Dag 14: Via een omweg terug

De laatste dag is aangebroken van ons weekendje weg. Na het ontbijt nemen we nog even de tijd om de tuin te bekijken, daarna pakken we de tassen in, betalen de rekening en gaan we op weg. We gaan via een omweg terugrijden naar Vitória, maar eerst gaan we nog even op zoek naar de cachoeira(waterval) op het circuito.

De andere dagen waren we de cachoeira nog niet tegengekomen, wat mij een beetje verbaasde. Dus wij op zoek. We vonden het begin van de trail, die er naar toe zou moeten leiden, maar die zag er erg wild uit en stond ons niet aan. We konden ook doorrijden naar de hoofdingang. Daar aangekomen moesten we echter wat betalen om door te mogen rijden. Geld hadden we echter niet meer, omdat de enige (internationale) bank in het dorp mij geen geld wilde geven. De 80m hoge waterval was op zich wel goed te zien vanaf de ingang, dus toch nog kunnen afvinken.

Met een omweg terug. Het idee was een extra lus te maken in westelijke richting. Dan sloegen we die ene lange zandweg over, hoefden we ook geen tol te betalen en dan kwamen we ook even langs een leuk plaatsje genaamd: Santa Maria de Jétiba. Het welkomstbord van de plaats zei, naast het Portugese 'Bem Vindo', ook 'Koomt gaud an'. Huh, wat is dat nou. Is dat Zuid-Afrikaans ofzo? Geen idee.

We besloten een koffietje te doen bij een bakkerijtje. Een blonde vrouw hielp ons vriendelijk. Het was mij opgevallen dat veel van de straatnamen wat Duits aandeden (Rua Kurt Karl Kerckhof en Rua Frederico Grulke bijvoorbeeld). Dus ik vraag daar naar en dat klopte. Het dorp is gesticht door Duitse immigranten. Ze vertelde ook dat ze een eigen dialect hebben dat heet: 'pomerano'. Een soort mix van Duits, Pools en Portugees. Dat is in het dorp zelfs de officiële taal, dus vandaar dat welkomstbord. Aha...

We gaan door. De weg slingert door de bergen langs bossen en weilanden, hier en daar is het echt schilderachtig mooi. We komen opnieuw door Santa Leopoldina. We doen lekker rustig aan en laten veel auto's ons passeren. We schrikken even als ik moet uitwijken voor een hond die besloten had om vlak langs de weg te gaan liggen slapen. Even verder stoppen we en proberen we wat mango's uit een boom te gooien. Dat lukt wel, maar alleen onrijpe. Toen zag Silvania opeens een groot wespennest in de boom hangen. Dat maakte het gooien nogal gevaarlijk, dus gelijk maar gestopt daarmee. Die wespen hier zijn geen lieverdjes.

Thuis aangekomen besluiten we nog even wat te gaan eten in Villa Capixaba We hadden zin in pizza. Dus wij naar Franguinho Batuta. We besluiten gelijk ook eens zo'n 'biertoren'(Torre de chopp) te proberen. Een kleine is anderhalve liter, dat is meer dan genoeg voor ons. Ze stoppen er een koude ijzeren staaf in waardoor je steeds een vers koud biertje voor jezelf kan tappen.

De pizza portuguesa bleek wel lekker, maar er zat zo verschrikkelijk veel vlees op dat ik er snel vol van zat. Ik kwam maar tot de helft, ook Silvania had nog wat over van haar pizza met tonijn. Vanuit het restaurant zagen we twee mensen op zoek naar blikjes in de afvalcontainer. Die zoeken ze voor het statiegeld. Ik weet niet of ze veel konden vinden, maar we hebben ze de rest van onze pizza maar gegeven. Volgens Silvania zaten ze aan de cachaca (rum), een beetje vlees daarbij is wel lekker.Read more