Reset search
Japan 2015
  • Dieter De Vos
April 2015

Japan 2015

A 19-day adventure by Dieter Read more
FollowInsightsCalendarShareShareBucket list
Newest first
  • Trip start
    April 5, 2015
    Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Aankomst Tokyo

    April 5, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 10 °C

    Het gebeurt niet veel dat ik al om 19 uur in bed wil, maar ik ga mij nog even sterk houden en een verslag typen van mijn avonturen voordat mijn geheugen ze wist.
    

Na jaren voorbereiding ben ik eindelijk in Japan aangekomen! En die voorbereiding is al een goeie hulp geweest. Ik kon dit merken iedere keer ik in een rij moest aanschuiven: bij de mensen voor mij duurde het altijd eeuwen, terwijl ik iedere keer in een aantal seconden alles afhandelde, want ik had geen vragen. De vlucht was zeer saai, wat perfect is voor een vlucht want ge wilt niet dat het spannend wordt op de vlieger. Ik had even gevreesd dat ik de overstap in frankfurt ging missen doordat de vlieger in zaventem een kwartier vertraging had, en er maar 1u40 transfertijd was. Het was zorgen voor niets. Die 11 uur in een vlieger zitten waar ge niet echt meer beenruimte hebt dan in een ryanair vliegerke was een zware beproeving, ge moet het er voor over hebben. Maar het was o zo leuk om uit te stappen na die slapeloze vlucht.



    Daarna was het een kwestie van aanschuiven voor de grenscontrole, waar ze foto's, vingerafdrukken en een formulier van iedereen wilden. Wachten op bagage, aanschuiven voor de JR rail pass, en dan eindelijk op de trein. Die treinpas is zeer handig, ge moet geen tickets meer kopen en kunt een zitplaats reserveren gratis. 



    Het was een uurtje naar Shinjuku station, en ik kon buiten al zien dat ik in een ander land dan europa was aan de bouwstijl van de huizen (er zaten er mooie tussen), aan de bamboo bossen en de vele sakura bomen. Op tripadvisor had ik gelezen dat ge best een compass mee neemt om de weg te vinden in dat station, maar het viel goed mee, ik ben maar een half uurtje verloren gelopen. Zonder de kaart van Japan in mijn gsm en ipad zou ik het moeilijk gehad hebben.



    Bagage op hotel achtergelaten en dan in de buurt op zoek naar eten, want dat was dringend nodig. In shinjuku eten vinden is niet moeilijk, restaurants in iedere straat, en allemaal in het japanees, maar wel met foto's of plastiek voorbeelden van het eten. Ik ben een willekeurig restaurant binnen gegaan en de ober leide mij direct naar een plaats waar er mes en vork lag en een engels menu. Het eten was zeer lekker, een soort van gefrituurde kip met rijst en een vreemde saus. Prijs was 15 euro, waarvan 8 euro voor een halve liter bier.

    

Daarna heb ik nog wat rondgewandeld en een paraplu gekocht. Ik had wel ene mee, maar daar had bijna iedereen paraplus van doorzichtig plastiek, wat zeer handig is. Het viel mij ook op dat bij de grote winkels een toestel stond waar ge je paraplu moest in steken en die dan een plastiekfolie er rond deed, zodat ge niet staat te druipen.



    Ingecheckt rond 14u in het hotel en dan op het bed gaan liggen om wat te rusten. Het vergde enorm veel moeite om 4 uur later weer op te staan om eten te gaan zoeken. Eens terug buiten ging het weer wat. Ik had zeer veel plannen om te zien deze dag, maar ik ben momenteel een zombie.



    Eens op zoek naar eten de andere kant uit gelopen en onmiddelijk een blok met kleine straten vol restaurants ontdekt. De keuze was zo groot dat ik al die straaten vier of vijf keer doorgelopen ben voordat ik een ramen bar binnen ging. Ramen eten stond redelijk bovenaan mijn todo lijst en mijn hoge verwachtingen werden ruim ingelost. Voor 7euro had ik een kom ramen met rijst en een pint, en het was meer dan ik op kon. Ramen verreist wel wat begendigheid met de stokjes, maar ik had tijd. 

Nu ist wel bedtijd, fotos zijn voor morgen    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Tokyo maandag

    April 6, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 20 °C

    Opgestaan om 9u30, maar mijn lijf zei duidelijk dat het nog 2u30 was. Ik heb mij daar niets van aan getrokken toen ik zag dat het prachtig weer was. De hele dag in mijn hemd rondgelopen en het was nog zweten.



    Mijn eerste stop was Harajuku, het centrum van de jongerenkultuur en het yoyogi park waar het meiji shrine is. Het park is zeer mooi en het tempelcomplex behoorlijk groot maar ik ben daar niet lang gebleven. Interessanter was de takeshita dori, een straat waar ik mij behoorlijk oud voelde want het merendeel van het volk was daar onder de twintig en voornamelijk vrouwelijk. De straat lijkt op een festivalmarkt met allerlei prularia en trendy kledij en zeer veel dingen in roze.



    Weer de trein op gesprongen richting Tokyo centraal station en daar kort even het imperial park bezocht, maar mijn uiteindelijke doel was Ueno park om eens de sakura gekte daar te zien. Het is de gewoonte van de Japanezen om tijdens de periode van de kersebloesems met de familie of vriende of collegas te gaan picknicken onder zo'n boom. En in Ueno park zijn er vele zulke bomen, dus het zat er vol. ze moeten er natuurlijk bij nemen dat ze door iedere toerist gefotografeerd zullen worden, inclusief ik. De sake helpt wel om de touristen te vergeten denk ik.



    In dat park stonden ook een aantal shinto shrines en een boedhistische tempel omringt door eetstandjes met vanalles en nog wat, zoals octopus brochettes. Ik had jammergenoeg net gegeten, een kom ramen voor ongeveer 4,5 euro. Na een aantal uur begonnen mijn voeten te protesteren en was het weer tijd om op de trein te zitten, op naar de volgende halte: Akihabara.

Maar voor ik aan het station kwam ben ik afgeleid door een paar kleine straatjes vol kleine winkeltjes, voornamelijk met vis. Was wel leuk om eens door te lopen.



    Akihabara is het mekka van de manga, anime en electronica, en dat was duidelijk te merken aan de vele neon reclame. Ik heb daar een paar uur alle winkeltjes zitten bekijken en dan een restaurant binnen gedoken om een assortiment yakitori met rijst te eten. Dat zijn brochettes van verschillende zaken. Zeer lekker, en ik begin al wat beter te worden met de stokjes, maar rijst is nog lastig.

    

Ik ben nog geen restaurant tegen gekomen waar ze engels spreken, maar dat is niet echt nodig gezien ze allamaal een menukaart hebben met foto's of plastiek voorbeelden in de etalage.


    Het laatste wat ik nog wilde doen deze dag was de uitgaansbuurt bezoeken van Shinjuku, niet ver van mijn hotel. Met niet ver bedoel ik een half uur te voet, het is hier groot. Ik ben daar niet lang gebleven, ze hebben daar geen apart red light district, het is alles door elkaar, en als ge alleen rondloopt in zo'n district denkt iedereen dat je er bent voor de hoeren. Na de vierde neger die mij kwam vragen of ik een glas wilde drinken met hem in een bar waar ze fillipijntjes hadden voor ieders smaak heb ik het voor bekeken gehouden. Ik zit nu een glas te drinken op mijn gemak in de bar van het hotel, Kirin Ichiban Stout, ze weten blijkbaar ook goed hoe ze een lekker zwart bier maken hier.
    

Een zaak viel mij nog op: het was bijna 22 uur toen ik terug naar het hotel liep en alle kleerwinkels waren nog open. Maar ik ga gaan slapen.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Kamakura

    April 7, 2015 in Japan ⋅ 🌧 10 °C

    Deze keer om 8u30 uit bed gerold, maar nog steeds vermoeid. Het is een koude regendag vandaag, ideaal wandelweer dus. Ik dacht eerst van naar Nicco te gaan, maar dat is met twee treinoverstappen, en ik wilde eerst iets simpelers doen. Kamakura leek mij de beste optie. Het is een klein stadje aan de kust dat heel lang geleden nog even de hoofdstad geweest is en het religieuze centrum. Er zijn daar 65 boeddhistische tempels en 19 shinto shrines.
    

