Dinsdag

Sochtends maak ik een wandelingetje met Tabita, we ontdekken weer wat nieuwe weggetjes hier. Het is hier mooi wandelen. We lopen naar een bescheiden uitzichtpunt en ontdekken in het bos een klein bos Reuzenbalsemien, een hoge plant met leuke roze bloemetjes, maar ook een invasieve exoot, en daar hebben ze hier de handen vol aan zo te zien.

Het is heet vandaag, maar we willen er op uit. We zijn niet zomaar in dit deel van Duitsland. We willen naar Nack om precies te zijn, dat is een heel klein dorpje in Rheinhessen, een klein uurtje rijden. Dat komt namelijk zo.
Kortgeleden heeft een zus van Silvania (die een andere vader heeft) ontdekt dat haar achter-achter-achter Opa ooit uit Nack is vertrokken om een nieuw leven in Brazilië te beginnen. Daar zijn documenten van gevonden, en nu moet er natuurlijk veldonderzoek gedaan worden.
En het woord 'veld' blijkt hier echt op zijn plaats.

We rijden er heen en komen er achter dat het letterlijk een dorpje tussen de velden is. We maken wat foto's, maar heel veel te fotograferen is er niet. Er zijn velden, er is een kerk, een stuk of wat huizen, een sportvereniging en een paar wijnhandelaren en dan houdt het wel zo'n beetje op. Een bord van een wijnboer valt op vanwege de voornaam, dat is dezelfde als de genoemde Opa, dus daar maken we ook maar een foto van.
De zus wordt natuurlijk gelijk gebeld en krijgt live al rijdend enthousiast commentaar van Silvania over alles. Later stuurt ze ook de foto's door, die enthousiast worden ontvangen. Zus blij, onze nieuwschierigheid bevredigd, veldonderzoek geslaagd.

We gaan in een ander dorp wat boodschappen halen en picknicken ergens bij een parkeerplaats. Dat blijkt bij een mooi wandel- en fietsgebied te zijn met bijzondere planten en ook veel vlinders. Leuk om een klein beetje rond te kijken.
De gekochte broodjes gaan er prima in, maar het meest enthousiast zijn we over de Milchdrink. Dat is een soort romige melkdrank met een smaakje, wij hadden vanille en aardbei, wat lekker zeg.

Na de lunch gaan we terug naar huis en als tussenstop heb ik een Beachbar uitgezocht bij de Silbersee. Denk Wet&Wild en Zegerplas, dat is het ongeveer. Even ontspannen bij het water, was het idee.
We moeten echter ook hier het terras weer op, want honden zijn verboten op het strand. Dat was wel een beetje jammer. Sil gaat wel nog even met Matteo pootjebaden bij het strand, terwijl ik hetzelfde ga doen met Tabita ietsje verderop waar het wel mag.

Wat verder opvalt is dat er in Duitsland nog veel vaker dan in Nederland met contant geld betaald moet worden. Ook hier bij de Beachbar, maar ook het parkeerticket moet met klinkende munt betaald worden. Pinnen kan niet eens.
Ik wordt er oprecht blij van als ik kan pinnen ergens, laat staan contactloos betalen met mijn telefoon. In NL is dat heel gewoon dat dat kan, maar hier knalt er gewoon confetti in het centrum van mijn gemoedstoestand als dat kan: wat een feestje!
Ok, beetje overdreven, maar dat eerste niet. Ik wordt er echt blij van. Blijkbaar raak je er toch aan gehecht.Baca selengkapnya