Reset search
Brasil de novoBrasil de novo
SatelliteEdit route

Brasil de novo

December 2019 - January 2020
Terug naar Brasil! Read more
  • 23footprints
  • 2countries
  • 26days
  • 118photos
  • 0videos
  • 9.5kkilometers
  • 9.1kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerBrasil de novo
    Day 1

    Heenreis

    December 16, 2019 in the Netherlands ⋅ ⛅ 8 °C

    Daar gaan we weer! Terug naar Brasil. Terug naar de (schoon)familie, samen genieten en het zonnetje zoeken. We hebben er zin in!

    De voorbereidingen waren dit jaar wat last minute vanwege de verhuizing en verjaardag van Sil op de dag voor vertrek. Maar wees gerust, de koffers zitten weer propvol kleding, chocola en cadeaus voor de familie. Om de koffer dicht te kunnen krijgen moest ik zelfs een gedeelte van mijn kleding achterlaten. Ach ja, die extra lange broek en trui ga ik toch niet nodig hebben!

    Lekker op tijd waren we met bus 470 mee naar Schiphol. Het voelde toch wel even spijtig om ons nieuwe huisje achter te laten voor de kerst. Zijn we net een beetje gewend en ingericht en dan vliegen we alweer weg van huis. Voor vier weken zelfs. Dus, tot volgend jaar huisje!

    Bij de incheckbalie hadden we gelijk even een uitdaging. Thuis op de weegschaal woog mijn koffer nog 18 kilo, daar woog hij opeens 28 kilo! Oeps, 5 kilo teveel. Bijbetalen bleek geen reëele optie (€100, ja dag!). Dus herpakken. De meest zware dingen in Silvania's bagage erbij en wat extra kleding in de handbagage. Nog een keer wegen: 24,4 kilo. Ik vraag aan de dame: 'Is er een marge?' Die was er niet, maar het was toch goed. :D We mochten door zonder bijbetalen. Ik zie het maar als verjaardagscadeautje voor Sil van KLM ;)

    De vlucht naar Frankfurt verliep soepel, de overstap met treintje naar de andere terminal ook. Bij de incheck naar Sao Paolo mochten we nog even de rij passeren. Waarom weten we niet, iets met 'groep 4'. Prima, gewoon doorlopen en stoeltje zoeken. De internationale vlucht was lang. Dat is nou eenmaal zo. Maar een diner, wat turbulentie, 3 films, wat spelletjes, een tukkie en een ontbijtje later zijn we er weer: Brasil!

    We moesten nog wel even een run maken over het immense vliegveld van Sao Paulo van de ene naar de andere terminal om gelukkig net op tijd met koffie in de hand (dat wel natuurlijk) bij de incheck aan te komen. Hierbij zat gelukkig alles mee qua bagage ophalen, douane, bagage wegbrengen en weer douane, anders was het echt kiele kiele geweest.

    Nu zitten we in vliegtuig 3. Silvania praat wat met de buurvrouw, ik tik mijn verhaaltje, de koffiekar komt dichterbij en Vitória ook.
    We zijn er bijna!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 2

    Dag 1: Aankomst

    December 17, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 31 °C

    Op het vliegveld gelijk de huurauto opgehaald bij de balie. We kregen een cactus mee. Of een citroen, wat je wilt. Een Citroën Cactus dus, een gloednieuw glanzende automaat met airco. Het was een bekende rit naar het huis van moeder en vader die we zonder navigatie aflegde. De snelweg was een beetje opgeknapt, geen gaten meer. Ook de straat bij het huis was inmiddels verhard aangelegd.

    We haalden de koffers uit de auto. Vader Eduardo had naast het huis een afdakje gebouwd. Ik weet niet of het als carport was bedoeld, maar de auto paste er in ieder geval niet onder. Gelukkig hebben we een iets kleinere auto dan vorig jaar. Ik heb de auto er maar voor geparkeerd, toch nog mooi en veilig binnen het hek.