Eerst moest ik daar zien te geraken natuurlijk, en dat is niet zo eenvoudig in dat gigantisch station. Ik wist welke lijn ik moest nemen en na een kwartiertje bordjes lezen vermoedde ik dat het op spoor 1 was. Maar er stopten drie verschillende lijnen op dat spoor en om de twee a drie minuten was er een trein. Ik ben dus toch maar eens gaan vragen of ik juist was, wat het geval was. Het was een uurtje op de trein.


    Het tempel complex van de hoofdtempel is groot en zeer mooi en ik heb foto's zitten nemen tot de batterij plat was. Gelukkig had ik nog gsm en ipad. Zoals bij iedere belangrijke tempel is er een winkeltje waar ge geluksamuletten kunt kopen voor vanalles, bemant door jonge priesteresjes. Ik heb er een gekocht voor algemeen goed geluk, gezien ik niet direct ene zag specifiek voor geluk bij het nemen van de juiste trein. Populair zijn ook die voor goeie studies, geluk in het verkeer, geboortes, ...
    

Daarna moest ik wel gaan eten en ik heb rap een van de eerste dingen naar binnen gegaan die ik tegen kwam. Het bleek een chinees te zijn, en de gerechten waren allemaal anders dan de chinezen van thuis. Ik heb makreel met groenten en rijst in zoetzure saus gegeten voor ongeveer 7 euro, en het was zeer lekker. Het is mij opgevallen dat ge overal gratis water krijgt bij het eten, en deze keer ook ijsgekoelde groene thee.


    Frisdrank automaten kom je hier tegen om de 20 meter in iedere straat, soms drie naast elkaar, en ze zitten vol met drankjes die ik niet ken, voornamelijk op basis van thee. Cola en dergelijke moet je goed zoeken, maar waarom zou ik dat nu drinken. De Japanse frisdranken zijn ongesuikert en hebben de bittere theesmaak. Ook al iets met rijstsmaak gedronken en een energiedrankje 'procari sweat' of zoiets.


    Daarna ben ik nog wat in de winkelstraten gaan snuisteren en een paar tempels gaan bekijken die buiten de bustourist route lagen. Mijn benen begonnen toen al wat te protesteren van vermoeitheid, dus besloot ik een wandelroute te volgen de heuvel op door het bos van een paar km. Ik was blijkbaar de enige die zo zot was, niemand tegengekomen onderweg. Normaal gezien ging ik nog naar een groot boeddha beeld gaan kijken, maar ik was te moe en wilde voor spitsuur terug in Shinjuku zijn. Ik heb op het juiste spoor bijna de verkeerde trein genomen, een vaag vermoeden hield mij tegen. De trein erna bleek de juiste te zijn, hoewel ik het pas zeker wist eenmaal hij toekwam in Shinjuku.



    Het was toen al 17 uur en het enige wat er nog op zat voor mij was eten zoeken, na wat rusten. Ik heb op mijn gebruikelijke manier eten gezocht: willekeurig straten in lopen en overal binnen kijken of er plaats was. Het werd weer ramen, op basis ban miso deze keer, en het was de beste die ik tot nu toe gegeten heb. Ook de grootste portie, ik had moeite. En waarschijnlijk heb ik er een uur over gedaan, de stokjes blijven moeilijk.
    

Morgen zal ik even op de pauze knop drukken en wat luieren en shoppen om te recupereren.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Tokyo rustdag

    April 8, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 2 °C

    Toen ik opstond vandaag was het behoorlijk water aan't gieten, dus na wat mediteren besloot ik naar sunshine city te gaan in Ikebukuro. Dat is een soort van shopping center, maar wat groter dan ik gewoon ben. Het heeft namelijk ook twee indoor pretparken en een theater. Mijn voornaamste reden om daat te gaan was de grote hoeveelheid restaurants en het feit dat ik ze daar op 't gemak kon bekijken in het droge.
    

De meeste dingen gingen pas open rond 11 uur dus ik besloot een koffie te drinken in de starbucks, en toen ik naar buiten keek was het aan't sneeuwen. Ben naar buiten gelopen om zeker te zijn dat het geen animatie was, maar het was echte sneeuw. En eergisteren was het nog meer dan 20 graden.


    Ikebukuro is ook een district met veel manga en anime, maar dan meer voor vrouwen, waar Akihabara voor de mannen is. En ik merkte dit duidelijk in de manga winkels, al het volk daarbinnen was vrouwelijk. Ik ben toen een animate cafe naar binnen geweest om wat te kunnen zitten, en dat bleek ook een maid cafe te zijn. Ik was de enige vent daar, maar dat stoorde mij niet echt.
    

In het shopping center had ik gezien dat het idol groepje Juice=Juice ging optreden op het plein midden het shopping center en dat wilde ik zeker eens zien, maar eerst wat gaan uitrusten in het hotel. Er was redelijk wat volk die die vijf meisjes wilden zien en het was grappig om ze bezig te zien. Het was 17u30, dus redelijk wat volk kwam rechtstreeks van het werk en stond daar in costum. Ze haalden van die fluo lichtjes uit hun aktentas, stonden tijdens de nummers daar als zot mee te zwaaien, en liepen daarna rustig weer weg. Na het optreden mocht iedereen die dat wilde een hand gaan geven aan de meisjes, nadat ze aan de security getoond hadden dat hun handen proper waren.
    

Ik was al eerder weggelopen omdat ik eerder dan al dat volk bij de restaurants wilde zijn. Ik had zin in pizza, dus ik heb voor een italiaan gekozen, maar ik moet zeggen dat italie ver van japan ligt. Morgen zal het weer lekker japans zijn.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Tokyo asakusa en shibuya

    April 9, 2015 in Japan ⋅ ☁️ 10 °C

    Gisteren mocht het dan nog sneeuwen, vandaag was het weer zon en was mijn trui overbodig. Mijn eerste doel van de dag was Asakusa, een traditioneel district van Tokyo met vele kleine winkeltjes en een groot tempel complex. Met de metro was het direct bereikbaar, maar omdat het goed weer was besloot ik met de trein tot aan Ueno te gaan en de rest te voet. Een beetje de afstand onderschat natuurlijk, maar wel veel gezien. De trein had een gigantische vertraging van iets meer dan een minuut, gelukkig brak er geen paniek uit hierdoor. 


    Onderweg kwam ik wegenwerken tegen, vijf man die aan het werk waren en drie man die de voetgangers errond begeleiden, met een beleefd buigingkje natuurlijk. Ze zijn hier allemaal zo beleefd dat ik er mij soms ongemakkelijk bij voel. 


    Aan de Kaminarimon, de poort naar het tempelcomplex begon ik eindelijk andere touristen te zien, op de meeste plaatsen ben ik de enige buitenlander. Qua lengte val ik niet op, Japanners zijn groot, sommige zelfs groter dan ik. 


    De tempel is gigantisch groot, niet zo groot als bijvoorbeeld een kathedraal, maar voor een gebouw dat volledig van hout is toch de moeite. Ernaast stond een standje waar ge thee kunt proeven en ik heb een zakje gekocht omdat het lekker was en niet iets dat je thuis kunt krijgen, namelijk thee in poedervorm. Gewoon een lepeltje van dat poeder in warm water en wat roeren en 't is klaar.
    

