Tyhjennä haku
Brasil de novo
  • De Oostwaardjes
jouluk. 2019 – tammik. 2020

Brasil de novo

Terug naar Brasil! Lue lisää
SeuraaYhteenvetoKalenteriJaaJaaToivelista
Uusin ensin
  • Matkan aloitus
    16. joulukuuta 2019
    De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja
    Alles moest open
    SchipholFrankfurtSao Paolo

    Heenreis

    16. joulukuuta 2019, Alankomaat ⋅ ⛅ 8 °C

    Daar gaan we weer! Terug naar Brasil. Terug naar de (schoon)familie, samen genieten en het zonnetje zoeken. We hebben er zin in!

    De voorbereidingen waren dit jaar wat last minute vanwege de verhuizing en verjaardag van Sil op de dag voor vertrek. Maar wees gerust, de koffers zitten weer propvol kleding, chocola en cadeaus voor de familie. Om de koffer dicht te kunnen krijgen moest ik zelfs een gedeelte van mijn kleding achterlaten. Ach ja, die extra lange broek en trui ga ik toch niet nodig hebben!

    Lekker op tijd waren we met bus 470 mee naar Schiphol. Het voelde toch wel even spijtig om ons nieuwe huisje achter te laten voor de kerst. Zijn we net een beetje gewend en ingericht en dan vliegen we alweer weg van huis. Voor vier weken zelfs. Dus, tot volgend jaar huisje!

    Bij de incheckbalie hadden we gelijk even een uitdaging. Thuis op de weegschaal woog mijn koffer nog 18 kilo, daar woog hij opeens 28 kilo! Oeps, 5 kilo teveel. Bijbetalen bleek geen reëele optie (€100, ja dag!). Dus herpakken. De meest zware dingen in Silvania's bagage erbij en wat extra kleding in de handbagage. Nog een keer wegen: 24,4 kilo. Ik vraag aan de dame: 'Is er een marge?' Die was er niet, maar het was toch goed. :D We mochten door zonder bijbetalen. Ik zie het maar als verjaardagscadeautje voor Sil van KLM ;)

    De vlucht naar Frankfurt verliep soepel, de overstap met treintje naar de andere terminal ook. Bij de incheck naar Sao Paolo mochten we nog even de rij passeren. Waarom weten we niet, iets met 'groep 4'. Prima, gewoon doorlopen en stoeltje zoeken. De internationale vlucht was lang. Dat is nou eenmaal zo. Maar een diner, wat turbulentie, 3 films, wat spelletjes, een tukkie en een ontbijtje later zijn we er weer: Brasil!

    We moesten nog wel even een run maken over het immense vliegveld van Sao Paulo van de ene naar de andere terminal om gelukkig net op tijd met koffie in de hand (dat wel natuurlijk) bij de incheck aan te komen. Hierbij zat gelukkig alles mee qua bagage ophalen, douane, bagage wegbrengen en weer douane, anders was het echt kiele kiele geweest.

    Nu zitten we in vliegtuig 3. Silvania praat wat met de buurvrouw, ik tik mijn verhaaltje, de koffiekar komt dichterbij en Vitória ook.
    We zijn er bijna!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 1: Aankomst

    17. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 31 °C

    Op het vliegveld gelijk de huurauto opgehaald bij de balie. We kregen een cactus mee. Of een citroen, wat je wilt. Een Citroën Cactus dus, een gloednieuw glanzende automaat met airco. Het was een bekende rit naar het huis van moeder en vader die we zonder navigatie aflegde. De snelweg was een beetje opgeknapt, geen gaten meer. Ook de straat bij het huis was inmiddels verhard aangelegd.

    We haalden de koffers uit de auto. Vader Eduardo had naast het huis een afdakje gebouwd. Ik weet niet of het als carport was bedoeld, maar de auto paste er in ieder geval niet onder. Gelukkig hebben we een iets kleinere auto dan vorig jaar. Ik heb de auto er maar voor geparkeerd, toch nog mooi en veilig binnen het hek.

    We waren nog maar net binnen en 'todo mundo' arriveert ook. De hele familie kwam langs inclusief kids. Een warm weerzien volgde en leuk om gelijk op de eerste dag iedereen weer gezien te hebben. Voor mij een prettig weerzien van de schoonfamilie, voor Silvania is het echt thuiskomen.

    Het hoogtepunt was niet onze aankomst, maar de aankomst van het kersverse babytje van een paar dagen oud van Lucimar en haar vriend. Zo'n klein rood hummeltje in veelsteveel kleding die lekker lag te slapen in moeders armen. Deze werd natuurlijk uitgebreid bewonderd en bejubeld door iedereen.

    Na wat bijgepraat te hebben met iedereen moesten we echt even gaan liggen. We waren helemaal kapot. We hadden ook maar weinig kunnen slapen in het vliegtuig. Terwijl wij sliepen werd er eten gemaakt: rijst, spaghetti, kip en bietensalade. Lekker hoor!

    Na wat geholpen te hebben met schoonmaken en het bed opgemaakt te hebben, gingen we naar de bovenverdieping. Even met zijn allen naar het babytje kijken. Ondertussen draaide Edimar wat plaatjes op zijn oude stereo. De Beegees, de brazilliaanse equivalent van Doe Maar en oude gospelmuziek. Nogal klein, druk en vol daar, maar ook veel liefde, vrolijkheid en gezelligheid.

    Toen iedereen weg was en het hele huis weer rustig was geworden werd het tijd om lekker te douchen, nog even wat te eten, te praten en te rusten. Daarna lekker op tijd naar bed gegaan.

    In al de drukte heb ik eigenlijk geen foto's gemaakt. Alleen een paar van in en rondom het huis....    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja
    Lunch = warm eten
    Herrieschopper

    Dag 2/3: Acclimatiseren

    19. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☁️ 31 °C

    De eerste dagen hebben we echt nodig om te acclimatiseren. Ik het meeste, maar Silvania ook. Het tijdverschil en het andere klimaat maakt dat we snel moe zijn en het liefst dichtbij huis blijven.

    De tweede dag zijn we eind van de middag nog even een biertje wezen drinken bij de bar om de hoek. De dag erna zijn we naar het centrum geweest. Silvania wilde even langs de tandarts voor een check. En dan konden we gelijk even met Tania, haar zus, langs haar werk om iets te regelen.

    Verder een beetje thuis rondhangen, wat kletsen, mijn Portugees ophalen, Brazilliaanse tv kijken en tussen de middag ff een dutje doen. Lekker rustig aan!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 4/5: Vargem Alta

    20. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ⛅ 28 °C

    Het handige van een huurauto tot je beschikking hebben is dat je er gewoon ff tussenuit kan. Even een nachtje ergens anders heen: frisse lucht, andere plek, andere vrienden en kennissen ontmoeten.

    Dus stapten we in de auto op weg naar Vargem Alta om daar (eventueel, als dat uit zou komen, afspraak was wat losjes gemaakt) een nachtje te blijven. Een hele mooie rit langs bergen, watervallen, bossen en weilanden. Neefje Victor ging ook mee.