    We waren nog maar net binnen en 'todo mundo' arriveert ook. De hele familie kwam langs inclusief kids. Een warm weerzien volgde en leuk om gelijk op de eerste dag iedereen weer gezien te hebben. Voor mij een prettig weerzien van de schoonfamilie, voor Silvania is het echt thuiskomen.

    Het hoogtepunt was niet onze aankomst, maar de aankomst van het kersverse babytje van een paar dagen oud van Lucimar en haar vriend. Zo'n klein rood hummeltje in veelsteveel kleding die lekker lag te slapen in moeders armen. Deze werd natuurlijk uitgebreid bewonderd en bejubeld door iedereen.

    Na wat bijgepraat te hebben met iedereen moesten we echt even gaan liggen. We waren helemaal kapot. We hadden ook maar weinig kunnen slapen in het vliegtuig. Terwijl wij sliepen werd er eten gemaakt: rijst, spaghetti, kip en bietensalade. Lekker hoor!

    Na wat geholpen te hebben met schoonmaken en het bed opgemaakt te hebben, gingen we naar de bovenverdieping. Even met zijn allen naar het babytje kijken. Ondertussen draaide Edimar wat plaatjes op zijn oude stereo. De Beegees, de brazilliaanse equivalent van Doe Maar en oude gospelmuziek. Nogal klein, druk en vol daar, maar ook veel liefde, vrolijkheid en gezelligheid.

    Toen iedereen weg was en het hele huis weer rustig was geworden werd het tijd om lekker te douchen, nog even wat te eten, te praten en te rusten. Daarna lekker op tijd naar bed gegaan.

    In al de drukte heb ik eigenlijk geen foto's gemaakt. Alleen een paar van in en rondom het huis....    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 4

    Dag 2/3: Acclimatiseren

    December 19, 2019 in Brazil ⋅ ☁️ 31 °C

    De eerste dagen hebben we echt nodig om te acclimatiseren. Ik het meeste, maar Silvania ook. Het tijdverschil en het andere klimaat maakt dat we snel moe zijn en het liefst dichtbij huis blijven.

    De tweede dag zijn we eind van de middag nog even een biertje wezen drinken bij de bar om de hoek. De dag erna zijn we naar het centrum geweest. Silvania wilde even langs de tandarts voor een check. En dan konden we gelijk even met Tania, haar zus, langs haar werk om iets te regelen.

    Verder een beetje thuis rondhangen, wat kletsen, mijn Portugees ophalen, Brazilliaanse tv kijken en tussen de middag ff een dutje doen. Lekker rustig aan!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 5

    Dag 4/5: Vargem Alta

    December 20, 2019 in Brazil ⋅ ⛅ 28 °C

    Het handige van een huurauto tot je beschikking hebben is dat je er gewoon ff tussenuit kan. Even een nachtje ergens anders heen: frisse lucht, andere plek, andere vrienden en kennissen ontmoeten.

    Dus stapten we in de auto op weg naar Vargem Alta om daar (eventueel, als dat uit zou komen, afspraak was wat losjes gemaakt) een nachtje te blijven. Een hele mooie rit langs bergen, watervallen, bossen en weilanden. Neefje Victor ging ook mee.

    We gingen weer naar Diemas en Betsy, maar er waren nog meer mensen daar, die Silvania ook kent van vroeger. Heel gezellig dus, en voor mij ook een beetje druk moet ik zeggen. Silvania heeft lekker gekletst, ik heb met Victor een beetje de boel verkend daar. Vorig jaar zijn we ook daar te gast geweest. Vargem Alta is een mooie groene plaats die wat meer in het binnenland ligt. Veel andere planten en vogels dan in Vitória. Het is daar ook bijna 10 graden frisser dan aan de kust.

    Zoals verwacht werden we gastvrij ontvangen en was al snel duidelijk dat een nachtje blijven geen enkel probleem was. Dus de tassen kobden uit de auto en de chauffeur (ik dus) mocht ook een biertje drinken. :)
    Sowieso aan drinken en eten was er weer geen gebrek. Het gaat er gastvrij aan toe.

