En dan is er Monique!

Hoe vreemd is het om vrienden uit te zwaaien en dan je huis weer binnen te gaan en achter je laptop te kruipen alsof het heel gewoon is. Heel vreemd. Maar de zon scheen weer volop, ik heb een paar uur gewerkt, paar uur gelezen en ben toen nog even met de bus op en neer naar de stad gegaan. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik heb wat straatjes bekeken die ik eerder nog niet gezien had en zelfs een rij restaurants ontdekt. Toen op een bankje verder gaan lezen, zoals je hier veel mensen ziet doen. Overal is het schoon, open en veilig, voor mij een wereld van verschil. Je weet zeker dat niemand je aanspreekt, heel fijn.
Eindelijk was het dan zo ver dat ik naar het vliegveld kon rijden om Monique op te halen. Ik kan maar niet geloven dat ze helemaal hierheen komt om mij te zien. Ik voel me bevoorrecht, zie er nu al tegenop dat ze ook weer weg gaat en we hebben de hele avond zitten kletsen. Wat een feest!Read more