Dan was het weer tijd om te eten, en deze keer heb ik voor tempura gekozen. Dat is gefrituurd, zoals calamares, maar gevarieerder. Ik herkende scampies, een soort vis en calamares er tussen. Het was zeer lekker. De dienster vroeg of ik een vork moest hebben, maar ik heb geweigerd, blijven oefenen tot ik het perfect kan. Altijd als ge hier op restaurant gaat krijg je gratis thee of water, en er zijn maar weinig die er nog iets anders zoals bier bij bestellen. Ik heb dat ook al afgeleerd want bier krijg je niet voor minder dan 5 euro op een restaurant, en de thee is van zeer goeie kwaliteit.


    Na het eten heb ik nog wat rondgewandeld tussen de winkeltjes, op weg naar mijn volgende doel: de sky tree. Een toren van 634m hoog die dient als radiozendmast. Er is een platform op 350 en 450 meter voor het uitzicht. Ik ben voor de 350m gegaan, gezien de prijs en ik denk niet dat ge nog hoger meer ziet. Er was enkel voor touristen een fast pass beschikbaar zodat ge geen drie kwartier moest wachten in de rij. Mijn benen deden zeer doordat ik de weg er naar toe gewandeld heb, dus ik heb die genomen. De operator aan de lift gaf eerst een hoop uitleg in het japanees, en kwam dan naast mij staan om een samenvatting te geven in het engels. Er waren geen andere buitenlanders. Ik vermoed dat alle buitenlanders hier met een georganizeerde groepsreis komen en enkel vlug de voornaamste dingen fotograferen, want zelfs op de trein zie ik zeer zelden buitenlanders. Het uitzicht was Tokyo voor zover het oog reikt, met aan de ene kant de zee. Ik kon zien hoe ver ik van het station was waar ik mijn wandeling gestart was, en dat deed me even een bankje zoeken.
    

Dan weer terug naar de hele andere kant van Tokyo waar mijn hotel was om wat uit te rusten. Ik dacht van eens een lunchbox (bento) te kopen, wat ook een specialiteit is hier. Ik was te moe om een restaurant te zoeken. Het enige wat mij enigzinds tegen hield was dat zo'n bento koud eten is en ik wist niet of koude rijst wel ging smaken. Eerst proeven dan oordelen dacht ik en het bleek zeer lekker te zijn. Die bento's verkopen ze in ieder station in enorm veel variaties en ze zijn zeer populair onder het werkvolk. Ik ga dit nog kopen.
    

Na mijn rustpauze heb ik mezelve nog eens in gang getrokken richting shibuya. Dit is het shopping district met het beroemde kruispunt en is zeer mooi snachts door de neon reclame. Daar vond ik wel touristen, maar nog altijd een klein percentage tegenover de japanners. Het was toen 19u, de werkdag zat erop, dus tijd om te gaan shoppen. Dat moet ge in belgie niet doen. Ik heb van een winkel de openingsuren gezien en dat bleek tot 21 uur te zijn op weekdagen en tot 22u in 't weekend. De straten waren in ieder geval volgepakt, ook toen ik rond 20u30 wegging.


    Ben weer eens doodmoe. Ik heb nog twee dagen Tokyo en nog genoeg op mijn schema voor vier dagen, dus ik zal moeten kiezen. Maar dat zie ik morgen wel.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Tokyo wandeling

    April 10, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 9 °C

    Opgestaan met het idee van een uitstap naar Nikko, maar het bleek dat ik een trein moest hebben die om 7u30 vertrekt en ik heb weer liggen luieren tot 9u. Dan maar eens naar Ropongi en tokyo tower gaan. Het is mogelijk om daar te geraken met de metro, maar ik had geen zin om al die metro lijnen uit te pluizen en besloot van te voet te gaan. Het regende niet en er waren een aantal zaken die ik wilde zien onderweg. 


    Mijn eerste stop was Shinjuku goen, een groot park met 1200 sakura bomen. Een behoorlijk aantal was nog in volle bloei en rond iedere boom stonden een aantal Japanners foto's te nemen. Ik heb daar tempura udon gegeten in de cafetaria. Dat bleek twee stukken calamares te zijn bovenop een kom noedels met zeewier en vismoes in sakura motief. Het was lekker maar de noedels waren van de extra glibberige soort en de stokjes van plastiek. Ze zullen de volledige tafel mogen kuisen en ik ben blij dat mijn trui zwart is, maar hij mag eens gewassen worden. Nadat ik gegeten had heb ik discreet de saus van mijn voorhoofd geveegd en vertrokken richting Ropongi.


    Na anderhalf uur wandelen kwam ik in midtown tokyo, dat is ook een shopping complex, maar dan voor mensen met te veel geld. De wc was gratis, gelijk overal hier. Ropongi hills was net van hetzelfde, met een hoop apartementscomplexen erbij voor mensen die het kunnen betalen. Voor mij viel er niet veel nieuws te zien, dus ben ik doorgelopen richting tokyo tower. Onderweg bijna onder de voet gelopen door heel kleine japannertjes, de lagere school was blijkbaar gedaan en ze gingen alle in groep naar huis. Ze hadden alle hetzelfde uniform en dezelfde boekentas op de rug, en een bolhoedje op. Deed mij denken aan kaboutertjes.


    Tokyo tower is een lelijk namaaksel van de eifeltoren, hij is 13m hoger, maar lijkt veel kleiner door de wolkenkrabbers er rond. Ik ben er niet op geweest, mijn doel was eerder het hoofdkwartier van een van de oudste boeddhistische sectes. Het tempelcomplex was groot en mooi, maar toch waren er enkel maar een tiental touristen. Vreemde stad, Tokyo, ofwel zit ge opeengepakt, ofwel is er geen kat.


    Een trein station was nabij, en daar waren mijn benen zeer blij mee, het was ondertussen al 17u. Effe rap een belegd broodje met koffie gegeten in Tully's coffee, een concurrent van starbucks, en dan richting Akihabara, waar ik nog eens wat winkeltjes wilde bekijken om de dag af te sluiten. In het station daar zag ik een plakaat dat waarschuwde voor 'upskirting'. Blijkbaar lopen de meisjes daar het risico dat hun onderbroek gefotografeert wordt wanneer ze de trap afgaan. Nu ik er aan denk heb ik nog geen vrouwen met een broek gezien, wel veel korte rokjes. De schooluniforms zijn altijd met een rok.


    Het begon water te gieten, dus de winkels binnengaan leek mij een goed idee. Niet alles is op de benedenverdieping, vele gebouwen hebben meerdere winkels, een per verdiep. Ik heb mij meer dan een uur kunnen bezig houden tot ik stond te trillen op mijn benen van vermoeidheid. Ik wilde nog langer blijven, maar het ging niet meer, dus terug richting hotel. Een half uur opeengeperst staan in de trein, rap nen bento gekocht als avondeten, en nu doe ik niets meer. De kans is groot dat ik morgen toch niet om 6u30 ga opstaan om naar Nikko te gaan, maar wat ga rusten in de plaats. Ik ga in Kyoto nog genoeg tempels zien.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Tokyo rustdag 2

    April 11, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 13 °C

    Mijn laaste dag in Tokyo besloot ik rustig aan te doen, gezien ik weer had blijven liggen tot 9u. Mijn eerste doel was een boekenwinkel die niet ver van mijn hotel lag en ook een engelstalige afdeling had. Het 'winkeltje' was 8 verdiepingen, en op iedere verdieping kunt ge gemakkelijk een winkel als de fnac in gent verstoppen. Ze hadden wat ik zocht (natuurlijk), nen manga die ik niet kon krijgen om amazon. Het blijft mij verbazen hoe gigantisch groot de department store's hier zijn.


    Nog even rondgelopen in het skyscraper district om foto's te nemen van de grote wolkenkrabbers en dan richting Ikebukuro, waar het hoofdkwartier is van de Animate winkelketen. Een winkel van 9 verdiepingen met alles manga en anime gerelateerd, maar wel in het manga centrum voor de vrouwen, en dat was,meer dan duidelijk. Rijen schoolmeisjes stonden aan te schuiven aan de kassas en overal manga posters met stoere venten op, en zeer veel 'boy's love'. Japanse vrouwen zijn dol op romantische verhalen tussen homo's, er waren hele rekken van dat spul. Leuk om eens te zien maar ben er niet lang gebleven.
    