    Victor was nog niet eerder in Vargem Alta geweest, ik wel, dus ik heb hem even rondgeleid langs de bananenplanten en de andere fruit en groenten, langs de kippen en de vissen (nieuw) en ook samen op zoek naar salamanders. Zeker toen ik tijdens het koffie drinken opeens een hele mooie grote groene salamander zag buiten op een muur. Die mooie grote groene was helaas veel te snel voor mij om goed te fotograferen, de kleinere, minder mooie, bruine exemplaren bleven natuurlijk wel gewoon zitten. Beetje jammer.

    De volgende dag moesten we al direct na de koffie weg want we zouden bij andere vrienden in Vitória de voetbalwedstrijd Flamengo-Liverpool gaan kijken om een of andere wereldbeker. Prestigieus, en dus belangrijk! Dus iedereen hier wil die wedstrijd zien en wij uiteraard ook.

    Voor we weg gingen hebben we nog samen gebeden met buurman Tininho die daar altijd op de koffie komt. Erg mooi moment, mooie vent is dat. En toen was het echt tijd om weg te gaan.

    Op de terugweg zijn we nog even langs Pedra Azul gereden om te lunchen bij Ronchi, een leuke 'biertuin' die we vorig jaar ontdekt hebben. Ook leuk voor Victor om Pedra Azul even te zien. Hij was die dag jarig en werd veertien jaar, dus prima dag voor een uitje en een extra taartje bij de lunch.

    Door werkzaamheden en langzaam verkeer in de bergen (vervelende vrachtwagens) kwamen we te laat aan in Vitória. De wedstrijd was allang bezig, dus eenmaal daar bleek daar dan ook niemand meer te zijn. Lekker losjes allemaal. Dus wij naar huis om daar de wedstrijd te gaan kijken. Gezellig met Papa en Victor gekeken in mijn Flamengoshirt. Helaas na verlenging 1-0 verloren. Maar Flamengo heeft goed gespeeld en laten zien dat ze mee kunnen met de Europese top. Netjes hoor! Flamengoooooo!

    De dag hebben we afgesloten bij Franguinho Patuta, een kiprestaurant in de stad. Victor weer meegenomen want het was immers nog steeds zijn verjaardag! Dat restaurant is ook een favoriet van vorig jaar. Ze hebben daar niet alleen kip, maar van alles. We hebben lekker gefrituurde garnalen en vis gegeten, met patat en een ijsje toe. Sil nam uiteraard cocossmaak. Ik probeerde een ijsje met de smaak 'Acai met paceco'. Acai is een rode vrucht. Vind ik lekker. Paceco blijkt een soort pindakaas. Wist ik veel. Een bijzondere combinatie moet ik zeggen....    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 7

    Dag 6: Typische zondag voor kerst

    December 22, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 31 °C

    Ook hier is het bijna kerst, dus familiebezoek. Er kwamen drie tantes langs die ik nog niet kende, en ook Gilmar(broer) en Sara (nichtje) met haar zoontje. Maar die komen zo vaak, dat noem je dan geen bezoek meer. Silvania wilde eigenlijk het huis schoonmaken, maar daar kwam dus weinig van. En ik wilde eigenlijk gewoon helemaal niks doen, maar daar kwam dus ook weinig van. Beetje bijzitten bij de tantes die op bezoek kwamen, beetje Silvania helpen, beetje relaxen. En een dag schiet zo voorbij.

    Groepsgesprekken in het Braziliaans zijn nog steeds lastig te volgen voor mij, en daardoor ook een beetje vermoeiend. Ik vond het een prima idee dat we gingen wandelen en een 'chupie chup' gingen halen. Dat zijn huisgemaakte ijsjes in plastic zakjes die je een stukje verderop bij iemand kan kopen. Iemand die bij een busstation en een voetbalveldje woont, een veranda heeft en een klein winkeltje is begonnen met ijsjes, chips, snoep, maar ook bier en sigaren. Voor elk wat wils dus.

