e atopámonos polo camiño con outra parella e unha rapaza da zona que subira correndo, pero chegamos sós a Preikestolen. Iso compensa madrugar e o esforzo. O fiordo estaba cuberto de néboa e só nos permitía gozar del uns instantes dende o alto, pero con esa néboa faise quizais máis inquietante, non poder ver o que hai debaixo desa masa... Cando saímos de alí, ao redor das 13:00 horas, comezou a estar ateigado. Cando chegaron os españois, un deles que traballaba alí, amosounos como subir ao alto (vista imprescindible para apreciar o que é o púlpito) e unha baixada alternativa (marcada cunha T vermella, como toda a subida) un pouco máis difícil, sobre todo con choiva. O taxista que nos subiu deixounos o seu teléfono para chamalo pero non foi necesario porque acababa de traer un grupo e alí agardaba.

Arredor das 4 da tarde estiabamos de volta no hotel, sesta, ducha e tempo para gozar do bo ambiente de Stavanger, aínda a estas alturas do outono!Les mer