Zondag Istanbul

Mijn plan was om eerst naar het archeologisch museum te gaan, maar het moment ik voor de deur stond veranderde ik van gedacht. De zon scheen en ik besloot richting een paar moskeeën te wandelen. Museums zijn voor regendagen. Twee van de moskeeën bleken in restauratie te zijn, maar de grote die ik wilde bezoeken was gelukkig open en de wandel afstand meer dan waard. Omdat het dan begon te regenen ben ik daarna voor de eerste keer de metro hier ingestapt, richting taksim om eten te zoeken. Daar heb ik een behoorlijke fout gemaakt, het is mijn gewoonte om een plaats binnen te gaan waar veel volk zit in de veronderstelling dat het daar goed is, maar toen ik eindelijk een vond en al met het menu in de hand zat begon iedereen in de straat luid te zingen. Pas toen viel het mij op dat ze allemaal voetbal sjaaltjes droegen. Het werd een zeer luidruchtig middagmaal waar ik de enige nuchtere mens was.

Om een rustige namiddag te hebben had ik enkel nog een paleis op de planning gezet dat buiten het oude centrum lag. Het was vrij groot en klassiek Europees. Wel was het jammer dat foto's nemen niet toegestaan was binnen, maar gezien de hoeveelheid mensen wel verstandig. De rij zou niet voorruit gaan moest iedereen selfies nemen. Een goeie twee uur had ik nodig om alles te zien, en mijn rug liet zich weer voelen. De beste remedie is even zitten en de beste plaats hiervoor is een Ierse pub, waar je kan zitten zonder te moeten eten.

Uiteindelijk bleef ik ietsje langer in die pub dan gepland omdat er een poes naast mij om mijn vest kwam liggen en ze was niet weg te krijgen. Het is een warme wintervest tenslotte. Uiteindelijk moest ik van mijn hart een steen maken en de poes onder veel protest van mijn jas wegtrekken zodat ik eten kon zoeken. Na wat doelloos rondlopen op zoek naar een goede plaats om te eten herinnerde ik mij die hipster wijk waar ik gisteren met de gids passeerde. Een straat vol restaurants die pas gebouwd zijn in afwachting van de nieuwe cruiseschip terminal die nu in aanbouw is. Op goed geluk een restaurant gekozen en het eten was hip, het interieur ook en ze hadden zelfs hippe tshirts, maar nen pita langs de straat was beter geweest. Na dat restaurant ben ik nog naar een café geweest, maar ze speelden er depressieve jazz muziek waardoor ik niet lang bleef. Nu moet ik het wel niet laat maken want morgen moet ik vroeg op om uit te vissen hoe ik naar de luchthaven kan.Read more