    Dat wandelen moet je je niet op een Hollandse manier voorstellen. Zie het als slenteren op zo'n manier dat een 80 jarige en een peuter het tempo allebei makkelijk kunnen bijhouden. 'Tempo' is eigenlijk niet echt van toepassing. Daarvoor wordt er veel te veel stilgestaan en gepraat met buren. En toen we nog maar net de ijsjes hadden wilde men alweer terug naar huis. Dat vond ik zelf wel een beetje vlot, en gelukkig iedereen onder de 40 was het met me eens, dus bleven wij achter.

    Beetje voetbal kijken, ijsje eten, mango's rapen en nog een beetje praten met iemand die Edimar kent. We hadden een mooi zwembad gezien en Silvania wilde weten of dat enkel privé wordt gebruikt, of dat wij er eventueel ook een keer van gebruik zouden kunnen maken. Dat bleek geloof ik wel te kunnen, dus wie weet!

    Savonds zijn we nog met Mama mee geweest naar haar kerk. Een mooie dienst met veel jonge mensen. En af en toe gaat het er wat heftig aan toe, de manier van zingen, het volume, de hallelujas. Het is allemaal standje 10. Maar ik wen er aan. Ik zie ook de passie daarin, de toewijding, en dat is absoluut mooi.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 9

    Dag 8: Kerstavond

    December 24, 2019 in Brazil ⋅ ⛅ 30 °C

    Eerst even dag 7. Daar kunnen we kort over zijn. We zijn even naar Campo Grande (wijk met veel winkels) gegaan voor wat boodschappen, onder andere nieuwe kleren voor Victor, en hebben gegeten bij 'ons restaurant'. Dat is wel leuk trouwens. Dat is een typisch buffetrestaurantje waar gewone mensen (#locals) hier warm eten tussen de middag. Je gooit je bord vol en vervolgens wordt je bord gewogen bij de kassa. Goed eten voor een goede prijs.

    Dag 8 dan. Die stond in het teken van de churrasco (bbq) met de familie. Iedereen zou komen dus het huis werd even goed opgeruimd, schoongemaakt, vlees uit de vriezer gehaald en alles klaargemaakt voor een vrolijke avond.

    Silvania had de dag ervoor nog geïnformeerd bij een kapper en als ze er een beetje op tijd zou zijn kon ze er wel terecht voor een nieuw kerstkleurtje. Dat zou echter wel even gaan duren, dus we hadden besloten dat het beter zou zijn als ze alleen zou gaan met de auto. Daar had ik daarna nog wel even twijfels over, maar uiteindelijk bleef ze 6 uur lang weg.. dus beter zo! Uiteindelijk alles helemaal goed gegaan en natuurlijk helemaal blij met het nieuwe kapsel.

    Nu was het wachten op de aankomst van de familie zodat de churrasco kon gaan beginnen. In het bijzonder ook wachten op de feijao tropeiro, een echt feestgerecht hier (zwarte bonen en groente) dat bij de bbq hoort. Een van de zussen zou dat thuis maken en mee nemen.

    Buiten hing het al even in de lucht. Een enorme regenbui. Zo'n lekker tropisch buitje dat lekker hard gaat, de straten in rivieren verandert en onder aan de heuvel vast de nodige overlast veroorzaakt. Hier viel dat op zich wel mee.
    Wel viel nog even de stroom een momentje uit in de wijk. Ik zag het licht in de wijk uit.... en... aan gaan. Niemand leek er van op te kijken.

    Na wat whatsappen en bellen haakte eenderde van de familie uiteindelijk toch af voor de churrasco. Dat viel nogal een beetje tegen. Dat betekent geen vol huis en geen feijao tropeiro. Echter, wel veel vlees uit de vriezer en rijst genoeg, dus gewoon maar beginnen en het gezellig maken met elkaar.

