Eindeloos reizen

Waat zo snel achter de ene nog een pinguïn, wat een bofkontjes zijn jullie. Vandaag gingen we weg uit Uvita, helaas dus niet de walvissen gezien oftewel we moeten een keer terug. We wilde om half 9 de bus naar San José pakken zodat we nog een beetje vroeg in La Fortuna aankwamen (met vroeg bedoel ik dan 10 uur later). De scooter brachten we snel terug en we pakte de taxi naar het busstation. Daar kwamen we erachter dat de eerste bus pas om half 11 vertrok. Wij balen en maar wachten. Ondertussen was dus Simons telefoon verzopen dus alleen Luna kon iets opzoeken. De bus naar San José duurde 5 uur. In San José moesten we van de ene kant naar de andere kant met de taxi. De taxichauffeur zei steeds dat we niet naar La Fortuna konden want de bus rijd maar 1 keer per dag. Dat klopt maar dat is de directe bus, een indirecte bus rijd wel vaker. De chauffeur geloofde dat niet en belde zelfs iemand die ons moest uitleggen dat we het beste hier konden blijven. Op het busstation aangekomen vertelde een aardige oude bewaker welke bus we moesten nemen. De bus naar Ciudad Quasapa, onze tussenstop, leek eindeloos te duren. Het was 90 km vanaf San José maar het lukte m om langer dan 4 uur onderweg te zijn. Op de telefoon volgde we de route en het schoot maar niet op. Om 8 uur waren we er eindelijk. In Ciudad Quasapa moesten we nog een lang halfuur wachten tot we de bus naar La Fortuna in konden. Die rit duurde maar anderhalf uur. Voor ons zat een man die om het halfuur even moest ruiken aan een dollar biljet en dan een groot blik bier opende, soms nog even zijn wiet bekijken en vermalen. Vanaf het eindpunt liepen we nog 10 minuten tot het hotel. Eindelijk hadden we weer een warme douche die niet uit 1 straal bestond, eindelijk weer ramen en gordijnen. We plofte neer op bed en zzzzzzz. We hebben precies 1 foto dus alsjeblieftЧитать далее