Alleen maar niet eenzaam

Vanochtend was ik vroeg wakker en heb mij in de hardloop kleren gehesen voor weer een rondje om het eiland. Wat ben ik mijn lijf dankbaar voor haar veerkracht en kracht. Ik geniet ervan dat ik met de dag wat bruiner wordt en ook wat slanker. Twee keer per dag eten wij heerlijk en zonder moeite blijft het daarbij. Ongekend voor mij 😏 Eens kijken of ik genoeg bewustzijns kracht heb ontwikkeld om dat thuis ook zo te laten zijn.

Om 10h30 zaten wij op de boot terug naar Bali. Weer fijn bovenop de boot waar zee, wind en natuur mij omhulden. En zoals gedurende vele reis momenten pakte ik ook nu weer mijn leesboek uit de boekenkast van Bets. 'Tot in de hemel' een prachtig epos over verbindingen binnen de natuur en mensen. Na de boot zijn we per shuttlebus naar Sanur gegaan alwaar ik afscheid van Saar heb genomen. Tot twee keer toe, want toen het busje wegreed ontdekte ik dat ik mijn geldbuidel met credit card in de bus had laten liggen 😱. Saar heeft zich toen maar ook uit de bus laten zetten en zijn wij naar elkaar toe gelopen. Sara zit nu in Uluwatu in een youth Hostel om lekker los van mams nog wat lol met jongeren te hebben.
Ik schoot even vol toen onze wegen scheidden. We hebben zulke bijzondere intense dagen met elkaar meegemaakt en daar is nu een einde aan gekomen. Maar met gemak herstelde ik mij weer en geniet nu met volle teugen van 'alleen' zijn. Heb heerlijk door de buurt geslenterd en in winkeltjes geneusd. De bedoeling was om cadeautjes voor het thuisfront te kopen, maar ik ben thuisgekomen met een jurk voor mezelf 😇 (zijden Chinese jasjurk die ik in een tweedehands winkeltje vond). Ach ja. Tot slot gesmuld van drie heerlijke gerechten bij de Thai ; mangosalade, Tom Ka soep (bij lange na niet zo lekker als dat Mies hem maakt) en een groene groente curry. Ik nam enthousiast ook een rode peper schijfje in mijn mond en dat heb ik echt 5 minuten lang met een ongelooflijk nare pijn in mijn mond moeten bezuren. Nu een uurtje genieten van een Netflix serie (Sirens) en dan niet te laat gaan slapen want morgen mijn eerste volle opleidingsdag in Balinese Massage. Joepie.

Niet echt fotos geschoten vandaag. Enkel 1 foto van onze hut op het eiland en een foto waar je in het midden in de lucht een zwart stipje zit (als je inzoomt zie je er wel 6). Dat is een vlieger en daarvan zag ik van waar ik stond wel een stuk of 20. Hoog hoog in de lucht. Magisch. Het bracht mij bij de beschrijving van De Vliegeraar, waar vliegeren een nationale sport is. Hier zie je ook overal kinderen met grote vliegers rondsjouwen.Leer más