    We gingen weer naar Diemas en Betsy, maar er waren nog meer mensen daar, die Silvania ook kent van vroeger. Heel gezellig dus, en voor mij ook een beetje druk moet ik zeggen. Silvania heeft lekker gekletst, ik heb met Victor een beetje de boel verkend daar. Vorig jaar zijn we ook daar te gast geweest. Vargem Alta is een mooie groene plaats die wat meer in het binnenland ligt. Veel andere planten en vogels dan in Vitória. Het is daar ook bijna 10 graden frisser dan aan de kust.

    Zoals verwacht werden we gastvrij ontvangen en was al snel duidelijk dat een nachtje blijven geen enkel probleem was. Dus de tassen kobden uit de auto en de chauffeur (ik dus) mocht ook een biertje drinken. :)
    Sowieso aan drinken en eten was er weer geen gebrek. Het gaat er gastvrij aan toe.

    Victor was nog niet eerder in Vargem Alta geweest, ik wel, dus ik heb hem even rondgeleid langs de bananenplanten en de andere fruit en groenten, langs de kippen en de vissen (nieuw) en ook samen op zoek naar salamanders. Zeker toen ik tijdens het koffie drinken opeens een hele mooie grote groene salamander zag buiten op een muur. Die mooie grote groene was helaas veel te snel voor mij om goed te fotograferen, de kleinere, minder mooie, bruine exemplaren bleven natuurlijk wel gewoon zitten. Beetje jammer.

    De volgende dag moesten we al direct na de koffie weg want we zouden bij andere vrienden in Vitória de voetbalwedstrijd Flamengo-Liverpool gaan kijken om een of andere wereldbeker. Prestigieus, en dus belangrijk! Dus iedereen hier wil die wedstrijd zien en wij uiteraard ook.

    Voor we weg gingen hebben we nog samen gebeden met buurman Tininho die daar altijd op de koffie komt. Erg mooi moment, mooie vent is dat. En toen was het echt tijd om weg te gaan.

    Op de terugweg zijn we nog even langs Pedra Azul gereden om te lunchen bij Ronchi, een leuke 'biertuin' die we vorig jaar ontdekt hebben. Ook leuk voor Victor om Pedra Azul even te zien. Hij was die dag jarig en werd veertien jaar, dus prima dag voor een uitje en een extra taartje bij de lunch.

    Door werkzaamheden en langzaam verkeer in de bergen (vervelende vrachtwagens) kwamen we te laat aan in Vitória. De wedstrijd was allang bezig, dus eenmaal daar bleek daar dan ook niemand meer te zijn. Lekker losjes allemaal. Dus wij naar huis om daar de wedstrijd te gaan kijken. Gezellig met Papa en Victor gekeken in mijn Flamengoshirt. Helaas na verlenging 1-0 verloren. Maar Flamengo heeft goed gespeeld en laten zien dat ze mee kunnen met de Europese top. Netjes hoor! Flamengoooooo!

    De dag hebben we afgesloten bij Franguinho Patuta, een kiprestaurant in de stad. Victor weer meegenomen want het was immers nog steeds zijn verjaardag! Dat restaurant is ook een favoriet van vorig jaar. Ze hebben daar niet alleen kip, maar van alles. We hebben lekker gefrituurde garnalen en vis gegeten, met patat en een ijsje toe. Sil nam uiteraard cocossmaak. Ik probeerde een ijsje met de smaak 'Acai met paceco'. Acai is een rode vrucht. Vind ik lekker. Paceco blijkt een soort pindakaas. Wist ik veel. Een bijzondere combinatie moet ik zeggen....    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 6: Typische zondag voor kerst

    22. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 31 °C

    Ook hier is het bijna kerst, dus familiebezoek. Er kwamen drie tantes langs die ik nog niet kende, en ook Gilmar(broer) en Sara (nichtje) met haar zoontje. Maar die komen zo vaak, dat noem je dan geen bezoek meer. Silvania wilde eigenlijk het huis schoonmaken, maar daar kwam dus weinig van. En ik wilde eigenlijk gewoon helemaal niks doen, maar daar kwam dus ook weinig van. Beetje bijzitten bij de tantes die op bezoek kwamen, beetje Silvania helpen, beetje relaxen. En een dag schiet zo voorbij.

    Groepsgesprekken in het Braziliaans zijn nog steeds lastig te volgen voor mij, en daardoor ook een beetje vermoeiend. Ik vond het een prima idee dat we gingen wandelen en een 'chupie chup' gingen halen. Dat zijn huisgemaakte ijsjes in plastic zakjes die je een stukje verderop bij iemand kan kopen. Iemand die bij een busstation en een voetbalveldje woont, een veranda heeft en een klein winkeltje is begonnen met ijsjes, chips, snoep, maar ook bier en sigaren. Voor elk wat wils dus.

    Dat wandelen moet je je niet op een Hollandse manier voorstellen. Zie het als slenteren op zo'n manier dat een 80 jarige en een peuter het tempo allebei makkelijk kunnen bijhouden. 'Tempo' is eigenlijk niet echt van toepassing. Daarvoor wordt er veel te veel stilgestaan en gepraat met buren. En toen we nog maar net de ijsjes hadden wilde men alweer terug naar huis. Dat vond ik zelf wel een beetje vlot, en gelukkig iedereen onder de 40 was het met me eens, dus bleven wij achter.

    Beetje voetbal kijken, ijsje eten, mango's rapen en nog een beetje praten met iemand die Edimar kent. We hadden een mooi zwembad gezien en Silvania wilde weten of dat enkel privé wordt gebruikt, of dat wij er eventueel ook een keer van gebruik zouden kunnen maken. Dat bleek geloof ik wel te kunnen, dus wie weet!

    Savonds zijn we nog met Mama mee geweest naar haar kerk. Een mooie dienst met veel jonge mensen. En af en toe gaat het er wat heftig aan toe, de manier van zingen, het volume, de hallelujas. Het is allemaal standje 10. Maar ik wen er aan. Ik zie ook de passie daarin, de toewijding, en dat is absoluut mooi.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja
    joekel

    Dag 8: Kerstavond

    24. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ⛅ 30 °C

    Eerst even dag 7. Daar kunnen we kort over zijn. We zijn even naar Campo Grande (wijk met veel winkels) gegaan voor wat boodschappen, onder andere nieuwe kleren voor Victor, en hebben gegeten bij 'ons restaurant'. Dat is wel leuk trouwens. Dat is een typisch buffetrestaurantje waar gewone mensen (#locals) hier warm eten tussen de middag. Je gooit je bord vol en vervolgens wordt je bord gewogen bij de kassa. Goed eten voor een goede prijs.

    Dag 8 dan. Die stond in het teken van de churrasco (bbq) met de familie. Iedereen zou komen dus het huis werd even goed opgeruimd, schoongemaakt, vlees uit de vriezer gehaald en alles klaargemaakt voor een vrolijke avond.

