Pucón

In Pucón hebben we besloten anders te leven. De co-knoop is doorgehakt en ineens hebben we niet zo lang meer. Na een week uit mijn neus te vreten gaan we nu leven zoals de andere mensen in het hostel, reizen zoals de Toerist het betaamt: een luchtdicht schema vol met activiteiten. Onder het idee van tijd is schaars en geld moet rollen hadden we bedacht te fietsen, wandelen, paardrijden, skydiven, raften, klimmen, te vliegen naar de woestijn en een paar dagen naar New York te gaan. Maar deze manier van leven bleek snel al niet helemaal voor ons weggelegd. De helft van die activiteiten waren we alsnog te lui voor en een paar uur na de nodige plannen maken en vluchten boeken bleek ik ineens blut.

Maar alsnog plukken we nu de vruchten (zie foto - welke vruchten zijn dat?) van onze enthousiaste organiseer sessie. Toen Ole me na de stormachtige week in Pucón kwam opzoeken werden we allebei verrast met een sneeuwwitte vulkaan op de horizon. En zo besloten we de actiefste vulkaan van Chili te beklimmen. We gingen met een groepje mensen om 6 uur ‘s ochtends op pad. Met ijspriemen en van die spijkerschoenen (wat in stripboeken dan tennisrackets zijn) liepen we 5 uur lang 1400 meter omhoog. Leuk gezegd zo in een zinnetje maar na twee uur was ik al partijtje slecht aan het gaan. Mijn benen voelden helemaal verlept en het was soms wel heel spooky om te vertrouwen op die ijzeren punten op de spekgladde steile ondergrond. Na 5 uur bikkelen en beitelen konden we eindelijk in de vulkanische gaswolken de zucht van verlossing slaken. Vervolgens zijn we de hele vulkaan af gesleed. Met de ijspriem als rem en een plastic slee onder de bips waren we na een uur alweer sleeënd op elkaar botsend en soms koprollend aan de voet van de Villarica vulkaan.

De dag erna werden we met snotterneusje wakker op Ole’s 23e verjaardag! En dat moest natuurlijk ook gevierd worden, dus met sore legs zijn we het ijskoude water in gesprongen en gaan bodyraften. Er wordt gezegd, ook al ziet het er op video’s soms een beetje sullig uit, dat dit doorgaans wel wat spannender is dan normaal raften. Als een familie eendjes moesten we achter de instructeur aan dobberen en zijn we de rivier afgegaan en door stroomversnellingen meegenomen. De golven hebben me omver gegooid, op rotsen gelegd en tegen bomen gesleurd en het was echt ontzettend leuk.

Ole had ook het briljante idee om naar de decathlon te gaan voor het inruilen van een aantal van onze kampeerspullen, aangezien we niet meer zullen kamperen en thuis de spullen al hebben. Nadat hij zei dat we de slaapzakken en matjes ‘maar 1 of 2 keer ofzo’ hadden gebruikt want het beviel ons niet kwam er een onverwachte geur en algemene inspectie. Met spanning wachtte Ole af maar we vielen niet eens door de mand toen mijn sjaal nog uit de slaapzak viel. Het spijt ons als iemand anders nu in onze zweet en stink kwijl etensresten slaapzakken komt te liggen maar we hebben wel dikke flappen teruggekregen💰

Momenteel zitten we in het vliegtuig naar de Atacama woestijn en een gulle vrouw naast me heeft net koekjes aan ons uitgedeeld. Alroight dat was hem weer ❤️

✈️🏜⛺️Read more