Kyoto aankomst

Ik was eens vrij vroeg op voor de verandering, en besloot al richting tokyo station te vertrekken. Dat was nog geen slecht idee, want toen ik de trein op stapte in shinjuku begonnen er weer mensen uit te stappen nadat er iets omgeroepen werd. Gelukkig waren er monitors die af en toe iets engels toonden en bleek dat er een obstakel op de sporen lag. Dom staan kijken helpt dan niet veel, dus ik besloot om een andere lijn te nemen die dwars liep over mijn eerst geplande traject. Bleek een goede keus te zijn, ik kwam anderhalf uur te vroeg aan in tokyo centraal.


Eenmaal op de trein zat ik mezelve te vervloeken dat ik beter een bento gekocht had, want iedereen begon te eten. Gelukkig kwam er plots een karretje langs en kon ik er ene kopen. Het was drie uur rijden aan zeer hoog tempo. Mount Fuji gezien in de verte, en een hele hoop industrie.


In Kyoto op de gebruikelijke manier het station verlaten, namelijk langs de verkeerde kant. Jammergenoeg was de straatlayout daar ongeveer hetzelfde, en de straatnaam ook, dus ik had al een kwartiertje gelopen voor ik door had dat ik mis was. Uiteindelijk iets meer dan een uur met mijn bagage gezeuld naar het hotel hierdoor.


Ik had nog een paar uur voor ik mocht inchecken, dus even snackske gaan eten in een japanese snackbar recht tegenover een mcdonalds en daarna wat willekeurige straten inlopen. Altijd handig om de omgeving te kennen, zo zit ik dit nu te typen in een irisch pub op 50 meter van mijn hotel. Ook ben ik een mooie boeddhistische tempel tegengekomen, goed verscholen in de kleine steegjes want er was bijna geen volk. Ik heb zelfs eens mijn stoute schoenen afgedaan en naar binnen geweest via een van die traditionele houten schuifdeuren. De binnenkant was prachtig, maar heb geen foto's durven nemen want ze hebben dat niet graag.


Mijn hotel is wat meet budget dan dat in tokyo, dus wat kleiner, maar de wc is naruurlijk inclusief afstandsbediening en met verwarmde wc bril. Na wat rap delibereren besloot ik naar het oude district te wandelen, richting een grote tempel. Onderweg gepasseert aan de kleine overdekte winkelsteegjes en daar iets dat op een frisco leek gegeten, maar het was geen ijs maar een moes van iets dat uit de zee kwam, opgewarmd. Het smaakte mij wel.


Ik liep verder, af en toe naar de kaart op mijn ipad kijkend, en plots liep ik weer alleen rond, door een woonwijk. En alweer kwam ik een grote tempel tegen waar niemand te bespeuren was. Eenmaal aangekomen bij de tempel die mijn uiteindelijk doel was zag ik het tegenovergestelde: een gigantische rij die stond aan te schuiven. Geen goesting om terug te keren nu ik eenmaal zo ver was, dus ook aanschuiven, en ik was al even bezig toen ik zag dat iedereen een ticket in zijn handen had. Even vlug een ticket gaan kopen en het verbaasde mij dat het nogal duur was. Ik kreeg een programma erbij. Het bleek de laatste avond te zijn dat de sakura snachts verlicht waren, en er was een optreden met traditionele chinese folkmuziek.


De tempel en die tuinen errond waren schitterend en het had toch wel iets sprookjesachtig met die folkmuziek op de achtergrond. Iets minder sprookjesachtig waren de duizenden japanners die ieder blad van iedere boom moesten fotograferen, maar ik moet toegeven dat ik daar ook aan meegedaan heb. Ge moet een wat betere camera hebben dan de mijne hiervoor vrees ik. 

Mijn eerste indruk van Kyoto is dat dit een beetje vergelijkbaar is met Gent. Niet te groot, veel cultuur, maar ook veel nachtleven. Ook veel meer meisjes in kimono.Read more