Een paspoort om nooit te vergeten!

Vrienden van Gulo Gulo, Ervaren globetrotters weten het al langer: het moeilijkste onderdeel van reizen is vertrekken. Dat zit zo: je weet al heel lang dat je weg wil maar het is alsof alle krachten in je omgeving er op zijn gericht je dat zo moeilijk mogelijk te maken. Enerzijds door de helpende hand toe te steken op problemen die je zelf niet voor mogelijk hield (zo kwam mijn oudste zwager - de schat - aanzetten met sokken gevuld met kattengrit ons bezwerend dat die onmisbaar zijn als vochtvreters onder de voorruit…) en anderzijds door de gezelligheid thuis plots tot ongekende hoogte op te schroeven om je eens te meer te laten beseffen wat je gaat missen. Enfin, vandaag gingen we dan eindelijk op pad. Om 13.00 uur. Eerste halte: Hanzestad Hamburg. Ik moet jullie zeggen: ondanks mijn zorgen over het belastbaar gewicht van de Volvo zoefden we vlekkeloos de grens over. Zo vlekkeloos dat ik me ter hoogte van Winschoten plotseling realiseerde dat ik m’n paspoort in Leersum had laten liggen. Op zo’n moment zijn drie dingen van belang: 1) de stinkende vis direct de groep in gooien, 2) vertrouwen in het incasserende beperkte reukvermogen van de groep en 3) het mobiliseren van het voor externe ondersteuning onmisbare thuisfront. Ik moet zeggen: met name de onderdelen 2) en 3) hebben zich bewezen. In no time en zonder veel morren was de Volvo weer omgedraaid en op de weg terug naar Nederland; ondertussen was Paul bereid gevonden mijn paspoort thuis op te halen (natuurlijk niemand thuis) om vervolgens daarmee naar de Duitse grens te rijden..Ruim twee uur en 200 extra kilometers verder gingen we om 18.00 uur dus voorzien van paspoort (Paul: wat een superactie; mijn dank is groot!!) voor de tweede keer de grens over. Wat ruim verlaat maar dankzij de heerlijke broodjes van onze kok prima gemutst arriveerden we om 21.00 uur eindelijk in Hamburg op het eerste feest met onze rallyvrienden. Daar werd ook direct duidelijk dat team Gulo Gulo opvalt met alles wat niet strikt rally gerelateerd is: aardige jongens, mooie jassen, leuke verhalen en als je ze vraagt hoe het geluid is starten ze niet de motor maar de muziek. Vervolgen werden we door een Belgische Porsche rijder getrakteerd op zijn motor sound. Eens te meer werd duidelijk: wij zijn hele kleine spelers in dit rally veld vol rally geweld. Of dat iets uitmaakt moet echter blijken. Onbevangenheid, onbekendheid en onnozelheid zijn misschien wel deugden in deze tak van sport. Kortom: de kop is er af; we zijn vertrokken. Morgen de start en meer verhalen…Read more