    Silvania had de dag ervoor nog geïnformeerd bij een kapper en als ze er een beetje op tijd zou zijn kon ze er wel terecht voor een nieuw kerstkleurtje. Dat zou echter wel even gaan duren, dus we hadden besloten dat het beter zou zijn als ze alleen zou gaan met de auto. Daar had ik daarna nog wel even twijfels over, maar uiteindelijk bleef ze 6 uur lang weg.. dus beter zo! Uiteindelijk alles helemaal goed gegaan en natuurlijk helemaal blij met het nieuwe kapsel.

    Nu was het wachten op de aankomst van de familie zodat de churrasco kon gaan beginnen. In het bijzonder ook wachten op de feijao tropeiro, een echt feestgerecht hier (zwarte bonen en groente) dat bij de bbq hoort. Een van de zussen zou dat thuis maken en mee nemen.

    Buiten hing het al even in de lucht. Een enorme regenbui. Zo'n lekker tropisch buitje dat lekker hard gaat, de straten in rivieren verandert en onder aan de heuvel vast de nodige overlast veroorzaakt. Hier viel dat op zich wel mee.
    Wel viel nog even de stroom een momentje uit in de wijk. Ik zag het licht in de wijk uit.... en... aan gaan. Niemand leek er van op te kijken.

    Na wat whatsappen en bellen haakte eenderde van de familie uiteindelijk toch af voor de churrasco. Dat viel nogal een beetje tegen. Dat betekent geen vol huis en geen feijao tropeiro. Echter, wel veel vlees uit de vriezer en rijst genoeg, dus gewoon maar beginnen en het gezellig maken met elkaar.

    Edimar (oudste broer) is chef-bbq hier, maar hij was even naar de kerstavond dienst in de kerk. Dus ik de bbq aansteken samen met Gilmar (jongste broer). Dat werd een soort ouderwets fikkie stoken met wat we maar konden vinden aan nog droog brandbaar spul. Toiletpapier, stokjes, een soort gel met alcohol... het was een beetje improviseren, maar we hadden niks anders, en buiten was alles nat. Het duurde even, maar vooral de vondst van een kartonnen doos, hielp om de bbq uiteindelijk goed heet te krijgen.

    Vlees, worstjes, kipvleugels, alles lekker staan bakken daar tot laat in de avond op de veranda. Ondertussen natuurlijk de nodige muziek en gezelligheid. Edimar en gezin erbij, Papa in de nette kleren en Silvania was dj. Dat laatste betekent veel latijnse dansmuziek en vooral Gusttavo Lima. Mama had echter zin in authentieke volksmuziek met veel accordeon. Dat zal wel iets van vroeger zijn. Ze (81 jaar bijna) had het aangezet in de woonkamer en had er enorm veel plezier mee, wat echt fantastisch is om te zien.

    Allebei de soorten muziek stonden tegelijk heel hard aan. Uiteindelijk heeft de moderne muziek de wedstrijd gewonnen en werd de avond afgesloten met een dansje en een fotosessie. Toch een geslaagde avond, allemaal blije gezichten!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 9 en 10: De Kerstdagen

    25. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ 🌧 26 °C

    Na de kerstavond Gilmar was blijven slapen hier en die wilde graag naar huis. Dus wij boden aan om hem thuis te brengen, dat is 10 minuten met de auto. Konden we gelijk even tanken en waren wij er gelijk ook even uit. Het had die ochtend ook nog veel geregend, maar onderweg viel de overlast daarvan wel mee.

    Het idee ontstond om even te kijken hoe Ilma kerst aan het vieren was bij Donna Amelia. Ilma en familie kende ik al, Donna Amelia nog niet. 'Maar we zijn toch niet uitgenodigd?', vroeg ik heel Hollands. 'Dat hoeft hier niet, je mag gewoon langskomen. Dat is de Brazilliaanse spirit.', kreeg ik als antwoord. 'Ok..'

    We werden inderdaad gastvrij ontvangen. Uiteraard. De hele familie was daar aanwezig, beetje kletsen, kaarten, dansen, spelen, drinken, lekker losjes allemaal. We kregen een biertje, Silvania aan de praat met oude bekenden, ik schoof aan bij het kaarten.

    Ze speelden een soort hartenjagen, maar dan net ff anders. Na een tijdje kijken dacht ik de grote lijn van het spel wel ongeveer door te hebben. Er kwam een plaatsje vrij aan tafel en ik kon ook aanschuiven. Ok dan! Een paar rondjes gespeeld, met hier en daar wat hulp natuurlijk, en ging redelijk.

    Later hebben we nog een tijdje staan praten in de keuken met Donna Amelia. Al 81, maar zeer vitaal. Leuk om te horen hoe ze leeft, hoe ze denkt en wat ze doet om wat extra geld te verdienen. Ze maakt pizzas voor vaste klanten, met name voor een drietal schoolkantines. Volledig natuurlijk, volgens echt Italiaans recept, met honderden tegelijk, allemaal in dat huisje daar. Respect! Ik was er gelijk benieuwd naar, maar nu zijn er geen pizza's helaas. Het is schoolvakantie.

    Afscheid genomen en naar huis gereden. Daar bleek het volgende feestje alweer te zijn begonnen. De zus die er gister niet was, was vandaag gekomen met haar nieuwe vriend. Ook waren er een aantal nichtjes. Er was eten en de bbq en de muziek stond al weer aan. Het was gezellig, veel foto's gemaakt (zie fb) en een beetje gepraat met Edimar.

    Iedereen was wel een beetje moe. Dat het niet zo laat zou worden was wel snel duidelijk. Toen stootte Silvania nog even hard haar hoofd toen ze iets uit de koelkast haalde. Aiii.. Flinke bult en hoofdpijn. Daarmee was het feest voor haar gelijk helemaal over, en voor de anderen was dat ook maar gelijk het moment om naar huis te gaan. Maar wees gerust. Ze heeft goed geslapen en de volgende dag ging het alweer stukken beter.

    De tweede kerstdag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Een gat in de dag slapen, wat rondhangen in huis, beetje opruimen daar, nog even een dweil er doorheen en de dag was alweer ver gevorderd.

    Eind van de middag zijn we wel nog even naar Super Pao gegaan in Vila Capixaba, dat is een brood en banketzaak plus lunchroom in de wijk waar Silvania is opgegroeid. Lekker broodje gegeten met een heerlijke suco. Sap van vers tropisch fruit, zoals we dat in Nederland eigenlijk niet kennen. Ons tropisch fruit is niet zo vers als hier.

    Daarna nog even een biertje gedaan bij een leuk cafeetje om de hoek. In de lunchroom kwam Silvania al een oude bekende tegen, bij het café opnieuw. Leuk die spontane ontmoetingen!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 11: Naar Santa Teresa

    27. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 25 °C

    Dit weekend gaan we er even tussenuit met z'n tweeën. Bestemming: Santa Teresa. Een bergdorpje 2 uur rijden verderop. Daar staat een chaletje op ons te wachten om ons een gezellig onderkomen te bieden voor een lekker weekendje weg.

    Als route daar naar toe kon ik kiezen tussen de snelweg inclusief stukje tolweg of de regionale weggetjes binnendoor. Qua tijd maakte het geen verschil, dus het uiteraard het binnendoor weggetje gekozen. Ik neem aan dat elke Oostwaard dat zou doen ;).

