Treintjes

Om tien uur is het tijd om uit te checken. Vandaag gaan we naar Nagasaki, dat op het zuidpunt van het westelijke schiereiland van Kyushu ligt. Er is natuurlijk een hogesnelheidstrein die daarheen gaat, maar daar krijgen we er later nog wel meer van te zien. Ik wil nu vooral wat van het landschap zien en heb een plan gevormd om via een stuk of 3 lokale treinen in een omweg naar Nagasaki te rijden. Dat zou wat mooie uitzichten op moeten leveren. Ik had in mijn planning alleen geen rekening gehouden met het feit dat het nu zondag is en er dan iets minder treinen rijden...

Eerst maar eens rustig ontbijten, we gaan naar een donburi tent. Die serveren japanse rijst met daarop allerlei toppings zoals dunne reepjes biegstuk, een halfgekookt ei, bosuitjes en Koreaanse kimchi (foto 2). Karin neemt de variant met een volledig rauw ei en natto. Dat zijn gefermenteerde sojabonen waar Piet en ik toen Karin het voor het eerst aan ons liet zien in Egmond een paar jaar terug ontzettend om moesten lachen, omdat het wat ons betreft naar groenafval rook en de textuur heeft van klonterige snot. Wie wilt dat nou eten? Inmiddels ben ik er zelf toch ook best van gaan houden, it's an acquired taste.

Na onze koffers opgepikt te hebben uit het hotel (ik begin het nu al zat te worden om die klotedingen steeds maar mee te zeulen) naar het metrostation. Google maps geeft een wat ontmoedigend vooruitzicht: de eerstvolgende connectie die we zouden kunnen hebben is pas om 14:00. Dan gaan we het natuurlijk nooit halen. Gelukkig kan Karin hier de borden lezen en heeft ze een Japanse versie van 9292, daaruit kan ze opmaken dat de eerstvolgende metro gewoon in de aansluitende trein verandert. Niks aan de hand dus. Aan boord wordt het steeds rustiger naarmate we verder buiten Fukuoka raken, het is duidelijk zondag en we gaan duidelijk richting het platteland. De contrasten tussen stad en platteland zijn in Japan veel groter dan in Nederland. Beneden-Leeuwen, wat best voor het platteland door kan gaan, is praktisch een suburb van Nijmegen en een best levendig dorp opzich. Aan de andere kant is een stad als Amsterdam best druk (vooral met toeristen), maar is het ook prima te bewandelen en dan kun je het centrum in één dag wel redelijk opnemen. In Japan heb je natuurlijk Tokyo, een betonnen jungle met pakweg 40 miljoen inwoners samengepakt in een oppervlakte van een derde van dat van Nederland en waar 24/7 van alles gebeurt, terwijl als je op het platteland zit er vrijwel niks gebeurt. Het is buitengewoon vergrijst, en ze lopen zo ver achter in de tijd dat Karin een halfjaar terug nog een COVID-test moet doen voordat ze haar tante's huis in mocht.

Nog een verschil is waar de grens tussen platteland en stad ligt, blijkt als we in Karatsu aankomen. Dat is een stad van ruim honderdduizend inwoners, maar op zondag is het centrum simpelweg uitgestorven. Er is geen hond op straat, maar gelukkig is het cafeetje tegenover het station open. Daar kunnen we best op de volgende trein wachten, die natuurlijk over ruim een uur pas vertrekt. Lekkere koffie, klassieke muziek, en een verrukkelijke parfait. Prima wachten zo.

Op het perron zien we dat onze volgende trein uit precies één wagonnetje bestaat (foto 1). Eerder een bus op treinrails. We kunnen er niet eens betalen met de ov-kaart, dat moet met cash. In Imari moeten we weer een half uur wachten (gelukkig kan ik de tijd wat doden op de stationspiano) en in het volgende boemeltje worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven de bergen (foto 3). Aangekomen op het volgende station gaan we tijdens het inmiddels bekende halfuur wachten maar even kijken in een souvenirwinkel met het porcelein waar Arita bekend om staat, maar heel veel bijzonders zit er niet tussen.
Uiteindelijk stappen we in Haiki over op een meer stads uitziende trein die ons de laatste anderhalf uur naar Nagasaki zal brengen. Het is inmiddels wel donker.

In Nagasaki heb ik de tramstops verkeerd in mijn hoofd en stappen we te laat uit, koffers de rails over, trammetje terug. Eenmaal bij ons wat sjofel ogende hotel gearriveerd gaat het inchecken moeiteloos vanwege de uitvoerige beschrijving van onze host en de bedden liggen goed. 's Avonds gaan we naar een izakaya, dat is een typisch Japans eet+drinktentje waar de "salarymen" traditioneel met hun collega's na werk een drankje doen. Het is er gezellig en ze hebben lekker eten. Karin bestelt een flink bord sashimi waar nog pastasalade en yakitori achteraan komt ook.

いただきます!Read more