Mijn volgende doel was om eens shibuya te zien overdag, maar ik heb een tussenstop gemaakt in harajuku om eens te zien hoe het daar is de zaterdag en een hapje te eten. In takeshita-dori, de winkelstraat voor de jongeren was het over de koppen lopen, maar op het moment dat ik een zijstraatje insloeg in de hoop wat eten te vinden kwam ik een pita kot tegen en een britisch pub. De pita was lekker en ongeveer de helft van wat je krijgt in belgie. In de britisch pub sprak niemand van het personeel engels. Ik werd naar mijn tafel begeleid door een meisje die mij dan duidelijk probeerde te maken dat ik aan de toog moest bestellen. Ik wilde gewoon een guinness, maar mocht niet wachten aan de toog tot ie getapt was, ik moest terug naar mijn plaats met een nummer op een vlaggetje zodat ze wisten waar ze mijn bestelling konden brengen. Het meisje kwam een paar seconden later achtergelopen met mijn guinness. Het interieur was wel brits.


    Op de valreep besloten om eens in het yoyogi park rond te wandelen, en dat bleek een zeer mooi en vooral levendig park te zijn. De zon kwam ondertussen af en toe piepen. Het is de gewoonte van de jeugd om in een club te gaan, en ik vermoed dat vele hun activiteiten in dat park hielden. Groepen meisjes die stonden te dansen, hopen joggers, mensen die hun muziekinstrument aan het oefenen waren, of gewoon aan het picnicken. Moest ik in tokyo wonen dan zou ik dit park uitkiezen om te joggen, je had niet meer de indruk van in een stad te zijn.


    Als afsluiter nog even naar shibuya, maar twee minuten met de trein verder. Ik wilde eens zien hoe druk het daar was op een zaterdag namiddag met mooi weer. De gentse feesten zijn rustiger. Na een half uurtje rondlopen toch erin geslaagd om lekker te eten. Ik heb weer voor ramen gekozen en was daar de enige tourist. Waarschijnlijk is dit omdat ramen restaurants meestal zeer smal zijn met een lange toog waar iedereen naast elkaar zit. Ideaal voor de werkmens die snel wat wil eten, maar niet voor groepjes touristen. Ze missen wat, want het was zeer lekker. En ik heb geprobeerd van zo luid mogelijk te slurpen, om beleefd te zijn, maar dat blijft moeilijk.
    

Nu ga ik de dag vroeg afsluiten, mijn zetel voor de trein naar kyoto heb ik vandaag al gereserveerd, en die vertrekt morgen om 10u33 in tokyo centraal. Ik moet vroeg op dus want dat is een half uur met de trein van shinjuku + nog een half uur verdwalen in dat station daar.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Kyoto aankomst

    April 12, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 18 °C

    Ik was eens vrij vroeg op voor de verandering, en besloot al richting tokyo station te vertrekken. Dat was nog geen slecht idee, want toen ik de trein op stapte in shinjuku begonnen er weer mensen uit te stappen nadat er iets omgeroepen werd. Gelukkig waren er monitors die af en toe iets engels toonden en bleek dat er een obstakel op de sporen lag. Dom staan kijken helpt dan niet veel, dus ik besloot om een andere lijn te nemen die dwars liep over mijn eerst geplande traject. Bleek een goede keus te zijn, ik kwam anderhalf uur te vroeg aan in tokyo centraal.


    Eenmaal op de trein zat ik mezelve te vervloeken dat ik beter een bento gekocht had, want iedereen begon te eten. Gelukkig kwam er plots een karretje langs en kon ik er ene kopen. Het was drie uur rijden aan zeer hoog tempo. Mount Fuji gezien in de verte, en een hele hoop industrie.
    

In Kyoto op de gebruikelijke manier het station verlaten, namelijk langs de verkeerde kant. Jammergenoeg was de straatlayout daar ongeveer hetzelfde, en de straatnaam ook, dus ik had al een kwartiertje gelopen voor ik door had dat ik mis was. Uiteindelijk iets meer dan een uur met mijn bagage gezeuld naar het hotel hierdoor.


    Ik had nog een paar uur voor ik mocht inchecken, dus even snackske gaan eten in een japanese snackbar recht tegenover een mcdonalds en daarna wat willekeurige straten inlopen. Altijd handig om de omgeving te kennen, zo zit ik dit nu te typen in een irisch pub op 50 meter van mijn hotel. Ook ben ik een mooie boeddhistische tempel tegengekomen, goed verscholen in de kleine steegjes want er was bijna geen volk. Ik heb zelfs eens mijn stoute schoenen afgedaan en naar binnen geweest via een van die traditionele houten schuifdeuren. De binnenkant was prachtig, maar heb geen foto's durven nemen want ze hebben dat niet graag.


    Mijn hotel is wat meet budget dan dat in tokyo, dus wat kleiner, maar de wc is naruurlijk inclusief afstandsbediening en met verwarmde wc bril. Na wat rap delibereren besloot ik naar het oude district te wandelen, richting een grote tempel. Onderweg gepasseert aan de kleine overdekte winkelsteegjes en daar iets dat op een frisco leek gegeten, maar het was geen ijs maar een moes van iets dat uit de zee kwam, opgewarmd. Het smaakte mij wel.


    Ik liep verder, af en toe naar de kaart op mijn ipad kijkend, en plots liep ik weer alleen rond, door een woonwijk. En alweer kwam ik een grote tempel tegen waar niemand te bespeuren was. Eenmaal aangekomen bij de tempel die mijn uiteindelijk doel was zag ik het tegenovergestelde: een gigantische rij die stond aan te schuiven. Geen goesting om terug te keren nu ik eenmaal zo ver was, dus ook aanschuiven, en ik was al even bezig toen ik zag dat iedereen een ticket in zijn handen had. Even vlug een ticket gaan kopen en het verbaasde mij dat het nogal duur was. Ik kreeg een programma erbij. Het bleek de laatste avond te zijn dat de sakura snachts verlicht waren, en er was een optreden met traditionele chinese folkmuziek.
    

De tempel en die tuinen errond waren schitterend en het had toch wel iets sprookjesachtig met die folkmuziek op de achtergrond. Iets minder sprookjesachtig waren de duizenden japanners die ieder blad van iedere boom moesten fotograferen, maar ik moet toegeven dat ik daar ook aan meegedaan heb. Ge moet een wat betere camera hebben dan de mijne hiervoor vrees ik. 

Mijn eerste indruk van Kyoto is dat dit een beetje vergelijkbaar is met Gent. Niet te groot, veel cultuur, maar ook veel nachtleven. Ook veel meer meisjes in kimono.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Uji en gion

    April 13, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 13 °C

    Het was water gieten vandaag, de hele dag door. Ik besloot onmiddelijk te vertrekken naar een van de belangrijkste punten op mijn agenda: Uji. Dit klein stadje ligt iets buiten kyoto en is de oorsprong van de thee in japan. Hier werd de eerste theeplantage aangelegd en de streek staat nog altijd bekend voor de beste thee. 


    Het was nog geen tien uur toen ik toekwam en de meeste winkels waren nog gesloten, dus ik ging eerst een tempel bezoeken, bekend van zijn phoenix hal. Het tempelcomplex was japan op zijn best en ik had geluk vroeg te zijn want ze lieten maar 50 man tegelijk in de tempel. Daarna was het shoppen in de straat met de theewinkeltjes, de ene na de andere. De thee daar is zeer duur, maar de kwaliteit is direct te merken. Ik heb er wat op goed geluk gekocht, want de meeste winkels waren niet voorzien op engels, en de enige touristen die ik tegenkwam waren een paar hollanders.


    Er waren nog wat tempels aan de overkant van de rivier, verscholen in de bossen, en daar was ik echt weer de enige. Nog twee andere mensen tegengekomen op mijn wandeling en dat was het. In je eentje rondlopen in een boeddhistisch tempel complex heeft toch wel een apart sfeertje.


