Arica

Nadat we eerst flink uitgeslapen en ontbeten hadden zijn we met de taxi naar Playa Corazon gegaan....tien kilometer van Arica om een mooie wandeling langs de zee te maken. De zon was al lekker heet...maar een koel zeebriesje maakte het zeer aangenaam. De wandeling ging door tunnels, langs steile bergwanden en over rotsblokken. Op een paar vissers na was er niemand te bekennen. Wel veel dieren zoals roofvogels, salamanders, leguanen en zeeleeuwen. Op de terugweg kregen we een lift aangeboden terug naar Arica van twee vissers.
We hebben de dag verder doorgebracht met wandelen, uitgebreid lunchen, een beetje internetten en ´s avonds nog een pizza. Om 21.00 vertrokken we met de taxi richting de busterminal voor de trip naar Calama....een tocht van 10 uur....en daarna nog twee uur met een andere bus naar San Pedro de Atacama. Na onze tegenvallende reis met Ormeño hebben we dit keer gekozen voor een dubbeldekker van Frontera del Norte. Terwijl we zaten te wachten voor vertrek verbaasde we ons nog over de gigantische hoeveelheden tot de naad gevulde turkentassen welke klaarstonden om beladen te worden.....zouden onze rugzakken er nog wel bij passen. Tijdens het laden waren er ook al discussies over het maximale gewicht wat meegenomen mocht worden. Onzze rugzakken zaten erin...wij vonden het allang prima. We zaten wederom boven bij het voorraam...en naast ons zaten twee zeer dikke dames met heel veel plastic zakken, een paspop en nog een aantal turkentassen. De ruimte onder hun bankjes, het bovenschap en de ruimte bij hun voeten zat helemaal volgepakt. Wij snapten er niets van....hadden ze zoveel boodschappen gedaan....maar waarom?
Later vannacht werd het duidelijk. Bij de tweede stop om vier uur in de morgen moest de hele bus uitgeladen worden. De dames naast ons waren voor die tijd al even bezig geweest om hun zakken te herpakken, om tassen te verstoppen achter de gordijnen en onder de voetsteunen. Daar stonden we dan....de lege bus werd grondig geïnspecteerd, terwijl iedereen zijn tassen moest openmaken voor een grondige check. Bij ons werd een zak met dichtgeplakte cd´s als verdacht gevonden...maar leverde geen problemen op. Alles was al weer ingepakt in de bus toe de douane nog steeds met onze twee buurvrouwen bezig was....en ze moesten mee naar het kantoor....en de bus moest wachten.....uiteindelijk 1,5 uur later gingen we verder. De dames hadden een fikse belasting mogen betalen en waren wat tassen met goederen armer.
Waarom.....navraag leverde op dat het douane punt op de scheiding is van twee delen van het land met een verschillend belasting stelsel. Waar we vandaan kwamen betaalde men minder belasting dan het gebied waar we naartoe gingen. Iedereen liep te zeulen met tassen vol met handel. Het schijnt de moeite te lonen.....maar wij hebben het niet begrepen...maar dit is Chili!
We kwamen ondanks alle oponthoud met weinig vertraging aan....en mazzel, we konden met dezelfde spiksplinternieuwe dubbeldekker een uurtje later door naar San Pablo de Atacama.
Ons geplande hostal bleek vol te zijn en inmiddels $70 dollar per nacht te zijn....jammer, want het was de hostal van Javier, welke we tegenkwamen in de bus van Cali naar de grens bij Ecuador. We hebben verder gezocht en kwamen uit op een leuk kamertje zonder baños....maar wel voor 10000 pesos per nacht...ongeveer $ 30.

Wat we hier gaan doen....stofhappen, wandelen en een tourtje pakken.Read more