Und Tschüss Kambodscha

🇩🇪
Oh Mann, Kambodscha, wir hätten echt Freunde werden können. Als ich dich kennenlernte, wollte ich dich umarmen, fest am mich drücken und sagen, dass alles gut wird. Und dann hast du mich in die Schulter gebissen, mir einen Tritt ins Schienbein verpasst und eine Kopfnuss, sodass ich dich am liebsten mit voller Kraft und beiden Armen in dem roten Straßenstaub geschubst hätte. Das ist aber auch irgendwie kein Wunder, bei so einem jungen Land. Kambodscha hat einen Altersdurchschnitt von ca. 25 Jahren. Im Vergleich hat Deutschland einen Altersdurchschnitt von 45 Jahren.
Und nun kommen wir nicht mehr drumherum. Um Kambodscha zu verstehen, muss man von den Roten Khmer gehört haben. In erster Linie haben wir gelernt, das heißt „Khmer“ einfach nur „kambodschanisch“ oder „Kambodschaner“ heißt. Rote Khmer sind Rote Kambodschaner. Soweit klar? Prima. Und nun zum Bürgerkrieg. Kambodscha wurde damals, in den 70-gern in den Vietnamkrieg hineingezogen, davon beeinflusst und teilweise von Vietnamesen besetzt, Nach einigen Jahren kamen die Roten Khmer an die Macht, worüber man sich Anfangs sogar gefreut hat, da man auf ein Ende der Bürgerkriege hoffte. Die Bewegung der Roten Khmer wollte ein besseres Kambodscha erschaffen, indem sie das Städtische zerstören und einen neuen Bauernkommunismus erschaffen wollte. Das Ziel war es, Kambodscha durch landwirtschaftliche Exporte in eine glorreiche Zukunft zu führen. Die Menschen wurden aus der Großstadt Phnom Penh vertrieben und zu Zwangsarbeit auf den Feldern genötigt. Bereits die Vertreibung forderte viele Opfer. Auch bestimmte Berufsgruppen wie Gelehrte, Ärzte und Wissenschaftler wurden einfach getötet, da man im Fortschritt und Technologie das Böse sah. Unter anderem wurden Bücher verbrannt, die Infrastruktur zerstört und jegliche Art von Individualismus unterdrückt. Ein wirklich dummer Plan. Das Land wurde zu einem riesigen Arbeits- und Gefangenenlager. Es kam zu vielen vielen Massenmorden. Einfach alle, die nicht exakt in die Vorstellung des Regimes der Roten Khmer passten, sich wehrten, aus der Reihe tanzten oder einer Minderheit angehörten wurden getötet, etwa um die 2 Million Menschen. Das Land war von riesigen Massengräbern übersäht, den „Killingfields“, die man heute besichtigen kann. Nahezu eine ganze Generation wurde ausgelöscht, bis 4 Jahre später Vietnam erneut die Macht übernahm. Die Roten Khmer agierten trotzdem im Untergrund weiter, bis 1998, so bestialisch verrückt!!!
DIE FOLGE DES GANZEN IST, dass keiner mehr da war, der etwas von Generation zu Generation weitergegeben konnte…keine wichtigen Erfahrungen, keine guten Werte, keine Traditionen. Kambodscha musste sich, wie ein kleines Straßenkind selbst erziehen und durch das Leben schlagen. Leider fühlte es sich auch das so an. NATÜRLICH haben wir hier auch wundervolle und gütige Menschen kennengelernt und eine Freundschaft mit Sarun gewonnen. Es gibt auch viele Menschen aus anderen Ländern, die sich hier niederlassen und einzelne Khmer und Gemeinschaften an die Hand nehmen um Ihnen zu zeigen, wie man Dinge angeht. Doch sind wir auch oft geschockt gewesen, wie perfide und gemein man behandelt werden kann. TROTZDEM können wir feststellen, dass Kambodscha sich momentan mitten in seiner Entwicklung befindet und man leider gar nicht weiß, wo man zuerst anfangen soll: Landminen entfernen, Bildung und Erziehung, Müll und Umwelt, Tourismus damit Geld reinkommt, Infrastruktur wieder aufbauen… Viele Baustellen - sowohl sinnbildlich als auch wortwörtlich - aber es bewegt sich etwas. Wir sind sehr gespannt, wie sich das Land in den kommenden Jahren entwickelt. KLAR, das Problem haben viele Länder, aber wir waren eben hier und wünschen diesem Land und diesen Menschen vom Herzen alles Gute, viel Kraft, viel Erkenntnis, Frieden und Liebe. Auf Wiedersehen kleine Göre, irgendwie bist du doch in unserem Herzen.