    Op terugweg naar kyoto besloot ik de overdekte winkelstraten eens te doen, en het oude centrum met die typische houten huisjes en lantarens. De straten waren overbevolkt gezien de meesten op dat idee gekomen waren, en er valt niet zo veel over te zeggen behalve dat ik van veel dingen die ze verkochten niet wist wat het was. De vis-op-een-stokje dingen waren wel lekker. Ik denk toch dat het vis was. Ook nog een tempel bezocht en een paar omamori gekocht.


    Tegen de avond begon ik goed uitgehongerd te geraken en ik zag op mijn kaart een smal steegje met veel restaurants en besloot dat op te zoeken. En het was echt een zeer smal steegje, zoals ge er vele in venetie hebt, met allemaal restaurants. Je kon niet binnenkijken en ik was van plan om door te lopen en iets anders te zoeken, maar had geen goesting om nog uren in de regen rond te tsjolen, dus ben ik een willekeurig restaurant binnen gegaan. Ik moest eerst mijn schoenen uit doen voor ik binnen mocht, en het volledige interieur was traditioneel japans. Op een kussen aan een tafeltje zitten dus, op tamati matten vloeren. Het was een vrij luxueuze bedoening en achteraf gezien zag ik dat de meeste daar in kostum rondliepen in dat straatje. Ik heb een menu besteld van een gang of 5 met allemaal kleine hapjes, sashimi, miso, tempura, ...
Het was zeer lekker, eigenlijk het beste wat ik al gegeten had, en koste bijna 40 euro. Morgen zal het weer ramen zijn voor 5 euro hoor.


    Het was leuk om eens mee te maken, maar mijn benen waren blij toen ik rechtstond. Een uur gelijk nen boeddha zitten is niets voor mij. Pontocho kyoto intikken in google images om te weten waar ik zat, foto's nemen was te moeilijk gezien voornamelijk paraplu's in beeld.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Himeji

    April 14, 2015 in Japan ⋅ ☀️ 13 °C

    Het was 7uur toen ik uit mijn bed rolde vanochtend. Het was de laatste dag slecht weer, dus ik besloot himeji castle te bezoeken, het grootste samoerai kasteel. Het is nog maar een paar weken terug open na een restauratie van 5 jaar, dus ik verwachtte veel volk. Het licht op een uurtje van kyoto met de shinkansen.


    Daar aangekomen had ik weer geluk, er mogen maar beperkt aantal bezoekers in het kasteel per dag. Het kasteel heeft een stenen fundering, maar is voor de rest volledig van hout, met de buitenmuren van plaaster gewapend met gevlochten bamboo. Het is zuiver ontworpen voor verdediging, dus geen gezellige woonkamers maar wel verborgen verdiepen, valluiken, nauwe passages van onder tot boven. Er is een aparte koer voor hara kiri te plegen mocht de verdediging falen. Het eerste wat ik moest doen toen ik binnenging is mijn schoenen uitdoen, de vloeren waren van hout.


    Een uurtje na mijn bezoek begon het mistig te worden en was het kasteel bijna niet meer te zien want het is volledig wit. Al die geluksbrengers die ik in de tempels gekocht heb beginnen op te leveren. Eerst wat eten voor ik weer de trein ging nemen, en om niet veel rond te tsjolen nam ik het eerste dat er betaalbaar uit zag. De kaart was volledig in japanees, zonder foto's, dus ik nam het eerste dat geprijst leek als een hoofdgerecht. Het bleek sushi met tempura en miso soep te zijn, voor zo'n 8 euro met koffie of thee en het was zeer lekker.


    Daarna terug naar kyoto, en daar was het water aant gieten. Gelukkig heb ik tijd zat, dus wat uitgerust op hotel en dat wat op het gemak rondgewandeld. De belangrijke tempels zijn voor de komende dagen met beter weer. Ook een nieuw record van drankautomaten naast elkaar gezien: 9. Er zaten ook cigaretten tussen, hoewel ge niet moogt roken op straat, wat aangeduidt staat op de voetpaden.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Werelderfgoed wandeling

    April 15, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 14 °C

    Vrij vroeg opgestaan, rond 7 uur, en niet lang erna op weg naar het station om een tempel iets buiten kyoto te bezoeken die bekend staat om zijn duizend torii: Fushimi inari, gewijd aan de god van de rijst, en dus een van de belangrijkste. Het is vorig jaar uitgeroepen tot de nr 1 touristische attractie in japan door tripadvisor, dus ik wilde voor de bustouristen zijn. Ik dacht toen ik om 8u30 in het station aankwam dat ik een van de eerste ging zijn, maar ik kon mij nog net in de trein persen. De schoolgaande jeugd moest er ook nog bij, en kyoto is een standaard uitstap voor alle scholen in japan.


    Achteraf viel het zeer goed mee, want die duizend torri beslaan een wandeling over een zeer uitgestrekt domein, tot op de top van een berg. Iedere torii is een schenking van iemand, en hoe meer geld die gaf, hoe groter de poort. Ze zijn dus allemaal van verschillende lengte, maar ge kunt er gemakkelijk onder. Het is een zeer mooie wandeling, en het aantal touristen verminderd naarmate je hogerop de berg gaat, tot ik af en toe alleen liep. Ik stond om 10 uur al aan de top. En toen ik terug beneden was, begon het daar echt druk te worden. Rond de tempel stond het vol met souvenierwinkeltjes en eetkraampjes. Nen omamori gekocht van de tempel en wat gegeten, en dan opweg naar een volgens stukje werelderfhoed aan de andere kant van kyoto.
    In arashiyama was het mij voornamelijk te doen om het bamboo bos, maar daarnaast lag ook de tenryuji tempel die bekend staat voor zijn mooie landschapstuin. De hele streek is daar mooi, want het ligt een eindje buiten kyoto aan de voet van de bergen en een rivier. De touristen en schoolkinderen wisten het ook te vinden, maar het was eerder een rustig soort drukte. De schoene moesten uit in de tempel, en ik had jammergenoeg besloten voor de bergwandeling die ochtend om al goed gebruikte sokken aan te doen, dus waarschijnlijk stinkt het daar nu nog. Na het tempelbezoek heb ik nog wat rondgekuierd in de straatjes en een japanse pannekoek met banaan en chocolade gegeten. De pannekoeken hier komen met allerlei soort vulling, en worden gevouwen in een puntzak om uit het vuistje te eten.


    Mijn benen begonnen rond 4 uur al zwaar te protesteren, dus ik besloot het voot bekeken te houden voor vandaag, ook gezien de meeste tempels sluiten tegen 5 uur. Voor morgen staat er weer een paar werelderfhoed zaken op het programma, en liggen er verse sokken klaar. Het is nog niet laat, misschien doe ik nog een uitstapje, maar ik betwijfel het want mijn benen zijn doodmoe.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Kyoto tempels

    April 16, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 19 °C

    Vroeg opgestaan vandaag, een beetje met spleetoogjes, maar ik had geen tijd om te luieren want het beloofde mooi weer te zijn. Mijn eerste doel was kiyomizu-dera, een tempel die bekend staat voor zijn hoog houten platform, een 14 meter hoge constructie die zonder nagel of bouten in elkaar zit. Het was rond 8u30 dat ik daar te voet aankwam, de souvenierwinkeltjes waren nog niet open, maar de eerste schoolbussen waren er wel al. Ik was nipt op tijd en heb nog rustig het platform kunnen bekijken, een kwartier later stond het vol. het is een boeddhistische tempel, maar er zijn ernaast ook enkele belangrijke shinto shrines. Ene is gewijd aan de god van de liefde en heeft twee rotsen waarvan gezegd wordt dat als je met je ogen dicht van de ene steen naar de andere kunt lopen ge de ware liefde zult vinden. Die steen is blijkbaar zeer populair bij de schoolmeisjes, want de ene na de andere probeerde het. De stenen liggen een goeie 20 meter van elkaar dus het is niet gemakkelijk.