    De eerste helft van de route, tot Santa Leopoldina, bleek het zo mooi als ik vantevoren ook had gehoopt. Weidse uitzichten, weilanden met bergtoppen erachter, slingerende wegen door heuvelachtig landschap, fantastisch mooi en lekker rijden op goed asfalt. Na Santa Leopoldina werd de weg wat avontuurlijker.

    Het ging nog meer slingeren en het gebied werd bosachtiger, we gingen echt dieper de bergen en bossen in. Naast het uitzicht verdween ook het asfalt, dit maakte plaats voor een soort verharde zandweg. De snelheid ging dus wat terug en ik werd nog een beetje alerter achter het stuur. Gelukkig heb ik ondertussen wat ervaring met dit soort wegen. Gewoon rustig aan doen, goed opletten en lekker sturen om de gaten, greppels en eventuele obstakels heen.

    Het werd tijd voor een pauze. Ik wilde stoppen bij Cachoeira de Veu. Er was wat reclame voor langs de weg, dus ik verwachtte wel dat er iig iets te eten en drinken zou zijn. Dat bleek ook het geval. Ze hadden er zelfs een heel park van gemaakt met wat zwembaden, restaurant, tuin en enzovoort.

    De daadwerkelijke waterval lag een stukje verderop in het bos aan het eind van een trilha, een trail dus, een smal klauterpad door het bos. Ik ben even snel heen en weer gerend voor een foto van de waterval, maar pakte onderweg ook nog even een mooie calango (salamander) mee.

    Na wat rondkijken en nog wat foto's hebben we de reis hervat. We waren daarna snel in Santa Teresa en hadden de entree van het Circuito Caravaggio ook makkelijk gevonden. Dat circuito bleek een lusvormige route door de bergen en het bos van ongeveer 16 km. Aan die weg lagen verspreid verschillende huizen en gelegenheden zoals pousada's, een restaurantje, een barretje, een wijngaard met winkel, een uitzichtpunt, een kerkje en een waterval. Ook kan je er met quads een rondje rijden over 'het circuit'. Beetje toeristisch dus, maar niet op een vervelende manier.

    Onze bestemming op het circuitpp was pousada Villagio Zamprogno en lag op 8km in het circuit. Het heeft een restaurant, een bierbrouwerij en verhuurt ook een chalet. Na de tassen in het chaletje gelegd te hebben, gelijk gevraagd of we nog wat konden eten in het restaurant.

    Het pousada wordt gerund door een italiaans echtpaar. De eigenares kon nog wel wat maken in het restaurant, maar er was beperkte keuze want het was nogal rustig. Sterker nog, we waren de enigen aanwezig. Later het weekend bleek dat men voornamelijk op de dag gasten ontvangt van 10 tot 18, wisten wij veel. Wij kwamen daar blijkbaar aan tegen sluitingstijd.

    De gastvrijheid was groot! We hebben wat gekletst met de eigenaars en uiteraard een biertje geprobeerd uit hun brouwerij. Als diner hadden we gekozen voor een soort aardappelschotel, een parmezano, als ik het goed onthouden heb. Dat bleek een voltreffer. Sjonge wat was dat lekker zeg. Het was een gepaneerde runderschnitzel zoals ik die nooit gegeten had met puree en kaas, met daarnaast een frisse salade met onder andere mango. Heerlijk!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 12: Shoppen en kolibries

    28. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 24 °C

    We hadden geen vastomlijnd plan voor dit weekend. Ik had natuurlijk wel een beetje gekeken of er te doen was, maar wat we uiteindelijk wanneer gaan doen bekijken we dan ter plekke wel. Dat werkt het beste voor ons.

    Na het prima ontbijt van vers brood en fruit zijn we het circuito afgereden en naar het stadje van Santa Teresa gegaan. Eerst wat rondgelopen op de plaatselijke versmarkt. Veel lokale groente en fruit, maar die hadden we niet nodig want in het chaletje kon er toch niet gekookt worden. Wel koffie gekocht van twee mannetjes. Schitterend stel. Een rappe kleine met een hoed en kromme rug en een wat slomere lange met een glazen oog. Jammer dat ik geen foto genomen heb.

    Daarna wat winkels bezocht en wat geshopt, onder andere nieuwe slippers, een cadeautje voor Lucimar, wat vitaminen voor de hond van Edimar en een nieuwe hoed voor mij voor Ano Novo, nieuwjaar.

    Ik had op de kaart een parkje gezien dus daar ook even heen gewandeld. Dat bleek vol te staan met levensgrote kerstmannen en andersoortige kerstgerelateerde dingen. Daar wat foto's gemaakt en daarna een sapje en een caipirinha gedronken bij een gezellig tentje om de hoek, wat ook gerund wordt door Italianen. Eten hebben we daar niet gedaan, maar bij de self-service om de hoek. Dat is de helft goedkoper en ook altijd prima.

    We wilden nog wat shoppen maar de winkels waren dicht gegaan om 13 uur, dus dat ging niet door. Ik had wel een ander park gezien in de buurt wat wellicht wel leuk was, daar hadden ze ook vogels en dieren. Dus wij de auto opgehaald en daarheen gegaan.

    Dat park bleek best redelijk groot te zijn en bleek ook gratis. We hoefden geen entree te betalen, maar er was dan ook niks te eten of drinken. Ook was niet alles open, maar er was nog genoeg te zien over. De naam van het park is Musea de Biologia Prof. Mello Leitão. Het biologiemuseum van professor Mello dus. Naast levende dieren, vogels, schilpadden en slangen, bevat het museum ook veel opgezette dieren.

    De grote hit was echter de observatieplek voor kolibries. Tientallen kolibries vlogen af en aan en slurpten water uit hangende glazen flessen. Erg tof. Je kon heel dichtbij komen en dan stond je dus midden tussen het zoemende geluid van hun vleugels. Erg leuk!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 13: Uitzicht en relaxen

    29. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 26 °C

    Dichtbij ons huisje was ook een mooi uitzichtpunt. Het heet 'Rampa de voo', wat letterlijk betekent als 'Helling van vlucht', of in het engels: 'Flightramp'. Ze doen ook aan zweefvliegen daar. De helling ligt hoog gelegen boven het landschap en bied een geweldig uitzicht. Adembenemend mooi. Ik was er even goed stil van.

    De volgende stop was het oude kerkje uit 1912 dat iets verderop aan het circuit ligt. Dat betekent dat de eerste Italiaanse immigranten deze plek al ontdekt, omarmt en geëerd hebben met de bouw van hun schattige blauw-witte kerkje. Ook daar weer een fantastisch uitzicht over het landschap. De voordeur bleek open zodat we ook even binnen konden kijken naar het interieur.

    Het werd tijd om te gaan lunchen dus wij weer op zoek naar een self-service. We vonden er een die open was op zondag en stampvol zat. Volgens mij doen de restaurants die wel open zijn erg goede zaken op zondag.