Und während wir diese Worte schreiben, wurde bereits eine neuer Krieg begonnen, bei dem wieder Menschen sterben. Aus der Ferne bin sehr froh und gerührt, dass es so viele Länder und Menschen gibt, die die Möglichkeit haben, so viele Dinge zu unternehmen um die Ukraine zu unterstützen. Meine Gedanken sind aber auch bei meiner Familie in Polen, die nahe am Geschehen leben und hoffentlich weiterhin in Sicherheit bleibt. Ich hab euch lieb.
🇵🇱
O rany, Kambodża, naprawdę mogliśmy być przyjaciółmi. Kiedy cię spotkałam, chciałem cię przytulić, mocno przytulić i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. A potem ugryzłaś mnie w ramię, kopnęłaś w goleń i uderzyłaś mnie w głowę, więc chciałem wepchnąć Cię z całej siły i obiema rękami w czerwony pył drogi. Ale to nic dziwnego w tak młodym kraju. Kambodża ma średni wiek około 25 lat. Dla porównania Niemcy mają średni wiek 45 lat.
A teraz nie możemy już tego obejść. Aby zrozumieć Kambodżę, trzeba było słyszeć o Czerwonych Khmerach. Przede wszystkim dowiedzieliśmy się, że „khmer” oznacza po prostu „kambodżański”. Czerwoni Khmerzy to Czerwoni Kambodżanie. Do tej pory jasne? W porządku. A teraz do wojny domowej. W latach 70. Kambodża została wciągnięta w wojnę wietnamską pod jej wpływem i częściowo zajęta przez Wietnamczyków. Po kilku latach do władzy doszli Czerwoni Khmerzy, z czego ludzie początkowo byli nawet zadowoleni, liczyli na koniec wojen domowych. Ruch Czerwonych Khmerów chciał stworzyć lepszą Kambodżę, niszcząc miasto i tworząc nowy komunizm chłopski. Celem było skierowanie Kambodży ku chwalebnej przyszłości poprzez eksport produktów rolnych. Ludzie zostali wypędzeni z wielkiego miasta Phnom Penh i zmuszeni do pracy przymusowej na polach. Już samo wydalenie pochłonęło wiele ofiar. Niektóre grupy zawodowe, takie jak uczeni, lekarze i naukowcy, zostały po prostu zabite, ponieważ postęp i technologię postrzegano jako zło. Między innymi spalono książki, zniszczono infrastrukturę i stłumiono wszelkiego rodzaju indywidualizm. Naprawdę głupi plan. Kraj stał się ogromnym obozem pracy i więzienia. Było wiele, wiele masowych morderstw. Prawie każdy, kto nie pasował do obrazu reżimu Czerwonych Khmerów, który stawiał opór, który przekroczył linię lub należał do mniejszości, został zabity, około 2 milionów ludzi. Kraj pokryty był ogromnymi masowymi grobami, „Polami Śmierci”, które można dziś zwiedzać. Wyginęło prawie całe pokolenie, aż 4 lata później Wietnam ponownie przejął władzę. Czerwoni Khmerzy nadal działali w podziemiu do 1998 roku, tak szalone!!!
