Central and South America

Even bijpraten over alle belevenissen.

We hebben Honduras inmiddels verlaten en zijn onderweg naar El Salvador. Het was even niet mogelijk om te internetten. Ook de PC waar ik nu dit verhaal aan het opschrijven ben is erg traag!

Honduras is werkelijk een schitterend land! zeker is dat ik in een volgend leven hier nog een keer wil terugkomen....hahahaha.

We hebben de afgelopen dagen in Copan doorgebracht. We hebben de oude ruines bekeken met een gids en zijn naar het museum geweest. Het is hier toch weer heel anders dan in Palenque. Het was zeer de moeite waard!
De dagen waren redelijk kort om iets te ondernemen omdat rond een uur of twee de regen met bakken uit de hemel valt....en dit vaak tot laat in de avond, of diep in de nacht doorging. Met de geleende paraplu voor de eigenaresse gingen we ´s avonds de keienpaden af naar het centrum op zoek naar iets te eten....Op culinair gebied is Copan niet echt een aanrestaurader! Ofwel waren de in de trotter goed omschreven tentje gesloten of verdwenen...ofwel was de kwaliteit onder de maat.
Anyway....we hebben regelmatig leuke avonden gehad met locals in ViaVia en hebben daar uiteindelijk ook een trip van een dag en een nacht naar een Vinca geboekt welke een uur rijden van de stad lag....midden in de bergen.
We vertrokken op zondag ochtend om 8 uur vanaf Via Via met een busje gevuld met drie Belgen (moeder en twee dochters), een Amerikaans stel met kind, een Amerikaans moeder met twee dochters en een Australische.
Bij aankomst op de Vinca werden de kamers toegewezen in het Guesthouse (De Belgen en de Australische bleven ook slapen) waarna we met twee open pick-up´s een tour maakte door het enorme gebied naar de woning van de ouders van Carlos, de 35 jarige eigenaar van deze enorme koffie plantage.
Daar aangekomen kregen we een korte rondleiding door het huis en werden we voorgesteld aan zijn moeder welke al in de keuken stond voor de lunch. Vervolgens werd aan ieder een paar toegewezen en vertrokken we met een groep van tien de bergen in voor een schitterende tocht van ruim twee uur door de bergen, door riviertjes en de bossen. Het was fantastisch!
Aangekomen bij het huis van zijn ouders stapten we af en liepen de paarden vanzelf terug naar hun weiland en schoven wij aan tafel voor een heerlijke lunch ...eerst salade van cresson met avocado, tortilla´s met quesso en verse kaas....daarna verse groenten, aardappelen van het land, kip of vlees, een een soort heerlijke rosti´s met kaneel en cardamon.....als nagerecht een gebakken banaan in heerlijke saus met koffie van de eigen Vinca. Alle producten zijn van het eigen land!!
Na een korte siesta hebben we cake gegeten uit de hete oven en daarna tussen de regenbuien door een rondleiding gehad over de plantage en de fabriek. Met de twee pick-up´s zijn we teruggereden naar het Guesthouse......De regen was zo enorm dat ze een zeiltje over de bak hadden gespannen.....en onze pick-up stopte er halverwege mee omdat de ontsteking niet meer wilde.
We vervolgden de tocht in één pick up en de daggasten werden als eerste doorgereden naar de hot spring. Carlos kwam even later terug om ons op te halen en in de stromende regen hebben we een aantal uur doorgebracht in de hot tubs en in een met stenen afgezet stukje rivier waar we onder een warme waterval konden zitten tot het donker werd.
De daggasten werden teruggebracht en wij werden later opgepikt om terug te gaan naar het guesthouse om ons om te kleden voor het diner. En we hebben wederom heerlijk gegeten.....en lekker wijn gedronken....en Rummonade.
Om een uur of tien gingen de kaarsen op de slaapkamer uit....we hebben heerlijk geslapen!
Na om 8 uur genoten te hebben van een heerlijk locaal ontbijt zijn we terug gebracht naar Copan waar we de bus hebben gepakt naar La Entrada. Daar vandaan de aansluitende bus naar de grens van El Salvador. In een klein plaatsje voor de grens moesten we overstappen op een minibusje wat ons naar de grens bracht. In de trotter stond dat dit de meest lastige grensovergang van latin Amerika zou zijn.....en dat was het! Er was geen kantoortje om een stempel te ontvangen om Honduras te verlaten....dat gebeurde gewoon op straat met allerlei mannetjes om geld te wisselen om je heen. Vervolgens moesten we op zoek naar het kantoortje om toegang te krijgen tot El Salvador. Na zoeken en vragen hadden we het gevonden........er was echter niemand. We stonden met een aantal Amerikanen te wachten, en te wachten....tot iemand een zijdeurtje opendeed waar een dame in uniform gezellig aan de telefoon zat. Al bellend leip ze de straat op en schreeuwde een collega dat hij moest helpen. Even later kwam hij...en vroeg wat we wilden...wij wilden naar El Salvador.....hij wees, dat ie die kant op.....gewoon doorlopen!! Hahahahahahahaha
We hopen dat het goed gaat bij de grens overgang van El Salvador naar Nicaragua.....want we hebben geen stempel!
We liepen de grens over op zoek naar een bus naar Santa Ana. Die kwam hier niet. Die vertrekt morgen weer vanaf La Palma....een plaatsje 12 kilometer verderop. Met de bagage in een TukTuk zijn we naar La Palma gegaan en hebben de nacht in het gelijknamige hotel doorgebracht. Het enige leuke aan het plaatsje waren de muur schilderingen van een plaatselijke schilder. Verder was er niets! Morgen gaan we verder naar Santa Ana.....Baca lagi