    Aan de andere kant van het dorp was nog een uitzichtpunt. Omdat er verder niet veel te doen was in het dorp, zijn we daar ook maar even gaan kijken. Het uitzicht was wat minder spectaculair vergeleken met wat we eerder hadden gezien. Toch blijft het landschap boeiend om naar te kijken. Ook stonden er wat eucalyptusbomen daar, herkenbaar aan de loslatende schors. Het hout van deze boom wordt onder andere gebruikt voor meubels.

    Onderweg naar ons huisje nog wat boodschappen gedaan, zodat we deze avond wel wat te eten zouden hebben in ons huisje. We lunchen hier zwaar, dus diner kunnen we overslaan. In plaats daarvan eten we dan het gewoon wat brood ofzo. En ondertussen kijken we een film op een van de vele filmkanalen.

    Ook zijn we gestopt bij 'Casa de Espumantes' dat ook aan het circuit ligt. Dat is een wijngaard met winkel erbij. We hebben daar het eea geproefd en twee mooie flesjes meegenomen. Omdat er geen conserveringsmiddelen in de wijn zitten is de smaak veel verser, frisser en voller. Echt heel lekker gewoon. De wijn heeft hierdoor wel een houdbaarheidsdatum, dus deze moeten we niet jaren laten rijpen.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja
    chopppie

    Dag 14: Via een omweg terug

    30. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ⛅ 25 °C

    De laatste dag is aangebroken van ons weekendje weg. Na het ontbijt nemen we nog even de tijd om de tuin te bekijken, daarna pakken we de tassen in, betalen de rekening en gaan we op weg. We gaan via een omweg terugrijden naar Vitória, maar eerst gaan we nog even op zoek naar de cachoeira(waterval) op het circuito.

    De andere dagen waren we de cachoeira nog niet tegengekomen, wat mij een beetje verbaasde. Dus wij op zoek. We vonden het begin van de trail, die er naar toe zou moeten leiden, maar die zag er erg wild uit en stond ons niet aan. We konden ook doorrijden naar de hoofdingang. Daar aangekomen moesten we echter wat betalen om door te mogen rijden. Geld hadden we echter niet meer, omdat de enige (internationale) bank in het dorp mij geen geld wilde geven. De 80m hoge waterval was op zich wel goed te zien vanaf de ingang, dus toch nog kunnen afvinken.

    Met een omweg terug. Het idee was een extra lus te maken in westelijke richting. Dan sloegen we die ene lange zandweg over, hoefden we ook geen tol te betalen en dan kwamen we ook even langs een leuk plaatsje genaamd: Santa Maria de Jétiba. Het welkomstbord van de plaats zei, naast het Portugese 'Bem Vindo', ook 'Koomt gaud an'. Huh, wat is dat nou. Is dat Zuid-Afrikaans ofzo? Geen idee.

    We besloten een koffietje te doen bij een bakkerijtje. Een blonde vrouw hielp ons vriendelijk. Het was mij opgevallen dat veel van de straatnamen wat Duits aandeden (Rua Kurt Karl Kerckhof en Rua Frederico Grulke bijvoorbeeld). Dus ik vraag daar naar en dat klopte. Het dorp is gesticht door Duitse immigranten. Ze vertelde ook dat ze een eigen dialect hebben dat heet: 'pomerano'. Een soort mix van Duits, Pools en Portugees. Dat is in het dorp zelfs de officiële taal, dus vandaar dat welkomstbord. Aha...

    We gaan door. De weg slingert door de bergen langs bossen en weilanden, hier en daar is het echt schilderachtig mooi. We komen opnieuw door Santa Leopoldina. We doen lekker rustig aan en laten veel auto's ons passeren. We schrikken even als ik moet uitwijken voor een hond die besloten had om vlak langs de weg te gaan liggen slapen. Even verder stoppen we en proberen we wat mango's uit een boom te gooien. Dat lukt wel, maar alleen onrijpe. Toen zag Silvania opeens een groot wespennest in de boom hangen. Dat maakte het gooien nogal gevaarlijk, dus gelijk maar gestopt daarmee. Die wespen hier zijn geen lieverdjes.

    Thuis aangekomen besluiten we nog even wat te gaan eten in Villa Capixaba We hadden zin in pizza. Dus wij naar Franguinho Batuta. We besluiten gelijk ook eens zo'n 'biertoren'(Torre de chopp) te proberen. Een kleine is anderhalve liter, dat is meer dan genoeg voor ons. Ze stoppen er een koude ijzeren staaf in waardoor je steeds een vers koud biertje voor jezelf kan tappen.

    De pizza portuguesa bleek wel lekker, maar er zat zo verschrikkelijk veel vlees op dat ik er snel vol van zat. Ik kwam maar tot de helft, ook Silvania had nog wat over van haar pizza met tonijn. Vanuit het restaurant zagen we twee mensen op zoek naar blikjes in de afvalcontainer. Die zoeken ze voor het statiegeld. Ik weet niet of ze veel konden vinden, maar we hebben ze de rest van onze pizza maar gegeven. Volgens Silvania zaten ze aan de cachaca (rum), een beetje vlees daarbij is wel lekker.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 15/16: Ano Novo

    31. joulukuuta 2019, Brasilia ⋅ ☀️ 28 °C

    Er waren plannen om Ano Novo (Nieuwjaar) te vieren ergens op een leuke locatie. Echter door verschillende omstandigheden gingen die op het laatste moment niet door. Plan A ging niet door omdat een vriendin onverwachts moest werken en plan B bleek uiteindelijk ook niet haalbaar meer. Veel gedoe, weinig lol. Jammer, maar helaas.

    De familie ging naar hun kerk om daar Ano Novo te vieren. Edimar nam Victor en papa mee naar zijn kerk en mama ging naar haar eigen kerk. Zoals altijd werd ze opgehaald met de auto door de pastor. Wij hadden daar door al het gedoe even geen zin in en zijn thuis gebleven.

    Na een vermoeiende nacht met lawaai van buiten, een luie airco en een jacht op twee irritante kakkerlakken vielen we uiteindelijk pas na 4 uur echt in slaap. Uitgeslapen tot 9 uur, gedoucht, koffie en de auto in.

    Nieuwjaarsdag vieren we aan het zwembad bij Ilma en gezin. Dat is een uurtje rijden verderop in Serra. De weg er naar toe weet ik ongeveer wel, dus rijd ik zonder navigatie. Bij het vliegveld miste ik toch een afslag waardoor het een echte ouderwetse toeristische route werd.

    Bij Ilma waren we de auto amper uit of de churrasco (bbq) werd ons al aangereikt. Ondanks het banaantje en het broodje onderweg had ik ondertussen wel aardig honger, dus dat kwam goed uit. Zoals altijd rijst erbij en farofa. Dat is een soort garnering van tapiocameel. Kruidige kruimeltjes met een heel eigen smaak, alle Brazilianen vinden het heerlijk.

    Daarna lekker wat gezwommen in het zwembad, gerelaxed en gekletst. Heerlijk begin van het nieuwe jaar!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 17: Strand en stad

    2. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ☁️ 32 °C

    Het begon een beetje te kriebelen dat we nog steeds niet naar het strand waren geweest. We hadden geen afspraken vandaag dus wij de auto in naar Praia de Itaparica, dat is Silvanias favoriete strand hier. Mooi en niet te druk, en ook nog eens goed aan te rijden. Er zijn mooiere stranden, maar die zijn veel drukker en parkeren is daar echt een crime.