    Edimar (oudste broer) is chef-bbq hier, maar hij was even naar de kerstavond dienst in de kerk. Dus ik de bbq aansteken samen met Gilmar (jongste broer). Dat werd een soort ouderwets fikkie stoken met wat we maar konden vinden aan nog droog brandbaar spul. Toiletpapier, stokjes, een soort gel met alcohol... het was een beetje improviseren, maar we hadden niks anders, en buiten was alles nat. Het duurde even, maar vooral de vondst van een kartonnen doos, hielp om de bbq uiteindelijk goed heet te krijgen.

    Vlees, worstjes, kipvleugels, alles lekker staan bakken daar tot laat in de avond op de veranda. Ondertussen natuurlijk de nodige muziek en gezelligheid. Edimar en gezin erbij, Papa in de nette kleren en Silvania was dj. Dat laatste betekent veel latijnse dansmuziek en vooral Gusttavo Lima. Mama had echter zin in authentieke volksmuziek met veel accordeon. Dat zal wel iets van vroeger zijn. Ze (81 jaar bijna) had het aangezet in de woonkamer en had er enorm veel plezier mee, wat echt fantastisch is om te zien.

    Allebei de soorten muziek stonden tegelijk heel hard aan. Uiteindelijk heeft de moderne muziek de wedstrijd gewonnen en werd de avond afgesloten met een dansje en een fotosessie. Toch een geslaagde avond, allemaal blije gezichten!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 10

    Dag 9 en 10: De Kerstdagen

    December 25, 2019 in Brazil ⋅ 🌧 26 °C

    Na de kerstavond Gilmar was blijven slapen hier en die wilde graag naar huis. Dus wij boden aan om hem thuis te brengen, dat is 10 minuten met de auto. Konden we gelijk even tanken en waren wij er gelijk ook even uit. Het had die ochtend ook nog veel geregend, maar onderweg viel de overlast daarvan wel mee.

    Het idee ontstond om even te kijken hoe Ilma kerst aan het vieren was bij Donna Amelia. Ilma en familie kende ik al, Donna Amelia nog niet. 'Maar we zijn toch niet uitgenodigd?', vroeg ik heel Hollands. 'Dat hoeft hier niet, je mag gewoon langskomen. Dat is de Brazilliaanse spirit.', kreeg ik als antwoord. 'Ok..'

    We werden inderdaad gastvrij ontvangen. Uiteraard. De hele familie was daar aanwezig, beetje kletsen, kaarten, dansen, spelen, drinken, lekker losjes allemaal. We kregen een biertje, Silvania aan de praat met oude bekenden, ik schoof aan bij het kaarten.

    Ze speelden een soort hartenjagen, maar dan net ff anders. Na een tijdje kijken dacht ik de grote lijn van het spel wel ongeveer door te hebben. Er kwam een plaatsje vrij aan tafel en ik kon ook aanschuiven. Ok dan! Een paar rondjes gespeeld, met hier en daar wat hulp natuurlijk, en ging redelijk.

    Later hebben we nog een tijdje staan praten in de keuken met Donna Amelia. Al 81, maar zeer vitaal. Leuk om te horen hoe ze leeft, hoe ze denkt en wat ze doet om wat extra geld te verdienen. Ze maakt pizzas voor vaste klanten, met name voor een drietal schoolkantines. Volledig natuurlijk, volgens echt Italiaans recept, met honderden tegelijk, allemaal in dat huisje daar. Respect! Ik was er gelijk benieuwd naar, maar nu zijn er geen pizza's helaas. Het is schoolvakantie.

    Afscheid genomen en naar huis gereden. Daar bleek het volgende feestje alweer te zijn begonnen. De zus die er gister niet was, was vandaag gekomen met haar nieuwe vriend. Ook waren er een aantal nichtjes. Er was eten en de bbq en de muziek stond al weer aan. Het was gezellig, veel foto's gemaakt (zie fb) en een beetje gepraat met Edimar.