    Een ander populaire shrine is ene met drie fonteintjes die elk voor iets staan, gezondheid, wijsheid en nog iets. Ge moet wat offeren en dan ervan drinken. Ook daar stond al een rij in de vroege ochtend. Rond het tempelcomplex zijn er een aantal straten met historisch geconserveerde huizen. Die typische houten huisjes dus, en elke daarvan was een souvenierwinkeltje of eetkraam. Eigenlijk zeer leuk om door te wandelen, want ze verkopen veel eigenaardige dingen. Zo heb ik daar matcha ijs gegeten (vrij bitter), of een soort van oliebollen die gevult zijn met creme met groene thee smaak (zeer lekker). Snoepjes en cake op basis van groene thee. Het is hier voor de thee liefhebbers een paradijs.


    Verder gewandeld richting filosofen wandeling. Dat is een pad naast een riviertje met veel sakura en andere bloeiende planten, van ongeveer twee km lang. Het is wel een eindje wandelen en ik ben meerdere malen afgeleid door de tempels die ik tegen kwam. Zo ben ik er nog twee binnen gegaan die een zeer mooie landschapstuin hebben, met van die geharkte steentjes ertussen. Ik vroeg mij af waarom ik daar iedere keer vrijwel alleen was, tot ik eens achter mij keek. Ik was de bustouristen nog voor.
    

De sakura waren uitgebloeid, maar het was een mooie wandeling. Mijn benen begonnen al wat te protesteren, want ik zal op dat moment al meer dan 20 km afgelegd hebben, het ligt hier allemaal ver uit elkaar. Maar onderweg komt ge veel mooie zaken tegen die niet direct op de kaart staan. De namen van alle tempels die ik bekeken heb ben ik al vergeten, en het aantal ook. Mijn middagmaal was het lunch menu in een willekeurig restaurant en ook daar zat er geen volk toen ik binnen ging, en zat het vol toen ik buiten ging. Het eten was een beetje van alles, een stuk hamburger, wat gefrituurde vis, en kip, en rijst en miso soep, en rare groentjes. Wel zeer lekker, en hoe je een hamburger moet snijden met stokjes had ik gelukkig al gezien op youtube. Het blijft moeilijk, die stokjes, ik denk dat ik nog iets verkeerd doe. Ik heb in een winkel een setje stokjes gezien om kindjes met stokjes te leren eten, maar ik kan moeilijk daarmee een restaurant binnengaan.


    Op wandel merkt ge natuurlijk veel meer op dan op de metro, zoals in de ochtend een werkmens in costuum die zich naar zijn werk haast op de fiets, maar even remt voor een tempel, dan een buigingsche maakt en dan rap verder rijd. Ook heb ik even een tempel binnengewandeld waar geen touristen waren, maar een hele hoop schoolkinderen in kostuum die in de rij stonden voor een monnik. Waarschijnlijk een ceremonie dus ben niet in de weg gaan lopen.

Ik heb een stukje de metro moeten nemen terug naar hotel, want mijn benen waren volledig uitgeput. Morgen wat meer openbaar vervoer. Zonet gegeten in een typisch japans fastfood restaurant: ge moet eerst aan een automaat je eten kiezen en betalen voor ge gaat zitten, en dan wordt in de keuken afgeroepen wat je gekozen hebt, zodat heel het restaurant het weet. Behalve ik, want het was allemaal in het japans en ik heb de betekenis van de knopjes proberen te begrijpen door wat willekeurig te drukken en te kijken wat er gebeurde. Ik kreeg koude noedels in pikante saus met rijst en gegrilde stukjes rund. Was niet slecht maar ik ben aant blussen met een guinness. Ze hebben in deze ierse pub ook zeer veel belgisch bier, maar nen duvel van 75 cl kost ongeveer 15 euro, nen vedett kunt ge al krijgen voor 6 euro.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Kyoto tempels 2

    April 17, 2015 in Japan ⋅ ☀️ 16 °C

    Fris en lichte regen was het weerbericht. Ik heb goed gezweet vandaag in de zon, en ben wat verbrand. Ik begin te denken dat kyoto de stad is met het meeste werelderfhoed, want er stonden weer drie van die zaken op mijn agenda vandaag. Het was mij voornamelijk om het gouden pavilioen te doen vandaag, maar onderweg passeerde ik nog drie interessante tempelcomplexen, te voet natuurlijk.


    Het eerste was een groot domein met ongeveer 50 kleine tempels. Het was gelijk een bungalow park van center parks, maar dan met mooiere gebouwen en zonder zwembad. Ik ben er gewoon eens doorgelopen op weg naar een tempel met een mooie landschapstuin en een paleisje. De japanse paleizen zijn anders dan de europese. Volledig in hout, enkel gelijkvloers en alle muren beschilderd. En altijd schoenen uitdoen natuurlijk.


    De volgende tempel was de eerste werelderfhoed tempel op de planning, namelijk Ryoanji, bekend voor zijn rotstuin. De tuin dateert van rond 1500 en telt 15 rotsen waarvan ge er maar 14 kunt zien, waar ge ook staat. Ik kan dit best geloven, want met al die touristen die in de weg stonden waren er niet veel te zien. Rond de rotstuin staan bomen, maar er is geen blaadje te zien want die gravé steentjes worden iedere ochtend geharkt.
    

Daarna was het tijd voor het gouden pavilioen. Het was ondertussen al middag, dus ik verwachte veel touristen want iedereen die naar kyoto komt moet dit gezien hebben. Het was behoorlijk aanschuiven en moeilijk voor een foto te nemen. De toegangsprijzen zijn eigenlijk vrij laag in vergelijking met europa. De meeste tempels zijn gratis, en bij de beroemde heb ik nog niet meer dan 8 euro betaald. Sommige tempels verdienen wel goed bij met de verkoop van geluksbrengers en dergelijke. Het gouden pavilioen schitterde in de zon.


    Gaan eten is altijd een beetje avontuur. Deze keer ben ik iets binnengestapt dat vol zat met studenten en een beetje het gevoel gaf van een schoolkantine hierdoor. Het eten was ook eenvoudig, ik heb kip met curry en rijst genomen. Het was daar vreemd genoeg zeer rustig.


    Gezien alles de neiging heeft om rond 4 a 5 uur te sluiten, betekende dat nog een ding op de planning en dat werd nijo castle. Een kasteel, ik zou het eerder paleis noemen, want enkel de gracht met vesten errond heeft enige verdedigingwaarde, werd gebouwd in 1603 en is nu werelderfhoed. Het is ook in renovatie, stukje per stukje, want het is volledig van hout en de muurschilderingen beginnen af te bladeren op sommige plekken. En natuurlijk hoort daar een prachtige tuin bij met veel sakura. Het kasteel staat bekend voor zijn nachtegaalvloeren, een houten vloer die geluid maakt als ge erop loopt. Dit om huurmoordenaars (ninja's) te horen aankomen. Het was nogal kabaal met al die touristen, eerder een bende schorre zeemeeuwen dan een nachtegaal.


    Op de terugweg voor de eerste keer meegemaakt dat ik niet meer op de trein kon, er was geen centimeter ruimte meer in alle wagons. Dan maar gewacht op de volgende, 10 min later en ervoor gezorgd dat ik vooraan in de rij stond. In ieder station staat op het peron geschilderd waar de deuren van elke wagon zullen staan, en is het de gewoonte om rijen te vormen voor die plaatsen. Een keer in tokyo heb ik meegemaakt dat de trein een halve meter te ver was doorgeschoven. De deuren gingen toen niet open voordat de trein weer iets achteruit reed.

Morgen laatste dag kyoto. Er is nog veel te zien, maar ik ga het wat rustig aan doen voor mijn benen.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Kyoto laatste dag

    April 18, 2015 in Japan ⋅ ☀️ 20 °C

    Ik heb nog een hele hoop niet gedaan van mijn programma, ik zou nog gerust een weekje kunnen vullen hier, maar het was mooi weer en ik besloot het wat rustig aan te doen. Om 9 uur sochtends had ik al goesting om een schaduwplekje op te zoeken. Ik heb, grotendeels te voet, vier tempels en een park bezocht.