    We hadden snel een plekje gevonden bij een van de strandtenten. De tenten hier zetten stoelen met parasols helemaal op het strand. Ik zit dan onder de parasol, Silvania ernaast. Biertje erbij en een portie aipim. Aipim is gefrituurde casavewortel. De smaak lijkt wel wat op van die huisgemaakte patat.

    Er stond nogal een flink briesje op het strand. Het was zelfs zo dat ik voortdurend de neiging had om alles vast te houden, omdat de wind overal aan zat te trekken de hele tijd. Ik kwam daardoor niet echt veel verder in mijn boek. We genoten er wel van, maar na een paar uur hadden we er toch wel genoeg van.

    We hadden bijna de hele middag nog, dus dat leek ons een mooie gelegenheid om de binnenstad van Vitória eens te gaan bekijken. De stad heeft een oud centrum waar zelfs Silvania nog niet eerder was geweest.

    Een van de reden daarvoor is dat het best een stukje rijden is. Om daar te komen reden we eerst langs een paar van de andere stranden en pakten we vervolgens de hoge brug (Terceiro ponte). Vanaf die brug heb je echt een schitterend uitzicht over de zeearm waaraan de stad is gevestigd. Op de foto komt het er niet helemaal uit, maar als je de huizen weg denkt kan je je goed voorstellen dat ontdekkingsreizigers hier wel wat in zagen. Wat een aanblik moeten die glooiende groene bergen zijn geweest.

    Onder aan de brug moesten we tol betalen. Het was maar een paar real, maar we hadden het niet. Pinnen was nog steeds niet gelukt en kon daar ook niet. Na een beetje praten mochten we toch door, maar we mochten maar 4 uur blijven en moesten wel terugkomen. Ons kenteken was geregistreerd.

    Nog een andere reden dat we niet in het oude centrum waren geweest is de ontzettende drukte.
    Het is een oude stad, weinig ruimte voor auto's meer wel veel huizen, winkels en mensen, dus heel druk en chaotisch. Ik vond het heel stressvol om daar te rijden. Amsterdam in het kwadraat.

    Na een korte stop bij de grote cathedraal hebben we de pinautomaat opgezocht. De dichtsbijzijnde was net buiten het centrum bij het busstation. Wij daarheen. Eindelijk was het geld opnemen gelukt. De navigatie leidde ons vervolgens via een andere, hele oude, brug naar de overkant. Een brug zonder betaalpoortjes. Hmm, wat nu? Ik besloot het er maar bij te laten, we zien wel of we er nog wat van horen.

    Onderweg nog twee pizza's meegenomen naar huis. Op die ene portie aipim na hadden we nog niet veel gegeten. De pizzeria die we tegenkwamen had zelfs een houtoven. Ik koos een traditionele Italiaanse pizza met champignons, voor mij geen vlees dit keer.

    Thuis de pizza's gedeeld met de familie, ingelogd op Netflix en samen een filmpje gekeken. De keuze viel op A Máscara, dat is de Brazilliaans nagesynchroniseerde versie van The Mask met Jim Carrey. De ondertiteling heb ik wel even aan gezet, die heb ik nog steeds wel nodig om het te kunnen volgen.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja
    hoosbui xl

    Dag 18: Tropische regenbui

    3. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ☁️ 28 °C

    Een dagje rust, dus tijd zat om even naar Campo Grande te gaan om te winkelen. We hebben wat verschillende boodschappen op het lijstje staan. Silvania heeft specifieke cremes nodig voor haar haar en die zijn hier wat makkelijker te krijgen dan in Nederland. Ook kijken we naar kleding en bezoeken we een religieus winkeltje met veel mariabeeldjes. Daarna scoren we wat koekjes met gember voor Maria en met nootjes voor Guus.

    Het is warm, broeierig en zweterig weer. Een hoge druk gebied, je voelt dat er regen aan komt. Door de hitte hebben we weinig zin om extra meters te lopen. Dus daarom lunchen we ditmaal bij een andere self-service dan we gewend zijn. Het is er gezelliger, maar het eten haalt het niet bij onze favoriet. Dus volgende keer gewoon weer daar heen.

    Op de weg terug naar de auto begint het wat te druppelen. Het gaat steeds harder. We zijn maar net op tijd bij de auto. Eenmaal binnen begint het te stortbakken niet normaal. Wat een enorme plens regen valt er, echt een tropische regenbui.

    De regen houdt best een tijdje aan en er ontstaan overal nieuwe riviertjes op straat. Het water komt werkelijk overal vandaan: uit straten, van daken en uit tuinen. Zo heb ik het nog nooit meegemaakt. Hier en daar staan regenpijpen dwars op straat gericht en spuit het water hierdoor horizontaal over straat. Wij zaten veilig en droog in onze auto. Ik had er best wel lol in eerlijk gezegd.

    Bij een tunneltje dat onder de snelweg door gaat, wordt de stemming serieuzer. Kunnen we wel verder hier? Ik zet de auto maar even stil om de situatie in te schatten. Er stond al zo'n flinke laag water in de tunnel dat ik besluit het risico maar niet te nemen en om te rijden. Dat betekent de snelweg op en keren bij de volgende afslag, ongeveer 10 minuten. Als ik omgereden ben, en aan de andere kant langs de tunnel rijdt, zie ik dat mannen in pakken het tunneltje afsluiten voor verkeer. Blijkbaar loopt het vaker vol daar.

    Vlakbij huis vinden we weer een spontaan regenzwembad. Het is een lager gelegen gedeelte in de wijk. Daar is de wateroverlast uiteraard het grootst. Er staat een flinke laag water waar we de diepte moeilijk van kunnen inschatten, maar aan de linkerkant van de weg zien we verschillende auto's zich toch succesvol een weg banen door het water. We wachten even tot ze van onze weghelft zijn en dan gaan wij ook het zwembad in. We rijden er doorheen met een rustig maar gestaag tempo. Dat gaat goed en we zijn extra blij dat we een auto gehuurd hebben met een wat hogere wielbasis.

    Thuis aangekomen vinden we Papa en Mama in huis met alle ramen en deuren dicht en alle elektra uitgeschakeld, inclusief licht, tv en ventilator. Beetje vreemd. Het blijken voorzorgsmaatregelen. Vroeger is de bliksem ('lampiano', leuk woord) ooit een keertje dichtbij ingeslagen en dat had nogal indruk gemaakt. Vervolgens zijn er dus bepaalde gewoontes bij onweer ontstaan. Op zich logisch, maar wel even wennen.

    Het had ingeregend en daardoor stond de veranda aardig onder water. Die moest sowieso gedweild worden, wat een aanleiding was om gelijk het hele huis schoon te maken. Daarna nog wat gerelaxt en een filmpje gekeken op Netflix.

    Netflix in Brazilië heeft andere films dan de Nederlandse versie. De keuze viel op de 10 mandamentos, de 10 geboden dus. Dat bleek een mooie Brazilliaanse verfilming van het hele bijbelboek Exodus. Top!