    Iedereen was wel een beetje moe. Dat het niet zo laat zou worden was wel snel duidelijk. Toen stootte Silvania nog even hard haar hoofd toen ze iets uit de koelkast haalde. Aiii.. Flinke bult en hoofdpijn. Daarmee was het feest voor haar gelijk helemaal over, en voor de anderen was dat ook maar gelijk het moment om naar huis te gaan. Maar wees gerust. Ze heeft goed geslapen en de volgende dag ging het alweer stukken beter.

    De tweede kerstdag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Een gat in de dag slapen, wat rondhangen in huis, beetje opruimen daar, nog even een dweil er doorheen en de dag was alweer ver gevorderd.

    Eind van de middag zijn we wel nog even naar Super Pao gegaan in Vila Capixaba, dat is een brood en banketzaak plus lunchroom in de wijk waar Silvania is opgegroeid. Lekker broodje gegeten met een heerlijke suco. Sap van vers tropisch fruit, zoals we dat in Nederland eigenlijk niet kennen. Ons tropisch fruit is niet zo vers als hier.

    Daarna nog even een biertje gedaan bij een leuk cafeetje om de hoek. In de lunchroom kwam Silvania al een oude bekende tegen, bij het café opnieuw. Leuk die spontane ontmoetingen!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 12

    Dag 11: Naar Santa Teresa

    December 27, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 25 °C

    Dit weekend gaan we er even tussenuit met z'n tweeën. Bestemming: Santa Teresa. Een bergdorpje 2 uur rijden verderop. Daar staat een chaletje op ons te wachten om ons een gezellig onderkomen te bieden voor een lekker weekendje weg.

    Als route daar naar toe kon ik kiezen tussen de snelweg inclusief stukje tolweg of de regionale weggetjes binnendoor. Qua tijd maakte het geen verschil, dus het uiteraard het binnendoor weggetje gekozen. Ik neem aan dat elke Oostwaard dat zou doen ;).

    De eerste helft van de route, tot Santa Leopoldina, bleek het zo mooi als ik vantevoren ook had gehoopt. Weidse uitzichten, weilanden met bergtoppen erachter, slingerende wegen door heuvelachtig landschap, fantastisch mooi en lekker rijden op goed asfalt. Na Santa Leopoldina werd de weg wat avontuurlijker.

    Het ging nog meer slingeren en het gebied werd bosachtiger, we gingen echt dieper de bergen en bossen in. Naast het uitzicht verdween ook het asfalt, dit maakte plaats voor een soort verharde zandweg. De snelheid ging dus wat terug en ik werd nog een beetje alerter achter het stuur. Gelukkig heb ik ondertussen wat ervaring met dit soort wegen. Gewoon rustig aan doen, goed opletten en lekker sturen om de gaten, greppels en eventuele obstakels heen.

    Het werd tijd voor een pauze. Ik wilde stoppen bij Cachoeira de Veu. Er was wat reclame voor langs de weg, dus ik verwachtte wel dat er iig iets te eten en drinken zou zijn. Dat bleek ook het geval. Ze hadden er zelfs een heel park van gemaakt met wat zwembaden, restaurant, tuin en enzovoort.

    De daadwerkelijke waterval lag een stukje verderop in het bos aan het eind van een trilha, een trail dus, een smal klauterpad door het bos. Ik ben even snel heen en weer gerend voor een foto van de waterval, maar pakte onderweg ook nog even een mooie calango (salamander) mee.

    Na wat rondkijken en nog wat foto's hebben we de reis hervat. We waren daarna snel in Santa Teresa en hadden de entree van het Circuito Caravaggio ook makkelijk gevonden. Dat circuito bleek een lusvormige route door de bergen en het bos van ongeveer 16 km. Aan die weg lagen verspreid verschillende huizen en gelegenheden zoals pousada's, een restaurantje, een barretje, een wijngaard met winkel, een uitzichtpunt, een kerkje en een waterval. Ook kan je er met quads een rondje rijden over 'het circuit'. Beetje toeristisch dus, maar niet op een vervelende manier.

