Victoria

De eerste kilometers fietsen waren zeer lastig. Iedereen vlamt me voorbij en ik geraak maar niet vooruit. Mijn benen en kuiten doen pijn elke keer ik trap. Op de Ferry naar Swartz Bay heb ik een meisje genaamd Dana leren kennen en ik moet haar constant vragen of ze wat trager wil fietsen. Ze vindt het grappig dat ik niet eens getraind heb voor deze fietstocht. Op dit moment vind ik het ietsje minder grappig en moet me enorm inhouden om niet luidruchtig te puffen. Vaak vraag ik me af of we bijna in Victoria aankomen, maar dan blijkt dat we nog maar 5 km verder zijn. Tot eindelijk ik aan mijn eerste bestemming toekom. Na afscheid genomen te hebben van Dana, rijd ik naar mijn eerste warmshowers hosts. Norman en Mary ontvangen me met open armen, geven me een heerlijke maaltijd, een lekker biertje en laten me dan tot rust komen in hun zeer comfortabele zetel. De volgende ochtend doet het pijn om weer uit mijn comfortzone te stappen, maar het moet dus spring ik op de fiets om de route langs de kust te verkennen. Het is adembenemend prachtig. Dichtbij Oak Bay stop ik om seals eten te geven en als ik in Beacon Hill park aankom stop ik om ukulele te spelen. Terwijl ik aan het jammen was vloog er opeens een bald eagle boven mij en ik verschoot hoe groot deze vogels kunnen zijn. Ik merk dat ik de enige ben die in de lucht aan het staren is. Volgens mij zijn de Canadezen dit al gewoon.Read more