Eland & potvis

We zijn op ons -laatste?- autotripje, op Andeness, een eiland in de Vesteralen (noord lofoten). We reden er gister heen in bewolkt en regenachtig weer en kregen eerlijk gezegd zo langzamerhand het gevoel dat we het mooiste reeds gezien hebben. Beetje verwend keken we naar de kustlijn, de bloemen (nu vooral hei, velden met wilgenroosjes en wilde riddespoor) , de huisjes, trap je op de rem voor schapen op de weg en zie je de bergen. Misschien is onze bewonderingslimiet bereikt? We kwamen laat aan, dus het was direct tijd om het tentje op te zetten. We vonden een mooie plek, waar het vanmorgen inderdaad wederom bijzonder wakker worden was. Ons doel was een walvissafari te doen, die hier het hele jaar zitten, omdat een diepe onderwater canyon in de zee is, die walvisvoer (visjes) naar boven stuwt. 9 uur waren we bij de walvissafarishop: fully booked, zondag kunnen we pas weer. Hoe naïef van ons. Dit bevestigde ons 'was-dit-wel-zo'n-goed-idee--gevoel' dat we bij deze trip vanaf het begin al hadden. We hadden niet echt een plan B, dus reden de kustlijn af richting het Zuiden.
We bezochten onderweg een galerie , waar we eigenlijk niet veel van verwachtten. Tegendeel was waar: schitterende plek, stijl en kunst. Het raakte ons recht in ons hart, in onze dromen voor later als we groot zijn. Op de plek waar kunstenaar Gunnar Tollefsen met zijn vrouw en kinderen altijd heeft gewoond, hebben zijn kinderen -allemaal ook kunstenaars, in verschillende disciplines- een stijlvolle galerie ingericht en de kunst van henzelf en van hun vader en moeder geëxposeerd wordt. Zo mooi! Bart heeft een mooie grafiek gekocht. Vanaf toen kantelde ons gevoel. Geïnspireerd en kletsend over later wilden we wegrijden, toen we gebeld werden: of we in 3 kwartier op de boot konden zijn (we hadden ons op de wachtlijst laten zetten van de walvissafari). Yes! We trapten het gaspedaal flink in en op het moment dat ik tegen Bart zei: 'let jij goed op de elanden, rendieren en schapen op de weg en de gaten in de weg, dan rijd ik zo hard mogelijk terug naar Andenes', keek een eland ons recht in de ogen aan!
Ik ben vrij bang voor varen en de zee was best ruig, maar al snel zagen we de papegaaiduikers en dat maakte veel goed. Toen we ook nog 2 potvissen van ongeveer 10 meter afstand konden observeren was het ronduit geslaagd! Zo gaaf! Bart zag daarna nog een zee-arend, maar ik helaas niet.
Rozig van de kou en zeewind kwamen we 5 uur later de boot af, pikten nog een heuse lecture over de walvissen in deze omgeving mee van een professor (blijkt dat er breed onderzoek gedaan wordt vanuit hier ism universiteit van Tromso, Azoren en Alaska). Een topdag!Read more