TuPizza

We zijn weer terug in Tupiza! Maar het ging niet zonder slag of stoot!
Gisteravond waren we bijtijds op de terminal om nog wat kleins te eten en om nog wat koek en zopie in te slaan. De bus was op tijd en we vertrokken ook op tijd. Bij binnenkomst hing er echt een ontzettende vieze lucht in de bus....hij was blijkbaar niet schoongemaakt....en de stoelen stonken verschrikkelijk. De ramen konden hier en daar niet dicht omdat er geen handgrepen meer op zaten. We zaten achterin...en de bus was maar half gevuld. De eerste meters maakte al gelijk duidelijk dat dit een zware nacht zou gaan worden. Los van de gevaarlijke route en de soms zeer slechte wegen was de bus net een skippybal....we stuiterden alle kanten op omdat hij niet vol was...en erg slecht geveerd was. We zien wel wat het gaat worden!
In het eerste bergetappe stonden we al stil. Een vrachtwagen met aanhanger had in een scherpe bocht zijn lading verloren...dus pauze. Een uurtje later was er weer een pad vrijgemaakt om te rijden en konden we weer verder. Gelukkig regende het niet en was het volle maan en onbewolkt....en hadden we goed zicht onderweg. Ook op de enorme diepe afgronden die naast de achterbanden van de bus begonnen....soms zijn er momenten dat je een schietgebedje doet!! En jaja....Heleen opperde ineens dat ze helemaal geen testament had....hahahaha.
Ondanks alle oponthoud kwamen we om 04.00 hora op te terminal van Tupiza aan...en was twee straten verder Hotel la Torre waar we gereserveerd hadden voor de overnachtingen en voor de tour naar Uyuni voor aankomende dinsdag. We hadden vanuit Tarija nog mailcontact gehad met La Torre voor bevestigingen en een wijziging van onze vertrektijd vanuit Tarija....het moest allemaal goed komen. Dus niet! We stonden voor de deur van het hotel en het was aarde donker...er was geen bel....geen nachtservice....en steeds harder kloppen op ramen en deuren had ook geen resultaat...da´s balen! Maar niet getreurd...we gaan gewoon weer naar Hostal Bolivar waar we voorheen ook geslapen hebben. Die deden gelijk open...herkende ons....en binnen tien minuten lagen we in bed in onze vertrouwde kamer. Voor we gingen slapen waren we het er beide al over eens....La Torre kan de pot op met zijn tour, morgen gaan we annuleren...we zoeken wel een ander.
Vanmorgen werden we wakker en waren we brak.....niet geslapen....slecht gegeten en met name slecht gedronken....we baalden beide van La Torre....en Mies met heftige buikkrampen.
Heleen is op hoge poten naar La Torre gegaan en Mies naar het kleine kamertje. Heleen had het even geregeld! Eerst nog had de eigenaar geprobeerd de schuld in onze schoenen te schuiven....in het Spaans met haar collega ¨overlegd¨....maar Leen kon alles verstaan en gaf ze van jetje...en kwam terug met de aanbetaling en de mededeling dat we gratis in het hotel mochten overnachten. DE POT OP.....ja, en dat hield ook niet op! Wat wit brood, platanos, een buscopannetje en een bananen kreeg Mies weer op de rit.

Eerst maar even op verhaal komen, hier en daar een oor te luister leggen en wat recensies op internet opzoeken.

p.s. TU-Pizza slaat op alle, en dat zijn er heel veel, pizza restaurants die Tupiza telt. Iets anders is hier echt moeilijk te vinden.Read more