Machu Picchu

Het is een lange dag geweest vandaag. Ik had mijn wekker gezet om 4u omdat ik een half uur later opgepikt zou worden door een busje om naar machu picchu te gaan, maar rond 3u werd ik plots wakker gebeld door de receptie van het hotel. Half wakker verstond ik iets van wakup call, en ik dacht dat hij veel te vroeg was. Ik vroeg mij ook af hoe hij wist dat ik weg moest. In ieder geval was ik nu wakker dus besloot ik mij al klaar te maken en dan nog wat op bed te liggen tot het tijd was. Rond 3:45 belde de receptie terug om te vragen waar ik bleef en dat de bus stond te wachten. Ze hadden de oppik tijd met een uur vervroegd en dit aan het hotel gezegd, maar die hadden het niet doorgegeven aan mij. De bus was al doorgereden, maar ik moest rap naar een straat lopen waar hij nog eens ging passeren. Dat lukte gelukkig.


Twee uur in een busje, en dan de trein verder want er is geen weg naar machu picchu, meer bepaald het dorp dat er onder ligt. Rond 8:30 was ik eindelijk binnen. Een gids was inbegrepen maar daar had ik echt geen goesting in. Recht naar binnen gelopen en beginnen verkennen. En ook nog eens opgemerkt dat de touroperator die mijn ticket geregeld had erop gezet had dat ik uit afganistan kom. Gelukkig kontroleerden ze enkel de naam. Machu picchu is prachtig, ik had eerst wat gevreesd voor het weer gezien het goed bewolkt was toen ik vertrok, maar bij aankomst was het volledig opengetrokken en heb ik de hele dag in de zon staan zweten. En zweten was het, continue trap op en trap af.


Ik besloot om ook eens naar de sun gate te wandelen waarvan ik dacht dat die ergens in het begin van het complex was. Dat is het punt waar degene die de inca trail gedaan hebben toekomen. Het bleek een uurtje bergop wandelen te zijn om daar te geraken, in volle zon dus ik was goed bezweet. Het uitzicht daar is wel meer dan de moeite. Een ander wandelinkje was naar de inca bridge, en daarvoor moest ik mij eerst laten registreren want het pad is nogal smal en ze willen weten of iedereen wel terugkomt. De inca bridge zelf is afgesloten gezien ze daar al wat teveel mensen verloren hadden, het is daar diep naar beneden.


Na meer dan vier uur rond gewandeld te hebben besloot ik om enigzinds tegen mijn zin naar beneden te gaan. Ik was al doodmoe en had ferm honger en dorst. Half en half was ik aan het overwegen om niet met de bus naat beneden te gaan, maar te voet want er is ook een pad. Toen ik de rij zag voor de bussen was het rap besloten. Het is maar naar beneden wandelen dacht ik, niet zo moeilijk. Een uur later stond ik eindelijk beneden op mijn benen te trillen, en dan moest ik nog een aantal kilometer langs de rivier om het dorpje te bereiken. Het dorpje onderaan machu picchu heeft enkel machu picchu als bestaansreden en bestaat dus uit dure hotels, slechte restaurants en veel souveniershops. Niettemin heb ik daar toch wat gegeten en dan wat rondgekeken tot mijn trein vertrok, rond 18:30. En rond 23u was ik eindelijk terug in het hotel. Nu rap een paar uurtjes slapen want morgen moet ik ronf 8u terug aan een bus staan.Lue lisää