    Oh, toevallig had ik wat verschillende biljetten Brazilliaans geld in mijn portemonnee. Wellicht leuk om even te zien.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 19: Adventista de Setimo Dia

    4. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ 🌧 28 °C

    Vanochtend zijn we op bezoek geweest bij de zevendedagadventisten. Een kerk die veel bezig is met bijbelstudie en geloofsopbouw. Silvania volgt ook een dagelijkse bijbelstudie van deze kerkstroming. We gingen er dus weer even kijken. Vorig jaar zijn we bij de kerk in de wijk Mucuri geweest, nu zijn we naar de kerk in de wijk Vila Capixaba gegaan. Dat is ietsje verderop en tevens de wijk waar Silvania is opgegroeid.

    In de kerk werd opvallend goed gezongen, erg goede voorzangers, wat erg leuk was. Verder viel op dat veel verschillende personen een inbreng hadden in de dienst en bijbelstudie. Halverwege was er ook nog een gedeelte ingeruimd voor groepsgesprekken over het boek Daniël.

    De dienst duurde alles bij elkaar bijna tweeënhalf uur, wat voor mij best lang is. Er was veel afwisseling, maar ik wordt na een tijdje moe van zoveel Brazilliaanse taal achter elkaar. Dat kost me nog veel hersenkracht.

    Na de dienst hebben we ons favoriete self service restaurantje maar weer even opgezocht. Op de terugweg spontaan een bakkie koffie gedaan bij een oude bekende van Silvania, ook in Vila Capixaba.

    De rest van de dag thuis wat rondgehangen met de familie. Gilmar heeft vakantie dus die was er ook weer ff. Volgens mij hebben we nog we even een ijsje gehaald met elkaar, maar verder lekker veel rust gepakt.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 20: Barrerito Chopperia

    5. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ⛅ 31 °C

    Na een dagje luieren had Silvania wel zin om even uit te gaan in Campo Grande. Ze had gehoord van een leuk barretje en wilde daar graag gaan kijken. Prima! Wij daarheen. We vonden het snel. Net achter het winkelgebied zijn er wat straten met barretjes en restaurants. Het is er savonds erg levendig en gezellig.

    Chopperia Barrerito. Bij binnenkomst konden we letterlijk niet om de beveiliging heen. We moesten eerst entree betalen om daarna te worden gefouilleerd. Je gaat je bijna onveilig voelen, zoveel aandacht is er voor de veiligheid.

    De Chopperia is een grote kroeg, aangekleed als boerenschuur met veel hout en een soort typische ingangspoort als entree. Het was nog niet erg druk en we vonden een goede plek om te zitten. Uiteraard een biertje besteld en ook maar een portie patat met baconsaus. Die saus had niet gehoeven, maar het stilde de lekkere trek toch wel behoorlijk.

    Het leuke was dat er live muziek was . Het eerstje bandje was samba, dus vrolijke strandmuziek. Het
    tweede bandje sertanejo, dat is meer lokale dansmuziek. Toen kwam iedereen lekker los, dus veel dansen en meedoen. Wij uiteraard ook. Leuk om mee te maken en mee te beleven. Echt een gezellig feestje!

    We gingen wat laat naar huis, het was al na twaalven. Daar aangekomen bleek het huis al geheel afgesloten aan de binnenkant. Tja, dus maar een beetje roepen. Papa dus uit bed getrommeld om de boel te openen. Gelukkig geen probleem, Papa blijft altijd lachen.

    In de slaapkamer hadden we nog even flink last van een lastige vlieg. We kregen hem maar niet te pakken. Half uurtje bezig met dat kreng. Toen kwam er ook nog een andere ongenode gast voorbij (zie foto), die was gelukkig wat makkelijker te verwijderen. Ik heb al die miljoenen pootjes zo het huis uit, in de bosjes gegooid. Welterusten!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 21: Churrasco bij Samara

    7. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ⛅ 33 °C

    Het werd hoog tijd om langs te gaan bij Samara & Felipe. Ze waren het afgelopen jaar weer flink bezig geweest met het bouwen van hun huis en woonden er nu zelfs al. Het huis van Cida, dat er naast staat, schiet ook al aardig op, maar is nog niet bewoonbaar. De andere dochter van Cida, Sara, en haar zoontje Bryan, en Victor gingen ook mee op bezoek. Met een volle auto (6 mensen) dus die kant op. Gelukkig is het niet al te ver rijden.

    Bij aankomst kregen we gelijk een tour langs de twee huisjes om alles te bekijken. Het zag er netjes uit. Ook viel op dat de andere bewoners van de straat ook flink bezig waren geweest. Er waren huizen in verschillende fases van bouw verschenen die er vorig jaar nog niet waren. Het begint echt op een straatje te lijken.

    Het was een bijzondere warme dag. Na enig aandringen trok ik ook een zwembroek aan van Felipe om af te koelen in de waterbak. Normaliter staat dat op het dak voor de warmwatervoorziening, nu staat het op de veranda als zwembad. Je kan ermakkelijk met z'n drieën in zitten. De anderen hadden dat aanbod allang geaccepteerd. Je koelt er heerlijk van af.

    Leven in zulke warmte is een vermoeiende bezigheid. Ik was zo moe dat ik even een tukkie op de bank moest doen. En dat deed me goed. Met vernieuwde energie gelijk op avontuur in de buurt met Victor. We zagen wat mooie mango's hangen in een boom achter het huis. Die moesten er natuurlijk uit, dus wij stenen en takken gooien. Daar waren we best even zoet mee, maar uiteindelijk konden we toch een lekker maaltje mee naar binnen nemen.

    Felipe was ondertussen thuisgekomen na zijn werk in de glasfabriek. Zowel Felipe als Victor zijn Engels aan het leren, dus dat moest gelijk gepraktiseerd worden. Victor krijgt op school les, maar Felipe leert Engels door Engelse boeken te lezen, zoals de biografie van Steve Jobs.

     Wat kan je doen met drie man, juist: voetballen. Dus wij op weg naar het nabijgelegen grasveld. Door de bosjes, via een smal boomstammetje een slootje over, door het hek, en het grasveld op. Nou ja, grasveld, dat is een beetje overdreven. Er was wat gras, er waren groene delen bij, maar het veld was verre van egaal. Overal kuilen en hobbels. Niet echt lekker om op te voetballen, maar een beetje hooghouden en op doel schieten ging prima. Allemaal op blote voeten natuurlijk.

    Bij terugkomst stond Samara al met haar grote zwangere buik achter de bbq. Cida en Sara waren al lekker bezig in de keuken. Silvania hield baby Bryan ondertussen een beetje bezig. Het was een mooie middag. Na een lekkere maaltijd was het tijd weer terug te gaan naar Pa en Ma.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 22: Domingo Martins

    8. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ☁️ 31 °C

    De volgende dag was het weer erg warm. Thuis blijven is niet echt een leuke optie, dus of een zwembad opzoeken, of een dagje de heuvels in en Domingo Martins bezoeken, Ik dacht dat het daar wel wat koeler zou zijn, dus wij de auto in en op weg naar hopelijk wat verkoeling. Het is een uurtje rijden.

