Door sneeuw en mist ...

We checken ons wellness hotel uit en rijden tot het einde van het dal naar de Stubai-Gletscher lift. Het is duidelijk dat dit een zondagsuitje is voor de Oostenrijkers. We vinden amper nog een parkeerplaatsje terwijl de families blijven toestromen. We kopen ons tickets voor de drie eitjesliften. De verkoopster reageert wel een beetje verwondert dat we pas dinsdag willen terugkomen. Weten we wel dat het daarboven maar twee graden en veel mist is? Maar goed uitgerust zullen we ons wel redden. Op de gondelliften krijgen we zelfs een voorkeursbehandeling met Mitzi, kwestie dat we eerst mogen instappen om alle hoekjes te benutten. Elke rit met de gondelbaan wordt het kouder en de mist dikker. Als we op 3000 meter uitstappen is alles wit, mist en sneeuw zijn niet te onderscheiden.
We starten onze tocht naar de Hildersheimerhutte over een onduidelijk spoor door de sneeuw. Gelukkig gaat een koppel met twee kindjes ons voor. Dan is het over een bergkam met losse en scherpe stenen, waarna het nodige geklautter en gekletter volgt op een steile, smalle bergkam met ijzeren tredes bij gebrek aan beter. Maar de hemel trekt open en we piknikken nog even op de top van de wereld voordat we ons in de Hildersheimhutte aanmelden. Wegens Mitzi krijgen we een kamer apart. Even denken we nog een kleine wandeling te doen maar de sneeuw is te diep. We installeren ons op het terras en genieten van het uitzicht, de zon, de marmotjes en de steenbokken voordat we aan ons avondprogramma beginnen. Enkele sfeerfoto’s. Beter volgt nog.Leggi altro