    Eerste stop was de nishi hongwanji, een van de grootste houten structuren van japan. Er was echter een viering of zoiets bezig, dus ik heb enkel even rap binnen gegluurd. Het interieur is prachtig, maar jammer genoeg moogt ge binnen nooit fotograferen.


    Tweede stop was de toji tempel, met de hoogste pagoda van japan, 55m, bouwjaar 1644. Mooie tuin en mooie boeddha standbeelden binnen. Toen ik bij een automaat een koel drankje wilde nemen tegen de hitte, heb ik geleerd dat die toestellen ook warme drank serveren. Ik kreeg een soort warme limonade. Bij tweede poging had ik een koel soort druivesap.


    Daarna was de sanjusangen-do aan de beurt. Deze tempel bevat 1001 boeddha standbeelden. De houten hal waarin ze staan is 120 meter lang. Het is de gewoonte van de japanners van een buiginkje te maken voor een boeddha standbeeld, maar het enthousiasme was hier wat minder, enkel de grooten in het midden kreeg een buiginkje.
    

Het was al middag op dat moment, dus heb ik de metro genomen naat het grote park van kyoto, 1300 op 700 meter, en daar wat gegeten. Er werd daar ook veel gepicnikt, maar aan de rivier verderop nog meer. Ook merkte ik aan de rivier zeer grote vogels op, ik denk sperwers.


    De laatste tempel van de dag was ouder dan kyoto zelf, van voor 794 dus, en daar was ook iets te doen, maar het was allemaal in het japanees aangeduid dus ik weet niet wat. Ik heb mensen aan de ingang een steen zien nemen om die wat verder in een mand te leggen, en ik denk dat er ook trouwfoto's genomen werden want ik herkende de traditionele trouwjurk. Ik heb daar dus maar niet te lang in de weg gelopen.

Daarna niet veel meer gedaan dan wat rondgekuierd en genoten van het weer. Ik zie al goed rood. Het is zaterdagavond en dat is te merken aan de rivier waar hopen studenten ronlopen en groepjes muzikanten aant spelen zijn. Ik heb ook even zitten tellen hoeveel automaten ik tegenkwam maar heb het na een uur opgegeven toen ik al boven de 100 zat.


    Morgen gedaan met de grootsteden, dan ga ik naar Nara.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Nara aankomst

    April 19, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 19 °C

    Bij het inpakken vannochtend moet mijn bagage tas gekrompen zijn, want ik kreeg er niet alles meer in. Zelfs mijn rugzakske zit bomvol en was het een beetje duwen. Misschien toch een beetje te veel gaan shoppen. Ook zijn mijn truien definitief in de bagage geland want onder de 20 graden zal het niet meer komen.


    Op weg naar het station nog iets vreemd opgemerkt. Toen ik aankwam in kyoto een week geleden merkte ik een reiger op die op het voetpad stond, naast een drukke straat. Nu ik weg ging stond ie daar weer, waarschijnlijk om mij uit te wuiven.


    Nara ligt maar een uurtje van kyoto. Ik ging het eerst als daguitstap doen, maar er is net iets te veel te zien daar, dus nu zit ik er drie dagen. Kwestie van niet te moeten haasten, ik had voorzien dat ik moe ging zijn de laatste week. Nara was vroeger nog even een hoofdstad van japan, ergens rond 710 tot 794, en heeft dus een hoop historische monumenten.
    

Na mijn bagage in het hotel gedumpt te hebben, ging ik de omgeving verkennen, met als eerste doel nara park, voor de hertjes. Er was daar vroeger eens een god binnengereden op de rug van een hert, en de herten worden hier nu als berichtgevers van de goden beschouwd. Er zijn overal kraampjes om koeken voor ze te kopen, en de herten zijn niet schuw en lopen gewoon los rond, ook op straat. Er lopen er ongeveer 1200 rond.


    Gezien ik tijd had tot 16u voor ik mocht inchecken, ben ik al even een shrine gaan bezoeken, vlak bij het oerbos dat begint achter het park. En ik bleek geluk te hebben, want uitzonderlijk was de shrine geopend voor iedereen. Normaal gezien mag enkel de keizelijke familie daar binnen. Ik heb geen flauw idee hoe of waarom, want alles was in het japanees en ik was daar weer de enige niet aziaat die naar binnen ging. Het was een prachtige tempel waar weer geen foto's van genomen mochten worden, en met veel koperen lantaarns waarvan sommige opgepoetst waren zodat ze blonken ipv groen zagen. Er waren ook ongeveer 2000 stenen lantarens op het pad ernaartoe.


    Hierna nog een paadje gevolgd in het bos en ik kwam een shrine tegen waar net een trouw bezig was. Het was een speciaal shinto shrine, want de ema hadden alle de vorm van een hartje. Ema zijn kleine houten plakaatjes waar je je gebeden of wensen op schrijft en dan op een rek naast de shrine gangt zodat de locale god ze kan lezen. Alles stond in het japanees, maar ik denk dat ik de bedoeling kan raden.


    De locatie van het hotel is ideaal, midden in het centrum. Nu ja, dat in kyoto was ook midden het centrum, maar dat centrum is 'ietsje' groter. Nara heeft meer de grootte van brugge of zo, exclusief park. De stad heeft 8 unesco werelderfhoed dingen, en een hele hoop steegjes met kleine winkeltjes en restaurants, een soort van mini-kyoto dus.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Luie regendag

    April 20, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 18 °C

    De vermoeidheid zit een beetje in mijn benen, het is eerder slenteren dat ik doe in plaats van wandelen. Vrij vroeg opgestaan vandaag om de todai-ji tempel te bezoeken, de grootste houten structuur van japan. De tempel zelf is 48.74m hoog en er staat een buddha in van 20m hoog. Een behoorlijk indrukwekkend gebouw dus. En tot mijn verbazing mocht ge foto's nemen, maar ze lukten niet zo goed vanwege de slechte verlichting. Jammer genoeg begon het toen water te gieten, en dat bleef zo voor de rest van de dag.


    Er waren een viertal toeristen voor mij, en een hele hoop bussen reden de parking op toen ik weg ging. Ik vraag mij wel af van wat de meeste foto's genomen worden hier in nara. Van de tempels of van de hertjes. In ieder geval mochten die hertjes blijven waar ze waren, ik ging terug naar de overdekte winkelstraat voor een tweede ontbijt. Ik had toen al besloten van niet veel meer te doen die dag buiten wat in het centrum rond lopen. 

Terwijl ik wat willekeurige straatjes aan het doen was, kwam ik nog een tempel tegen die ook werelderfhoed is, niet door zijn uitzicht, maar door een aantal relekwieen en historische dingen. Het was vooral droog binnen.

Mijn middageten was noedels, en voor avondeten dacht ik van de vietnamees eens uit te proberen ernaast. Ze hadden daar echter geen kaart in engels, dus heb ik weer iets willekeurigs genomen en wat bleek: vietnamese noedels. Morgen zeker geen noedels. Het was wel lekker.

Er was behoorlijk minder volk dan gisteren op pad, ik was zelfs de enige die in de gietende regen door de modder wilde ploeteren in het park. Buiten de hertjes natuurlijk. Ik heb ook twee van mijn hemden laten wassen door het hotel. Er waren wasautomaten voor het zelf te doen, maar na het zien van al die knopjes met rare tekens naast zag ik dit niet zitten.    Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Nara op 't gemak

    April 21, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 14 °C

    Acht uur slapen is nog wat te weinig blijkt, maar ik ben toch maar opgestaan om te ontbijten. Miso soep met twee soorten rijst en wat vreemde groentenslaatjes is het traditionele ontbijt hier. Ge kunt toch moeilijk nen dag beginnen zonder een portie rijst. Die miso soep is wel zeer lekker en je krijgt die bij veel gerechten, hoewel ik geen idee heb wat ze er allemaal in steken, volgens wikipedia zeewier, tofu, gedroogde baby sardines, en nog leuke dingen.