    We parkeerden ergens achter het centrum. Tijdens de korte wandeling naar de centrale winkelstraat was de 'verkoeling-vinden'-luchtballon wel lek geprikt. Het zweet liep ons al gelijk over de rug. Na wat rondgekeken te hebben snel ergens naar binnen om te eten.

    Leuk is: alles is Duits daar. We aten bij een restaurantje met de naam: Caminho de Immigrante ('Wandeling van immigratie'). Dat zegt wel iets over de geschiedenis van het stadje. Domingo Martins is gesticht door Duitse immigranten die al wandelend door de bergen deze plek vonden om een nieuw leven te beginnen. Dit begon al voor 1900. De huizen doen dan ook Duits-achtig aan hier en daar.

    Vervolgens hebben we het plaatselijke museum bezocht. Het had veel oude gebruiksvoorwerpen uit vroegere tijden. Veel waren goed gebruikt en niet in al te goede staat meer. Gelukkig stond er hier en daar wel bij wat het was.

    We zijn verder niet al te lang gebleven. Zo warm joh, was gewoon niet leuk meer. Dus hup de auto in en airco aan!    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 23: Laatste dagje

    9. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ☀️ 32 °C

    De laatste dag! De dag die je wist dat zou komen. Geen dag om rustig aan te doen, blijkbaar, Want na het opstaan, moesten we gelijk al op weg naar een kappersafspraak. Ondanks opschieten toch te laat, maar gelukkig de kapper ook. Terwijl Silvania werd geknipt, gekleurd en gestyled heb ik wat koffie gehaald en coxinhas (heerlijke Braziliaanse snack, soort kip-soufflé). Op weg naar de auto op straat nog een lekker flesje kokoswater gescoord, want dat zouden we voorlopig ook moeten missen.

    De auto hadden we neergezet bij een 'lava jato'. Aan de straat parkeren is goedkoper, maar de auto moest deze dag toch nog gewassen worden. Dus dat was op deze manier gelijk geregeld.

    Thuis de koffers ingepakt en nog wat gechilled met de familie: jaca (jackfruit) eten, lunchen, kletsen met Victor (Alex), snel nog even een vriendin bezoeken (Silvania) en tot slot: het huis vegen en dweilen met hulp van Lucia. Ik citeer cheffin hygiëne Silvania: 'ik kan mijn moeder niet achterlaten in een zooitje'. En dat is ook zo.

    Het afscheid was emotioneel. Er waren vriendelijke woorden van Edimar en Lucia, knuffels van Victor en Papa, tranen van Mama. Afscheid nemen met de wetenschap elkaar voorlopig een jaar niet meer te zien: het is allemaal niet niks.

    Al met al vertrokken we iets later dan gehoopt richting het vliegveld, dus moesten we een beetje doorrijden. Onderweg ook nog even de tank volgooien en langs de supermarkt voor Braziliaanse koffiebonen. Auto inleveren bij het vliegveld, en door! Check, check!

    We waren pas 17.45 op het vliegveld, en toen bleek ook nog eens de vlucht een half uur vervroegd(!) naar 18.30. Oei! Met het gebeuren van vorig jaar in het achterhoofd (vlucht gemist in Sao Paolo) gaf dat wel een beetje stress. We liepen gelijk naar de douane, maar vergaten even dat we de koffers hadden af moeten geven bij de incheckbalie. Dus wij terug en daarheen. Daar bleek mijn koffer te zwaar, dus uit de rij en zware spullen overhevelen naar een andere koffer. Pfoei, wat een gedoe! Nog een keertje wegen. Gelukkig goed! Geen tijd voor toilet of koffie, snel door naar de douane!

    Daar ging het gelukkig een stuk soepeler. Zonder rij of moeite konden we de douane passeren. En gelukkig is Victoria een klein vliegveld, dus ben je na de douane snel in de vertrekhal. De vlucht bleek iets vertraagd. Yes! Goed nieuws, dus toch nog tijd voor een koffietje met wat brood en een rustmomentje aan het begin van de terugreis.    Lue lisää

    Katso käännös
  • De OostwaardjesBrasil de novoMatkaaja

    Dag 24: Terugreis

    10. tammikuuta 2020, Brasilia ⋅ ☀️ 31 °C

    Omdat we nog even koffie wilde drinken boarden we als één van de laatsten passagiers het vliegtuig van Vitória naar São Paolo. Binnen een kwartier zaten we al in de lucht. Best snel. Aangekomen boven São Paulo werd die snelheid niet beloond, we moesten wat cirkels vliegen voor we mochten landen. Uiteindelijk leverde dat maar tien minuten vertraging op, voor ons geen probleem.

    Op naar de volgende vlucht van Latam naar Madrid. De vlucht begon goed want we kregen lekker eten. Ik koos voor de zalm met couscous,of was het bulgur? Ik weet het niet, het was iig het lekkerste diner in een vliegtuig ooit. Silvania had aardappeltjes met vlees, waar ik uiteindelijk het meeste van kreeg. Daarna een marvel-film gekeken en 'geslapen' tot het ontbijt. Ook dat was prima, lekker gevarieerd met brood, fruit en yoghurt.

    Het vliegveld in Madrid is best groot. We landden op terminal 4s. Vanaf daar moesten we een metro pakken naar terminal 4, en vanaf daar een bus naar terminal 2. We hadden drie uur tot de volgende vlucht zou gaan, dus zo schoot dat lekker op. Daar aangekomen hadden we nog wel een klein uurtje over voor het boarden, dus tijd om wat te lunchen, kletsen en 'telefonen'.

    De KLM vlucht naar Amsterdam had veel turbulentie. Dat was best onaangenaam, maar gelukkig werden we wel goed op de hoogte gehouden door de gezagsvoerder. Tot onze verrassing kregen we eten, maar helaas was het dit keer niet erg lekker. Er stond foe yong hai op, maar daar smaakt het helemaal niet naar. Het smaakte naar niks. Het biertje erbij was geen overbodige luxe, en maakte een hoop goed.

    Op de geplande tijd geland op Nederlandse bodem en binnen een uur stonden we al bij de uitgang van de luchthaven. We hadden nog 20 minuten tot de bus ging, dus nog even snel wat gegeten bij La Place. Beetje onwennig om dan weer in Nederland te zijn.

    Thuis aangekomen waren we kapot en zijn we nagenoeg gelijk naar bed gegaan. We hebben uitgeslapen tot 13 uur.

    ---

    We kijken terug op een mooie vakantie met een fijne tijd bij de familie. Oude tijden herleefden, het weerzien van het bekende was goed. We hebben nieuwe plekken gezien en nieuwe mensen ontmoet. Fijne vakantie, mooie tijd!    Lue lisää

    Katso käännös
    Matkan lopetus
    10. tammikuuta 2020
  • 2025© FindPenguins
  • Koti
  • Tietoa meistä
  • Ryhmän seuranta
  • Lehdistö
  • Ehdot
  • Yksityisyys & Cookies
  • Ohjekeskus
  • Merkintä