Dedoplistskaro

We willen vandaag kamperen, aangezien het warm is. Helaas barst een hevig onweer los als we richting de kampeerplek rijden. Deze zal nog een paar uur aanhouden volgens de weerradar, we boeken een hotel en rijden door naar Dedoplistskaro. Als we de stad inrijden stroomt het water door de straten.

Het hotel is nieuw gebouwd, de kamers zijn op de eerste verdieping en daarboven is nog een groot terras in aanleg met een afdak erboven. Het gebouw doet een beetje vreemd aan, maar de kamer is mooi en netjes. De eigenaar is erg trots op het hotel en laat ons het overdekte zwembad zien.

In Georgië moet je een vergunning aanvragen indien je binnen 5km van de landsgrens wil reizen. We hebben gisteren een aanvraag ingediend, maar nog geen antwoord gehad. Deze vergunning hebben we morgen nodig. Ik bel naar Tbilisi en na een paar vragen is het duidelijk dat er nog niets mee gedaan is. Over een uur kan ik terugbellen. Voor die tijd gaat de telefoon al, het is het hoofd van het ministerie van binnenlandse zaken. Hij wilde mij persoonlijk bellen dat alles in orde is en de permit morgenochtend kan worden afgehaald. Hij staat ons 24 uur per dag ter beschikking. Blijkbaar schaamt hij zich dat de vergunning nog niet was verstrekt.

Nu kunnen we met een gerust hart wat gaan eten. De plaats zelf is ontzettend uitgestrekt en tijdens de Sovjet-Unie waarschijnlijk belangrijk. Nu staan er zoals overal in het land veel vervallen gebouwen, waaronder het treinstation. In het centrum is een verandering gaande, gebouwen zijn en worden opgeknapt, er is een nieuwe stoep aangelegd en er wordt druk geveegd om de straat schoon te houden.

Echte restaurants zijn er niet, wij hebben wat via Google gevonden op de eerste verdieping van een gebouw. We moeten even roepen, maar dan komt er iemand tevoorschijn. We kunnen wat eten en er wordt iemand gebeld die Engels kan. Samen bepalen we wat wij lekker vinden en wat het menu van de dag wordt. En dat liet goed smaken. Terug in het hotel doen we een duik in het warme water van het zwembad. Deze heeft geen zuivering/circulatie of verwarming, dus wordt puur opgewarmd door de zon en warmte in de ruimte. Over het ontbreken van het zuiveringsgedeelte zullen we het maar niet hebben. Het zwom in ieder geval heerlijk.

Vanaf het dak van het hotel kijk je mooi over de Kaukasus naar het noorden en zelfs over Azerbaijan heen tot aan de bergen op de grens met Azerbaijan en Armenië. We hebben weer een paar vrienden gemaakt op straat, die de volgende ochtend een lekker ontbijt krijgen.Read more