Ik heb in de ochtend vlug een hoopje werelderfhoed gaan bekijken, en de rest van de dag op het gemak gedaan. Wel heb ik bepaalde stukken met de trein gedaan, om de vermoeidheid wat tegen te gaan. Het was een locale trein die niet in mijn reispas inbegrepen zat, maar een treinticket kopen aan een automaat is zeer gemakkelijk. Er staat een schema met alle stations boven de automaten, en bij elk station staat de prijs. Gewoon geld insteken en op de juiste prijs drukken. Het juiste spoor en de juiste trein vinden is moeilijker, maar lukt met een beetje nadenken. 

Mijn eerste stop was een soort paleisgebouw dat herbouwd is sinds 2006 van de grond af, en ik was een beetje verward daar. Het is een grote open vlakte met enkel dat gebouw en er was daar niemand buiten de security. Er was ook geen ingang en alle borden waren in het japans. Uiteindelijk ben ik gewoon recht naar het gebouw gelopen en binnen gegaan. Er kwam iemand van de security naar mij gelopen en ik dacht eerst dat ik toch iets misdaan had, maar het was om mij een engelstalig foldertje te geven met de uitleg, zo vriendelijk zijn ze hier. Ik ken nu ook de japanse tekens voor het woord ingang.

Er waren nog twee andere tempelcomplexen in de buurt, op een paar km van elkaar, dus ik besloot het te voet te doen. Het was een grijze kille voormiddag en ik heb maar weinig volk gezien, hier en daar een paar man, maar aan de grootte van de parkings merk ik dat ze veel volk aankunnen. De tempels waren zeer mooi en vooral rustig. Het was middag en alles war ik gepland had zat er al op. Mijn eerste doel was eten, maar erna had ik meerdere opties. Uiteindelijk in samenspraak met mijn benen gekozen om niets meer te doen. De andere opties waren een uitstap naar osaka, of een bergwandeling in yoshimaya, maar ik ben gewoon te moe.

Ik heb dan terug in nara naar de tempel gegaan die ik gisteren maar half bezocht had wegens de regen, en dat bleek een goede keus. De zon was aan het doorbreken en dat zorgde voor een mooi uitzicht. Ik merk dat weer op veel van mijn foto's hertjes te zien zijn. En ook studenten, want die stroomden met bussen tegelijk binnen, allemaal in het uniform van hun school, en zelfs de rugzak was hetzelfde.

Tot zover mijn laatste dag nara. Morgen op weg naar miyajima, een klein dorp op een klein eiland.Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Mijayima aan het strand

    April 22, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 18 °C

    Over de voormiddag valt niet veel te vertellen, want die bestond voornamelijk uit reizen met de trein. Ik heb de hertjes van nara vaarwel gezegt en een boemeltreintje opgesprongen richting kyoto, daar een shinkansen genomen naar okayama, en van daaruit een andere shinkansen naar hiroshima. De stad hiroshima links laten liggen, om niet depri te worden, en op een boemeltreintje gesprongen richting de ferries. En dan nog eens tien min op de ferry, zonder zeeziek te worden, en ik was er.

Het is een klein eiland voor de kust van hiroshima dat bekend staat voor zijn tori in het water. Ik heb dus de rest van den dag net als honderden andere touristen die tori aan alle kanten gefotografeerd, inclusief bijhorende tempel, en dan in de winkelstraatjes de eetstandjes uitgeprobeerd met wisselvallig success. Die brochette van koetong (denk ik) was het beste. Het bijhorende shinto shrine is blijkbaar ook een favoriete plek voor trouwfeesten, want er was een fotosessie gaande met een trouwkoppel.

Het hotel waar ik twee maal overnacht is in japanse stijl ingericht, op het moment dat ik dit boekte vond ik dat ik het eens moest proberen. Met japans bedoel ik dat alles op de grond te doen valt, er zijn geen stoelen en het bed is een matras op de grond. Ik heb gelukkig wel een kamer met badkamer genomen, want die publieke baden ben ik niet voor. De badkamer is ongeveer een vierkante meter denk ik, maar ik moet ten minste niet naar buiten voor de wc. Door het raam zie ik nu de lichtjes van hiroshima.

Gezien de meesten dit eiland doen als daguitstap is het hier nu zeer rustig buiten en alles sluit al rond 18u, een groot verschil met kyoto of tokyo. Wel was het daardoor wat moeilijker om iets open te vinden voor avondeten. Uiteindelijk een restaurant gevonden en daar gefrituurde oesters gegeten. Er liggen oesterkweekerijen in het water voor de kust, en het is hier al oester dat ge ziet, dus ik wilde het eens proberen. Morgen iets anders.

En voor ik het vergeet, wat loopt er hier rond op het eiland: hertjes!Read more

    See translation
  • Dieter De VosTravelerJapan 2015

    Miyajima bergwandeling

    April 23, 2015 in Japan ⋅ ⛅ 19 °C

    Het was vrij goed gelukt om te slapen, ondanks dat het donsdeken maar 1,5 m is en de grond nogal hard. Ik ben dus niet van plan om mijn kamer thuis zo in te richten. Gezien ge geen honderd foto's van dezelfde tempel kunt nemen zonder zot te worden stond vandaag een bergwandeling op de planning. De berg in kwestie is 535 m hoog, en de eerste 400 meters heb ik toch wel met de kabelbaan gedaan, wat vrij verstandig bleek want de berg gaat zeer stijl naar omhoog.

Het uitzicht was zeer mooi en deed mij een beetje denken aan croatie, maar dan met hogere bergen, omdat het daar ook al beboste eilandjes in de zee zijn. Het was behoorlijk zweten onder de zon, en ik was er niet voor gekleed met mijn zware jeans en gewone lichte schoetjes. Op de wandeling kwam ik een aantal tempels tegen, maar ik had op dat moment liever nen oostenrijkse alm gehad om braadworst en een pint te nemen. Het pad naar beneden was vrijwel continue trappen zigzag langs de berghelling. Vrij lastig maar mijn knie heeft geen moment geklaagd, mijn maag daarentegen de helft van de baan. 

Onderweg ook een shrine tegen gekomen aan een heilig bronnetje. Mijn schoenen zijn daar gezegend geweest door de heilige modder. Ik denk dat mijn wandeling in totaal ongeveer 4 uur geduurd heeft. Mijn benen trilden een beetje. In de namiddag dus niet al te veel meer uitgespookt buiten eten en wat rondsnuffelen. Een van de culinaire todo's die nog op mijn lijstje stond was okonomiyaki, een regionale specialiteit. Dat is een pannekoek met verschillende lagen naar keuze, de mijne was met noedels, sla, kaas en een ei. Klaargemaakt voor mijn neus door vader en dochter van het restaurant. De dochter gaf de indruk dat ze liever aan het strand wilde liggen.

De straat met souvenierwinkeltjes is behoorlijk saai, ze verkopen blijkbaar allemaal hetzelfde. En ik vroeg mij af of ze elkaar niet doodconcureerden, tot ik opmerkte dat ze blijkbaar deals gesloten hebben met de gidsen van busjestouristen en schoolkinderen, want ze gingen in kuddes die winkels binnen. Waarschijnlijk heeft elke gids zo zijn winkel. Een van de specialiteiten hier is een soort van kleine cake met vulling en die wordt volledig gemaakt met een robotmachine die wel leuk is om te zien, er bestaan filmpjes van: http://youtu.be/jAi_AHfr2Xg
    

Ik ga hier mijn blog afsluiten, want morgen zit ik het grootste deel van de dag op de trein, en de dag erna op den vlieger en daarover valt niet veel te zeggen.    Read more

    See translation
    Trip end
    April 23, 2015
  • 2025© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Help Center
  • Legal notice