Lake Batur - Lovina

Het begint zo'n beetje op werk te lijken, want om 0730 uur stonden we weer naast ons bed. We hebben eerst een beetje ingepakt, maar halverwege zijn we toch maar gaan ontbijten. We waren net binnen, toen er een clubje van 5, hijgend en puffend binnenkwam. Dat moest bijna wel een groep zijn die de zonsopgangtocht hebben gedaan, die wij gisteren hebben gedaan. Maar t was pas 8 uur! Dus even navraag gedaan en inderdaad, t waren hikers! Wij vertelden hen dat normaal gesproken de tocht om 9 uur eindigde. Zij zeiden dat ze, volgens hun gids, erg snel boven waren en nóg sneller beneden, dus dat zou t enigzins kunnen verklaren! We hebben nog even verder gebabbeld met de 2 stevig getatoeerde dames uit Portugal. Ze vonden de tocht ook overweldigend mooi! Na wat ervaringen te hebben uitgewisseld, kwam ons ontbijtje. Pannekoek met honing en een fruitsalade. Uiteraard met een koffie (Hans) en een thee...

Terug naar de kamer en de rugzakken maar verder ingepakt. Exact om 9 uur (lijkt inderdaad op werk) reden we weg. Omdat t gisteren de hele middag gehoosd had, waren we bang dat de weg nat en glad zou zijn, maar t was geen enkel probleem! Droog, zoals we t graag zien! We namen eerst een secundaire weg (mooi), om vervolgens op een rode hoofdweg te komen. Hoewel we die normaal gesproken proberen te mijden omdat die drukker zijn, maar vooral niet zo mooi, was dit een uitzondering! Wat een prachtige weg! Niets dan bochten! Flauwe, scherpe, haarspeld, alles waar een motorrijdershart sneller van gaat kloppen. En rustig! Kortom genieten! Maar ook opletten geblazen, want Google blijft je verrassen! Tijdens een Google check in Kintamani, werden we aangesproken door 2 dames die vroegen of we een Hindu ritueel wilden bijwonen. Daar voel ik me altijd ongemakkelijk bij omdat ik niet, louter als toeristische attractie, in andermans geloof wil "inbreken". Maar de dames verzekerden ons dat dit geen enkel probleem is. We moesten wel wat aan onze kleding doen, dus RP 200.000 later hadden we allebei een Sarong omgebonden gekregen en konden we naar binnen. In de (grote) tempel was een "band" rituele herrie aan t maken en waren vele mensen mooi en kleurrijk uitgedost om hun offers te brengen en te bidden. Offers bestaan hoofdzakelijk uit eten. Fruit, rijst, maar ook pakjes yoghurt en ander lekkers wordt in zeer fraai opgemaakte manden naar binnen gebracht. We hebben dit schouwspel een tijd bekeken en de mensen reageerden zeer vriendelijk op onze aanwezigheid. Nog even met de baas van de tempel gebabbeld en toen weer vertrokken. Op de weg terug nog (min of meer verplicht) met een plaatselijke kunstenaar kennis gemaakt, die schilderijen maakt uit vulkanisch gruis. Best mooi moeten we toegeven en dus wat gekocht....

Rond 11.30 uur moest er een sanitaire rustpauze worden inge(p)last... Dus een Warung langs de weg gekozen. De eigenaar kwam ons vrolijk tegemoet en sprak meer dan behoorlijk Engels. Na het normale praatje pot (waar we vandaan komen, waar we naar toe gaan, hoe lang we op Bali blijven, etc.) was het tijd om eten te bestellen. Helaas een menu kaart in Indonesisch, maar onze nieuwe vriend nam de tijd om alle gerechten uit te leggen (er was niemand anders in zn zaak, dus tijd zat!) Uiteindelijk hadden we allebei we zin in garnalen, dus ik nam die met nasi en Talin witte rijst. Daarbij ieder nog een groenteschotel. Te drinken een Annanas sap, die door zijn moeder vakkundig voor onze ogen in elkaar werd gedraaid. 2 meter verderop werd een grote wok heet gemaakt en al snel werd de lucht gevuld met lekkere geuren... Het eten was zoals gebruikelijk zeer lekker en na t eten kwam de eigenaar bij ons zitten en stelden we een aantal vragen over de Hindu rituelen die we vanmorgen hadden meegemaakt. Maar ook omdat hij even ervoor bij zijn privé tempel (nagenoeg ieder huis heeft er 1) ook wat rituelen deed. Hij begon gepassioneerd, maar redelijk onsamenhangend te vertellen. Zowel Talin als ik dachten, "dat vraag ik straks wel aan Hans, resp. Talin...." met als gevolg dat we t alsnog niet weten... hahaha....

Dus maar verder gereden. Het bleef maar mooi sturen! Op een gegeven moment de hoofdweg af. Het hotel kwam in de buurt. Omdat we inmiddels al 1,5 weken hier rondtoeren, hebben we inmiddels ook een flinke verzameling vuile was. Vlakbij het hotel hebben we een wasserette gespot en daar de verzameling ingeleverd. Voor het luttele bedrag van RP 60.000 (ongeveer € 5,50) wordt onze was weer gereinigd. Morgen ophalen! Het hotel ligt 1,5 kilometer verderop en vergt weer enig zoekwerk. Net wanneer je denkt: "nee, dit weggetje kán t niet zijn", staat er een bordje met de naam van het hotel. En wat voor 1!! Super mooi gelegen met een rijstveld voor de deur en een uitzicht over de zee in de verte. We hebben blijkbaar het enige Len Lumbung huisje op t resort. Je kunt t een beetje vergelijken met een Pipo de Clown huifkar op palen en een rieten dak. Heel geinig. Jammer dat er 2 éénpersoonsbedden staan, maar dat overleven we ook wel weer. De badkamer is onder de huifkar en is in de openlucht zoals we dat vaker hebben gehad. De uitzichten vanuit het zwembad zijn schitterend! Kortom: weer een schot in de roos!!

Vanavond in het hotel gegeten. Een Balinese rijsttafel met heerlijke, doch pittige gerechten. Speciale groenten, vis gestoomd in bananenblad, sateetjes, rode rijst en tofu. Het entertainment van vanavond komt van een Balinese dansgroep. Heel gracieuze meisjes die in traditionele kledij, dito dansen uitvoerden op de gebruikelijke tingel-tangel muziek. Uiteraard moesten de toeristen ook meedoen. Talin mocht als 1 van de eersten en deed het met verve! Na een paar anderen, was het helaas de beurt aan mij. Zoals de meesten van jullie weten is dansen niet bepaald mijn forté en ook hier bleek dat weer eens... Op een gegeven moment vond mijn danspartner t Godzijdank ook welletjes....

Morgen gaan we brommeren in de omgeving van het hotel én de was weer ophalen! Niet vergeten!!!Read more