    Onze bestemming op het circuitpp was pousada Villagio Zamprogno en lag op 8km in het circuit. Het heeft een restaurant, een bierbrouwerij en verhuurt ook een chalet. Na de tassen in het chaletje gelegd te hebben, gelijk gevraagd of we nog wat konden eten in het restaurant.

    Het pousada wordt gerund door een italiaans echtpaar. De eigenares kon nog wel wat maken in het restaurant, maar er was beperkte keuze want het was nogal rustig. Sterker nog, we waren de enigen aanwezig. Later het weekend bleek dat men voornamelijk op de dag gasten ontvangt van 10 tot 18, wisten wij veel. Wij kwamen daar blijkbaar aan tegen sluitingstijd.

    De gastvrijheid was groot! We hebben wat gekletst met de eigenaars en uiteraard een biertje geprobeerd uit hun brouwerij. Als diner hadden we gekozen voor een soort aardappelschotel, een parmezano, als ik het goed onthouden heb. Dat bleek een voltreffer. Sjonge wat was dat lekker zeg. Het was een gepaneerde runderschnitzel zoals ik die nooit gegeten had met puree en kaas, met daarnaast een frisse salade met onder andere mango. Heerlijk!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 13

    Dag 12: Shoppen en kolibries

    December 28, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 24 °C

    We hadden geen vastomlijnd plan voor dit weekend. Ik had natuurlijk wel een beetje gekeken of er te doen was, maar wat we uiteindelijk wanneer gaan doen bekijken we dan ter plekke wel. Dat werkt het beste voor ons.

    Na het prima ontbijt van vers brood en fruit zijn we het circuito afgereden en naar het stadje van Santa Teresa gegaan. Eerst wat rondgelopen op de plaatselijke versmarkt. Veel lokale groente en fruit, maar die hadden we niet nodig want in het chaletje kon er toch niet gekookt worden. Wel koffie gekocht van twee mannetjes. Schitterend stel. Een rappe kleine met een hoed en kromme rug en een wat slomere lange met een glazen oog. Jammer dat ik geen foto genomen heb.

    Daarna wat winkels bezocht en wat geshopt, onder andere nieuwe slippers, een cadeautje voor Lucimar, wat vitaminen voor de hond van Edimar en een nieuwe hoed voor mij voor Ano Novo, nieuwjaar.

    Ik had op de kaart een parkje gezien dus daar ook even heen gewandeld. Dat bleek vol te staan met levensgrote kerstmannen en andersoortige kerstgerelateerde dingen. Daar wat foto's gemaakt en daarna een sapje en een caipirinha gedronken bij een gezellig tentje om de hoek, wat ook gerund wordt door Italianen. Eten hebben we daar niet gedaan, maar bij de self-service om de hoek. Dat is de helft goedkoper en ook altijd prima.

    We wilden nog wat shoppen maar de winkels waren dicht gegaan om 13 uur, dus dat ging niet door. Ik had wel een ander park gezien in de buurt wat wellicht wel leuk was, daar hadden ze ook vogels en dieren. Dus wij de auto opgehaald en daarheen gegaan.

    Dat park bleek best redelijk groot te zijn en bleek ook gratis. We hoefden geen entree te betalen, maar er was dan ook niks te eten of drinken. Ook was niet alles open, maar er was nog genoeg te zien over. De naam van het park is Musea de Biologia Prof. Mello Leitão. Het biologiemuseum van professor Mello dus. Naast levende dieren, vogels, schilpadden en slangen, bevat het museum ook veel opgezette dieren.

    De grote hit was echter de observatieplek voor kolibries. Tientallen kolibries vlogen af en aan en slurpten water uit hangende glazen flessen. Erg tof. Je kon heel dichtbij komen en dan stond je dus midden tussen het zoemende geluid van hun vleugels. Erg leuk!    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English