Vannacht hebben we wakker gelegen van hevig onweer. Het bleek niet mogelijk om tussen de flits en de inslag tot 1 te tellen...de bui bleef precies in het dal boven de stad hangen. Afgaande op de hevige knallen en de sirenes moeten er een aantal inslagen hebben plaatsgevonden. Het ging er heftig aan toe. We kwamen dan ook pas laat op gang. Rond tien uur hadden we de rugzakken weer gepakt en hebben we afgerekend voor de twee overnachtingen. Op de koelkast in de keuken nog even de busdiensten gecheckt waarbij de vrouw des huizes ons vertelde dat bus 238 om 11 uur zou vertrekken vanaf de terminal. Werd het toch nog haasten.....
We besloten geen taxi te bestellen maar naar het centrum te lopen. Na enig navragen vonden we de juiste kant van de terminal, welke midden in de markt ligt. We waren ruim op tijd en namen plaats op bij een winkeltje achter de bushaven van lijn 238.
Heleen nam een vieze Jus dorange en mies een nog viezer druivensapje. Het nadeel van de druivensap was tevens dat je er ook nog een foute rode tong van kreeg!
De vrouw van de kraam vroeg ons of we op lijn 238 stonden te wachten....die komt pas om 12 uur. Geen punt, we vermaken ons wel met mensen kijken!
Er is enorm veel bedrijvigheid op de terminal. Inwoners van El Salvador zijn, in tegenstelling tot veel andere latijns Amerikaanse landen, veel actiever en ondernemender. Iedereen wil wat verkopen. Ook toen de bus om 12 uur arriveerde en we zaten te wachten voor vertrek kwam de een na de ander de bus in. Om 12.45 reden we de terminal af. Zoals in de gids omschreven stond duurd het minimaal 20 minuten voordat je door de markt heen bent....dat bleek een voorzichtige schatting.
De hele markt staat vol met bussen welke proberen de verharde weg te bereiken. Vanaf de eerste tot de laastste bus is een constante stroom verkopers actief. Ze stappen voor in en gaan via de achterdeur de bus weer uit. Ze schreuwen allemaal door elkaar om hun handel aan te prijzen.....het was weer een bonte vertoning, maar zeer vermakelijk! En veel handel word gewoon in een schaal op het hoofd gedragen.
Om een uur of drie kwamen we aan in Juayúa. Een mooi groen dorpje!
De hostel die we in gepland hadden had alleen dorms, maar even verderop zit een nieuw hostel (3 maanden open) genaamd Casa Mazeta waar we een private room beschikbaar hadden.
De eerste witte was gelijk afgegeven om te wassen, het centrum in op verkenning, een heerlijke liquade met aardbijen gedronken met zoete cake, zometeen lekker douchen, en daarna lekker ergens eten!

De rest volgt later!
Ik zag op internet dat het bij jullie ook lekker weer is vandaag!

Genietze!!!Baca lagi