KONSEKWENCJĄ WSZYSTKIEGO JEST to, że nie pozostał nikt, kto mógłby przekazać cokolwiek z pokolenia na pokolenie… żadnych ważnych doświadczeń, żadnych dobrych wartości, żadnych tradycji. Kambodża musiała kształcić się jak małe dziecko ulicy i walczyć przez życie. Niestety tak to też odczuwaliśmy. Oczywiście spotkaliśmy tu także wspaniałych i życzliwych ludzi i zaprzyjaźniliśmy się z Sarunem. Jest też wielu ludzi z innych krajów, którzy osiedlają się tutaj i biorą za rękę poszczególnych Khmerów i społeczności, aby pokazać jak żyć. Ale też często byliśmy zszokowani tym, jak perfidnie i złośliwie można być traktowanym. NADAL możemy stwierdzić, że Kambodża jest obecnie w połowie swojego rozwoju i niestety nie wiadomo od czego zacząć najpierw: usuwanie min, edukacja i szkolenia, odpady i środowisko, turystyka, aby zarabiać pieniądze, odbudowa infrastruktury... Wiele place budowy – w przenośni i dosłownie – ale coś się rusza. Jesteśmy bardzo ciekawi tym, jak kraj będzie się rozwijał w nadchodzących latach. JASNE, wiele krajów mają problemy ale my właśnie tu byliśmy i życzymy temu krajowi, tym ludziom wszystkiego najlepszego, dużo siły, dużo wiedzy, pokoju i miłości. Żegnaj mały bachorze, jakoś jesteś w naszych sercach.
I kiedy piszemy te słowa, rozpoczęła się już nowa wojna, w której ludzie znów umierają. Z daleka jestem bardzo szczęśliwy i wzruszony, że jest tak wiele krajów i ludzi, którzy mają okazję zrobić tak wiele, aby wesprzeć Ukrainę. Moje myśli są również z moją rodziną w Polsce, która mieszka blisko akcji i mam nadzieję, że pozostanie bezpieczna. Kocham was.
🇬🇧
Oh man, Cambodia, we really could have been friends. When I met you, I wanted to hug you, hold you tight and say everything will be fine. And then you bit me on the shoulder, kicked me in the shin, and punched me in the head so I wanted to shove you with all my might and both arms in the red dust of the road. But that's no wonder, in such a young country. Cambodia has an average age of about 25 years. In comparison, Germany has an average age of 45 years.
And now we can't get around it anymore. To understand Cambodia, one must have heard of the Khmer Rouge. First and foremost, we learned that "Khmer" simply means "Cambodian". Khmer Rouge are Red Cambodians. So far clear? Fine. And now for the civil war. Back then, in the 1970s, Cambodia was drawn into the Vietnam War, influenced by it and partly occupied by the Vietnamese. After a few years, the Khmer Rouge came to power, which people were even happy about at first, as they hoped for an end of the civil wars. The Khmer Rouge movement wanted to create a better Cambodia by destroying the urban and creating a new peasant communism. The aim was to propel Cambodia towards a glorious future through agricultural exports. The people were expelled out of the big city of Phnom Penh and forced to do labor in the fields. Already the expulsion claimed many victims. Certain professional groups such as scholars, doctors and scientists were simply killed because progress and technology were viewed as evil. Among other things, books were burned, the infrastructure destroyed and any kind of individualism suppressed. A really stupid plan. The country became a huge labor and prison camp. There were many, many mass murders. Just about everyone who didn't exactly fit the image of the Khmer Rouge regime, who resisted, who stepped out of line or who belonged to a minority was killed, around 2 million people. The country was covered with huge mass graves, the "Killingfields", which can be visited today. Almost a whole generation was wiped out until 4 years later Vietnam took power again. The Khmer Rouge continued to operate underground until 1998, so beastly crazy!!!
THE CONSEQUENCY OF ALL IS that there was almost no one left to pass anything on from generation to generation... no important experiences, no good values, no traditions. Cambodia had to educate itself like a little street kid and struggle through life. Unfortunately, that's how it felt. OF COURSE, we also met wonderful and kind people here and became friends with Sarun. There are also many people from other countries who settle here and take individual Khmer and communities by the hand to show you how to do things. But we have also often been shocked at how perfidiously and meanly one can be treated. STILL, we can state that Cambodia is currently in the middle of its development and unfortunately one does not know where to start first: removing landmines, education and training, waste and the environment, tourism to bring in money, rebuilding infrastructure... Many construction sites - both figuratively and literally - but something is moving. We are very excited to see how the country will develop in the coming years. CLEAR, many countries have that problem, but we were just here and wish this country and these people all the best, a lot of strength, a lot of knowledge, peace and love. Goodbye little brat, somehow you are in our hearts.
And as we write these words, a new war has already begun, in which people are dying again. From a distance I am very happy and touched that there are so many countries and people who have the opportunity to do so many things to support Ukraine. My thoughts are also with my family in Poland, who live close to the action and hopefully remain safe. I like you.Read more